Na 11 jaar eindelijk zwanger maar helaas bij echo horen gekregen dat er geen hartactie is. Ik kan het nog niet geloven en ergens hen ik de hoop dat de verloskundige het fout heeft. Maar ik weet ook wel dat ik mijezelf alleen gek maak. Ik weet ook niet wat ik moet doen . Gewoon afwachten of ingrijpen want het is een heel gek idee dat er nu een dood kindje in mijn lichaam zit.
Wat een ontzettend verdrietige situatie.. zo lang gewacht op een kleintje, en veel te vroeg weer heengegaan. Het is jullie kindje, jullie zijn papa en mama, los van hoe vroeg het is heengegaan. Ik heb een miskraam gehad met 10 weken. Het was toen ongeveer 2 weken overleden in mijn buik. Ik kwam met 9 weken erachter dat het hartje gestopt is met kloppen.. alhoewel ik het ergens heel naar vond dat het kindje dood in mijn buik zat, heeft het mij wel geholpen om afscheid te nemen op deze manier. Ik heb er een week lang tegen gepraat in Mn buik, gehuild, mijn partner geknuffeld. Na een week stootte het vruchtje met intacte vruchtzak af en heb ik ons kindje opgevangen en kunnen zien. Het was al een echt mini mensje, zo mooi. We hebben het begraven in het park met een plantje erop. Deze manier vond ik heftig maar het heeft me geholpen. Ik heb een gezichtje bij ons kindje. Ik ben trots op mijn lichaam dat het zelf haar werk heeft gedaan. Anders had ik pillen genomen om het op te wekken. Curretage wilde ik koste wat kost vermijden, door de risico’s voor toekomstige zwangerschappen maar ook omdat het kindje naar mijn idee gewoon verpulverd wordt en weg wordt gegooid als grof vuil. Dit pad was intens, maar achteraf zo fijn.. ik ben blij dat ik het op deze manier heb gedaan. Doe vooral wat goed voelt voor jou, iedereen is anders. Heel veel sterkte met het verlies, ik hoop dat jullie alsnog een klein wonder mogen verwachten binnenkort.
Ik sluit me aan bij flamingo. Bij mij kwam het niet vanzelf op gang nadat ze al 2 weken dood waren en heb 1e keer currettage gekozen omdat ik pillen eng vond maar was achteraf zo bang op complicaties, 2e en 3e keer pillen en dat beviel beter omdat dit meest natuurlijke manier is en ook voor verwerkingsproces. Als ik noet zo misselijk zou zijn telkens zou ik proberen om nog een week langer te wachten tot het misschien vanzelf los zou komen. Veel sterkte
Bedankt voor jouw reactie. Ik weet het even allemaal niet. Het voelt Nog zo onwerkelijk en heel pijnlijk. Gek genoeg had ik hier totaal geen rekening mee gehouden. Ik kan me helaas niet veroorloven om lang te wachten. Ik denk dat ik voor de pillen ga o'm het te laten opwekken. Curretage vind ik ok echt heftig. Maar als het moet dan moet het helaas. Zo pijnlijk.
Dan zou ik zsm afspraak in ziekenhuis maken, dan kijkt de gyn nog even, helpt bij het werkelijk worden van deze nachtmerrie dat het echt niet zo mocht zijn ..herken dat ongeloof ook heel erg hoor..zeker een 3e keer had ik echt niet verwacht De pillen sochtends (zeker niet avond want dan begint het snachts en dan is alles heftiger) inbrengen als je partner ook thuis is. Bij mij begonnen de krampen/weeën na 3 uur en paar uur later was meeste voorbij. Vruchtje 1e keer in toilet, wat ik vreselijk vond dus 2e keer opgevangen en begraven. ..
Ik weet niet of het te maken heeft met de natuurlijke manier of niet.. maar ik kreeg 2 weken nadat het vruchtje was afgestoten weer mijn eisprong. Je zou kunnen vragen aan de gynaecoloog of dat invloed heeft, want ik kan mij ergens voorstellen dat wanneer het helemaal natuurlijk komt je lichaam er klaar voor was en dan ook wist dat de eisprong weer moest komen. Ik ken een hoop mensen bij wie de cyclus niet direct op gang kwam na pillen of curretage. Ik weet niet zeker of het invloed heeft, het is iets wat me is opgevallen, maar ernaar informeren kan altijd. Je zou kunnen kiezen voor bijv maximaal nog 1 week wachten en dan eventueel pillen inbrengen.. zodat het geen eindeloze wacht wordt. Het zijn lastige keuzes, neem daarom ook even de tijd ook al voelt het alsof je niet veel tijd meer hebt. Een miskraam is lichamelijk maar vooral emotioneel erg heftig. De echte klap kwam bij mij pas veel later..
