Mijn bevallingsverhaal Op dinsdag 31 januari moest ik tussen half 8 en 8 uur weer op de verlosafdeling aanwezig zijn voor een 2e inleidpoging. Als1e werd ik weer voor een half uur aan het CTG gelegd, om de hartslag van de kleine en de weeënactiviteit te registreren. Toen dit gebeurt was, kwamen de verloskundige van die dag samen met een leerling verpleegkundige voor een inwendig onderzoek. Ik had geluk want ik had 3 cm ontsluiting, dus de vliezen konden gebroken worden! Toen dit gebeurt was moest ik verhuizen van de rustkamer naar de verloskamer, want ja, er kon vanaf dan echte actie komen natuurlijk! Toen ik gesetteld was daar werd er een infuus aangelegd met weeënstimulerend middel. Dit duurde eventjes, want mn ader rolde steeds weg en zowas het dus erg lastig om een infuus aan te leggen! Eindelijk na zo'n 20 minuten proberen en doen zat de naald erin en kon de rest van het infuus aangesloten worden. Begonnen werd op de laagste stand. Regelmatig kwam de verloskundige of leerlingverpleegkundige even kijken en vragen hoe het gine en of de weeën goed op te vangen waren. Na10 minuten moest ik in een andere houding gaan liggen want langer op mn rug liggen was onmogenlijk door de giga bekkenpijn! Dus verder de weeën opvangen op m'n zij. Toch begonnen de weeën al zeer snel elkaar op te volgen en na een half uurtje ging het infuus een tandje hoger. Vlak nadat dit gebeurt was begon het echte werk! Ik kreeg veel weeën vlak achter elkaar (weeënstorm) en kon echt niet blijven liggen van de pijn in rug, bekken en bovenbenen. De verpleegkundige kwam kijken en ik zei haar dat ik van het bed af MOEST omdat ik zoveel pijn had. Ze hielp me van het bed af, en liep met me naar de wc,want ik moest plassen. Zo gezegd zo gedaan..met om de 2 stappen stoppen om een wee op te vangen kwam ik uiteindelijk op de wc terecht. Na het plassen kreeg ik ineens enorme persdrang en hield het eht niet meer! Ik riep: ik hou het niet meer! Hij komt eraan! En gelijk een beetje 'paniek' in de tent geloof ik. De verpleegkundige en Sebas hielpen mij terug naar het bed, en steeds moest ik stoppen met lopen om de weeën op te vangen wat eigenlijk niet eens meer ging!Bij het bed aangekomen kon ik er nieteens meer opkomen. De verpleegkundige, verloskundige en ondertussen ook gearriveerde arts in opleiding én Sebas moesten me met z'n 4-en het bed op trekken. In razend tempo werd alles gereed gemaakt want iedereen zag aan me dat het menes was en onze jongen zich aandiende! Eenmaal op het bed ging alles zo snel, dat ik onze jongen na 10 minuten al in mn armen had..Dolgelukkig en helemaal in tranen! 10 minuten later werd de placenta geboren. Een flinke van bijna 1 kg! Ik werd gefeliciteerd door de verloskundige, verpleegkundige en arts in opleiding en Kian werd gewogen (4060 gram) en kreeg een apgarscore van 9. Ondertussen werd ik gehecht door de arts in opleiding (zeer geduldig, bekwaam, voorzichtig en vakkundig). Het geluk stráálde van me af en ik prees me de gelukkigste moeder op aarde! Daarna was het tijd voor de beschuit met muisjes, de eerste telefoontjes en een wasbeurt van een verpleegkundige. Vervolgens werden Kian en ik overgeplaatst naar de kraamafdeling en kon ons leven met onze kleine prins gaan beginnen! Wederom een snelle bevalling (1 1/2 uur) om nóóit te vergeten!
Van harte gefeliciteerd Judith met jullie zoon. Fijn dat het zo snel is gegaan (nouja het doet natuurlijk wel allemaal veel pijn) Geniet maar lekker van jullie kleine ventje.
Zo das een mooie snelle bevalling, rot zijn die weeenstormen he maar dat maakt niet meer uit je knul is er! Gefeliciteerd!
En wat een heerlijk mannetje is het geworden! Dat heb je toch maar weer mooi voor elkaar gekregen Liefs Manuela
inderdaad Manuela! ik sluit me helemaal bij je aan hoor, het is echt een schatje jud! Zeker een ventje om trots op te zijn!