Ik vraag mij af of dames hier praktische tips hebben. Ik ben nog maar 10 weken zwanger en lijk fluitend door de zwangerschap te gaan (gelukkig). Maar: ik merk al wel sinds een kleine 2 weken dat ik regelmatig toch wel pijn ervaar rondom mijn onderrug / bekkengebied. Erg irritant en ik word er doodmoe van. Ik heb ook nog eens een lage bloeddruk (van nature al maar tijdens mijn zwangerschappen nog meer) en i.c.m. de vermoeidheid en bekken/rugklachten is dit niet zo'n fijne combinatie. Ik ben vooral op zoek naar tips om hier mee om te gaan. Ik werk 4 dagen op kantoor (ik heb dus zittend werk) en voor de rest doe ik geen gekke dingen. Tijdens mijn vorige zwangerschap had ik deze klachten ook, maar dan pas veel later (pas vanaf een week of 20 ofzo). Dit was toen met fysio en voldoende rust (minder werken) goed te behappen. Oké, op een gegeven moment nam ik wel 8 pcm per dag, dat was wel erg vervelend. Toch was rust nemen de oplossing. Dit ga ik natuurlijk niet nu al doen. Ik bedoel, ik ben pas 10 weken zwanger en heb buiten deze klachten nergens last van (hoogstens mijn humeur haha). Bovendien houd ik echt van werken (ik háát thuiszitten) en ik wil ook niet aanstellerig over komen. Stel dat ik me een keer zou ziekmelden omdat ik bijv. erg last heb, zullen er vast wel mensen zijn die misschien denken dat er niets aan de hand is (want idd, vérder voel ik me goed). Toch wil ik het ook niet negeren. Ik heb na mijn vorige bevalling nog een aantal weken / maanden gelopen bij een bekkenfysio door de klachten. Pff.. wat kan ik het beste doen? Die lage bloeddruk is ook vervelend, maar volgens de vk is dat iets 'wat bij mij hoort'. En 'te' laag lijkt niet voor te komen. Beter te laag dan te hoog hoor ik altijd. Nou, ik kan je zeggen dat autorijden niet fijn is met een lage bloeddruk en pijnklachten.
Ik heb geen tips! Maar zit wel in dezelfde situatie ! Vanaf week 12 ongeveer zit ik thuis vanwege erge bekkenklachten en bloedverlies ( sinds begin deze week ook lage bloeddruk, wat een hel!) Bekkenfysio heb ik gehad maar die vrouw kan niets meer betekenen voor mij, de oefeningen doe ik thuis en dat is het.. de oefeningen werken overigens niet echt. Ik zou als ik jou was ondanks dat je graag werk, echt rustig aan doen als dat moet en helpt.
@sannekrul oef wat vervelend, ook nog bloedverlies erbij. Dat heb ik gelukkig niet (ik gebruik wel nog utrogestan (heb een medisch traject achter de rug) en dat ben ik nu nog aan het afbouwen tot 12 weken zwangerschap. Wat enorm vervelend dat de bekkenfysio niet meer helpt bij jou. Wanneer heb jij dit gehad? Van mijn vorige zwangerschap weet ik nog wel dat de oefeningen vooral ná de zwangerschap hielpen. Ik weet dus niet of ik dezelfde oefeningen ga krijgen (ik denk dat ik wel naar dezelfde vrouw toe ga, maar dat maakt in feite natuurlijk niets uit). Zit jij momenteel helemaal thuis? En: vanaf wanneer begonnen de klachten bij jou? Het is natuurlijk heel stom dat ik me druk maak om hoe mijn omgeving (werk / vk / arbodienst etc) reageert en dat ik dus bang beng dat ik aanstellerig over kom. Maargoed, niet iedereen met klachten loopt er zwaar belabberd bij natuurlijk. Ben benieuwd wat de fysio gaat zeggen. Heb toevallig net weer een verwijzing gevraagd voor de fysio bij mijn huisarts.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Negeer het zeker niet, ik had al klachten en ben in januari bevallen en mijn bevalling heeft er een schepje bovenop gedaan (met totaalruptuur) én kan nu nog maar zeer weinig door bekkeninstabiliteit. Dus als ik je advies mag geven, maak een afspraak met een goede bekkenfysio. Voorkomen (van erger) is beter dan genezen. Luister goed naar je lichaam.
