Missed abortion 15 weken en voorgevoel?

Discussie in 'Miskraam' gestart door MIss X, 13 jun 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. MIss X

    MIss X Fanatiek lid

    13 dec 2006
    2.876
    714
    113
    onderneemster
    Amsterdam
    ik moet het even van mij afschrijven en hoop. (En aan de andere kant ook weer niet) dat er dames zijn die hetzelfde ervaring hebben. Voor een beetje steun.

    Gisteren tijdens controle kon de VK het hartje niet vinden.
    Ik raakte niet gelijk in de stress want eigenlijk had ik het vertrouwen niet meer in de praktijk. Ik had een nieuw praktijk ivm verhuizing maar kon er ook niet aan wennen.
    Onze echo’s waren namelijk ook niet denderend. Bij mijn meiden kon ik me zo goed herinneren dat het allemaal heel duidelijk was. Hartje klopte hevig. Duidelijk beeld en echt een kind te zien.

    Bij deze zwangerschap heb ik wel 4 echo’s gehad. De eerste keer kon de VK niet met zekerheid zeggen dat het goed genesteld was (ivm buitenbaarmoederlijke zwangerschap)
    Ziekenhuis kon dat gelukkig bevestigen maar ik was niet gerustgesteld omdat ik het beeld gewoon vaag vond.
    Bij de derde (11 weken) echo kon de verloskundige het termijn niet bepalen omdat de baby te opgekruld lag en weigerde van positie te veranderen. Ik vond het eigenlijk onbewust er al beetje raar uitzien en was er niet gerust op.
    Een week later zelfde tijd mochten weer weer langskomen en dit keer lag het er beter voor maar bewoog nogmaals te weinig. Ik ben gewend ook om erg beweeglijke echo’s te hebben.
    Uit voorzorg toch weer naar het ziekenhuis verwezen.
    Daar werd de beeb uitgebreid onderzocht en bewoog weer niet superveel maar volgens de gyn lag het ook niet muisstil. Inderdaad het handje ging wel op en neer. Voor de rest was alles goed, voldoende vruchtwater, geen afwijkingen te zien nog en is het goed nagekeken. Ik was 13 weken zwanger. Ik was opgelucht en blij maar ook teleurgesteld dat het weer zo rustig erbij lag.

    Nadat gisteren het hartje niet gevonden kon worden met spoed verwezen naar het ziekenhuis.
    Toen de gyn de echo aanzette zag ik het gelijk al. Het leeft niet meer. Het lag er raar bij en ik zag ook geen hartje meer.
    Ik dacht dat dit ons niet zou overkomen maar toch wel. Ondanks de zorgen toch zo abrupt.

    En onbewust ben ik ook nooit gerustgesteld bij deze zwangerschap.
    Ik merkte dat ik vooral lichtelijk panisch was in tegenstelling tot mijn andere zwangerschappen.
    Ik zat van de week te zoeken naar een Dopler. Had een app gedownload om het hartje te horen (niet gebruikt)
    Ik wilde zooo graag een teken van leven voelen in mijn buik en was er zo gefixeerd op.
    Was ook huiverig om het al aan iedereen te vertellen terwijl ik al bijna 16 weken was en nooit eerder zo lang heb gewacht.
    Ik heb me ook heel erg afgezonderd deze zwangerschap. Veel alleen slapen op de bank en niks gekocht voor de baby. Las ook veel miskraam verhalen. Waarom weet ik niet maar deed het wel.
    Hey voelde ook een soort moeten om mij zwanger te voelen en ondanks dat ik veel vermoeider en zieker was in tegenstelling van mijn andere zwangerschappen voelde ik me niet echt zwanger. Hoewel mijn buik en borsten groeide heb ik wel met positie kleding in mijn handen gestaan maar uiteindelijk nooit gekocht.

    Het leek wel of ik onbewust wist dat dit niet goed zou aflopen.
    Hebben jullie dit ook gehad?
    Twee dagen geleden werd ik heel vroeg in de ochtend wakker en werd zo emotioneel met huilbuien. Ik had geen verklaring maar achteraf had ik het denk ik gevoeld.
    Hebben meerdere dit meegemaakt?

    Zaterdag wordt ik ingeleid.
    En dan?

