mensen met paniekaanvallen die zwanger zijn

waar heb je paniek over dan?
over je zwangerschap?

 

Hoi Cindy,

Ik had er ook vooral aan het begin van mijn zwangerschap last van. Ik heb er toen hulp voor gezocht omdat ik bang was dat al dat stress niet goed was voor de baby, de hulp heeft bij mij niet echt geholpen, ik ben gewoon zelf veel afleiding gaan zoeken. Zodra ik alleen zat werd het altijd bij mij erger omdat je dan veel tijd hebt om te denken en om in paniek te raken. Elke keer als ik in paniek raakte probeerde ik na te denken of het wel logish was en te kijken hoe groot die kans was dat het gebeurde. Er is niet echt iets wat direct helpt jammer genoeg.
Ik hoop dat je er snel van af bent.
Succes

Groetjes Paulien

 

ik heb dat ook hoor, paniek over alles!

gelukkig is er mijn vriend die me dan kan kalmeren!

 

Zijn jullie bang dat er iets mis gaat met jullie zwangerschap of zijn dat gewoon de hormonen?

 

Het gaat hier niet om paniek rondom de zwangerschap / bevalling, maar om echte paniekaanvallen, die je voor je zwangerschap/bevalling ook al had.

Ik heb er last van (gehad). Nu ik zwanger ben, moet ik zeggen dat 't de eerste maanden rustig was, nu begint 't weer. Bij mij zijn het niet zozeer aanvallen, maar meer fases. Kan me bijv. als we uit eten gaan erg druk maken over of het wel allemaal goed zal gaan. Bij mij uit dat zich in duizeligheid en het idee flauw te vallen.

Nu gaat 't gelukkig wat beter, maar als er spannende dingen zijn (uit eten, nieuwe situaties, spannende onderzoeken) dan komt 't weer lichtelijk opzetten. Valt niet mee. Maar ik heb geleerd om het gevoel te herkennen en te relativeren.

Succes ermee!

 

idd herkennen en relativeren, denken dat het wel meevalt en tegen jezelf blijven zeggen dat er niks kan gebeuren...(is er uberhaubt wel eens iets ergs gebeurt?)

Ik ken het helaas ook en het is iets wat niet met de zwangerschap te maken heeft, maar door de hormonen wel naar boven kan komen..

denk dat het een beetje vergelijkbaar is als met angstaanvallen..

sterkte

 

Da's een hele goede inderdaad. Ik vraag me inderdaad ook meestal af;
'wat is het ergste wat me kan overkomen?'.
Met uit eten gaan kan ik bijvoorbeeld flauw vallen. Nou, dan zal er vast wel iemand zijn die me opraapt en ervoor zorgt dat ik thuiskom.

Vanmiddag 20-weken echo. Daar ben ik nu dus al gespannen voor. Maar ja, ik ben in 't ziekenhuis... dus wat zou er mis kunnen gaan?
Vaak weet je wel dat het mee zal vallen, maar het idee dat... dat zorgt weer voor die spanning...

 

Ja idd en dat is het hem juist die spanning zorgt dus voor de paniek, terwijl er niks kan gebeuren, zoals je zelf al zegt, als je flauw valt zijn er mensen die je helpen, de echo, in een ziekenhuis, kan niks gebeuren en dat is eigelijk met alles zo..
dan denk ik altijd maar kom maar, laat het maar komen, er kan me toch niks gebeuren..en dan zakt het altijd wel weer weg...

Maar toch het valt soms niet mee om dat nare gevoel weg te krijgen, maar met deze gedachten kom ik altijd een eind...

 

Trouwens succes vanmiddag, altijd een gezonde spanning een echo, wil je weten wat het wordt?

 

Ja, als ie 't prijsgeeft in ieder geval .

Inderdaad; gezonde spanning is altijd goed . Maar soms slaat die gezonde spanning over in wat meer paniek en da's natuurlijk niet goed .

