Ik moet mijn verhaal ff kwijt, hoop dat het oplucht. Mijn ex ging ruim 13 jaar geleden ervandoor toen mijn dochter 5 weken oud was. Hij bleek al een tijdje een vriendin te hebben. Zij werkte bij hem ( hoe cliché he). Sindsdien woont mijn dochter bij mij, dat was soms moeilijk, maar het ging wel goed.Sinds 8 jaar heb ik een nieuwe vriend en sinds 4 jaar een zoontje erbij. Ook haar vader heeft een nieuw gezin. Nu is ze bijna 14 en is echt onhandelbaar. Ze heeft geen respect voor mij of mijn vriend. Bij elke ruzie rent ze naar haar vader, die haar dan (natuurlijk) liefdevol opvangt. Ze heeft altijd een goede band gehad met haar vader en ik kan eerlijk zeggen dat ik er ook best veel voor heb moeten slikken van hu kant uit. Ik heb altijd gezorgd dat ze bij alle feestjes en uitjes van hun kant kon zijn. ook als er geruild moest worden van weekend, was dat altijd bespreekbaar. Ik heb ook altijd een kuise versie aan mijn dochter verteld, van de reden van de scheiding. Dat pappa nu eenmaal meer van zijn nieuwe vrouw hield, dan van mij, maar dat dat niks met haar te maken had. Ze zijn nu al een paar jaar bezig met het bespelen van mijn dochter. Ze maken haar wijs, dat ik haar bij haar vader heb weggehouden, maar dat is dus echt niet waar. Begin van dit jaar vroegen ze plotseling om co-ouderschap. Ik kreeg erg het idee dat het vooral om geld ging en niet om mijn dochter. Ze kwamen namelijk meteen met een berekening, waarin ze precies uit hadden gerekend, wat zij dan nog moesten betalen. Geloof me, die berekening was erg in hun voordeel. Allerlei belastingvoordelen die zij hebben, niet meegerekend , maar wel de helft van de kinderbijslag en het kindgebonden budget. Op dat moment sprak ik af, dat we het even aan zouden kijken hoe het zou gaan lopen. Ik geef eerlijk toe, dat ik het eigenlijk niet wilde. Ik heb hem bij de scheiding de optie tot co-ouderschap voorgelegd, maar dat werd ( door zijn moeder) van de tafel geveegd, alsof ik hem wilde dwingen. Maar daar had hij geen tijd voor, met zijn nieuwe liefde. Maar even terugkomend op het ruzie-verhaal. Als wij dus hier in huis een discussie hebben met dochter over gewone huisregels, die ze weigert na te komen ( ja puber, maar toch) rent ze naar pappa, die haar vervolgens zegt daar te blijven. Hij stuurt haar niet terug naar mij om het op te lossen. Mijn dochter dikt het ws nogal aan, ook duidelijk pubergedrag, dus ex denkt dat ik slecht voor haar ben. Vervolgens gaat hij de alimentatie aanvechten bij de rechter, omdat ze teveel bij hen is. Die zaak loopt nog. Afgelopen weekend de druppel. Dochter gaat naar vriendin slapen op vrijdag, prima. Ik zeg teegn haar, morgenmiddag naar huis he. Zij zegt ja. Vervolgens app ik haar meerdere malen om te vragen of ze thuis wil zijn met eten. Zij reageert niet, maar ik zie dat ze wel online is.Om 19±00u appt ze dat ze de hele dag weg is geweest, maar haar telefoon bij haar vader aan de lader heeft liggen. Oke, vreemd, wie was er dan online? Dan appt ze dat ze daar blijft slapen, ik zeg nee, je komt naar huis, dit is niet de afspraak. Krijg ik een hele litanie over me heen, dat ze zelf wel bepaalt waar ze mag zijn... en dat ze bij haar vader mag zijn wanneer zij dat wil. Ik zeg nogmaals, jij bent 13, ik beslis dat nog altijd. En het gaat er niet om dat ze bij haar vader wil zijn, maar dat ze er om liegt, dat hoeft echt niet en zij stemmen er mee in!!. Ik heb haar dus gezegd ( gebeld) dat ze maar moet kiezen, als ze daar blijft, moet ze daar maar blijven wonen. Ze besloot dus daar te blijven en nu heb ik het idee dat ik haar helemaal kwijt ben. Vader en vrouw lachen zich suf, meteen van de alimentatie af he. Hij wil maar niet snappen dat het opvoeden van een puber lastig is en dat het soms botst. Ik denk dat ze er niet bij gebaat is, dat hij haar maar opvangt en niet leert om dingen uit te praten... zijn letterlijke woorden waren: ik ga er alles aan doen, om haar bij jou weg te halen... Dat is dus gelukt. Hij wil nu natuurlijk alweer meteen praten over geld en haar over te schrijven naar hem. Ik mis haar verschrikkelijk, maar ik kan nu niet gaan smeken of ze weer naar huis komt. Natuurlijk wil ik dat het liefste... Ook op school gaat het niet zo goed met haar, haar mentor belde me om te zeggen dat haar cijfers erg slecht zijn. Ze is een slimme meid, ik wil niet dat ze haar toekomst vergooit. Ik probeer dus door haar voorlopig bij haar vader te laten, om haar rust te gunnen. In mijn ogen maken ze haar daar helemaal gek om maar te liegen om daar te kunnen zijn. Ik hoop dat deze actie die onrust bij haar wegneemt... Ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar ik ben het nu een beetje kwijt... alvast bedankt voor het lezen Pluisje
Ik denk dat jij en je ex met partners goed met elkaar moeten praten. Zonder dochter. Jullie dochter speelt jullie nu mooi tegen elkaar uit waarschijnlijk doordat haar vader flink op haar in praat. Ipv boos op haar te worden zou ik je ex bellen en evht eens stevig praten. . Dit slaat natuurlijk compleet nergens op. Heel veel sterkte
Bah wat een rot situatie zeg Ik zou nog wel even wachten met je dochter over te schrijven, laat haar eerst maar eens een tijdje bij haar vader wonen en kijken hoe dat bevalt. Misschien komt ze er na een paar weken wel op terug, en mist ze jou veel te veel! Of misschien komt je ex tot de conclusie dat een puber dochter helemaal niet zo leuk is om op te voeden en veel meer werk is dan hij denkt. Cliché, maar het gras lijkt altijd groener aan de overkant he En inderdaad proberen het te bespreken met je ex, hem duidelijk maken dat jullie een lijn moeten trekken wat betreft de opvoeding van jullie dochter, omdat zij daar meer bij gebaat is dan deze situatie. Ik ben zelf ook zo'n puberdochter geweest, die continu bij de andere ouder ging wonen om mijn zin te krijgen. Uiteindelijk zou ik beter af zijn geweest als mijn ouders strenger waren geweest, in plaats van mij m'n gang te laten gaan (ook al dacht ik er toen anders over hoor ). Heel veel sterkte in ieder geval!
ik denk hoe moeilijk ook dat je nu maar even voet bij stuk moet houden, jou ex partner zal toch ook nu regels in moeten stellen waar jullie puber dochter zich aan moet gaan houden, echter nu kan zij nergens naartoe rennen en zal ze erachter komen dat er overal regels zijn, misschien niet in het begin maar op den duur wel, ik snap jou verdriet en gevoel dat "hun" hebben gewonnen echter hebben ze niets gewonnen, jou dochter zal hun huwelijk/relatie nog flink onder druk gaan zetten geloof dat maar, ik zou zelf ook niet gaan zeuren om geld o.d zolang zij daar woont de alimentatie terug betalen zelf nu ook niet continue haar binnen halen wanneer zij dat wilt, want ze behandeld jullie beide dan als hotel en dat gaat van kwaad tot erger ze blijft geen puber vroeg of laat komt ze echt wel bij je terug maar respecteer haar keuze nu, ik zou absoluut niet je ex bellen hij heeft tenslotte niets met jou regels te maken en ik denk niet dat je daar het gehoor krijgt dat je wilt hebben, waardoor je nog meer verdriet zou krijgen. sterkte maar geloof dat alles wel goed komt
Dank jullie voor jullie reacties. Wat alimentatie betreft, die betaald hij al tijden niet ( of een heel klein gedeelte ervan) maar er ligt een rekening van school, die betaald moet worden. Ik ben nu helaas werkzoekende en heb het op dit moment niet breed. Ik heb hem dan ook vriendelijk gevraagd om een gedeelte mee te betalen, maar daar kreeg ik in eerst instantie geen antwoord op. Inmiddels heb ik de rekening naar hem gestuurd, maar die kreeg ik meteen terug met de mededeling, dat hij alimentatie betaalt, waar dit van betaald kan worden... Ik denk ook dat ik het nu even zo moet laten, maar mijn moederhart huilt... ik weet af en toe niet meer wat wijsheid is.. haar terug halen of daar laten blijven... Pluisje
Pfff, wat een moeilijke situatie Pluisje. Zoals hierboven al beschreven het bespreken met je ex (zonder kind erbij) en de partners. Ik hoop dat je een oplossing vind! Sterkte!
