Moeite met geld uitgeven

Voor mezelf koop ik idd ook heel weinig. Voor mijn man en kids heb ik daar minder moeite mee. Maar veelal ook in de uitverkoop bv. Van de week had ik voor dochter een jurk en spijkerbroek, voor zoontje een trui, shirt en 2 spijkerbroeken en voor man een trui samen voor 87 euro. Dat vond ik wel meevallen. Maar voor de volle mep had ik het nooit gekocht.

 

Voor mijzelf koop ik ook niet graag (maar doe het wel, is ook belangrijk), voor man en kinderen des te meer.

 

Ik heb buien Ene keer gun ik mezelf wat moois. Meestal denk ik ach heb het niet nodig, zonde geld.

Mijn man heeft hetzelfde. . Financieel wel gezond.

 

Hier hetzelfde
Heb nu bijv echt een jas nodig maar vind het te duur.

 

Ik vind veel ook te duur hoor. Zowel voor mij, als voor m'n dochter. Nu heeft zij natuurlijk vaker kleren nodig dan ik en moet het wel, maar ik vind de prijzen die ze durven te vragen vaak echt absurd

 

Nou ja ik vind alles wel duur maar ik loop er graag ook leuk bij. Het gaat dus in vlagen. Zo ga ik winkelen en geef ik ineens heel veel geld aan mijzelf uit omdat ik vanalles kan vinden en dan maanden niks. Dan is er uitverkoop voor de kinderen en geef ik een shitload daar aan uit. Kijk een kledingstuk van 100 euro of hoger (jassen tassen en laarzen daargelaten) geef ik echt niet snel uit. Ach ja het kan bij ons, we sparen genoeg dus waarom niet denk ik dan..

 

Ik herken het niet... Ik koop wel vaak in de uitverkoop, omdat de kleding die ik mooi vind vaak wat duurder is (en vervolgens qua kwaliteit lang mee gaat). Een winterjas voor mijzelf mag in de uitverkoop € 150,- kosten en daar doe ik vervolgens een aantal jaar mee.
Schoenen hetzelfde, maar koop ik wel vaker. Ik draag voor mijn werk andere (zakelijke) kleding dan in mijn vrije tijd, dus twee soorten kleding, ik wil er graag representatief uit zien dus ik koop regelmatig iets, maar wel bewust.

 

Ik herken het wel hoor, mijn dochter heeft een winterjas van €75 en voor mezelf vond ik €45 te duur maar ik had er echt eentje nodig dus met frisse tegenzin toch gekocht. Mijn oude (van €30) was na 3 seizoenen toch wel versleten. Qua schoenen heb ik geluk gehad want ik heb pas 3 paar gekregen van iemand en had toen zelf net een paar gekocht dus nu 4 paar in de kast, normaal 2 paar.
Ik geef wel graag uit maar eigenlijk alleen aan de kinderen, voor mezelf koop/doe ik ook bijna niks

 

Sinds ik met minimalisme bezig ben, koop ik nauwelijks nog iets. Maar de dingen die ik koop zijn vaak wel duurder dan daarvoor omdat ik nu meer om kwaliteit geef.

Ik herken het dus niet omdat ik alleen dingen koop die ik echt nodig heb. Heb dan ook echt geen week- of maandbudget als het om bv kleding gaat. Ook niet voor de kinderen.
Maar voorheen deed ik dat wel. Toen had ik ook het gevoel dat ik moest meedoen, dat ik iets zou missen in mijn leven wanneer ik iets niet kocht. Ik heb geen idee hoeveel ik toen aan spullen en kleding heb uitgegeven, maar het was veel te veel! (vind ik nu)

 

Het gaat in buien: ik heb geen overvolle kast met kleding, doe al 6 jaar met dezelfde winterjas, en probeer alleen dingen te kopen als het nodig is ipv elke keer als ik iets leuks zie. Maar tegelijkertijd houd ik er ook wel van om mijzelf ineens te verwennen met een duur bezoek aan de kapper of lekker lunchen in de stad.

 

Ik probeer iedere maand een kledingstuk voor mezelf te kopen.

Ik werk 4 dagen, kantoorbaan, en casual is geen enkel probleem, maar verzorgd wil ik er wel uitzien.

Een paar sokken tel ik trouwens ook mee, dus kapitalen geef ik nog steeds niet uit.