    Deze zwangerschap was een beetje onverwachts maar zo verschrikkelijk welkom.
    Misschien wel meer dan we ooit hadden gedacht. Opa oma en de kids waren zo overenthousiast. (Nog meer dan de andere keren leek het wel)
    Iedereen leefde zo mee.
    Misschien omdat ik wat ouder ben beleef ik het nu wat rustiger en anders.
    Het was zo welkom.

    Ondanks dat het nu onverwachts is moeten we dan in de toekomst er toch gericht voor gaan?
    Ondanks drie prachtige dochters voel ik een enorme leegte.
    Een leegte die er altijd is gevoeld (en die leegte werd bevestigd ook door de kids en de teleurstelling)
    Het voelde zo compleet met z’n zessen.

    Ik heb bij mijn jongste dochter een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Blijkbaar van een tweeling waarvan eentje buitenbaarmoederlijke zwangerschap was. Ik wist het niet pas toen het al operatief weggehaald was.
    Dat was erg moeilijk maar dankbaar dat er ook een kindje in de baarmoeder zat.
    Na deze zwangerschap werd ik weer zwanger maar moest het vroegtijdig afbreken omdat mijn lichaam er nog echt niet klaar voor was.
    Ik was bij mijn jongste dochter paar dagen na de bevalling opgenomen in het ziekenhuis door hevige koorts. Ze hebben nooit een verklaring kunnen vinden. Mijn lichaam wilde gewoon rust.
    Tot 6 jaar later dit wondertje kwam.

    Zou dat die leegte zijn?

    En durf ik eigenlijk nog wel?
    Er is een kindje die zo graag steeds bij ons wilt zijn maar door redenen er nog steeds niet is.
    Of had het dan gewoon zo moeten zijn?

    Ik weet het gewoon niet. Wat ik wel weet is dat we het enorm missen..
     
  2. Izzie7676

    Izzie7676 VIP lid

    18 dec 2017
    5.793
    6.474
    113
    Vrouw
    Ach lieve mama toch :cry: wat verdrietig. Wat ontzettend verdrietig . Ik wou dat ik iets van een geruststelling kon bieden :( , meissie toch :(
     
    MIss X vindt dit leuk.
  3. Elsa86

    Elsa86 VIP lid

    30 jun 2014
    6.453
    3.441
    113
    Ach jeetje, wat verdrietig. Heel veel sterkte.:(
     
    MIss X vindt dit leuk.
  4. Anniek88

    Anniek88 Fanatiek lid

    22 sep 2016
    2.728
    2.509
    113
    Vrouw
    Wat enorm verdrietig. Heel veel sterkte.
     
    MIss X vindt dit leuk.
  5. Rosy90

    Rosy90 VIP lid

    29 jul 2014
    9.546
    6.409
    113
    Vrouw
    Wat ontzettend verdrietig:( ik heb er geen ervaring mee maar ik wil jou en je gezin wel heel veel sterkte wensen.
     
    MIss X vindt dit leuk.
  6. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.041
    113
    Vrouw
    Wat een ontzettend verdriet :( Je draagt het wel al die weken :(
    Als je wil kun je het kindje na de geboorte in een bakje met water.leggen, dan blijft jullie kindje mooier omdat de huid nog zo teer is. Sterkte ook met de naderende bevalling, zo had je nooit willen bevallen :(

    Maar herken je gevoel: bij mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap wist ik vanaf de start dat het fout zat. Ik wou niet gefeliciteerd worden, voelde mij enorm onzeker en vond de verloskundige vervelend omdat ze zo positief bleef. Mijn huisarts was met 19 weken bevallen, ook zij wist dat ze deze zwangerschap niet zou uitdragen: hartje stopte ook ineens. Toch wel heel bijzonder hoe we al zo kunnen voelen dat het niet klopt. Maakt het verdriet en het gemis niet minder :( maar vind het wel bijzonder hoe intuïtie werkt in deze situaties.
     
    MIss X vindt dit leuk.
  7. KleineLai

    KleineLai VIP lid

    30 dec 2017
    12.892
    25.243
    113
    Ontzettend verdrietig en ik geef je een dikke knuffel.

