Kraamtijd in het ziekenhuis ervaringen

Discussie in 'Kraamtijd' gestart door Sunny37, 1 jul 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Sunny37

    Sunny37 Actief lid

    11 dec 2017
    219
    146
    43
    Vrouw
    Ik ben onlangs bevallen van een zoon, met 35 weken zwangerschap. De bevalling was zwaar, en uiteindelijk heb ik een spoed-keizersnee gehad onder narcose.

    Mijn kraamtijd was voor de grootste gedeelte in het ziekenhuis. En zo anders dan ik me had voorgesteld. We zijn ontzettend blij met onze zoon.

    Als ik terug kijk naar de periode in het ziekenhuis wordt ik er zo verdrietig van.

    Hebben jullie dergelijke ervaringen? En hoe gaan jullie ermee om?
     
  2. bozoe

    bozoe VIP lid

    9 jul 2014
    5.420
    5.779
    113
    Ik ben bevallen met 35+5 weken en heb de eerste week ook doorgebracht in het ziekenhuis. Helaas lag dochter op de NEO dus nogal heftige dagen gehad. Toen wij eenmaal thuis waren had ik ook totaal geen behoefte aan bezoek, was zo toe aan rust. Als ik er op terugkijk vind ik het heel jammer dat ik geen normale kraamweek heb gehad. Ik heb helaas geen tips voor je.
     
    Sunny37 vindt dit leuk.
  3. amdaa

    amdaa VIP lid

    28 mrt 2015
    9.670
    11.009
    113
    Mijn kinderen zijn geboren met 30 weken en de eerste 5 weken in het zkh doorgebracht. Bij ons was het een kwestie van overleven.

    Ik heb niet eens gedacht aan een kraamtijd, en ben in het zkh ook niet behandeld als een kraamvrouw. Niks uitrusten, maar de hele dag op een kruk naast de couveuse doorbrengen, of in eem tuinstoel. Kolven en voeden middem in een volle zaal mensen, 6 dagen na keizersnee reed ik alweer auto omdat de kinderen verspreid waren over 2 zkh-en (80km per dag in de auto, 2x op en neer). Zelf koken, babydoekjes en rompers wassen enz enz.

    Kraamtijd klonk als een scene uit een film haha, het enige wat ik eraan overgehouden heb is dat ik geklaag van vrouwen over hun kleine irritaties tijdens die bettutelperiode thuis onwijze aanstellerij vind. Maar dat is meer mijn 'schade'.
     
    Pinkblossom, Tommi17, Juul75 en 2 anderen vinden dit leuk.
  4. owly

    owly VIP lid

    19 aug 2013
    19.797
    8.663
    113
    Onze zoon is geboren met 34.5 en heb de eerste de nacht alleen gelegen enmoest de volgende dag uit de kamer en zou verhuizen naar een kamer waar meer mensen lagen die hetzelfde mee maakte.

    Deze vrouwen hadden kindjes die een nachtje max 2 moesten blijven en konden weer naar huis, het enige wat ze mij vertelde in het ziekenhuis dat ik uit moest gaan van de uitgerekende datum dus nee die zaten niet in hetzelfde schuitje.

    Mijn buurvrouw liep de helft van de nacht te spoken en haar tv sprong om de zoveel tijd aan en uit. Ben gewoon naar huis gegaan om daar samen met mijn man te zijn. We waren er 4 keer op een dag voor de voeding, tussendoor deed ik de was, aten we wat en gingen we weer terug.ondertussen ziek geworden door een zware blaasontsteking en kon eigenlijk niks verdragen elke hobbeltje deed pijn, het weerhield me er niet van om naar de kleine te gaan.

    We werden echt geleefd, gelukkig mocht hij na 10 dagen naar huis met een sonde. We kregen hulp van de kinderthuiszorg als hij het slangetje eruit haalde.

    Kort na dat hij thuis was en de sonde er uit was bleek hij verborgen reflux te hebben en hadden we nog niet de rust in huis want hij huilde of hij sliep.

