Ik moet het even van me afschrijven want voel me zo klote op t moment. Ik ben nu al anderhalf jaar bezig en alle onderzoeken wijzen uit dat er tot nu toe niks aan de hand is. Ze gaan nu beginnen met de ingewikkelde onderzoeken en tot die tijd moeten we t even los laten. Ik kon hier echt prima mee om gaan, als ik ongesteld werd dan was ik diezelfde dag down en dan kon ik weer positief kijken. Nu ben ik al vanaf zondag down en lijk er niet meer uit te komen. Ik ben gespannen, ik voel me onrustig, ik ben verdrietig en lusteloos. Alleen maar omdat ik ongesteld ben, voel me zo'n aansteller. Ik kan het moeilijker hebben omdat me zus na anderhalf jaar proberen zwanger is ( super leuk, maar we waren echt bond genoten en nu spreken we elkaar minder want zij is ziek en zielig en heeft het alleen maar over d'r zwangerschap) En nu 2 vriendinnen ook zwanger. Eentje daar was ik mee tegelijk zwanger, dus voelt confronterend omdat ze dus nu het aantal weken is dat ik zou kunnen zijn als het niet mis was gegaan. En de andere is nu 8 weken en onwijs blij dus hij praten alleen maar over hun zwangerschap en er is weinig ruimte voor me verdriet. En nou moet ik zeggen, ik stel me altijd heel sterk op, praat er nooit echt over en probeer erg geïnteresseerd te zijn. Maar stiekem zou ik eens willen dat ze door m'n sterke masker heen prikken... M'n grootste angst is dat ik verbitterd raak en alleen maar jaloers kan reageren dus daar probeer ik echt voor uit te kijken door echt niet zo te reageren en nadenken wat ik zeg. Maar als m'n zus wil afspreken, ben ik toevallig druk en dat is iets wat ik niet wil... Want ik ontloop haar. Als ik met haar afspreek dan zit ze over d'r buik te aaien, kamer kleurtjes te laten zien, baby jurkjes te showen. Dan voel ik me zoo akelig dat ik het dus ontloop. En wil het ook niet eerlijk zeggen want voel me al zo klote. Praat er wel over met m'n man hoor maar t lucht ook eens op om t van me af te typen want zo'n lange periode gaat helaas niet in je koude kleren zitten en wil gewoon verder gaan.
Lieve mamaenmini, ik wil je even een digitale knuffel geven! Herkenbaar gevoel die frustratie en dat wordt alleen maar meer met zoveel zwangeren om je heen! Je geeft aan je altijd sterk op te stellen, maar zo voel je je nu niet! Ik zou toch proberen om open kaart over je gevoelens te spelen naar mensen die dichtbij je staan! Ook je k*t en down voelen zijn gevoelens die horen bij het leven en die mag je ook best laten zien! Nu ontloop je mensen en die voelen dat zeker ook! Als je eerlijk bent over je gevoel, kunnen ze er ook begrip voor hebben! Succes meid!
Wat vervelend zeg! Ik heb me ook een hele tijd slecht gevoeld en mezelf aangepraat dat ik faalde omdat ik niet eens zwanger kon worden. Nu is dat nog niet gelukt maar voel ik me stukken beter doordat ik af en toe een afspraak met een psycholoog heb om weer ff alles op een rijtje te zetten. Misschien is dat ook iets voor jou?