Als hij geen alimentatie betaalt of maar een gedeelte en hier zijn duidelijke afspraken over gemaakt op papier kan je er stappen voor ondernemen. Jij kan aantonen dat hij het niet betaalt middels je bank en hij is het verplicht (mits de afspraken vast liggen op papier) Wat betreft je dochter, ook al is het heel lastig voor jou moet zij zelf nu er achter komen hoe de vork in de steel zit. Ze zal waarschijnlijk alleen maar harder weg rennen als jij gaat trekken. Hou contact met school, vraag desnoods met haar en haar mentor en haar vader een gesprek aan. Wees een ondersteunde rol, pubers willen zich graag voelen of ze volwassen zijn en dat werkt nog wel eens als je ze dan zo behandeld. Laat haar voor school bijv in dat gesprek maar zelf met een plan komen. Jij bent verantwoordelijk genoeg om het te verklote, dan mag je het ook zelf oplossen. Uiteraard staat mama dan wel klaar om hulp te bieden. Ik heb met probleem jongeren gewerkt ook van jou dochters leeftijd en het gevoel van dat zij zelf verantwoordelijk zijn geven, werkt vaak goed.
De alimentatie is al een rechtszaak over, over een week ongeveer is de uitspraak. Hij betaald al vanaf april bijna niks. Hij vond dat hij dat recht had en heeft daarom ook bij de rechter aangevraagd om de gevraagde verlaging vanaf april in te laten gaan. Ook zei hij tegen de rechter, dat ik een slechte moeder ben, omdat mijn dochter blijkbaar met 30 graden bij hun aan is gekomen in een trui met lange mouwen. Ze beweerde dat ze niks heeft om aan te trekken, terwijl de kast echt vol hangt hier.. Ook wil ze niet met mij gaan winkelen en als ik haar vraag om dan iets uit te zoeken op internet, heeft ze nooit tijd. Maar met ex zijn vrouw gaat ze wel gezellig winkelen. Ja, dat steekt wel... Dat gesprek, als het er komt, zal zeker zonder partners zijn, ik wil dat mens net meer zien. Zijn wat dingen gebeurd i.v.m. mijn dochter die ik echt niet vind kunnen... Maar ja, zij kunnen alles maken in haar ogen...zucht Pluisje
Wat moet dat vreselijk voor je zijn! Heel veel sterkte. Ik hoop dat jullie eruit komen en je dochter snel weer bij je terug is!