Nou zeg, Ik ben van week 7 t/m 15 dood- en doodziek geweest van de zs. Toen dat wegtrok bleef 'alleen' nog de lage bloeddruk over, tikte op een bepaald moment zelfs 80/30 aan, wist niet eens dat dat kón. Nu heb ik wel een iets actievere baan dan alléén maar zitten, maar dat ging gewoon niet meer. Dus ja, toen moest ik ook stoppen, vanaf de 7e week dus al. Ben ik me dan vanaf de 15e week aan t aanstellen omdat ik 'alleen' last van lage bloeddruk heb? Vind ik daarom mn werk niet leuk? Dat kan je daar toch helemaal niet uit opmaken! En wat heb ik ermee te maken dat iemand vind dat ik me aanstel Ze mogen het elke dag van de week van me overnemen heel die zwangerschap, dan kan ik tenminste weer leven. Het antwoord op praktische tips geef je zelf al: luisteren naar je lijf een AANPASSEN. Daarbij vul ik nog aan: niet zo stoer doen en toegeven aan wat niet gaat. Artsen gaan niet veel voor je betekenen, die vinden een lage bloeddruk alleen maar prachtig. Dat je gestrekt gaat als je iets te lang aan de kassa staat te wachten, moet je maar voor lief nemen vinden ze
Bedankt voor de reacties. De afspraak met de bekkenfysio is inmiddels gemaakt. @Pechvogol (je doet je naam eer aan), jeetje.. dat is niet niks. Ík vind het geen aanstellerig gedrag hoor, maar ik werk bij een redelijk conservatief bedrijf (met enkel mannen in het team) dus tsja, ik vrees dat ik op weinig begrip kan rekenen. Het is al vervelend genoeg en als ik me dan ook nog moet verantwoorden voor mijn klachten is dat niet zo leuk. Het is mijn gevoel erbij hoor, maar ik het ondertussen wel een beetje door hoe het werkt. Het zijn echt wel bepaalde types zeg maar. Maargoed, eigenlijk heb ik daar gewoon lak aan. Want om even heel flauw te zijn: zwangerschapsgerelateerde ziekte krijgen zij gewoon doorbetaald vanuit het UWV. Ik ga niet het risico lopen dat ik tegen het einde van de zwangerschap echt niets meer kan. Hopelijk kan de fysio wat voor me doen en vooral: hopelijk verergeren de klachten niet al te veel!
Idd over die bloeddruk, hoe lager hoe beter. Ik geloof best dat een hoge bloeddstuk een stuk gevaarlijker is dan een lage, maar man man wat kun je je ook onprettig voelen met een láge bloeddruk. Heb nu alweer telkens met opstaan (elke keer ook wanneer ik omhoog kom) dat het zwart voor mijn ogen wordt, soms echt volledig en dan moet ik even wat vastpakken om niet onderuit te gaan (of héél snel gaan zitten). (morgen heb ik de intake bij de vk en daar ga ik dit ook aangeven).
Mijn directe collega's zijn man (stuk of 10) en ik stuur een team van 20 mannen (geen enkele vrouw aan). De vrouwen in dit bedrijf (logistieke omgeving) zijn zwaaaaar in de minderheid. Er wordt fantastisch met mijn zwangerschappen omgegaan (en die van anderen), dus dat het aan de mannenomgeving ligt, geloof ik niet. Ik geloof wel dat, als je jezelf niet serieus neemt, een ander dat zéker niet gaat doen. In een werkomgeving dan. Als er bij jezelf ruimte is om te wikken en wegen ('wat zal ik doen', 'wie heeft er tips') creëer je die ruimte (dus twijfel) bij een ander om er wat van te vinden en blijkbaar zijn veel mensen daar gevoelig voor, God weet waarom. Niemand heeft het juiste antwoord, behalve jijzelf. Het is JOUW lijf en JOUW zwangerschap. Dus jij bepaalt de koers. En dat deel je mede aan werkgever, je vráágt het niet. Dat zouden alle vrouwen wat meer moeten doen.
