Mijn achtergrond verhaal - ben ik welkom?

Beste allemaal,

Mij kun je een actieve forum-over-zwangerschappen-lezende-meid noemen. Ik lees ze al jaren. Vaak heb ik ze al meerdere malen gelezen en begin ik ze te herkennen.nHoe komt dit?
Omdat ik al vanaf dat ik gemeenschap heb, altijd het idee heb gehad dat ik zwanger was. (ok, klinkt een beetje labiel)
Ik heb alle symptomen opgezocht en heel veel forums gelezen op zoek naar gelijkenissen. En die kom je natuurlijk tegen... Maar ook tegenovergestelde symptomen… Er is af en toe geen pijl op te trekken. Maar ach, je kan je maar ergens mee bezig houden.

De reden dat ik zo vaak dacht dat ik zwanger was is omdat mijn menstruatie af en toe eens kuren heeft. Dan gaat het weer 6 maanden toppie en kan ik mijn klok er op gelijk zetten. Daarna is het weer ruk en blijft het een paar weken uit. Ik maak mijzelf helemaal gek met het lezen van forums. Ik heb waarschijnlijk zeker in de afgelopen jaren zo'n 40 zwangerschapstesten gedaan en ik ben inmiddels een pro. Ik was in het begin namelijk best bang om zwanger te worden. (jong, schoolgaand etc) Ik kan namelijk om medische redenen geen pil (of elk ander anticonceptie middel) gebruiken. Hierdoor ben ik vanaf mijn 19e afhankelijk geweest van het condoom.

Het ging altijd goed. Tot een aantal jaar geleden. Mijn cyclus was zoals gewoonlijk weer ruk maar ik keek er eerlijk gezegd niet meer zo van op. Als ik twee weken overtijd was deed ik weer eens een testje, maar dit was eerder een gewoonte geworden dan een spannend moment. Hij was zoals gewoonlijk altijd negatief.

Tot die ene dag. Ik en mijn toenmalige vriend kwamen terug van vakantie en ik was zeker 1,5 week overtijd. Toch had ik wat krampen gevoeld op vakantie dus ik dacht dat het er aan zat te komen. Verder niet meer over na gedacht totdat we alweer een week thuis waren. Op een zaterdagochtend dacht ik ineens; Hé ik ben nog steeds niet ongesteld terwijl ik vorige week toch echt menstruatiekrampen voelde. Ach... dan maar weer een testje ter geruststelling. En zo ging ik ook echt op de wc zitten.

twee duidelijk strepen. Ik had nog niet eens de kans om de test op het tafeltje te leggen. Het Kruidvattestje (waarvan ik er zoals jullie nu weten altijd standaard een aantal in mijn kast heb liggen) liet het duidelijk zien.

Eerste woorden: Fuck, fuck, fuck, fuck. Mijn vriend vroeg wat het was en ik liet de test zien. Ja wat betekend dat? Wat denk je zelf, was mijn antwoord. Ik was hier klaar voor... Hij niet... En ik kon dit niet alleen...

Het is een klote periode geweest. Er zijn hier uiteraard verschillende meningen over. Dat snap ik. Waarschijnlijk heb ik het 'kutgevoel' wat ik dagelijks heb, jaren na de ingreep verdient. De relatie was al snel gesneuveld want hij stond sowieso anders in het leven dan ik.

(Het vreemde is dat ik mij op dat moment totaal niet zwanger voelde... wat ik wel had verwacht)

Nu heb ik een hele lieve vriend met wie ik al een tijd samenwoon. We liggen op één lijn en willen graag een kindje samen. We zijn nu een tijdje bezig maar het lijkt niet te willen lukken. Ik ga weer ALLE forums af bij elke pijntje, steekje en krampje. Wellicht ben ik er te veel mee bezig.
Nu sinds vandaag donkerbruine afscheiding (dag voor nod). Ik lees weer allerlei verhalen dat het wellicht toch kan zijn dat het nu wél raak is.
Wellicht is het mij niet gegund. En heb ik mijn kans gehad. Of wellicht maak ik mijzelf gek.

Ik dacht dus... Laat mij eens niet de actieve forum-over-zwangerschappen-lezende-meid zijn maar dit omzetten in de actieve forum-over-zwangerschappen-schrijvende-meid.

Ik hoop dat ik welkom ben.