Dat lijkt me toch echt een van de nachtmerries van elke moeder Ik snap dat je er helemaal stuk van bent dit is ook niet niks, aangezien je ex haar alles laat doen wat ze wilt is het logisch dat ze liever daar is, het is natuurlijk een puber! Ik heb geen idee wat je nu zou kunnen doen maar als hij vrijwel geen alimentatie betaald en ze is grotendeels daar EN er is een rekening van haar school dan zal hij toch echt moeten meebetalen, op zijn minst de helft!! Als hij alle lusten wil door jullie dochter van jou af te pakken dan ook direct maar de lasten door met alles mee te gaan betalen of zelfs het grootste gedeelte als zij daar meer verblijft dan bij jou! :x
Dank jullie voor de knuffels ik had ze wel ff nodig... Inmiddels heeft hij me al 3 mails gestuurd ( ja, dan durft hij wel, achter de pc en ik verdenk hem er ook nog van, dat zijn vrouw die mails schrijft) met een hoop verwijten naar mij toe. Ik heb geantwoord met een aantal argumenten, daar gaat hij helemaal niet op in. Hij is alleen bezig met mij zwart maken en beschuldigen van dingen die ik nooit heb gezegd of gedaan. Ja, oké , ik heb ook wel eens wat slechts gezegd over hun, maar dat is pas sinds ze ons hier zo gek maken. Trouwens , ik heb nooit iets slechts over hem gezegd, was vooral zijn vrouw, die mij ook n et netjes behandelde, maar dat altijd via mijn dochter speelt. Ik zeg het haar recht in haar gezicht, wat ik van haar vind. Hij is ervan overtuigd, dat hij alles goed doet en ik dus er een zootje van maak met onze dochter. En maar over geld zeuren en dan zeggen dat ik op geld uit ben... Natuurlijk heb ik ook mijn fouten, zeker als moeder ben ik niet perfect. Hij zou me moeten steunen in plaats van zo afvallen, lijkt mij, als hij het echt zo goed voor heeft met zijn dochter. Ik geef toe, dat ik het laatste jaar misschien wat minder goed in mijn vel zit, door het ontslag en de daaruit voortvloeiende problemen, zal ik vast wel eens wat feller gereageerd hebben dan normaal. Ik heb daar laatst een gesprek over gehad met mijn dochter en toen leek ze het te begrijpen. Maar als zij structureel geen regels na wil komen, simpele huisregels, word ik wel eens boos op haar. Dat lijkt me vrij normaal. Maar dat mag niet van meneer de ex. Wat Suzzert zegt, kan ik me wel in vinden. Ik denk dat ik daar al mee begonnen ben, door haar te laten kiezen waar ze wil zijn. Dat gesprek met de mentor, haar vader en dochter, is wel een goed idee. Al vrees ik, dat hij weer niet akkoord gaat. Ik heb zelf wel een gesprek met de mentor, over een week. Ik voel me hier nu echt Kl%&^onder. Het liefst smeekte ik haar m terug te komen, maar ik weet dat dat niet het beste voor haar zou zijn. Maar het voelt alsof ik vreselijk gefaald heb. Pluisje
Ik vind de houding van haar vader erg slecht voor jullie dochter. Nog even lis van al het gesteggel over geld en de omgangsregeling. Want ik vind het wel logisch dat hij minder zou willen betalen als dochter meer tijd bij hun is. Tenslotte is dat geld voor de verzorging van dochter en niet voor jou Maar dat vind ik echt bijzaak vergeleken bij hoe zij nu overal mee wegkomt. Jullie dochter speelt jullie haarfijn tegen elkaar uit en dat is onacceptabel. Jullie zouden daarin één front moeten vormen, maar ik vrees dat daarvoor de verhoudingen te verstoord zijn. Als ik jou was zou ik kijken of ik (evt samen met een mediator?) met je ex zou kunnen praten over de opvoeding en hoe belangrijk het is dat dochter leert om zich aan afspraken te houden, niet te liegen, haar school serieus te nemen. Dus niet over geld.
Ik wil nog even melden , dat ik het ook wel snap, dat hij minder wil betalen als zij daar meer is. Maar hij had een wel heel erg voor hem voordelige berekening gemaakt. En vond het toen gek, dat ik daar niet mee akkoord ging.Dus ook meteen een advocaat op mijn dak gestuurd, wat mij weer op kosten jaagt.. Meer zeg ik niet meer over dat KL^%$ geld. Een mediator, heb ik ook al over nagedacht. Ik heb al eens gegoogled, maar kan niet echt iets vinden, wat aansluit op mijn probleem. Het gaat voornamelijk over scheidingen, die nu aan de gang zijn. Bovendien kon ik nergens vinden, of dit erg duur is. Ja sorry, ik moet toch op de kleintjes letten helaas. Wel zag ik, dat vanuit de gemeente wellicht iets gedaan kon worden, maar ook daar ben ik niet zeker of zij met dit probleem kunnen helpen. Wellicht eens een telefoontje plegen.... ik ben zo bang dat dit anders zo'n ordinair gevecht gaat worden om mijn dochter, met veel modder gooien...
Ik heb nog eens gezocht naar een mediator, maar ik zie dat het ongeveer 2500,- per dag kost Misschien donderdag maar eens bellen naar dat nummer van de gemeente. Ik zag dat ze op donderdag een spreekuur hebben.
Jeetje... Ik zie nu in dat ik m'n ex nooit zal ophemelen naar m'n dochter toe. Het is zoals het is. Waarom ga je niet naar het juridisch loket? Als je een laag inkomen hebt, hoef je alleen maar een eigen bijdrage te betalen van bijvoorbeeld 198, maar dan heb je wel een advocaat. Ik zou ook gelijk een berekening laten maken van de alimentatie. Deze berekening kan je doorsturen naar het LBIO en innen zij het voor je als hij weigert te betalen. Hij mag zelf niet bepalen minder te betalen of de alimentatie met iets te verekennen. Je dochter speelt jullie nu tegen elkaar uit en komt daar nog mee weg ook. Heel gemeen en gehaaid van haar. Ik weet niet of het helpt om haar als volwassene te behandelen als ze zo kinderachtig doet. Dit is ronduit kleutergedrag. Misschien is 'Positief Opvoeden. Triple P' of 'Ouderschap Blijft' iets voor je? Informeer even bij CJG.
Mediation valt volgens mij ook onder juridisch hulp via het juridisch loket. Heb je een rechtsbijstand verzekering? Bij DAS wordt mediaition wel vergoed.
Dank je voor je reactie, ik heb geen rechtsbijstand meer. Opgezegd, omdat ze dus niet vergoeden. DAS niet en Arag ook niet. LBIO kan niks voor me doen, omdat er blijkbaar een foutje zit in de beschikking van de rechtbank, die verwijst niet naar het convenant. Juridische bijstand heb ik aangevraagd en gekregen, dat dekt een gedeelte van de kosten, maar niet alles helaas. Kost me toch nog een paar honderd euro. Ze rekenen natuurlijk ook het inkomen van mijn vriend erbij en daardoor kom ik wel in aanmerking voor bijstand, maar niet alles. @Hilly, ik zie het nu ook, het is ws per traject, maar dan vind ik het nog verschrikkelijk veel geld.. Ik kreeg net weer een mail. Hij wil wel met me praten ( samen met dochter) maar hij heeft allerlei eisen. Ik mag hem niks verwijten ( terwijl hij mij steeds van alles verwijt) anders loopt hij weg, dat kan hij goed...en dat leert hij mijn dochter ook. Ik ben zo bang dat ik nu mijn dochter voor altijd kwijt raak. Volgens hem wil ze niet met mij praten, maar hij heeft wel al van alles met haar besproken, dat voelt niet goed. Ik wil eigenlijk eerst een gesprek met haar en dan een gesprek met hem, zonder dochter. Niet, dat ik iets te verbergen heb voor haar, maar ik ben van mening, dat ze niet alles hoeft te horen... Ik ga er nog maar eens over nadenken. Pluisje
Hoi Pluisje, wat een ontzettende vervelende situatie! ik sluit me aan bij wat Suzzert zegt, dat lijkt mij het wijste om te doen. je moet een stelling innemen en je niet laten (ver)leiden door emoties die je ex bij je oproept door zijn onredelijkheid. Als je een vaste stelling aanneemt zoals suzzert die beschrijft en je daar ook bij houdt dan zal je dochter ook zien dat je daar niet vanaf wijkt maar een lijn / grens trekt maar toch ten allen tijden voor haar klaar staat om haar te begeleiden. ik denk dat je dan (na een tijdje) zomaar eens succes kunt boeken. Je creëert dan ook meer rust voor jezelf en geen ruimte meer voor je ex om je te kunnen sarren of beïnvloeden of afhankelijk te maken. ik wens je heel veel kracht en sterkte hiermee Pluis want makkelijk is het zeker niet! lfs, Dorri