Vandaag is de uitgerekende dag van mijn vlindermeisje die met ruim 17 weken is geboren. Alhoewel ik weer zwanger ben en het allemaal goed lijkt te gaan tot op heden is vandaag toch een dag die niet zomaar voorbij gaat. Vanmorgen zette ik de radio aan,en het eerste nummer dat ik hoorde was Let her go. Dit hebben we gedraaid toen we het mandje van ons kleine meisje hebben toegedekt en voorgoed afscheid hebben genomen. Wat een toeval! En weer tranen..... Natuurlijk ben ik dolgelukkig dat ik weer zwanger ben en dat dit ook zo snel is gegaan. Maar dit lieve dappere mini meisje heeft ook een plekje in mijn hart veroverd. En is het niet zoals zovelen suggereren dat nu ik opnieuw een kindje ga krijgen dat ik die verschrikkelijke periode in de zomer wel snel vergeet. Alsof ze er nooit geweest is... De meeste van jullie hier weten wel beter. Ik ga er niet eens meer in de verdediging. Ik weet wel beter. Lief Vlindermeisje, in mijn hart zal je altijd voortleven!
He Anne, wat een bijzondere dag! En wat mooi dat precies dat nummer kwam! Je moet je zeker niet verdedigen. Zij is degene die jullie wederom trotse ouders heeft gemaakt. Trotse Mama van een prachtig engeltje! Het feit dat je nu zwanger bent creƫert weer licht in de donkere tunnel. .. Het geeft weer hoop. Veel sterkte in ieder geval!
Wat bijzonder joh. Ze wilde even laten weten dat ze bij je is Ach ja doodvermoeiend sommige mensen he. Bij ons is de hele achtbaan begonnen in december 2012.... Toch voel je je gewoon weer 'anders' wanneer je in die periode komt. Het verdriet komt er ook weer een beetje en hier leken sommige mensen dat ook niet te begrijpen want mijn zoontje is in december 2013 geboren, dat moet dan toch alleen maar een mooie maand zijn dan?! Zeker, maar het verdriet om het kindje dat we zijn verloren blijft, wat voor mooie andere dingen er ook op ons pad komen. Knuffel!