    Ik noem dit geen kraamperiode ik had totaal geen roze wolk en miste mijn buik en de kleine vreselijk. Door slaap gebrek (3/4uur per nacht) geen tijd om na te denken. Als ik er aan terug denk blijft het een gevoelig punt ondanks hij net 4 is geworden.

    Gelukkig is hij een nieuwsgierig, slim, creatief mannetje wat graag komt knuffelen.

    Succes er mee en geniet van de kleine, je moet genieten van de allerkleinste dingen. Wanneer we een zware dag hadden dan vertelde we voor we sliepen de positieve punten van de dag, soms lastig maar hoe donker een dag kan zijn ze zijn er wel. Blijven met vriend/partner hielp ook om elkaar er doorheen te slepen.
     
    Tommi17 en Sunny37 vinden dit leuk.
  5. Sunny37

    Sunny37 Actief lid

    11 dec 2017
    219
    146
    43
    Vrouw
    Fijn om deze ervaringen te delen. Ik had mijn kraam periode zo anders voorgesteld. Ik herken ook dat ik mijn buik mis. Daar kan ik nog wel zo verdrietig om zijn.

    Mijn bevalling was heftig, duurde 51 uur en 20 min. 2,5 uur pers weeën, bijgeknipt, vacuumpomp en toen spoedkeizersnee onder narcose.

    Onze kleine doet het goed en ik ben zo dankbaar daarvoor. Maar merk daar er nog veel verdriet en pijn in mijn buik zit.

    Ook de periode in het ziekenhuis heb ik niet bewust beleefd. Je wordt geleefd omdat je zoveel mensen ziet; verloskundige, gynocoloog, verpleging, maatschappelijk werk, kinderarts, etc
    Op den duur kon ik niet meer tegen dat geluk aan mijn lijf.

    Inmiddels ben ik thuis. We hebben een schat van kraamhulp(uitgestelde couveuse kraamhulp) en dat is zo fijn. We proberen het nu ook te vieren, ondanks de start. Want daar had ik in het ziekenhuis helemaal geen behoefte aan. We hadden toen ook weinig mensen verteld, nog geen kaartjes gestuurd. Terwijl het zo'n heerlijk mannetje is.
     
  6. GDuif

    GDuif Bekend lid

    22 mei 2016
    940
    170
    43
    Ach meis....wat naar.

    Zelf heb ik na de bevalling nog vier dagen in het ziekenhuis gelegen en dochterlief dus ook. Zij moest 1 nachtje blijven vanwege dysmatuurheid, ik kreeg op de avond na de bevalling giga hoge koorts en moest meteen aan antibiotica infuus voor een paar dagen. Wij hadden het geluk dat het op die afdeling heel rustig was. We lagen op een vierpersoonskamer en hadden dus alle ruimte. Mijn man kon ook alle nachten blijven slapen.
    Omdat ik zo beperkt was ivm het infuus en ik me verschrikkelijk ziek voelde, kon ik ook echt niks. Niet verschonen, niet in badje doen. Alleen flesje geven en knuffelen en daar genoot ik enorm van.
    Die kamer was echt ons huisje die eerste paar dagen. En omdat mijn man er constant was, ook wel fijn. Alle hulp van de verpleegkundigen, dag en nacht. Omdat oms dochtertje erg onrustig was en ik gesloopt ( eerste nacht bevalling, tweede nacht moest ik ieder uur getemperatuurd worden) heeft ze nacht 2 en 3 op de zustersppst geslapen. Mijn man en ik waren kapot en ons meisje zo onrustig. Ze boden toen aan om haar mee te nemen zodat wij nog even wat goede nachten konden hebben. Ow, wat voelde ik me schuldig en een slechte moeder maar het was echt beter.
    Alleen opa’s en oma’s en tantes en ooms zijn die dagen langs geweest. Thuis ook amper kraamvisite gehad omdat we op voorhand al een babyborrel na zes weken gepland hadden. Daar ben ik zo blij mee geweest. Ik vond de eerste weken zo ontzettend zwaar, bezoek erbij had ik niet getrokken.
     
