Even mijn hart luchten. Sinds een week of vier volg ik een zgn traject naar werk. In mijn geval is het nu een proefplaatsing en ik vind het er enig. Nu moest ik me vorige week ziekmelden wegens overmatig spugen en een verdenking van uitdroging en dus naar het ziekenhuis moeten (gelukkig niks aan de hand achteraf). Ik heb me netjes afgemeld en kreeg te horen dat ik ook even contact moest opnemen met mijn jobcoach. Die begon te sputteren dat ze per se wilde weten waar die opname voor zou zijn en ik heb dus eerlijk verteld dat ik zwanger ben. Na een “oh. ik wil je dinsdag spreken”, heeft ze opgehangen. Dinsdag dus. Ik mijn beroerde lijf op locatie gekregen waar er een hele “ik had dit liever persoonlijk van je willen horen” preek volgde en als kers op de taart; “en trouwens! Ik wist helemaal niet dat je plannen had om zwanger te worden? Waarom heb je daar niets over gezegd?!” Ik zie mijn jobcoach al vijf of zes maanden met kleine tussenposen, maar niet een keer is bij me opgekomen dat ik haar van mijn kinderwens zou moeten vertellen. En volgens mij hoeft dat niet eens! Hoe langer ik er over nadenk, hoe geïrriteerder ik raak.
Een werkgever hoeft volgens mij volgens de wet niet eens te weten wat je precies mankeert. Dus vragen waarom jij naar het ziekenhuis moet lijkt mij al helemaal uit den boze.
Hebben ze niks mee te maken of over te vinden. Het is jouw leven! Dat hoef je niet on hold te zetten omdat je een bepaald traject volgt? Voor t zelfde geld ben je bijvoorbeeld al jaren aan het proberen...
Ik zou hier echt wat van zeggen, je bent helemaal niet verplicht om te zeggen waarvoor je naar de dokter/zkh etc moet en ook niet dat je zwanger bent. Ik vind het netjes van je dat je het verteld hebt en ze zouden je moeten feliciteren.
Je hoeft niks te zeggen over een zwangerschap of kinderwens tot 6 of 4 weken voor je verlof in zou gaan (in praktijk onrealistisch, maar dat is hoe het wettelijk geregeld is volgens mij) Dus zij heeft hier helemaal niks over zeggen. Helemaal niet over jouw priveleven trouwens. Dat mag bij een sollicitatie niet, en als jobcoach ook niet volgens mij. Ik zou er een melding over maken.
Okee... Ander geluid. Nee je had haar zeker niet over je plannen hoeven vertellen. Hoeft ook niet. Echter... Je zit in een traject naar werk. Een traject waar mensen ook voor jou werken om werk te krijgen. Een proefplaatsing voor je regelen. Ik vind het fat niet meer dan normaal dat je dan had gemeld dat je zwanger was. Je proefplaatsing heeft namelijk.geen enkele zin als jij over een aantal maanden met verlof gaat. Verloren kans voor de werkgever. Dus sja... Ik sta er toch wat anders in.
Ik ga daarna gewoon weer door natuurlijk. Overigens was die proefplaatsing plotseling, in principe zou ze na de zomervakantie beginnen met zoeken naar een plekje voor mij, ivm mijn kleuter. Ik was toen dus al zwanger. ik heb daar niet op hoeven solliciteren en ik doe er ook niets ‘nuttigs’. Ik ‘mag’ daar arbeidsritme opbouwen en uitzoeken wat ik kan. En ik krijg ook niet betaald of een vergoeding. En ik hèb nu toch gemeld dat ik zwanger was? Aan de telefoon, nota bene. Als ik niet ziek geworden was had ik volgende week met haar afgesproken om het erover te hebben en te bespreken hoe nu verder, en wanneer we het traject pauzeren en weer oppakken (want dat kan volgens het uwv dus gewoon!)
Nou ja, ik ben dus niet jaren aan het proberen, maar ik heb wel heel lang gewacht op een donor. Had ik dat dan stop moeten zetten omdat ik heel misschien wel een proefplaatsing zou krijgen? Sowieso ben ik met mijn chronische ziekte al niet zo’n catch voor een toekomstige werkgever, maar van mijn kind heeft nog nooit iemand last gehad. Als ze ziek is of iets anders heeft waar ik niet per sé bij moet zijn, dan is ze bij mijn moeder. Dat weet mijn jobcoach ook, dus ik begrijp het probleem niet zo. (Of wel, ze heeft zelf geen kinderen en denkt dat vrouwen met kinderen altijd liever niet werken)
Wat een onzin zeg, die laatste quote... Je snap het niet geloof ik. Maar je stelling in deze is tekenend. Met rechten komen ook verplichtingen en ik ben en blijf van mening dat het melden van je zwangerschap hij een dergelijk traject gewoon netjes was geweest.
Heb je mijn reactie op jou gelezen? Ik heb het gemeld! En waarom zou ik het aan mijn jobcoach melden op het moment dat mijn eigen moeder het nog niet wist? By the way, mijn jobcoach is NIET mijn werkgever. De werkgever vindt het alleen maar leuk en geeft me alle ruimte. Nee, dit is niet mijn eerste werk/baan/werkgever. Maar met een wajong uitkering ben je nou eenmaal niet zo aantrekkelijk voor werkgevers, zeker niet met een onbestendige belastbaarheid. Maar ga vooral lekker door met oordelen.
