dag lieve mensen Mijn man werkt op tanker en is vaak van huis. Hij is wel maanden weg en komt bijvoorbeeld nu voor 3 maanden op 13 mei voor me verjaardag en soms 2 maanden. Ik hou van hem maar nu hij thuis is gaat hij ook weg naar vrienden. Ons familie woont in china en vrienden zijn toch anders. Ik dacht aan kinderen zodat ik met hun kan zijn en me niet alleen voel. Wie heeft hier ervaring mee en hoe ga je daarmee om? Ik wist wat hij deed maar toen nam ik het voor lief maar laatste tijd is hij ook niet meer diegene die ik leerde kennen die me altijd ging knuffelen en omhelsen lieve woorden zei en 100 kusjes op een dag gaf. Ook in bed ging hij me altijd omhelsen en slapen en slaapt hij van me af en alsik omhels dan zegt hij dat hij wilt slaprn rn rust wilt. Niet dat hij nu gemeen is. Ik kan hier anoniem schrijven en dat vind ik wel fijn. Ben ik nu gek en gefrustreerd aan het worden?
Vind je jou eenzaamheid een goede basis voor kinderen? Ik zou er nog even goed over nadenken of je toekomst ziet in je relatie.
Maar hij is dus twee maanden thuis, oftewel vrij van z'n werk en dan kan hij niet naar vrienden op bezoek gaan? En waarom wil jij een kind? Zodat je niet alleen bent als hij drie maanden vaart? Wat wil hij? Kinderen krijgen beslis je volgens mij samen over. Beetje vaag je verhaal!
Wat een eenzaamheid spreekt er uit je stukje Lijkt mij persoonlijk super moeilijk om op die manier een relatie te hebben, hoe lief de man ook is. Ongeacht of het een goede reden is om een kind te krijgen, een kind krijgen kan je eenzaamheid ook vergroten. Zwanger zijn en alles zelf moeten doen lijkt me heel zwaar en misschien ben je wel helemaal niet fit, of heb je ondersteuning nodig vanwege bekkeninstabiliteit? Alleen thuis zijn met een klein baby'tje, gebroken nachten, geen tijd voor jezelf, geen partner om je onzekerheden mee te bespreken of die je iets uit handen kan nemen als je uitgeput bent. Hoe gaat je kindje zich hechten aan zijn vader, als hij die soms maanden aan een stuk niet ziet? Bepaal jij de opvoeding alleen? Of overleg je tussendoor veel met je man en laat je hem meebepalen in de dagelijkse praktijk van opvoeding? Ik hoop vooral dat je jezelf minder eenzaam gaat voelen voordat je aan kinderen begint.
De reden waarom ik een kind wil is dat er in mijn leven een reden van geluk zal zijn. Een positief draai in me leven. Nee niet omdat hij vaak weg is als dat niet geval is dan zou ik nog moeder willen worden. Gewoon dan heb ik kind voor wie ik kan zorgen. Wat moet ik uitleggen? Ze zullen me steun en toeverlaat worden als ze wat ouder zijn. Ik weet niet uit te leggen
De verhalen worden steeds zotter hiero 1 advies word volwassen grow up en begin pas aan kinderen als je een stabiele relatie hebt.
Denk er maar eens over na hoe zwaar het zal worden als je vriend 3 maanden weg is en jij er helemaal alleen voor staat met kind(eren). Kinderen als je niet zeker bent van je relatie, is geen goeie zet.
Topic mag op slot. In plaats van begrip wordt ik hier afgeschilderd als een instabiel/labiel en narcistisch moeder. Er wordt vanzelf al uitgegaan van bepaalde dingen. Hier heb ik geen zin in!
Ik zou eerst jezelf gelukkig maken en dan pas aan kindjes denken. Misschien is dat met deze man, misschien met een andere man of misschien zelfs alleen.
Je familie woont in China zeg je? Ben jij zelf ook Chinese met bijbehorende cultuur? Want dan begrijp ik je gedachtengang wel. Deze is compleet anders dan de Nederlandse cultuur en kijk op kinderen, ik denk daarom niet dat mensen je hier kunnen helpen. Kan je erover praten met je familie?
Ik zou een vent zoeken waarbij je je goed voelt en niet alleen en dán pas over kinderen na gaan denken
Maar je gaat in een ander topic al een zwangerschapstest doen vnvnd om 20u als je man thuis is, dus je weet toch al wat je wil??
Dat gaat niet zo zijn. Een kind hebben, zeker een pasgeboren baby, is keihard werken. Geloof me, na de geboorte van mijn oudste heb ik me nog nooit zo ellendig, wanhopig, verdrietig en nog nooit zo moe gevoeld. Een kind mag nooit op de wereld worden gezet met als reden dat mama zich dan minder eenzaam voelt of om de relatie te redden. Dat ze later je steun en toeverlaat zullen zijn.... Dat is maar de vraag. Ze kunnen emigreren, ziek worden, je kan een gehandicapt kind krijgen. Werk aan je relatie en zorg dat je zelf eerst gelukkig bent. En denk daarna pas aan kinderen. Want die verdienen een stabiele, veilige en liefdevolle basis.