 

Wij hebben in 1 jaar een berg geld bij elkaar moeten schrapen om de kk te betalen van ons huidige huis. Echt alle broekriemen moesten op standje super strak. Dat was ff het roer om, maar ik was me toch trots daarna

Ik had daarna moeite om de riem weer wat te laten vieren zeg maar. Mijn Man moest echt op mij inpraten dat hij niet zoveel werkte om nog steeds 3 dgn bami achter elkaar te eten bijv

Laatst een nieuwe LV handtas gekocht en toen zei hij dat de broekriemen weer kwijt waren XD

 

Ik herken het wel. Ik vind ook alles duur en hier wordt ook alleen gekocht wanneer we het nodig hebben. Vroeger kocht ik idioot veel kinderkleding, sloeg nergens op want ze droegen het vaak geeneens, dit heb ik wel afgeleerd.
We lopen er allemaal verzorgd bij maar we hebben geen kledingkast die uitpuilt. In het najaar moesten de oudste kinderen echt even goed worden aangekleed en dit loopt dan wel in de honderden euro’s maar dan zijn ze wel klaar voor een heel seizoen.

 

Heel erg herkenbaar ! Ik vind ook alles veels te duur, koop zelden wat voor mezelf en als het dan iets is, is het altijd uit de sale. Voor mijn zoon kan ik wel sneller wat uitgeven, maar dan nog probeer ik zo veel mogelijk in de sale te kopen. Met aankopen wat betreft het huis ben ik dan wel iets makkelijker geworden. Wij zijn aan het verbouwen en het geld vliegt de deur uit. Ook zeer grote bedragen en dan heb ik echt moeten los laten, in het begin zat ik alle folders uit te spitten voor aanbiedingen maar na 1,5 jaar verbouwen heb ik daar de puf niet meer voor. Wel hou ik het verbouwpotje goed in de gaten, want manlief kan helemaal niet zo goed met geld om gaan en als ik hem de vrije hand zou geven, waren we een jaar eerder al bankroet geweest

 

Ik herken het deels. Ik heb namelijk van die fases waarin ik het allemaal te duur voor mezelf vind. Het grootste deel van het jaar vind ik dat. Maar enkele maanden terug had ik ineens bedacht dat het belachelijk is dat ik voor de kinderen zulke mooie kleren koop en mezelf op dat gebied wat verwaarloosde. Ook tegenover mijn man. Hij kleed zichzelf altijd leuk en dan doe ik zo vrekkerig over iets nieuws voor mezelf? En gigantisch veel boodschappen elke keer wat wellicht ook wat minimalistischer zou kunnen??

Ik heb toen een awesome mooie maar dure jas, nieuwe gave hoge leren schoenen, weet ik hoeveel broeken, shirts, vestjes etc etc gekocht. En awesome mooie lippenstift van Chanel.

 

Wat Kiki84 trouwens schrijft speelt hier ook mee: zitten hier ook al 1.5 jaar in een verbouwing. We doen alles elke keer beetje bij beetje door geld te sparen en dat weer in ons huis te stoppen. We zijn er best trots op dat we het kunnen doen zonder extra hypotheek of lening maar het is wel soms lastig om vervolgens wel dan voldoende jezelf te gunnen. Maar ik heb nu besloten dat gewoon toe te laten. Want dit huis gaat de eerst komende 10 jaar nog niet af raken en ik hoef niet tien jaar als een sloeber er bij te lopen haha

 

Ik herken het wel. Voor de kinderen geen moeite mee, en mijn man push ik ook regelmatig. Maar voor mezelf kan ik wekenlang winkels in en uit lopen en nog steeds niets gekocht hebben ondanks dat ik het wel nodig heb.

Nu ook, heb niets dat ik pas sinds de bevalling.

 

Ik heb het voor mezelf opgelost door potjes te maken met doelen. Vakantie en onderhoud auto bijvoorbeeld, maar dus ook budget voor mezelf en een potje budget voor mijn man. Als het geld er staat dan mag ik het dus ook uitgeven aan mezelf. Daarvoor kocht ik ook alleen voor de rest van het gezin en niet voor mezelf. Nu net een super mooie winterjas voor mezelf besteld, potje is deze maand verder leeg maar wel erg blij mee. Zonder potje dan had ik in de zomer nog niet besloten of ik die winterjas wel zou kopen omdat het zo veel geld kost, haha.

Edit: mijn probleem is nu trouwens niet meer het geld uitgeven, maar dus nog wel tijd maken om voor mezelf iets te gaan kopen

 

Heel herkenbaar.
Ik ga 1x per jaar met mijn moeder naar Duitsland en dan koop ik wel voor mezelf kleding maar ik let echt op de prijzen.
Mijn moeder zegt gerust dat ze 100 euro voor een trui niet duur vind terwijl ik dan zowat een hartverzakking van het prijskaartje en gauw doorloop