Dag allemaal, Ik weet niet zo goed welk doel ik heb, misschien alleen van me af schrijven en bevestiging zoeken? Dochtertje is al een half jaar maar ik merk dat ik me nog een beetje blijf opsluiten en afsluiten thuis. Sinds 2 maanden werk ik weer en dat is heel erg zwaar geweest, en erg stressvol. Sinds kort zijn er veranderingen doorgevoerd waardoor ik gelukkig een stuk relaxter kan werken. Maar het heeft wel invloed gehad op het plezier in mijn werk (dat was weg, ik had me bijna ziekgemeld). Ik zit nu eens goed naar mezelf te kijken, en ik merk dat ik mezelf terugtrek. Ik heb na 3 maanden een paar keer gesport maar daarna niet meer vanwege pijntjes en klachtjes. Feestjes ga ik uit de weg, op het moment zelf heb ik "goede" excuses als; ik ben moe van het werken en dochter zit in een sprongetje dus die ging pas om 21.00 uur naar bed. Afgelopen week was ik wel mee naar een verjaardag en toen had ik na een uur spijt dat ik was gegaan. Overdag gaat het nog wel, shoppen met (man en) kind, wandelingetjes, familie opzoeken enzo gaat wel. Maar zodra iets 's avonds is of iets dat ik alleen moet gaan doen, zonder mijn man, heb ik er eigenlijk geen zin in. Herkent iemand die drang om te cocoonen? Ik heb toch het idee dat het iets is dat net na de bevalling wel normaal is maar nu niet meer. Ik was altijd graag thuis, maar niet eerder verzon ik zoveel smoesjes om nergens heen te hoeven.
Hallo, Ik herken het wel een beetje hoor. Mijn zoontje is bijna 5 maanden oud en ik vind het ook fijn om lekker thuis te zijn. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat jij doet waar je je fijn bij voelt. Het leven is druk met werk, kindje, huishouden, verplichtingen etc. Vind het niet gek dat je dan lekker thuis wilt zijn. Als je je maar happy blijft voelen. Af en toe de door eens uit en lekker een frisse neus halen zoals je beschrijft is toch heerlijk. Je bent niet de enige hoor
Fijn dat je het herkent en ik niet alleen ben. Vlak na de bevalling had ik het wel even zwaar (baby blues, veel gehuild) dus ik ben steeds op mijn hoede of ik me wel happy blijf voelen.
Ik zou het goed in de gaten houden, in hoeverre het je dagelijks leven ‘beperkt’. Bij mij was dit wat jij beschrijft wel een symptoom van mijn depressieve klachten. Ik denk dat het verschil is of je gewoon oprecht zin hebt om lekker thuis te zijn of dat je eigenlijk wel weg wilt maar het allemaal niet zo ziet zitten.. Dingen buiten de deur doen zonder man en kind hielp mij juist ook weer om er bovenop te komen! Denk aan een hobby, sport. Bij mij hielp een schildercursus en zwemmen.
Heb dat eigenlijk altijd al sinds ik kids heb. Dat ik overdag heel makkelijk overal naartoe ga. Maar savonds weg kijk ik echt tegenop. Nu dat de jongste twee is doe ik t wel weer vaker, maar nu kan de baby elk moment komen en mensen weten ondertussen van mij al dat ik dan savonds weer lekker thuis wil zijn. Niks mis mee toch. Lekker alleen willen zijn met je kleintje en je rust willen pakken of beetje alone time.
Nou precies wat je zegt, niet zo zien zitten om weg te gaan, terwijl ik er van tevoren wel zin in kan hebben. Voelt dan als een “moetje”, terwijl het leuk zou moeten zijn. Het zat altijd al een beetje in mij, ik kan goed alleen thuis zijn. Dus wanneer is het persoonlijkheid/luiheid en wanneer moet je uitkijken. Ik ben aan het denken te wisselen naar yoga of pilates. Mijn huidige sport verandert na de zomer van avond, wat niet zo lekker past met werk en het spitsuur thuis.
Dus bij jou duurde het ook wat langer? Ik vraag me dus steeds af, is het normaal of ben ik in de ontkenning dat het niet zo goed gaat? Maar ik heb sowieso last van momguilt.