Ik snap je totaal! Het is een heel dubbel gevoel. Je gunt het ze ook zo erg, maar jezelf ook! Ik reageer hetzelfde als jou, dus heb geen tips of adviezen helaas. Met mijn ex heb ik mk gehad en met mijn huidige vriend net zo. .ook hier al 2 1/2 jaar aan het proberen. Na onderzoeken is er ook niks met mij aan de hand. Deze maand verder met zaadonderzoeken en samenleving test. Mijn beste vriendin kwam vorige week vertellen dat ze Door de pil is zwanger geraakt. Ik kon wel janken, maar had ook mijn pokerface opgezet en speelde toneel. Ik kan zo Door naar de toneel school denk ik .. ik baal ook van mijn gedachte en gedrag, maar ik ga ook niet bij haar janken . Mijn situatie staat los van die van haar. Vandaag is mijn temperatuur weer gezakt en ga ik weer ongesteld worden. Gisteren weer gejankt, ik zag het al aankomen. Bah wat een ellende allemaal zo hè. Probeer toch open te zijn, ook al is het moeilijk. Ik moet dat ook gaan doen, anders blijf ik doen alsof het allemaal luchtig is. Heel veel knuffels en sterkte. Wat ik doe is soms babyspulletjes kopen om de moed erin te houden. Misschien helpt dit jou ook, samen naar winkels, wel bij juist die mensen te zijn maar ook om leuke afleiding te hebben. Als we niet zwanger worden dan hebben we in ieder geval de kraam kado's al in huis haha. Heel veel liefs! !
verdriet hebben om zo'n gat is niets geks, open kaart spelen kan misschien helpen. Hoop dat het jou snel gegeven is, als er niets uit de onderzoeken komt zou je zeggen dat het moet kunnen lukken.. al snap ik wel je angst hoor, maar hopelijk geeft het ook wat hoop Sterkte!
Ik herken ook dingen in je verhaal! Zelf zijn wij ook al langer bezig om zwanger te worden en als het dan bij mensen in je omgeving in no-time lukt, dan is dat helemaal niet leuk om te horen. Het confronteert je met je eigen verdriet; zij zitten in een situatie waar jij ook in wilt zitten. Wat mij heel erg helpt, is openheid geven over mijn eigen situatie. Voor mij is het fijn om mijn verhaal met anderen te kunnen delen, en voor hen is het ook fijn om te weten in wat voor situatie ik zit, zodat ze daar ook rekening mee kunnen houden. Een goede vriendin van mij is zwanger en ik wil dat graag mee beleven en er voor haar ook van genieten. Soms luk dit me niet, en daar probeer ik ook open over te zijn en dan pinken we samen wel eens een traantje om weg. En dat mag ook! Dit geeft me juist een gevoel dichter tot elkaar te komen en versterkt daarmee onze vriendschap. Misschien klinkt het makkelijk, maar dat is het zeker niet. Maar weet wel dat als je meer van je zelf verteld, anderen daar ook rekening mee kunnen houden. En dan zullen ze misschien snappen dat jij niet alleen maar baby- en zwangerschapspraat wil horen. Succes! En je gevoel is dus echt niet raar!
Heftig zeg dat je ook al zo lang bezig ben, herken veel in je verhaal. Ik heb ook al een kamertje klaar staan met wiegje bedje commode en baby kleertjes. Alles van m'n dochter ligt daar. En dat houd wel de moed maar ik heb zo'n moeite nu even om normaal te doen. Ben nu even alleen thuis. Normaal haal ik m'n dochter gelijk op van de bso maar nu even op de bank liggen verdrietig zijn, even ruimte voor me verdriet. Ik wil t wel bespreken met m'n vriendinnen maar ik kan niet goed praten over m'n gevoelens, ik weet dat ze t weten maar t toegeven is zo lastig en hard
Wat fijn dat het jou wel lukt! Lijkt me inderdaad je vriendschap te verdiepen. Ik kan t op t moment niet, m'n gevoel is nu zo zwaar en diep dat ik bang ben helemaal in te storten als ik er aan toe zou gegeven
Bedankt! Ik ga wel open kaart spelen maar nu even niet, ik voel me zo rot. Ik moet me even kunnen blijven verstoppen anders dan kom ik er niet uit. Als ik er niet over praat, kan ik lachen en leuk doen en vraagt niemand iets en dat is best fijn
Ja moet ik echt gaan doen want t gevoel word telkens erger en wil ook een leuke moeder blijven want voel me vaak zo lusteloos er door. Ga denk ik maandag een afspraak maken, ben zo bang als t er uit komt hoe ik me dan voel. Stop alles altijd maar weg.