Zwanger en solliciteren Je bent zwanger en hebt een vacature gevonden waar je graag voor op gesprek zou willen. Je bent uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek, maar wat zijn je rechten en plichten als zwangere sollicitant? Niet verplicht om zwangerschap te melden Je bent bij een sollicitatie niet verplicht te melden dat je zwanger bent. Je toekomstige werkgever mag er zelfs niet eens naar vragen. Soms zal een aanstaande werkgever verlangen dat nieuwe medewerkers een medische keuring ondergaan. Goed om te weten dat dit slechts in enkele gevallen is toegestaan. Het mag van de wet alleen maar om vast te stellen of de werknemer de functie kan uitoefenen zonder de gezondheid van de werknemer of anderen in gevaar te brengen. Dat geldt dus voor enkele gespecialiseerde beroepen. De wet is dus zeker niet bedoeld om te bepalen of de aanstaande werkneemster zwanger is. Kinderwens en sollicitatie Je bent bij een sollicitatie niet verplicht te melden dat je zwanger wilt worden. Je toekomstige werkgever mag er niet eens naar vragen. Ook hoef je geen antwoord te geven op vragen naar je toekomstplannen als het gaat om kinderen. Zwangerschap en discriminatie Denk je dat jij gediscrimineerd bent tijdens een sollicitatie vanwege je zwangerschap? Neem dan zo snel mogelijk contact op met Commissie gelijke behandeling/ rechten van de mens. fnv.nl Kan je er honderd keer anders instaan, maar this is it.
Je hoeft helemaal niks te vertellen aan je Jobcoach. Zeker niet dat je zwanger bent. Al helemaal niet voor de 12 weken. Ik vind het geen sympathiek persoon. Succes met alles!!
Ik had dit ook niet gezegd. Heb op mijn werk ook pas met 14 weken gezegd dat ik zwanger was van de oudste. Wilde het nu weer zo lang volhouden, voor mij voelt dat veiliger gezien mijn geschiedenis, maar omdat het een tweeling bleek moest ik een vrije dag voor beoordeling door de gynaecoloog. Mijn baas, die mij betaalt en echt last heeft (qua bezetting, niet financieel) van mijn verlof en ziektewet voor de tijd reageerde hartstikke leuk. Je jobcoach moet zich niet zo aanstellen.
Nou nou wat ben jij lekker bezig. Tuurlijk hoef jij niet aan wie dag ook te melden dat je evt ooit een kindje wil. Ga weg zeg, dat gaat niemand behalve jou en je partner wat aan. In mijn geval, had mijn werkgever me dan 3.5 jaar dingen kunnen afnemen, ontnemen of had ik bepaalde kansen niet kunnen krijgen want "ja bubblez wil toch kinderen" Nee. Gewoon nee. Een werkgever, of jobcoach of wie dan ook gaat dat geen ene moer aan. Jij als individue bepaald zelf wel wanneer je aan een kindje toe bent. Er zullen namelijk bij anderen altijd wel redenen te bedenken zijn waarom het "minder handig" is om zwanger te zijn. Daar kun je simpelweg geen rekening mee houden. Dat JIJ vind dat ze het had moeten melden, fine by me. Ten eerste mag jij dat vinden, maar is het simpelweg bij wet verboden om er naar te vragen. dus compleet irrelevant. Ten tweede hoef je daar niet zo op door te rammen. Ze heeft het uiteindelijk al eerder gezegd dan de gemiddelde zwangere vrouw, en staat daarmee in haar volste recht.
Jouw jobcoach mag zo absoluut niet reageren. Ik zou het nog eens bespreekbaar maken, geef gewoon aan dat je het niet verplicht bent dit te melden en het daarom ook niet gedaan hebt. Misschien is de reactie dan anders? Geef het nog een kans.. Is de reactie daarna weer negatief kun je het altijd melden bij bijv de organisatie/ leidinggevende/ bedrijfsarts/ vertrouwenspersoon. Geef dan ook aan je coach aan dat je het nog wel met iemand anders gaat bespreken.
Klopt. Maar ze is nog (net) geen twaalf weken! Er wordt altijd geadviseerd hier om minstens tot 12 weken te wachten, waarom zou dat nu anders zijn? Bovendien, als iemand zo tegen mij tekeer zou gaan zou ik ook gaan steigeren,of ze nu gelijk zou hebben of niet. Dat ze voor jou werk verricht betekent niet dat je als een klein kind toegesproken moet worden.
Veel vrouwen vertellen niet dat ze zwanger zijn voor de 12 of 13 weken omdat dan nog het meeste kans is op een miskraam. Het zal lekker zijn zeg als er van ts wordt verlangd dat zij het nog niet eens aan haar eigen moeder heeft verteld maar wel aan haar jobcoach had moeten vertellen Een zwangerschap wens is überhaupt privé en gaat niemand ene drol aan.