    Antwoord op je vraag: ja dit herken ik. Bij mijn zoontje voelde het vanaf de eerste positieve test heel zeker. Ik heb het toen ook iedereen verteld met al 5 weken.

    Bij de zwangerschap in februari voelde het heel anders. Ik kan de vinger er niet om leggen maar inderdaad ook veel gelezen over miskramen, voelde me ook aangesproken als mensen het over een miskraam hadden terwijl ik gewoon zwanger was. Ik voelde ook al verdriet en zorgen terwijl ik gewoon zwanger was. Ik was heel voorzichtig, ik vertelde niemand over de zwangerschap. Zelfs de kinderarts en huisarts niet toen we er waren. Ik weet niet waarom.

    Met 8 weken kreeg ik de eerste echo en inderdaad: er was een vruchtzakje en vruchtje te zien van 6 weken. De gyn had nog hoop want voor 6 weken zag alles er goed uit, maar ik wist dat ik 8 weken had moeten zijn.
    Die week, tussen 8 en 9 weken is de ergste week van mijn leven geweest; Ik was zwanger maar zou nooit dit kindje krijgen.
    Met 9 weken opnieuw een echo en hetzelfde was te zien. Toen pillen meegekregen enz. enz.

    Ik begrijp heel goed dat mijn 9-weken-verdriet compleet anders is dan jouw 15-weken verdriet. Maar ik herken wel het gevoel wat je al had. Ik gooi het op instinct. We voelen meer dan we weten.

    Een hele dikke knuffel!
     
    MIss X vindt dit leuk.
  8. Miltje

    Miltje Niet meer actief

    Ben wel stil van je verhaal hoor:(. Ik heb ook 3 prachtig kinderen gekregen en met nr 4 onderweg eindelijk(wondertje) gelukt. Het was alles behalve pret. Ik had ook zoveel vragen en of ik nog wilde na 3 mk's achter elkaar:(. Ik snap je gevoelens.
    Dikke knuffel voor jou meid
     
    MIss X vindt dit leuk.
  9. Bijbij

    Bijbij Actief lid

    26 apr 2019
    377
    367
    63
    Vrouw
    Lieve Mama, wat een vreselijk verdrietig verhaal. Ik voel de leegte en wanhoop die je voelt dat het niet goed zit zo met je mee.

    Ik heb beide meegemaakt, buitenbaarmoederlijke zwangerschap met spoedoperatie en begin dit jaar bevallen, mijn kindje is met 15 weken overleden. Ook ik had deze gekke echo s en had een raar gevoel, kon het niet met ebthousiasme vertellen en voelen. Ook deze zwangerschap is onzeker en voelt onwerkelijk.

    Wij hebben in de dagen voor de inleiding een enorme verandering doorgemaakt van het geslacht niet willen weten want dan werd het zo echt - ik dacht in alle paniek dat ik het niet aan kon, niet zou durven. Maar ben bevallen van een heel klein meisje die de mooiste naam heeft gekregen. Ik ben mega dankbaar voor de begeleiding in het ziekenhuis want haar erkennen en vasthouden voelde zo logisch, zo natuurlijk. En dat is het ook, ik heb haar gedragen. We hebben een klein rieten mandje voor haar gekocht, met een kussentje, mooi lint en een knuffeltje erop. Tot het einde toe heb ik het mandje dicht tegen me aangehouden. Ik voelde intens leeg, verdrietig maar ook kalm en sterk.

    Ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen.

    Liefs
     
    MIss X vindt dit leuk.
  10. Pechvogol

    Pechvogol Fanatiek lid

    19 jun 2014
    1.361
    678
    113
    Wat een intens verdrietig verhaal :(
    Hetzelfde heb ik niet meegemaakt, wel andere vreselijke dingen rondom zwangerschap en verlies. Maar bij mij is het zo vaak fout gegaan, dat ik de negatieve gedachten en 'voorgevoelens' niet als zodanig beredeneerde. Voor mijn gevoel liet ik me vooral leiden door angst en probeerde ik met deze gedachten a ook vast voor te bereiden op het ergste.
    Wil ik absoluut niet mee zeggen dat jij dat zou doen hoor, ik ben nl ook nog niet overtuigd dat het echt geen voorgevoel was.