Deze snap ik ook niet, waarom zou je je moeten verantwoorden?? Moet niet gekker worden hoor Enige met wie jij in gesprek moet zijn is leidinggevende en bedrijfsarts. Andere collega's hebben er toch niets mee te maken+
Misschien kan mensendieck ook nog wel goed helpen. Zij doen soms net wat meer als fysiotherapeut in verbeteren van de houding Misschien handig als je veel zit
Ik wist dat ik zwanger was doordat ik pijnsteken kreeg in mijn bekken (nog voor de positieve test). En ben vanaf 11 weken minder gaan werken, om met 14 weken volledig thuis te komen zitten. Nou doe ik lichamelijk zwaar werk in een absolute mannen omgeving (ik ben houtbewerker / interieurbouwer) en uit mijn ervaring hebben mannen juist meer begrip voor klachten dan vrouwen. Ook heb ik normaal gesproken een lage bloeddruk, deze is "normaal" tijdens deze zs, wat voor mij voelt als hoog dus. Kijk uit met autorijden (en machines bedienen) hoor!! Luister naar je lijf, je hebt er maar een, en als je niet uitkijkt kom je nog bij ons clubje van mama's met chronische bekkenklachten.
Ik had hetzelfde... bij de eerste met 36 weken last, tweede bij 24 ofzo en nu was ik hij 8 weken al op bezoek bij de Chiropractor. Ben twee keer snel achter elkaar geweest omdat het niet ging qua pijn. Ze zei de laatste keer tot over 2 maanden, dacht dat ze gek geworden was. Maar tot de dag van vandaag, icm sporten (veel squaten), gaat het als een speer. Vandaag met schoolreis mee geweest met de oudste en voel gerust moeheid maar geen pijn. Zo fijn. Ik zou dus idd zeggen ga zo snel mogelijk hulp zoeken (wat je dus ook al heb gedaan ) en probeer weer wat anders als dit niet helpt. Het is meestal echt niet noodzakelijk dat je met veel pijn blijft lopen, uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Succes (en sterkte)!
Hele mooie goede woorden! Hier ook de eerste zwangerschap als hels ervaren doordat ik me zo schuldig voelde dat het gewoon niet ging. Met bloed zweet en tranen tot 30 weken gewerkt en daarna 11 weken plat gelegen omdat ik niks meer kon. Hier veel van geleerd want ik ben ver over mijn grens heen gegaan voor wat nou eigenlijk? Nie voor mezelf in ieder geval. Deze zwangerschap ook vroeg gestopt met werken, resultaat is dat de klachten vele malen minder zijn, mijn zwangerschap veel fijner en de tijd is voorbij gevlogen. Begrip op werk was er niet zo maar het maakte me niet meer uit. Overigens zijn alle mannen juist begripvol en de vrouwen vele malen minder Ik had ook lage bloeddruk, nog steeds trouwens en ook zonder zwangerschap. Duurde tot een week of 16 voor ik geen rekening meer hoefde te houden. Veel eten (kleine beetjes), zoute dropjes oid bij je hebben en bijv een nemen voor je opstaat.
Goeie ook van die dropjes! Ik heb altijd een zakje in de auto liggen ook en bijvoorbeeld gisteren kom ik thuis en voel ik me dizzy worden (heb dan ook gewoon trek, want etenstijd). Ik strooi dan ook rustig een klein beetje extra zout door het eten (of een stukje oude kaas, ook zout).
Als je nu al net zoveel last hebt als bij de 1e zwangerschap snap ik niet dat je nu niet weer nu al minder gaat werken. Is dan toch nodig? Nodig is nodig en dan doet het er niet toe wat anderen daarvan denken. Zou echt het laatste zijn waar ik me druk om zou maken. Ik zou me eerder druk erom maken dat je er straks minder voor je andere kindje kunt zijn door je bekkenklachten doordat je te lang met pijnklachten door blijft werken. Je kiest het niet uit wanneer je teveel last hebt. En om nou de hele zwangerschap door 8 pcm per dag te slikken om de dag door te kunnen komen... Ik zou daarvoor bedanken. Er bestaat niet voor niets de regeling ziek door zwangerschap. Als jij denkt daar (deels) gebruik van te moeten maken, dan moet je dat aangeven. Ik had zelf vanaf 8 weken keiveel last van mijn bekken en ben vanaf 12 weken deels thuis gaan werken, zodat ik meer kon afwisselen qua houding.
