Vraagje, mijn vriend heeft al een dochter uit een eerder huwelijk, samen weten we niet of we wel een kindje kunnen krijgen en zijn dus bezig met icsi. Dit voelt voor mij als een leegte waar ik soms bijna niet mee om kan gaan. Als zij er 5 dagen achtereen is en zeker met de feestdagen dan voel ik me echt eenzaam en verdrietig. Ik hoop dat de dagen zo gauw mogelijk om zijn. Zijn er meiden die dit herkennen? Hebben jullie tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Lieve Ester, Ik heb geen "stief'kindjes! Naar woord trouwens maar wil je wel even een dikke knuffel geven! Ik hoop dat jullie 2e poging veel moois gaat brengen! Ik duim voor jullie en mijn kaarsen branden! Liefs Nina
Ach meid ik voel helemaal met je mee, vind het erg rot dat je je zo voelt. Ik herken het zelf niet maar ik kan me wel voorstellen dat jij je zo voelt. Ik hoop toch dat je ondanks je verdriet nog een paar fijne dagen hebt en dat als het nieuwe jaar begint voor jou een mooie zwangerschap is weg gelegd. Veel sterkte met alles. Dikke knuffel wolly
heel veel sterkte meid! ik hoop echt dat 2008 jullie een eigen kindje geven van jullie samen! dikke knuffel caruli
Heb het water vervangen door een cupasoupje, jullie zijn echt lief! Caruli wat jij hebt mee gemaakt is natuurlijk veel triester, en dan zit ik al over zoiets simpels verdrietig te zijn...
ik kan me niet voorstellen wat jij nu moet voelen, maar ik wil je toch hele fijne feestdagen en een vruchtbaar 2008 wensen! Probeer van de feestdagen toch wat leuks te maken! Des te sneller zijn ze om! liefs (ps ik brand ook een kaarsje voor je)
Ja, ik herken het zeker! Mijn vriend heeft ook een dochtertje van nu 6 jaar. Ik dacht al 8 jaar door een ongeluk kinderloos te blijven. Toen ik nog niet zwanger was, ja wonderen bestaan, had ik daar heel veel moeite mee en voelde mezelf het vijfde wiel aan de kar. Nu nog wel hoor, maar nu kan ik mezelf terug trekken met Lola. Dus tip; neem tijd voor jezelf! Ga lekker in bad of ergens in een hoekje met een kop thee een boek lezen. Echt waar, dat heb je nodig op die momenten! Groetjes, Mirelle.
Ik herken het ook het is de band die hun samen wel hebben en jij niet (3de wiel gevoel "opzij geschoven") Alleen heb ik nu wel een eigen kindje dus ik kan me helemaal voorstellen dat het in jouw situatie nog een graadje erger moet zijn dat gevoel. Hoop dat jij ook snel een wondertje mag krijgen! Ik duim voor je.
Mijn vriend heeft ook kinderen uit eerdere relaties. Soms is het confronterend maar het heeft ook hele mooie kanten vind ik. Ik noem ze altijd mijn broddellapjes. Je weet wel, van die oefenlapjes voor het borduren van vroeger. Voor ik zelf zwanger raakte, waren we dankzij zijn kinderen soms toch al echt een gezin. En tussendoor heerlijk samen. Ik genoot er meestal volop van. Tuurlijk is het op andere momenten heel erg moeilijk. Want kinderen van je partner zijn toch echt anders dan eigen kinderen. Hou moed meid en probeer te genieten.
Fijn om te lezen dat ik er niet alleen in sta! Peetjuh, heel lief dat je een kaarsje brandt! Jullie zijn lief!
Dikke knuff! Hoop dat 2008 jullie jaar wordt en dit de laatste kerst is dat je je zo naar voelt, omdat er dan een kleintje (in aantocht) is!
Hé meid, wat toevallig dat ik dit lees (kom hier niet heel vaak meer ), was al van plan om je te krabbelen.... Ik herken het gevoel zelf dus ook niet maar kan het me wel heel goed voorstellen. Ook ik hoop dat jullie binnenkort een positieve test in handen hebben hoor, 't is je zo gegund! Wens jullie een heel positief 2008 toe en dat je grootste wens uit mag komen.... Liefs Diana XXX
Ik herken je gevoel goed, mijn vriend heeft ook een dochter uit een eerder huwelijk. Ik heb er ook niet altijd veel zin in, maar dan ga ik bijvoorbeeld dingen bedenken waarmee ik haar kan amuseren, en dingen die we als gezin kunnen doen. Omdat ik er zo mee bezig ben, heb ik dat '5e wiel'-gevoel wel veel minder! Maar je moet natuurlijk niets forceren, probeer er het beste van te maken en trek je rustig terug op momenten dat je het nodig hebt.
Hee fibi, ik lees dit nu pas! Kom net thuis van de winkel, het weekendje met zijn dochter of bezig gezegd 5 dagen met zijn dochter is weer begonnen. Ligt ze echt bovenop hem op de bank, dit doet zo verschrijkkelijk zeer, ik heb me maar afgezonderd achter de laptop. Bah! En dan ook nog zo klef, dat is elke keer de laatste paar keer, ik voel me dan verstoten, er is gewoon geen ruimte voor mij althans zo voelt het, alsof ik wordt weggekeken door hun. En ik? Ik kan alleen maar huilen, ik voel me echt heel alleen, zo alleen en zo leeg heb ik me echt nog nooit gevoeld!
Dat klinkt zeker niet leuk zeg... Maar kun je daar niet met hem over praten dan? Want dit houd je niet lang vol als ik jou zo hoor.... Als je op gaat kroppen komt het ook niet goed natuurlijk. Dikke knuf van mij voor jou hoor!
Jazeker wel, we praten er goed over, en hij steunt mij ook heel erg, alleen kan hij het natuurlijk niet invoelen, en dat maakt het voor mij wel eens moeilijk, dat is het moment dat ik me dan alleen voel. Maar we komen er samen wel uit hoor! Hoe gaat het eigenlijk met jouw zoontje?
Gelukkig maar dat jullie er wel over kunnen praten, erg belangrijk hoor.... En natuurlijk kan hij het niet invoelen en voel je je daardoor alleen, kan me er wel iets bij voorstellen. Met Nick gaat alles goed hoor... Beetje verkouden maar ja, dat gaat nogal rond hè, wel zielig hoor zo'n verkouden beebje....