Vanmorgen te horen gekregen dat een heel dicht familielid haar eerste echo niet goed was. Een missed Abortion. Ze heeft zoveel jaren op dit kindje gewacht en nu gebeurt dit Wij zijn bezig voor een tweede kindje aangezien ik ook de allerjongste niet meer ben waren wij van plan om hier echt vol voor te gaan. Nu ga ik twijfelen. Wat als het lukt? Zou het dan niet extra hard zijn voor haar? En durf ik het dan wel te vertellen? ( mocht het lukken) Maar als ik ga wachten ( bijna 37) gaan mijn risico`s qua miskraam etc ook omhoog. Vind het zo lastig. Ik had het haar zo enorm gegund. Wat zouden jullie doen? vind het zo lastig
Ik zou het vreselijk vinden als ik erachter zou komen dat mijn vriendinnen hun kinderwens uit zouden stellen omdat ik een missed abortion had. Dus nee ik zou mijn wens niet uitstellen. Het leven loopt zoals het loopt. In mijn geval werden mijn vriendinnen en beide nichtjes zwanger en ik niet. Toen die kinderen 2/3 waren werden ze zwanger van nr 2 en ik van nr 1. Hun kregen allemaal een kind en ik een missed abortion . Hun kinderen werden geboren en toen werd ik zwanger van nr 2, die gezond ter wereld kwam. Na 3 jaar volgde een miskraam gevolgd door een dochter. Ja ik was wel even verdrietig als er een zwangerschap aangekondigd werd maar ook blij voor de aanstaande ouders
Ik sluit mij aan bij @pluk ik heb ook een en ander meegemaakt met betrekking tot zwangerschappen, maar ik zou het heel erg vinden als andere hun wensen daardoor aanpassen. Er is 1 vriendschap gestrand, omdat zij er moeite mee had dat ik er moeite mee had om af te spreken ongeveer 3 maanden na overlijden zoontjes. Haar dochter en mijn zoontjes die zijn overleden zouden ongeveer even oud zijn... Zolang je met respect en begrip met elkaar omgaat, zou dit niet tussen jullie in moeten gaan staan.
Ik begrijp je gevoel maar jij hebt de keus over je leven en kinderwens en dat hoeft niet door een invloed invloed van buitenaf in de weg staan. Als je goeie vriendinnen bent zal ze het echt wel snappen en begrip hebben voor je situatie zolang je er open en eerlijk over bent.
+1, ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn vriendinnen hun wens uit zouden stellen omwille van mij, en zie mijn onderschrift.. En ja zij hebben allemaal kinderen. Is moeilijk maar zo is het leven. Nu spreek je nog uit eerste emotie, omdat je het voor haar heel erg vind. Logisch ook. Maar zou zelf voor mijn leven en mijn wens toch echt mijn eigen keuze maken.
Nee niet uitstellen. Wij hebben 10 jaar moeten wachten en 8 miskramen moeten krijgen voor ons zoontje geboren was. Tuurlijk is het confronterend als iemand anders dan wel een kindje krijgt. En tuurlijk heeft dat ons verdriet getriggerd. Maar een kindje krijgen is een wonder, en het is nieuw leven, en brengt geluk. Ik had nooit gewild dat mensen om me heen dat geluk zouden mislopen omdat ze dachten op ons te moeten wachten. Leef je eigen leven. Ieder huisje heeft een kruisje, en daar kan niemand iets aan doen.
Het is niet zo dat het uitstellen van jouw wens haar sneller (weer) zwanger maakt. Ik heb veel verdriet gehad van mensen om ons heen die wel zwanger raakten en wij maar moesten wachten maar het is eigenlijk nog erger als die anderen dan omwille van jou gaan lijden.
Ik zou het echt rot vinden als mijn vriendinnen/familieleden hun wens zouden uitstellen om mij. Mijn vriendinnen hebben allemaal kinderen, 1 stopte met de pil en was meteen goed zwanger. Mijn zussen hebben kinderen en waren allebei snel zwanger. Ja die aankondigingen maken mij verdrietig, maar tegelijk ben ik ook blij voor ze. Na mijn eerste miskraam had ik 2 weken later een babyshower en een week daarna weer 1. En dat was heel moeilijk. Op de 1e babyshower ben ik in huilen uitgebarsten. Vriendin waarvoor de babyshower was kwam me meteen achterna en had alleen maar begrip voor me. Stel jij raakt zwanger dan zal zij echt wel verdriet hebben daarom, maar als jij laat zien dat je het begrijpt en er ook mee zit zal zij het je denk ik echt niet kwalijk nemen.
Wel mooi dat je er zo over nadenkt en rekening houdt met de ander en de gevoelens die het kan oproepen. Voor mij waren aankondigingen ook moeilijk, maar het helpt als je dit eerlijk bespreekt en vraagt wat de ander hierin wel en niet wil. Bij die zwangerschappen voelde ik mij het meest op mijn gemak, omdat je het begrip voelt en je ook kan aangeven wanneer het even niet gaat. Ik zou daar dus vooral aandacht aan besteden en niet je wens uitstellen.
Ik sluit mij helemaal aan bij alles hierboven. Ik zou het zeker niet uitstellen.. wat ik wellicht wel zou doen is misschien vertellen van je wens en je gevoel erbij dat je het lastig voor haar vindt. Zodat als het gebeurt, de klap niet zo groot is.
Eerlijk, ik durfde met mensen van wie ik wist dat ze ook een kinderwens hadden op een gegeven moment niet meer af te spreken uit angst voor de volgende "klap". Niet omdat ik zo"n naar mens ben maar omdat mn eigen verdriet me wegvrat...
Ah ja dat is niet mijn ervaring. Ik vond het alleen maar fijn dat ze het met mij deelde. Zo zie je maar weer dat iedereen verschillend is..