Ik lees hier vooral heel veel herkenbaarheid wat betreft de bekkenproblemen. De lage bloeddruk herken ik dan weer gelukkig helemaal niet. Maar wat betreft die bekkenpijn, die is bij mij ook al vanaf week 8 goed begonnen. Het is mijn eerste zwangerschap dus ik wist echt niet wat het was dus ben maar naar de fysio gegaan. Ze gaf bij mij aan dat rust toch echt enige is wat echt helpt en rust betekent dus liggen (zitten, staan en lopen geven je bekken geen rust). Ik vind het ook echt wel een stap om meteen minder te gaan werken, niet omdat ik vind dat me aanstel maar ik vind het echt een stap. En omdat ik nu 4 dagen werk zal de eerste "oplossing" dan zijn om de uren over 5 dagen te verdelen omdat de dagen dan korter worden én dat zie ik ook nog niet echt zitten. Maar goed ik heb dus ook een zittende baan en werk voornamelijk met mannen. Ik werk op het kantoor van een werkplaats (kort gezegd). Nu gaan we 3x per dag met zijn allen met pauze in de kantine. Ik blijf dan nu op kantoor en klap een bedje uit en ga even liggen. Zo hoef ik dus nog niet minder te werken (vinden zowel ik als mijn werkgever fijn) en pak ik toch nog mijn rust. We zien wel hoe lang dit goed gaat. En ja, in het begin zijn er zeker grappen over gemaakt, maar nu weet iedereen dat ik dan daar lig (en dus geen telefoon op pak of klanten aan de balie help). Misschien is dit ook wel iets voor jou om te proberen? Het helpt niet echt voor je bloeddruk maar het verlicht misschien wel de pijn in je bekken een beetje. Bij mij helpt het wel aardig en daar doen we het dan maar voor haha!
Kleine update van mijn kant. Ik ben vanmiddag toch even bij de vk geweest en aangekaart dat ik er best mee zit dat ik nu al zo vroeg last van rug- en bekkenklachten heb. Ik neem gerust als het nodig is nu al zon 4 paracetamol op een dag. Dat helpt gewoon en dan kom ik de dag meer dan prima door. Maar de vk vond dat niet oké zo langdurig en vroeg al, want dan schijn ik het nodig te hebben om de dag door te komen. En het wordt alleen maar meer (bij zoontje langdurig 8 pcm per dag gebruikt). Zei zelf ook dat dat wel klopte maar wat moet ik anders. Het helpt en ik functioneer dan goed. ‘S avonds ben ik wel kapot, dat wel. In de weekenden doe ik ook eigenlijk niets. Tuurlijk merk ik dat het dan af en toe alsnog in mijn bil schiet en dat lang zitten funest is, en icm met een lage bloeddruk is het echt niet fijn. Maar ik ben goed in niet zeuren, gewoon doorgaan (in alles). Daarom heb ik bij eerste zwangerschap later ook echt flinke pijnen gekregen. Rust nemen en minderen met alles hielp wel. Ze adviseerde me toch wel iets waar ik erg van schrok. Meld je eens ziek, luister naar je lichaam en neem die rust. Voel je je na een tijdje beter, dan kun je het werken weer opbouwen, maar houd er ook rekening mee dat het toch niet goed gaat en je weer thuis komt te zitten. Neem je klachten serieus want negeren is zo slecht voor je, alles komt drie keer zo hard terug. Ik word daar heel verdrietig van. Want ik ben een workaholic, altijd bezig, perfectionistisch, wil het zelf doen, ook vaak ‘s avonds nog bezig, ik hou van mijn werk maar heb afgelopen maanden werkweken van 50-60 uur gemaakt (ook toen ik al net zwanger was). Maar ik kan haar geen ongelijk geven als ze zegt dat mijn lichaam duidelijke signalen geeft. Wat moet ik nou doen? Ik werk in een conservatief mannen team. Die gaan dit echt niet leuk vinden. Eigenlijk weet ik dondersgoed wat ik moet doen maar ik wil gewoon lezen dat iemand er vanzelf vanaf is gekomen Gaat niet gebeuren he?
- Nou en? - Nee. Eh... Je hebt straks een kleintje om voor te zorgen. Wil je die de zorg en aandacht ontzeggen die het nodig heeft omdat jij het niet meer trekt? Zelf ben ik helaas gedwongen om mijn zoontje regelmatig weg te brengen omdat ik het niet meer trek met m'n heupen. Jouw kleintje gaat straks leren lopen, dat is veel bukken voor jou. Hij/zij wordt zwaarder. Dat ga je allemaal niet trekken als je klachten er nog zijn. Grote kans dat je klachten er nog zijn als je je druk blijft maken om wat anderen van jouw klachten vinden. Lijkt me een helder verhaal wat je het best nu kunt doen.