Ik praat hier in 3e persoon omdat het handiger is Al sinds 2017 in een traject. Na een aantal jaar proberen in 2017 kwamen wij erachter dat een spontane zwangerschap er niet in zit. Het begon direct goed dat ze bij controle de verkeerde namen hadden. De vrouw klopte niet bij de man Ook na controle van de man stond er op scherm ICSI mogelijk terwijl de arts zij dat het niet mogelijk is. Ze moest nog vragen bij laboratorium. Dus zaten we 15 minuten in spanning. Toen ze terug kwam zij ze dat het niet mogelijk was en ze was druk met de telefoon waardoor wij niet het gevoel kregen van begrip. Uiteindelijk doorverwezen na het ziekenhuis om het één en ander te controleren bij de man. Het ziekenhuis zou ons doorverwijzen naar een specialist ziekenhuis (Nijmegen) op gebied van ICSI. Hier ging ruim een half jaar overheen, toen we aan de bel trokken waarom het zo lang duurde hadden ze fax niet goed doorgestuurd gekregen :S We konden direct terecht. Na uitleg pesa/tesa etc... bleek gelukkig toch nog voldoende bij de man te zijn. Dus we konden beginnen aan het traject. 1e traject verse terugplaatsing (A+ kwaliteit) en meteen zwanger Echter was het vruchtje te klein en hadden we bij 8 weken een miskraam ondanks kloppend hartje We hadden nog een cryo echter deze sloeg niet aan. 2e traject verse terugplaatsing (C kwaliteit) en zwanger Echter na 6 weken zagen we in het ziekenhuis niks met de verwachting mislukt we moesten over 2 weken terugkomen. 2 weken later zagen we ineens buiten verwachting een perfect vruchtje met kloppend hartje. Bij 9 weken en 4 dagen controle bij de verloskundige en toen bleek het niet meer te leven Er was geen aansporing dat het mis was (miss abortion). 3e traject terugplaatsing (C kwaliteit) echter (vrijdag de 13e) zat de embryo nog in het rietje. De arts gaf aan dat het haar nog nooit was overkomen en was overstuur ze moest ook als wij weg waren bij de laboratorium melden. We hadden hier geen goed gevoel bij en dat bleek te kloppen. 3 poging weg en omdat we net 3 dagen te kort zwanger waren, waren we niet meer verzekerd voor de evt 4e poging. Toen overgestapt naar een andere verzekering die wel een 4e poging wilde vergoeden en uitgeweken naar Duitsland. In Nederland kregen we het gevoel dat ze een beetje zaten aan te klooien op goed geluk. In Duitsland vonden ze vreemd dat de vrouw (33 nu maar destijds 29 en 31) 2x een miskraam heeft gehad. Daar kwamen ze met onderzoeken erachter dat er een ontsteking in de baarmoeder zat. Dit waren we in Nederland anders niet achter gekomen. We kregen daarvoor antibiotica. Deze testen kosten echter wel geld wat je verzekering niet betaald. Ook spuiten ze in Duitsland langer door als je "eitjes" nog niet rijp genoeg zijn met een hogere dosis. Je gaat bij de punctie volledig onder narcose dit vond de vrouw ook erg prettig. In Duitsland hadden we van de 4 eitjes, 3 goede embryo's (nooit gehad in Nederland). Waarvan 2 terugplaatsingen (na de 5e dag) en 1 daarvan is nu ontwikkeld, waardoor we nu zwanger zijn. De 3e embryo ligt nog daar in de vriezer.
Jullie hebben een heel traject achter de rug, zo te lezen.. Gelukkig is het uiteindelijk gelukt, gefeliciteerd! Bij ons heeft het ook 5 jaar geduurd, waarvan 3 jaar MMM (IUI en ICSI). Een voorspoedige zwangerschap toegewenst!