    Soms voelen zwangerschappen gewoon helemaal niet goed en gaan ze ook niet goed, dat had ik heel sterk bij mijn eerste zoontje (te vroeg geboren, na 11 dagen overleden). Neemt niet weg dat je wel heel graag wíl dat het lukt.

    Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat je zeker opnieuw moet proberen, gericht. Wanneer je je er klaar voor voelt. Maar dat is puur op basis van wat ik lees hè, je weet dit zelf het beste, al is alles nu bijzonder verwarrend.
    Eerst maar eens even hier doorheen met je gezin, het is niet niks allemaal .
    Sterkte
     
    MIss X vindt dit leuk.
  11. Mya

    Mya Fanatiek lid

    12 apr 2012
    2.599
    2.170
    113
    Wat een verdrietig bericht. Hier ook een ma, maar wel met 10 weken ontdekt. Ook ik had na de eerste echo, kindje liep toen al 5 dagen achter, geen goed gevoel erover, echter was ik zwanger na icsi dus de termijn kon mijn inziens niet zo achterlopen, ook lag het helemaal in de wand van de baarmoeder, maar volgens het zkh was alles perfect, sterke hartslag en 3 weken later volgde de tweede echo, en intuïtief wist ik dat t mis was, alleen ik hoopte zo dat ik ongelijk had, maar t bleek niet meer te leven, niet verder gekomen dan 8,5 weken was de schatting. Wil je heel veel sterkte wensen, ook voor je kids, mijn kids hadden t er echt heel moeilijk mee, dit was vorig jaar juni en ben nu 31 weken zwanger van de cryo en nog dagelijks zegt mijn 4 jarige, deze baby komt echt bij ons he. Heel veel sterkte met de bevalling, lijkt me erg zwaar, en de periode erna ook veel sterkte meis, en hoop wanneer jullie eraan toe zijn dat dan alles goed mag verlopen.
     
    MIss X vindt dit leuk.
  12. MIss X

    MIss X Fanatiek lid

    13 dec 2006
    2.876
    714
    113
    onderneemster
    Amsterdam
    Lieve reacties allemaal en bijzonder om te lezen dat een aantal van jullie ook zo’n voorgevoel hadden.
    Soms lijkt het alsof ik de beeb voelt bewegen in mijn buik. Terwijl dit niet kan en daarvoor ook nooit had gevoeld. Ik had het gewoon gehoopt.
    Het liefst zou ik een allerlaatste bevestiging willen terwijl ik weet dat de bevestiging gisteren is geweest.
    Krijg je nog een allerlaatste echo voor de inleiding?
    Ik moet morgenavond beginnen met een pilletje en ben erg onzeker daarover.
    Ik beval ontzettend snel en ben bang dat het dan al gebeurd, thuis!
    Hoewel het geen weeen opwekt, volgens mij alleen alles weker maakt.

    @Bijbij wat toevallig dat we hetzelfde hebben meegemaakt. Wat voor gekke echo’s hadden jullie? (Als je daar niet op wilt antwoorden begrijp ik dat hoor)
    Ik herken enorm de twijfels. Wij twijfelen over naam geven of niet. En geslacht willen weten.
    Wel of geen foto. En willen we het laten cremeren of meenemen naar huis en zelf begraven terwijl ik gisteren het helemaal niet wilde zien.
    Weet ook niet wat te verwachten van de bevalling.

    En Bijbij, voorzichtig vast gefeliciteerd met je zwangerschap ☺️

    @Mya Het blijft zo lastig en verdrietig met kinderen.
    Mijn kinderen zijn dan iets ouder 5,7 & 11.
    Vooral de oudste twee zitten er heel erg mee. Ze waren zoo enthousiast en trots dat ze er nog meer mee bezig waren denk ik dan ik.

    Ondanks dat ik erg voorzichtig ben geweest met het vertellen van de zwangerschap weet wel bijna de halve school het (door enthousiasme van de kids)
    Ik kijk enorm tegenop om het mensen te moeten vertellen. En dan vooral de reacties. Liever praat ik er gewoon niet over.

    Ik heb mezelf 1,5 week vrij gegeven van werk. Hoe lang heeft het voor jullie geduurd dat je weer aan het werk gaat?
    Ik kijk er zo tegenop.
    Door het wegvallen van deze zwangerschap lijkt mijn leven opeens zo helder door een vergrootglas.
    Je gaat het opeens over analyseren en besef dat je met bepaalde dingen zo ontevreden bent. Maar ook weer zo dankbaar.

