Miskraam na ivf

Discussie in 'Vlindertjes tot 16 weken' gestart door Roosje72, 28 mei 2015.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Roosje72

    Roosje72 Fanatiek lid

    31 aug 2014
    1.174
    0
    0
    Ingenieur
    Op 1 april was de punctie, op 6 april werden er 2 prachtige embryo's teruggeplaatst. 17 april hadden we na 23 rondes een positieve test in handen. En de test liep op... Wat waren we blij. 2 jaar bezig, 4 iui's, 3 ivf behandelingen, raak in de laatste ronde. En toen werd de hcg bepaald. Te laag te traag. Maar het bleef toenemen. We moesten rekening houden met een mk, de kans op een goede afloop was klein. Heel erg klein. En toch je blijft hopen, tegen alles in. De eerste echo's met 6w1d en 6w5d, tonen een te kleine vruchtzak. Een late innesteling, een diapauze, het zou natuurlijk kunnen, wie weet hebben wij ook een keer mazzel.
    Weer een echo met 9w1d....vruchtje kwam overeen met 5,-5-6 weken. Er was geen kans meer, zelfs geen kleine. Ik moest een week wachten en dan zouden we bespreken wat we gingen doen. Die bespreking werd afgelopen dinsdag overbodig.

    Terwijl ik uiteten was met collega's, een afscheidsetentje, is de mk begonnen. Na een snelle rit in de auto naar huis, onder het bloed is de rest ook gekomen.

    Na de miskraam afgelopen dinsdag avond was er een bizarre kalmte over me heen gekomen.

    Ik was wel verdrietig, maar het verdriet leek wel in een mist gehuld.

    Vandaag had ik een echo afspraak staan bij de gyn. Hij vroeg hoe het ging en ik vertelde dat ik dinsdag het vruchtje was verloren. Hij zei dat we gelijk even gingen kijken. Dus hop broek uit en in de stoel.
    De screensaver gaat aan, de echostaaf gaat erin.......
    Op het scherm zie ik duidelijk mijn baarmoeder, mijn lege baarmoeder....alsof er nooit wat heeft gezeten.....alle mist waar mijn verdriet in gehuld was is opgetrokken en ik zie de harde, zwart-witte werkelijkheid....mijn lege baarmoeder.....het kindje dat er er niet meer is.

    Alle verdriet en pijn komt in een keer binnen. Het overweldigt mij en ik zit in de kamer bij de gyn en hij praat, maar ik hoor t niet. Mijn vriend zit naast me en knikt als de gyn wat zegt...ik knik ook maar....ik hoor in de verte de stem van de gyn...als ik nog vragen heb, moet ik bellen. Hij vraagt wat ik nu wil... Ik weet t niet...nu even niks in elk geval. Hij vind dat verstandig. Hij zegt dat we pas verder moeten gaan als ons hoofd en hart er weer voor kunnen vechten. Als we dat nog willen tenminste. Hij zegt dat hoewel dit ontzettend verdrietig is, dat het wel een teken is dat het kan. En dat het lichaam het zelf heeft opgelost is ook heel goed....hij geeft me een hand en knijpt er nog even troostend in...

    Buiten knuffelen me vriend en ik nog even. Dan moet ik mijn masker weer op...naar t werk. Ik kan me niet goed herpakken. Doe de raampjes open zodat ik geen betraand gezicht heb op m'n werk. Mijn masker glijd steeds af, als ik weer op m'n plek zit buig ik mij diep over m'n werk in de hoop dat niemand vraagt hoe het met me gaat.

    17:00 ik heb t overleefd...in de auto mag het masker af.....nou ja bijna dan.

    Ik ben bang dat als ik het helemaal laat zakken ik niet meer ophoud met huilen.

    X
     
  2. Hilly1980

    Hilly1980 VIP lid

    23 jun 2014
    7.299
    3
    38
    Ach arme... Ik weet zo goed hoe het voelt :( Heel veel sterkte!
     
  3. LMI

    LMI Bekend lid

    21 jan 2014
    655
    54
    28
    Vrouw
    Heel veel sterkte met die vreselijke verdriet
     
  4. Caruli

    Caruli VIP lid

    15 nov 2007
    31.699
    91
    48
    Zorgverlener
    Noord - Brabant
    Veel sterkte :(
     
  5. humptydumpty

    humptydumpty Fanatiek lid

    9 apr 2014
    3.636
    1.193
    113
    Wat vreselijk na zo'n lange weg!

    Wat betreft je emoties wegstoppen, ik heb hetzelfde gehad met een bbz. Heb me er noodgedwongen op een bepaald moment "overheen gezet" ;), omdat dit voor mn gevoel wel moest om verder te kunnen met werk, onze relatie, mn dochter, etc. Toch kwam het verdriet steeds op de meest vervelende en ongewenste tijdstippen weer opzetten en was dit een overduidelijk teken dat ik er nog iets mee "moest".

    Ik snap je angst en het gevoel dat je denkt niet meer te kunnen stoppen met huilen, maar toch denk ik dat je hier doorheen moet. Je tranen terugdringen en ophouden is op de lange termijn veel erger. Je kunt nu beter een week lang non-stop huilen en je K.. voelen, dan steeds weer met die pijn geconfronteerd te worden.


    Dikke digiknuffel en veel sterkte!!
     
  6. mamavjaquil

    mamavjaquil Actief lid

    26 apr 2015
    108
    0
    0
    NULL
    NULL
    Heel veel sterkte , weet precies wat je voelt.Dikke Knuff. Mamavjaquil*.
     
  7. zonnetje2015

    zonnetje2015 VIP lid

    13 sep 2014
    9.435
    4.239
    113
    Stop je verdriet niet weg. Laat die tranen komen. Je mag verdriet hebben, je mag een pauze voor jezelf inlassen, meld je een paar dagen ziek het is geen schande. Je bent mens en je hebt veel meegemaakt. Het is oké hier verdriet van te hebben.

    Veel sterkte x
     
  8. Klaproos

    Klaproos Niet meer actief

    Inderdaad Roosje,je verdriet niet wegstoppen! Gewoon huilen en laten gaan. Desnoods op je werk maar op het toilet ofzo. Of nog beter: meld je ziek! Heb ik ook gedaan. Vind het ontzettend verdrietig voor je vooral omdat je andere kindjes ook niet makkelijk gekomen zijn :( dikke knuffel.
     
  9. Lizzy01

    Lizzy01 Bekend lid

    14 jan 2015
    819
    0
    16
    Vrouw
    Nederland
    Dikke knuffel meis!

    Huilen is echt geen schande, het lucht soms echt op!
    Laat je tranen stromen en geef het verdriet om dit kindje de ruimte. Het is een rouwproces waar je in zit en natuurlijk is dat nooit leuk, maar je kan het beter niet wegstoppen.
     
  10. Meissie1001

    Meissie1001 Fanatiek lid

    6 aug 2013
    1.880
    358
    83
    Vrouw
    Reizen, fotografie
    Breda
    Shit meid heftig.
    Maar je wist al dat het kon toch? Je hebt er al 2?
    Het doet veel zeer een miskraam en hoe ver je ook bent voor jou is het al een kindje!
    Neem je tijd en bedenk of je verder wilt.
    Heb je jog cryo's? Sterkte meid
     

Deel Deze Pagina