    Sunny37 vindt dit leuk.
  7. louan

    louan Niet meer actief

    Ook hier geboren met 35 rond met knip en pomp. Zoon had een moeilijke start. Ben zelf 11 dagen in het ziekenhuis geweest en zoon 13 dagen. Mijn hart scheurde in stukken toen ik eerder weg moest.

    Je komt thuis met een lege buik en lege handen. Dat was erg pittig!!! Had geen behoefte meer aan kraamhulp, we hadden zoveel geleerd van de dames op de neo. Had geen zin in nog mensen om mij heen.

    Ik joop nu echt met kind thuis te komen en een echte roze kraamtijd te ervaren :D.
     
    Sunny37 vindt dit leuk.
  8. Juul75

    Juul75 VIP lid

    8 apr 2010
    11.884
    7.594
    113
    Mijn oudste is met 33 werken met spoed gehaald. Ik had HELLP vanaf 27 weken en het is echt Jantje voor geweest. Ik ben 10 dagen geleden omdat ze me niet stabiel kregen. Ik mocht het ziekenhuis uit tien weer kon staan. Dochter was prematuur en dysmatuur en lag op de neo. Ze heeft geloof ik nog een week of 5 in het ziekenhuis gelegen. Ik was alleen maar ziek, tot wel een half jaar na de geboorte.

    Het voordeel is wel: bij mijn tweede en derde mocht ik de dag na de keizersnee al weer naar huis en dan waardeer je een kraamtijd en kraam verzorgster des te meer. Ik heb beide keren met volle teugen genoten van mijn kleine wereldje en gezinnetje.

    En tweede voordeel voor mij: ik kon dit al weken van tevoren aan zien komen en had al in mijn hoofd afscheid genomen van de gedachte aan een normale bevalling en kraamtijd. Dus TS, ik kan me voorstellen dat dit bij jou even tijd nodig heeft. Dit is je, als ik je bevallingsverhaal zo lees, zo ineens overkomen en dan is het veel te verwerken. Geef het tijd. Acceptatie komt vanzelf.
     
    Sunny37 vindt dit leuk.
  9. Mythique

    Mythique Fanatiek lid

    3 apr 2015
    4.627
    3.753
    113
    Ik ben op de derde dag opgenomen met kraamvrouwenkoorts en moest 5 dagen blijven.

    Het was mijn tweede kindje en begon allemaal zo goed. Super snelle en makkelijke bevalling, een zeer goed gehecht klein knipje en een makkelijke slaapbaby. Na een zware zwangerschap en een eerste zware kraamtijd zat ik al op een hele grote blauwe wolk om daarna keihard naar beneden te donderen. Wat heb ik gehuild, wat was ik boos!

    Weet verder eigenlijk niet wat ik erover moet zeggen. Gelukkig een makkelijke baby. Mijn man mocht bij ons blijven, we hadden een eigen kamer. Enorm lieve verpleegsters. Dus dat was allemaal prima. Maar ik ben er wel echt heel verdrietig over geweest.
     
    Sunny37 vindt dit leuk.
  10. sweetL

    sweetL Fanatiek lid

    8 jul 2014
    2.089
    2.095
    113
    Vrouw
    Brabant
    Ik heb met mijn oudste goed 2w in het ziekenhuis gelegen. Ik op de kraamafdeling hij op de nicu. Na een week mocht hij af en toe op mijn kamer. Hij is heel ziek geboren (streptokokken) en heeft liggen knokken de eerste tijd. Geboren met 40.3 trouwens. Wij wisten niet dat hij ziek zou zijn dus het was echt een nare verassing en je ideaalbeeld ( we zouden de eerste dagen in het kraamhotel blijven) viel helemaal in duigen. Mijn partner mocht niet eens blijven slapen en heeft hem de eerste 24u niet eens mogen en kunnen aanraken. Er was niet duidelijk wat er mis was. Hij lag aan de beademing en was totaal niwt stabiel etc. Hij kreeg iedere 3uur (dag en nacht) weer antibiotica infusen dus echt uitrusten zat er ook niet in.
    Wij hebben eigenlijk geen mensen uitgenodigd. Alleen opa en oma hebben op een afstandje even naar m kunnen kijken en dat was het. Kaartjes hebben we pas verstuurd toen we thuis kwamen, wij hadden echt het gevoel, als hij het niet red zit je met al die kaartjes en al die vragen enz. Ik heb me compleet afgesloten voor de buite wereld.
    Uitgestelde couveuze kraamzorg was ook wel fijn, toch even zoeken hoe je een kindje in bad doet en zn bedje opmaakt enz. Dat hadden we nog helemaal niet gedaan.