 

oooooh ieniemini!je kunt niet geloven hoe blij ik ben je eerste bericht te lezen!
ik heb net hetzelfde of jou.als ik ergens moet gaan eten of ergens moet gaan waar ik weet dat ik MOET blijven bij wijze van spreken dan begin ik me in te beelden dat ik niet goed ga worden en ga flauwvallen!dan krijg ik ook het gevoel dat ik zal flauwvallen maar dat is echter nog nooit gebeurd.het is zeer lastig om daarmee te leren omgaan he?maar ik kan er de ene keer ook beter mee om en kan mezelf dan geruststellen.
andere keren moet ik gewoon eventjes buitengaan ofzo.
voel me dan zoooo belachelijk,maar je kunt er echt niks aan doen he.

ik ga nu de rest van de berichtjes eventjes lezen

 

cindy21

ik nam tot voor mijn zwangerschap ook medicatie voor deze angstaanvallen of paniekaanvallen,gelijk je het wil noemen.
maar ik ben van de ene op de andere dag gestopt toen we beslisten om aan een kleintje te "beginnen"
heb daar geen enkele keer last van gehad tot ik 20weken zwanger was.toen ineens dook die paniek terug op toen we gingen eten.
ik wist toen niet is het nu weer mijn inbeelding of is het deze keer echt(last van lage bloeddruk).
het was dus inderdaad mijn inbeelding want toen ik eventjes naar toilet ging om mezelf te "kalmeren" ging het spontaan terug over.

wat ik ook heb is dat ik niet meer alleen met de auto durf te rijden dat vind ik nu zoooo belachelijk van mezelf!weet je waarom ik niet meer durf?omdat ik 1maal ben stilgevallen in het midden van een druk kruispunt.

bij mij is ht wel al veel verbeterd maar ik denk dat zoiets wel blijvend is.
mij moeder heeft hiervan ook last en gaat bij haar ook niet meer over.

je moet maar denken zolang het maar zoiets "doms" is dat we hebben kan het eigenlijk niet echt kwaad he.er bestaan veeeeeel ergere dingen die je kan mankeren.
daar troost ik me toch meestal mee

 

Hey meid,

Ik weet hoe het voelt hoor bij mij is het gelukkig afgezakt door oefeningen te doen.

Om van paniekaanvallen af te komen moet je de dingen doen die je dus niet durft. Ik durf(de) niet alleen naar de supermartk bv en dan de winkelrij was helemaal een ramp. Het gevoel dat je niet weg kan en bang bent flauw te vallen.

Maak voor jezelf een lijstje, wat vind je het minst eng tot wat je het engst vindt. Dan begin je met het minst eng te doen.

En.... Hou voor ogen dat wanneer je een paniek aanval hebt dat je NIET flauw kunt vallen, met een paniek aanval gaat je hart sneller kloppen waardoor je geen zurstoftekort in je hersenen kunt krijgen. Deze tip helpt mij onwijs goed.

Wordt je bv toch duizelig, knijp je handen dan in een vuist of beweeg je voet(en) omhoog en omlaag, hiermee pomp je extra bloed rondt.

Het is zwaar om de oefeningen te doen want waarom zou je iets doen waar je bang voor bent maar het helpt ontzettend. Succes.

 

amai
er zijn precies toch veel mensen die zoiets hebben he?dacht altijd de enige te zijn
geeft toch troost he cindy?

 

Heel herkenbaar, ik heb sinds twee jaar last van angst- en paniekklachten, vaak gevolgd door een hyperventilatieaanval, heb hiervoor thuisbegeleiding, ook al bijna anderhalf jaar. op het moment dat ik wist dat ik zwanger was, ben ik gestopt met mijn medicatie, citalopram en oxazepam. ook ik ervaar opkomende klachten en aanvallen op dit moment. maandag heb ik een gesprek over het eventueel weer opstarten van de medicatie, want ondanks aangeleerde handvatten, lukt het mij niet altijd de aanval onder controle te krijgen. thuisbegeleiding is op dit moment drie maal per week, gemiddeld twee uur per keer, omdat ik anders bang ben dat ik helemaal niet meer buiten kom en ik denk maar zo een zwangerschap die in het teken staat van deze klachten kan ook niet goed zijn, levert teveel spanning en stress op.
hoop dat je aan mijn verhaal wat hebt, je bent niet de enigste met deze klachten.

Mirjan

 

Cindy wat rot zeg. Helaas weet ik ook wat paniekaanvallen zijn. Vooral in het begin wist ik niet wat me overkwam. Gelukkig weet ik nu wat beter hoe het aanvoelt en raak ik niet meer helemaal in paniek. Alleen als er situaties veranderen, zoals nu ik zwanger ben ga ik toch wat meer piekeren. Dan hoop ik maar dat de paniekaanvallen niet meer terugkomen. Heel veel sterkte in ieder geval