Sommige mensen hebben nou eenmaal meerbehoefte om lekker gewoon met de kleine te zijn. Ik ben daar 1 van. Ik hoef ook niet zo nodig elk weekend iets leuks te doen ofzo. Ik vind t al leuk om met mn kids te picknicken in de tuin of koekjes bakken zeg maar. Mn zus is juist iemand die niet thuis kan zitten en constant de deur uit gaat met der kind. En laat t nou net zo zijn dat mn zus juist degene is geweest met een postnatale depressie.
Ik heb dat ook wel. Mijn dochters zijn nu ook een half jaar. Op werken na doe ik niet zo veel. Vooral savonds heb ik daar geen behoefte aan. Geen idee of het normaal is. vast wel
Wat vervelend voor je zus . Wat je doet is niet per definitie goed of fout. Maar het is het gevoel dat je er zelf bij hebt he.. Af en toe zo’n donker wolkje. En snel kattig tegen mijn man. Kleine dingetjes die me een onbestemd gevoel geven. Misschien toch maar eens naar de huisarts ofzo..
Ik vind het niet zo gek. Je bevalt en je leven staat op z'n kop. Ik heb wel een jaar moeten wennen aan het moederschap. Je hebt daarnaast een vrij heftige periode gehad op je werk en sowieso is weer gaan werken na je verlof een pittige periode. Waar zou je wel weer nieuwe energie van krijgen? Wat tijd voor jezelf pakken is belangrijk. Wil het sporten niet? Ga wandelen of zwemmen bijvoorbeeld. Laat feestjes e.d. lekker voor wat ze zijn de komende weken. Je merkt vanzelf dat je weer een keer zin hebt om ergens heen te gaan. Ik zat ook liever 's avonds op de bank samen ipv weg te zijn. Mocht je merken dat het echt niet beter wordt in de komende maanden dan is het verstandig om een keer langs de huisarts te gaan.
Ik zou het inderdaad wat breder bekijken. Als je op meer gebieden het gevoel hebt dat je niet zo lekker in je vel zit, zou ik toch even een keer naar de huisarts gaan.
Geef je borstvoeding? Is je cyclus al op gang? Want hormonen kunnen ook klootzakken zijn, of beter gezegd: het gebrek aan hormonen. Ik geef borstvoeding en heb nog geen cyclus, en ik merk echt aan alles dat dit niet is wie ik normaal ben. Ik ben snel gepikeerd, heb een laag libido, heb niet zoveel zin om naar buiten te gaan, etc. Terwijl ik normaal de vrolijkheid zelve ben en heel actief en extravert. Ik hou er echt van om ons dochtertje de borst te geven, maar ik kan eerlijk gezegd ook niet wachten om me hormonaal gezien weer normaal te voelen. Verder gewoon doen waar jíj je comfortabel bij voelt, hoor! Het is jouw leven! Maar pas inderdaad goed op jezelf en zoek naar activiteiten waar je wel van ontspant en oplaadt.
Dat is een goeie! Op een groentehapje en granenpapje na geef ik nog volledige borstvoeding. Ook ‘s nachts komt ze nog. En inderdaad nog geen menstruatie gehad! Ook snel gepikeerd, libido bestaat niet meer.. Bedankt voor je reactie!
Het is wel lastig om iets te bedenken waar ik energie van kan krijgen. Vooral dingen doen met mijn man vind ik fijn. Ik ben een beetje behoeftig richting hem, was ik nooit zo. Hij zucht wel eens dat hij in het weekend ook wel eens even lekker niks wilt doen . Misschien binnenkort eens een dagje wellnessresort boeken, al stond dat op de planning wanneer dochter ongeveer een jaar is (want ik wil haar niet wegbrengen voor iets anders dan werk).
DOEN! Je bent meer dan alleen maar mama of echtgenote, je bent ook nog Wollig. Wat tijd en aandacht voor jezelf zorgt er weer voor dat je je wat beter voelt. Zorgen voor je gezin betekent ook zorgen voor jezelf en daar hoort af en toe een break bij zodat je op kan laden.