Wat verdrietig! Hier op 7 maart te horen gekregen dat ik een lege vruchtzak had. Op 9 en 10 maart heb ik de cytotec pillen ingebracht. Paar uur later begon ik te bloeden. Helaas verloor ik niet de vruchtzak zoals we gehoopt hadden. Van 18 op 19 maart ben ik ‘s nachts alles verloren. Ik vond het echt een mini bevalling: veel krampen/weeen, rugweeen en veel bloedverlies. Dit duurde van 00.00 tot 07.00. Vond dat heel heftig. 2 weken er na bleek het nog een rommeltje te zijn in mijn buik. Op 8 april heb ik alsnog een curettage gehad. Ik was er zo bang voor, maar de ingreep is me alles meegevallen (op de narcose na dan, maar daar reageer ik altijd sterk op). 12 dagen na de curettage kreeg ik weer mijn menstruatie. Het is moeilijk vond ik om een keus te maken: afwachten, pillen of curettage. Curettage had mijn laatste voorkeur, i.v.m. risico’s. Maar nu heb ik bijna 8 weken gebloed, dat vond ik vooral geestelijk heel zwaar. Dag in dag uit geconfronteerd worden met de miskraam. Heel veel sterkte!
Bedankt voor je reactie. 8 weken bloeden dat is erg lang. Hoop dat het nu beter met je gaat. Ik voel me zo in se steek gelaten door mijn lichaam. Zit maar te bedenken waardoor het zou zijn gekomen de miskraam. Wat had ik anders kunnen doen. Vragen waar Ik weet geen antwoord op te kunnen krijgen.
Hier 5x hetzelfde gehad. Afwachten en pille deden bij mij niks. Dus alle keren curretage gehad. Ondanks heftige complicaties de beste optie voor mij.
Heel herkenbaar die gedachten. Denk ook nog steeds: had nu ... weken moeten zijn Lichamelijk gaat het nu wel weer goed. Verlies heel soms met afvegen nog wat bruin. Hoop snel weer zwanger te zijn en te blijven. Dat wordt echt tijd uitzitten tot dat de baby er dan is. Heb je voor jezelf al een keus kunnen maken? Sterkte nogmaals!
Ik zit in hetzelfde schuitje. Heb afgelopen vrijdag geen kloppend hartje mogen zien. Echo gehad met 9 weken, vruchtje was gestopt met groeien bij 7 weken. Verloskundige vroeg wat we wilden, maar ik was zo in shock dat ik aan heb gegeven daar over na te willen denken. Gisteren de vk gebeld dat ik medicatie wil. Ik ga het niet afwachten, wil het nu ook ondergaan en afsluiten. Het is echt moeilijk, onwerkelijk en heel verdrietig. Heb echt om de haverklap huilbuien vanuit het niets. Probeer mezelf maar een beetje af te leiden. Blij als het weekend voorbij is... ben je al zeker van wat je gaat doen?
Sterkte!! De pillen kunnen wel voor pijn zorgen. Zorg dat je ibru en paracetamol binnen handbereik hebt.
Ja daar ben ik al voor gewaarschuwd. Werd alleen gezegd dat ibu het bloed verdund en dat dat niet zo'n slimme keuze is daardoor. Mijn buik trekt al de hele avond. Lig nu met een kruik erop in bed. Zou het beginnen?
Wat heftig voor jullie. Ik heb eenmaal een miskraam gehad en eenmaal een lege vruchtzak. Dit laatste groeide door en liet ook niet los. Na nog twee weken afwachten heb ik met pillen de miskraam opgewekt. Ik had dit achteraf gezien liever eerder gedaan. Ik heb voor pillen gekozen vanwege eventuele verklevingen bij curettage, mocht de pillen niet werken, had ik er in ieder geval alles aan geprobeerd. Gelukkig verliep alles goed, ik had een paar uur na het inbrengen behoorlijke krampen, na een uur was het ergste voorbij. Ik kreeg ook binnen twee weken weer een eisprong. Emotioneel heb ik er wel langer last van gehad.
Ik ben er 27 feb achtergekomen dat er geen hartje meer klopte 9,2 week zwanger(dag ervoor wel kloppend hartje) ben voor curretage gegaan. Die heb ik 6 maart gehad, 13 april voor eerst weer ongesteld geworden. En nu mijn tweede eisprong. Het is een hele moeilijke keuze, de curretage is me goed bevallen en was voor mij de beste keuze, ook vond ik het fijn na het slechte nieuws nog een echo te hebben gehad, dat het echt zo was... Sterkte met alles
Fijn dat de pillen bij jou hun werk goed deden en je na 2 weken weer een eisprong had. Ik hoor ook verhalen dat het veel langer duurt en dat maakt me enigzins ongerust. Ben je daarna ook weer snel goed zwanger geworden?
Bij mij werd door de vk gezegd dat curretage echt de laatste optie is, dat ik eerst pillen moet proberen. Jij mocht er wel meteen voor kiezen begrijp ik? Heb je de pillen wel overwogen?