    @Pechvogol dank je voor je lieve bericht. Ik begrijp heel goed wat je omschrijft.

    @Miltje Blijft spannend. Ik denk dat ik het er niet hierbij kan laten. Maar wanneer een eventuele nieuwe poging wordt kan ik niet zeggen.

    @KleineLai @GroeneBomen Instinct is zoiets krachtigs. Vind het ergens toch wel weer bijzonder. Maakt het helaas niet minder verdrietig
     
    Miltje vindt dit leuk.
  13. Kimmetjuh90

    Kimmetjuh90 VIP lid

    14 dec 2017
    16.976
    9.921
    113
    Vrouw
    Postbezorgster
    Jeetje meis,
    Ik ben er stil van.. ik wil je heel veel sterkte wensen :(
     
  14. Bijbij

    Bijbij Actief lid

    26 apr 2019
    377
    367
    63
    Vrouw
    Lieve meid, deze tijd is als ik er aan terugdenk een waas. Door wat je nu allemaal zegt weet ik weet dat dit ook allemaal door mijn hoofd is geschoten.

    Ik vind het daarom ook best wel heftig om er weer over na te denken maar weet, hoe vaker ik dit doe, hoe meer ik er aan gewend raak.

    Gedachten en verloop wegstoppen helpt niet. Maar alles dus blijkbaar op zijn tijd. Ik heb zelf om een echo gevraagd, de verpleging was super lief dus dat was geen probleem. Ik zou dit bij binnenkomst overleggen. Bij mij kwam de bevalling vrij vlot op gang. Helaas moest ik door naar de OK. Maar ook dat gebeurt allemaal in een waas. Ik heb om pijnstilling gevraagd en een slaappillen voor de eerste nachten (temazepam). Was heel prettig om op zn minst te kunnen slapen en de eerste dagen door te komen.

    Ik begon naar namen te kijken die voor beide geslachten kon en een troostende betekenis hadden. Ik was bang dat als ik het geslacht zou weten ik er dan een echt beeld van zou vormen zoals mijn dochter en misschien ooit een zoon. Wat er allemaal door je hoofd gaat.. maar de geneticus zei, je kindje is al overleden dus ze zal helaas nooit zo groot worden of zijn geworden waardoor je er werkelijk een ouder kind van kunt maken in je hoofd. Dat hielp bij mij wel.. van dit is het, zo mooi en groot is dit kindje geworden en groter wordt het niet. in ons geval weten we dat het trisomie 18 is waardoor ze is gegaan. Hoop dat ik het een beetje begrijpelijk uitleg. En je er uit kan komen. Anders kun je altijd nog een naam geven.

    Ik heb mij ziekgemeld, normaal krijg je ook verlof en dit is toch een mini bevalling met herstel, hopelijk zonder OK voor jou maar vooral mentaal en in combi met de zorg voor je kids.

    Wellicht kun je een mail laten rondsturen zodat de ouders die er toe doen op de hoogte zijn zodat ze ene beetje rekening met je kunnen houden en de kinderen kunnen bijpraten.
     
  15. Bijbij

    Bijbij Actief lid

    26 apr 2019
    377
    367
    63
    Vrouw
    #15 Bijbij, 14 jun 2019
    Laatst bewerkt: 14 jun 2019
    Verder wisten we ook niet of we haar mee moesten nemen, of ik dat durfde. Maar het voelde toch fijn. De verpleging zei dst alle ouders dat later vonden en eerst niet, ik kon me er niks bij voorstellen. Wij mochten haar op de begraafplaats op een speciaal plekje in de tuin voor te vroeg geboren kindjes laten. Want de tuin of zomaar ergens in de natuur wist ik niet zo goed hoe en wat. Er groeien mooie plantjes en er staat een windmolentje waar mijn dochter graag naar kijkt.

    Alles is goed wat je doet.
     