    Ik heb heel lang niet aan een 2e kindje durven denken en merkte wel dat ik af en toe moe of jaloers werd van al die kraamtijd verhalen waar t super ging enz. Kon me daar echt aan ergeren.

    Het scheelt denk ik wel dat dit bij mijn oudste was ik had geen vergelijkingsmateriaal en liet het over me heen komen.
     
    Sunny37 vindt dit leuk.
  11. Lizzy1985

    Lizzy1985 Actief lid

    28 mei 2015
    328
    97
    28
    Vrouw
    Bij mij is het ondertussen bijna 2,5 jaar geleden dat mijn dochter is geboren met 36.2. Het was echt compleet onverwacht, we gingen naar het ziekenhuis voor een extra controle omdat ik wat bloedverlies had. 3 uur later lag ik daar met mijn inimini dochter in mn armen. Ze viel officieel niet onder dysmatuur, maar zat daar wel dicht tegenaan.

    We zijn toen 5 dagen in het ziekenhuis gebleven. Mijn man is vanaf de bevalling tot aan het moment dat we naar huis mochten ook geen moment het ziekenhuis uit geweest. Ik vond het erg prettig dat we dit allemaal samen konden door maken, er waren namelijk nog geen oudere broertjes/zusjes waarvoor we thuis moesten zijn.

    De hoeveelheid verschillende mensen vond ik aan de ene kant best vervelend, maar wat ik wel prettig vond is dat we verschillende tips kregen van de verschillende verpleegkundigen, daar hebben we van overgenomen waar wij zelf het meest mee konden.

    De eerste twee nachten lag mijn dochter op de kinderafdeling. Ik ben toen in bed (eerste nacht) en rolstoel (tweede nacht) door verpleegkundigen naar de kinderafdeling gereden om fles te kunnen geven (helaas niet meteen genoeg bv en mn dochter had toen wel heel hard voeding nodig). De derde nacht lag ze bij ons op de kamer, maar was ze erg onrustig. Ook bij ons hebben ze aangeboden om haar even op de zusterpost te laten slapen. Na een uurtje of 1,5 kon mijn moederhart dat niet meer aan en ben ik huilend de gang op gelopen en wilde ik naar mijn meisje.

    wat mij heel erg heeft geholpen is alles opschrijven. Ik had de kraamtijd zelf een boekje waarin ik iedere dag een kort verhaaltje schreef over wat er die dag is gebeurd/besloten en hoe ik me voelde. Maar dat kan nu later ook nog, je vergeet later namelijk zo enorm veel.
     
    Sunny37 vindt dit leuk.
  12. chrystel73

    chrystel73 VIP lid

    9 jan 2009
    6.180
    2.374
    113
    L
     
  13. PetiteBelge

    PetiteBelge Actief lid

    27 okt 2017
    354
    152
    43
    Vrouw
    Heej,

    Ons zoontje is geboren op 35+4. Totaal onverwachts water gebroken, niets wees erop dat hij te vroeg zou komen. Hij heeft 3 dagen op neo in de couveuse gelegen. Daar zat ik dan in het ziekenhuis, alleen in mijn kamertje zonder mijn zoontje, aftellen tot we weer naar neo gingen. Terwijl in de andere kamers moeders met hun kindje lagen.
    Dat is niet wat je je voorstelt bij de kraamtijd. Ik heb toen alles een beetje op automatische piloot beleefd... Ik vind het ook jammer dat het zo gelopen is, maar het belangrijkste is toch dat je kindje gezond is! Ik kan dit intussen wel plaatsen en ben zo enorm dankbaar dat alles goed is met hem.
    Eens thuis, heb ik geprobeerd om die 'verloren' dagen dubbel en dik in te halen :)
     
    Sunny37 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina