Wij wonen in een klein dorpje met een basisschool van ongeveer 90 kinderen. Mijn dochter zit in groep 6 en heeft 2 meisjes waar ze graag mee speelt. Dit is tot groep 5 goed gegaan, maar nu in groep 6 niet...... 1 van de meisjes (F. 1 jaar ouder) had gisteren met mijn dochter afgesproken om te logeren. Mijn dochter heelmaal blij, ze had er ontzettend veel zin in..... Komt F. met N. aan de deur, dat F. niet mag logeren Dochter in tranen Door het afgelopen jaar geloof in het verhaal niet. F. en N. zijn beste vrienden en doen alles samen; vieren de verjaardag samen, spelen altijd samen, logeren, buiten spelen enz. Mijn dochter hoort er eigenlijk niet meer bij En in principe is dat prima, maar als N. er niet is (ouders gescheiden) dan komt F. wel bij ons, wil ze wel spelen en logeren. Mijn dochter is de back-up geworden en ik ben het zat!!! Het is een harde les voor mij en mijn dochter, echt zielig, ze kan er een heleboel van leren, maar mijn hart breekt!!! Vinden jullie dat ik het goed aanpak?
Wat sneu voor je dochter! Heb je het ook al eens met de ouders van die meisjes besproken? Ik zou het namelijk erg graag willen weten als mijn dochter zoiets zou flikken en ook zeker met haar gaan praten. Wie weet is er namelijk iets voorgevallen ofzo waarom die meiden zo doen? Zou best iets onbenulligs kunnen zijn wat je dochter allang vergeten is, maar meiden blijven meiden en kunnen heel gemeen oude koeien uit de sloot blijven halen.
Ongeveer een half jaar geleden heeft F. mijn dochter geschopt en uitgescholden, toen ben ik naar haar ouders gegaan. Helaas waren deze niet thuis en heb ik een app gestuurd. Daar is toen weinig uitgekomen. En toen er sneeuw lag heeft F. mijn dochters slee afgepakt en geschopt......toen geen contact opgezocht Ik heb het gevoel dat de ouders er niets mee doen.....en voel me dan een zeur. Mijn dochter is een jaar jonger en zwak in vergelijking met F. School is op de hoogte, maar herkent het gedrag niet. Ik heb net een mail gestuurd naar maatschappelijk werk (via school) Hopelijk krijgt mijn dochter binnenkort hulp! Maar ik ben zo verdrietig, krijg steeds tranen in mijn ogen.......pure onbegrip
Ik heb geen tips, enkel herkenning. Ik heb vroeger echt geleden onder het feit dat een vriendin van mij niet snapte dat je ook twee vriendschappen tegelijk kunt onderhouden (en de 3e partij al helemaal niet! Die liet vriendin kiezen: mij of haar...) Wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je dochter goede hulp krijgt.
Als ik je berichten zo in dit topic lees zie ik in F geen vriendin van je dochter, ten eerste komt ze alleen als N er niet is, daarnaast heeft ze kennelijk meerdere keren je dochter geschopt en naar haar gescholden. Persoonlijk zou ik ervoor kiezen om zo'n kind niet bij mijn kind in de buurt te hebben. Heel veel sterkte, ik hoop ook dat je dochter de juiste hulp krijgt .
Ik zou hier ook heel verdrietig van worden! Mijn dochter is 6 en beschouwde 2 meisjes uit haar klas (E. en J.) Als haar beste vriendinnetjes. Maar als mijn dochter hen dan eens vroeg om na school samen te spelen dan wilden zij dat nooit. Als we deze meisjes buiten school tegenkomen, zegt mijn dochter altijd vrolijk gedag tegen ze maar die meisjes zeggen nooit/amper wat terug en als er al wat terug komt is dat niet erg enthousiast. Volgens de juf spelen ze op het schoolplein soms wel met elkaar maar vaak ook niet, E. en J. trekken vooral naar elkaar toe. En dat is prima natuurlijk, die meisjes zijn ook vrij om te kiezen wie hun vriendinnetjes zijn. Maar ik heb wel met mijn dochter een gesprekje gehad over vriendschap, hoe weet je nu wie echte vriendinnetjes zijn, wat doe je dan en hoe gedraag je je dan etc. Dus als je elkaar tegenkomt in de speeltuin of in de winkel dan groet je elkaar als vriendinnetjes en dan knuffel je elkaar (althans dat doet mijn dochter met haar vriendinnetjes wel) en/of je kletst samen of gaat samen spelen zodra je elkaar ziet, met echte vriendinnetjes speel je op school maar ook daarbuiten. Dan help je elkaar in plaats van dat je de ander uitlacht als die iets niet begrijpt. En ook dat je niet met iedereen vriendinnen kan/hoeft te zijn, dat jij soms iemand heel lief vindt maar het soms niet wederzijds is of andersom etc etc. Inmiddels ziet ze E. en J. niet meer als beste vriendinnetjes maar als gewone vriendinnetjes om alleen op school mee te spelen, want dat gaat volgens mijn dochter en de juf wel goed. Inmiddels heeft ze bij andere meiden meer aansluiting gevonden en is de beste vriendschap geheel wederzijds. Ik benoem vaak ook wat ik ze zie doen waardoor ik zie dat ze echte vriendinnetjes zijn (trots op elkaar zijn omdat de ander haar zwemdiploma heeft gehaald, elkaar kaartjes sturen als ze ziek zijn, ook in schoolvakanties met elkaar afspreken etc)
Het is zeker geen vriendschap! Dit probeer ik mijn dochter te leren/ uit te leggen. Maar voor mijn dochter is het wel vriendschap en een harde les. Het ligt ook aan mijn dochter, want er zijn ongeveer 5 andere meisjes in groep 6 en zeker nog 7 in groep 5 waarmee ze zou kunnen spelen, echter heeft ze alleen interesse voor F. en N.
Lastig is dat, zou het helpen als ze boekjes leest over hoe vrienden met elkaar omgaan zodat dit duidelijker voor haar wordt en ze daardoor ook meer afstand gaat nemen? Ik vind je lief is een leuk, educatief boek waarin dit heel simpel maar fijn uitgelegd wordt.
ik zou er niet zoveel in mee gaan. het als 'geen vriendschap' uitleggen vind ik te ver gaan. jij hebt waarschijnlijk meer last er van dan je dochter. je moet je juist niet zoveel mee laten voeren met emoties etc. steun haar. opvrolijken met andere dingen. ze heeft nu verdriet, haar vriendin heeft een fout gemaakt. dus doe iets leuks met haar ipv een meisje uit haar leven proberen te bannen omdat je je kind niet verdrietig kunt zien. Ik zou meer afstand nemen van de details in de kwestie. en mijn kind proberen op te vrolijken. je bent als volwassen vrouw boos op een klein meisje dat haar beste vriendin niet wilt delen met je dochter. niet doen. afstand nemen, los laten. we kunnen als moeders niet alles oplossen voor onze kinderen. wel altijd als steunpilaar functioneren bij de verdrietige periodes.
Ik zou het praatje algemener houden. Meer van 'wat is vriendschap volgens jou?' en 'wat is vriendschap voor jou?' Als zij dit vriendschap vindt, dan is dat zo, je kunt er dan wel over praten, maar zij ervaart het nou eenmaal zo of wil het heel erg graag. Wel zou ik andere vriendschappen blijven stimuleren, al is het maar om te laten zien dat er 'meer' is. Incidenten zou ik wel blijven melden bij de ouders in kwestie. Dat ze een keer niet (voldoende) gereageerd hebben betekent niet dat ze het nooit doen. En ze kunnen ook nog wel met hun dochter gesproken hebben, maar dat jou niet volledig hebben verteld. Groep 6 is vaak een jaar waarin veel veranderd, vooral mbt de meiden. Meidenvenijn komt om de hoek kijken en dit lijkt me een voorbeeld daarvan. Het vervelende is dat je er als ouder zeer weinig mee kunt. Belangrijk is wel dat de leerkracht het op school in de gaten houdt en situaties die op school gebeuren daar meteen aanpakt als leermoment en afhandelt ed. Maar ook al doet een leerkracht dat, bij meiden blijven dingen helaas vaak heel lang 'sudderen' en ze pakken dingen 'subtieler' (vaak gemener ) aan dat jongens...
Mijn dochter heeft dat ook een tijdje gehad. Ik heb dat toen met de moeder besproken en uiteindelijk kwam er uit dat een ander vriendinnetje haar vriendinnetje met vanalles bedreigde als ze met mijn dochter speelde. Ze moest speelafspraakjes afzeggen, moest zeggen dat mijn dochter een trut was enz. of...vul maar in. Haar vriendinnetje durfde niet tegen dat andere vriendinnetje in te gaan. Dat was nogal een vervelende periode, maar wel leerzaam. Mijn dochter trok daardoor toch steeds meer naar andere kinderen toe en kreeg nieuwe vriendinnen en uiteindelijk heeft dat meisje knallende ruzie met haar vriendinnetje gekregen en dat is niet meer goed gekomen. Ook leerzaam voor haar vriendinnetje dat kinderen die zo doen niet echte vrienden zijn.
Is weerbaarheidstraining of sova niet wat voor je dochter? Dan kan ze beter haar grenzen aangeven en voor zichzelf opkomen. Investeer daarnaast in andere vriendschappen. En doe haar op een teamsport! Zo goed voor haar sociale contacten en ontwikkeling!! Ook voor de toekomst. Iets als hockey, handbal etc.
Wat ik niet begrijp is, dat er geen ouders bij betrokken worden als het slapen betreft? Verder zou ik wel ingrijpen, maar globaal en objectief. Laat je dochter andere meiden opzoeken.
Hier ben ik het volkomen mee eens. Iemand die zich zo gedraagt is geen vriendin, dat moet je dan ook niet eens willen. Je kunt je dochter dat ook het beste leren. Echte vrienden gaan zo niet met elkaar om.
Een teamsport stimuleren wij, maar dit wil mijn dochter niet. Ze zingt bij een kinderkoor in een dorp dichtbij. Ik ben meer van @belize's aanpak.....maar soms......het raakt me zo.
Mijn dochter (groep 5) zit in een vergelijkbare situatie. Heel lang met z'n 3 beste vriendinnen geweest (echt vriendinnen, zonder vervelende voorvallen). Laatste tijd trekken de andere 2 meisjes meer naar elkaar toe, waardoor mijn dochten buiten boot valt. We hebben uitgelegd dat ze inderdaad in andere vriendschappen moet investeren, dat ze zich niet moet richten tot haar beste vriendinnetjes. Af en toe nog lastig, maar over algemeen gaat het goed. De ene keer speelt ze wel met een van hun, en dan weer niet, spreekt ze met iemand anders. Prima zo. Ik wil niet al te zwaar aan tillen, ik leg uit dat er vaker vriendinnen komen en gaan en dat ze mee moet leren leven