Na 11 weken postnatale depressie? Ofzo?

Discussie in 'Na de bevalling' gestart door kleinepien, 7 okt 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. kleinepien

    kleinepien Fanatiek lid

    1 mrt 2013
    1.363
    1.416
    113
    Vrouw
    Oost-Groningen
    Misschien is er iemand die hier iets in herkent, want ik herken mezelf niet meer.

    11 weken geleden bevallen van een geweldig ventje. Snelle, achteraf fijne bevalling gehad, zonder complicaties. Leuke kraamtijd ook, al met al voel ik me fysiek prima.
    Ook met zoontje en de combinatie zoontje en dochter gaat het eigenlijk beter dan ik vooraf had verwacht. De laatste weken heb ik echt het gevoel dat ik hem heel goed aanvoel of hem nu echt 'ken', dus het gaat echt fijn.
    (In tegenstelling tot deze periode bij de oudste, dat was een huilbaby...)

    Bij de oudste heb ik (achteraf pas vastgesteld) een postnatale depressie gehad. Dat is toen niet herkend, dus ik heb ruim een jaar doorgelopen met een depressie, tot op het punt dat ik de auto tegen een boom wilde rijden. Toen direct zelf hulp gezocht en dat heeft geholpen.

    En nu... Ik weet niet wat er is, maar het is niet goed. Ik switch de hele dag tussen 3 'gemoedstoestanden':
    -zomaar in huilen uitbarsten (om alles en niets... Als zoontje naar me lacht, als vriend vraagt wat er is, en ook zonder enige aanleiding)
    -bloedchagrijnig zijn en om de kleinste dingen ontploffen. Goedbedoelde aandacht (van vriend voornamelijk) triggert alleen maar meer woede/agressie bij mij.
    -zweefmomenten. Het gevoel alsof ik in een bubbel zit en alles om me heen even heel ver weg is. Ik zie en hoor de baby bijvoorbeeld huilen, maar op dat moment komt het niet echt aan. Ik reageer er automatisch op door hem op te pakken, maar alles lijkt en voelt alsof het een film is waarin ik meedraai.

    Ik herken dit eigenlijk niet van mijn depressie (oké, het huilen wel, maar ik ben van mezelf ook een emo-tiepje, ik kan gewoon goed janken...), maar weet ook niet wat het wel is.

    Morgen bel ik de huisarts voor een doorverwijzing naar een psycholoog, want zo is het ook geen doen.
     
  2. Flamingooo

    Flamingooo Niet meer actief

    Ik heb geen ervaring met een PND maar kan het wellicht zijn dat je cyclus weer op gang aan het komen is en dat dit alles veroorzaakt wordt door hormonen?

    Overleg met je HA kan sowieso geen kwaad lijkt me. Sterkte en hopelijk voel je je snel beter!
     
    kleinepien vindt dit leuk.
  3. kleinepien

    kleinepien Fanatiek lid

    1 mrt 2013
    1.363
    1.416
    113
    Vrouw
    Oost-Groningen
    Hm. Ja in die hoek had ik het zelf nog niet gezocht, maar dat zou inderdaad kunnen. Ik ben 6/7 weken na de bevalling al weer ongesteld geweest. Toen aan de pil gegaan, maar dat beviel niet. Wel de strip afgemaakt en toen een paar dagen 'ongesteld' geweest. Nu dus, inclusief de stopweek, weer 2 weken zonder pil.

    Misschien dat de hormonale boel daardoor ook wel in de war is geschopt.
     
  4. Flamingooo

    Flamingooo Niet meer actief

  5. kleinepien

    kleinepien Fanatiek lid

    1 mrt 2013
    1.363
    1.416
    113
    Vrouw
    Oost-Groningen
    Ik ben langs de huisarts geweest en die dacht ook niet direct aan iets depressie-gerelateerd, maar zocht het ook in de (opeenstapeling van) hormonen.
    Na de bevalling ben ik half bv gaan geven en vrij vlot gestopt, maar toen ging ik direct weer aan de pil en daar ben ik na 1 strip ook weer mee gestopt omdat het niet beviel. Dus et zijn nogal wat hormonen in en door mijn lijf gegaan de afgelopen tijd.
    Gek genoeg voel ik me de afgelopen dagen gewoon prima.
    Ik hoop dus dat het zo blijft doorgaan.
     
  6. LizMe

    LizMe Fanatiek lid

    7 aug 2016
    3.098
    1.995
    113
    Denk dat er ook een groot stuk angst achter zit of je het opnieuw krijgt. Dat zou ik wel hebben denk ik.
    Hopelijk blijft het nu gewoon goed gaan, hormonen kunnen zoveel met je doen.

    Dikke knuffel <3
     
  7. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.693
    14.044
    113
    Hier ging t met die hormonen ellende ook met ups en downs. Had in t verleden 15 jaar de diana gebruikt tot een jaar of 3 voor mn zwangerschap en kreeg na mn zwangerschap een of andere lichte pil en stond direct te tollen op mn benen voelde me ook echt niet happy in mn hoofd, was zo absoluut mezelf niet. Mn man herkende me amper nog, ik was van t een op t andere moment een labiel wrak. Nou was de voorgaande tijd ook wel een hel geweest met de nodige huilbuien die erbij gepaard waren maar dat had nog een redelijk verband met elkaar en was niet meer dan logisch. Maar dit was echt buiten alle logica en redenatie om, dus die vond dat ook wel een beetje eng zeker in combinatie met dat zwalken op mn benen en dat vage gevoel in mn hoofd wat ik zelf opmerkte als "eng".

    Denk je, heb net een zwangerschap gehad waar je bommetje stijf stond van de hormonen en vervolgens is de lichtst mogelijke pil teveel van t goede ?!? Meest gelukkige besluit was m aan de kant gooien, weg van die zooi en mn man had er met liefde de condooms voor over.

    "Liever een regenjas dan een vrouw ten gronde."
     

Deel Deze Pagina