  16. Bijbij

    Bijbij Actief lid

    26 apr 2019
    377
    367
    63
    Vrouw
    @MIss X sorry ik reageer even in fases tussen de bedrijven door. Probeer op alle vragen te antwoorden. Wat betreft de gekke echo's. Ze liep constant achter in groei, kon niet goed worden gemeten. Termijnecho moest 3 x opnieuw. Ze zeiden ook dat ze opgerold was. Bij de laatste echo (extern bureau) was ik het zat. Ze feliciteerde me nota bene met een prachtige echo, je bent nu 11 weken zwanger. Terwijl ik 13 was. Ik was helemaal in paniek, mijn man wilde het maar niet geloven. Ik kon alleen maar roepen, het is niet goed!! In de dagen daarna en uiteindelijk on WKZ werd dit bevestigd.

    Wat betreft herstel nog iets concreter, ik denk wel dat je er 6-8 weken minimaal voor nodig hebt. Maar wie weet zit je anders in elkaar en is het meer of minder. Helaas is er geen handleiding voor dit (rouw)proces en ik merk dat ik de fasen onbewust heb doorlopen en nog steeds doe. Nu zit je in overlevingsmodus en volgens mij doe je het heel goed door er zoveel over na te denken. Je voelt je afgevlakt, wilt niet dat het bestaat. Maar toch vecht je je hier doorheen.

    Volgens mij ben ik op meeste dingen ingegaan. Als er nog vragen zijn stel ze gerust of stuur een pb.

    Je gaat dit kunnen, ooit gaan de scherpe randjes er vanaf, de tijd zal je hierbij helpen.

    Veel sterkte en liefs.
     
  17. Roetje08

    Roetje08 Niet meer actief

    Bij mezelf had ik eigenlijk niet echt een voorgevoel. Werd wel een beetje onrustig van alle miskraam verhalen die hier passeren, maar me echt druk maken deed ik niet. Tot ik in de wachtzaal zat voor de 12 wekenecho, plots dacht ik, wat als dit mis is? Bij de eerste nooit gehad. En alsnog verdween de grond vanonder mijn voeten toen de gyn zei dat het niet goed was. Met mijn termijn was het nog curretage gelukkig. Kan me niet inbeelden wat een inleiding en bevalling moet zijn.

    Ook al ken ik je niet persoonlijk, maar bij jou had ik een slecht voorgevoel. Op het moment dat jij vertelde over die echo waar de baby opgekruld zat en amper bewoog, had iemand in mijn andere novembergroepje een miskraam met dezelfde soort echo's. Toen je enthousiast reageerde dacht ik, oh toch een goed einde, maar verschoot dus niet van je verdrietige berichtje deze week.

    Heel veel sterkte morgen, en ik hoop dat jouw gezin hier goed mag doorkomen en er alsnog een wondertje zich bij jullie mag vervoegen.
     
  18. MIss X

    MIss X Fanatiek lid

    13 dec 2006
    2.876
    714
    113
    onderneemster
    Amsterdam
    @Bijbij veel dank voor je openheid en je uitgebreide persoonlijk verhaal.
    Het helpt me echt:oops:

    @Roetje08 ik zal de novembergroep erg missen. Was een fijne groep en lees natuurlijk nog wel stil mee. Ergens fijn wat je zegt dat jij dat ook zo aanvoelde bij mijn echo.
    En apart he die voorgevoelens soms. Fijn dat het nu goed gaat!

    Ik was deze zwangerschap nog niet zo bezig met mijn buik maar vanavond toch een eerste en gelijk laatste foto gemaakt. En ergens voel ik me dan een schuldgevoel opkomen dat ik er helemaal niet zo mee bezig was.

    Straks moet ik het pilletje slikken zodat alles wat weker wordt en morgen om half 10 het ziekenhuis in.
    Merk dat ik er beetje tegenop kijk om het pilletje in te nemen want dat betekend echt het begin van een einde van deze zwangerschap.

    Dank iedereen voor de support en steun.
    Doet me goed echt waar..
     
  19. MIss X

    MIss X Fanatiek lid

    13 dec 2006
    2.876
    714
    113
    onderneemster
    Amsterdam
    ..
     
  20. MIss X

    MIss X Fanatiek lid

    13 dec 2006
    2.876
    714
    113
    onderneemster
    Amsterdam
    Gaat was mis:oops::oops:
     

Deel Deze Pagina