Hoi. Nee ik heb niks aan pijnstilling genomen. Laatste half uur had ik t heel graag willen hebben want ik was emotioneel op waardoor ik beetje in paniek raakte toen de weeën echt heftig werden, maar dat had niks met lichamelijke pijn te maken. Meer met mn verleden van t verlies van mn zoontje, en de angst dat t bij geboorte mis zou gaan, en twijfel dat ik toch voor inleiding heb gekozen, waardoor ik moeite had met de weeën opvangen.
O dat begrijp ik zo goed. Ik ben ook bang voor de paniek. Dat komt vooral omdat ik afgelopen bevalling gewoon helemaal niet snapte wat er gebeurde. Je krijgt weeen en je denkt dat die nog voor genoeg ontsluiting moeten zorgen en ze zijn meteen al zo heftig dat je denkt hoe ga ik dit nog uren overleven. En dan mag je persen. Wat je al helemaal niet begrijpt. En dan roepen ze dat ze er bijna is en daar ben je helemaal nog niet. Het was een grote paniekaanval. En nu ben ik daar weer bang voor. En wat als het dan ineens wel zes uur duurt, snap ik er dan weer niks van? Wel heel fijn dat jij het iig achter de rug hebt. Hoop dat je die emoties een plekje kunt geven. En heel erg gefeliciteerd natuurlijk!!
Dankjewel. Nou precies dat idd. Ik zat naast mn emoties ook al van te voren te denken: of t gaat weer zo supersnel als de vorige en duurt t weer dagen voordat ik vat dat mn baby al gezond en wel in mn armen ligt. Heeft echt ff geduurd toen, voordat ik de stress vd zwangerschap los kon laten. En ad andere kant dacht ik: ieder uur dat t langer duurt, zal als een eeuwigheid gaan voelen en hoe ga ik dan die knop in mn hoofd omdraaien, en die weeën dan zolamg wegpuffen. Eigenlijk kon t naar beide kanten toe dus sowieso niet goed zijn in mijn gedachten haha. En dan sta je al 1-0 achter als je met zo eem gedachte erin staat. Maar je ziet t. Ik heb een mooie middenweg gekregen . Ben ook zeer snel opgeknapt. Kleine is nu 13 dagen en behalve nog een beetje vloeien, en beetje rugpijn voel ik me top. Jij veel succes met je laatste loodjes en ik hoop dat je een fijne bevalling zult krijgen.
Hier ook 2x behoorlijk snel bevallen, zowel wij als de vk hadden angst dat ze er niet bij zouden zijn. Ik ging over de 40 weken en toen hebben ze gecontroleerd, ik had al 5 cm ontsluiting maar niets geen weeën of krampen gehad. Dag erna gestript en ze wisten zeker dat het nu geboren zou worden, maar hier totaal geen reactie op gehad. De dag erna weer gebeld en zijn toen gekomen om de vliezen te breken, het kwam snel op gang en binnen 2 uurtjes is ze geboren. Vk is na het breken van de vliezen ook niet meer weg gegaan, dat was een prettig gevoel.
1e 6 uren 2e 1 uur 3e 15 minuten. Had nog sneller gekund, als ik niet had geprobeerd t in te houden tot de verloskundige er was. Toen ik door kreeg dat ze t niet zou redden, dacht ik; dan zsm ERUIT! Mijn man heeft m (samen met mij uiteraard haha) op de wereld gezet. Ik vond t helemaal niet traumatisch trouwens en heb bij geen van 3 naweeën gehad. Nu zwanger van de 4e. We zien t wel. Komt vast wel weer goed. Alhoewel ik wel hoop dat ze dit keer op tijd is. De verloskundigen hadden onderling al gegrapt dat ze hun tentje in de tuin opzetten
Ik had wel weeën voor de tijd. Wist ook wel dat er wat ging gebeuren. Maar noemenswaardig waren ze niet. Eens in t kwartier. Ik sliep ook gewoon tussendoor en echt pijn deden ze niet.
Dat had mijn moeder ook bij mij. Hele dag dierentuin en wel wat last van rugpijn de hele dag. Achteraf bleken dat dus weeën te zijn. Snachts vanaf de eerste echte pijnlijke wee snel in auto naar ziekenhuis en ik ben blijven zitten doordat ze der broek aanhield haha. Stagiere in t ziekenhuis deed me ma der broek uit en ik volgde gelijk haha. Ik vond een uur al heftig, kwartier zou ik echt onwerkelijk vinden. Kon na een uur al moeilijk geloven dat mn dochtertje al gezond en wel in mn armen lag.