In de hoop dat van mij afschrijven helpt.. een lang verhaal. Pff na 20 maandag wensen was het dan toch nog spontaan gelukt we zijn in verwachting. Extra blijdschap want we stonden al op de wachtlijst voor IUI. Ik kon het niet geloven. Met nog een een pittig bloeding waarbij ik dacht dat het een miskraam was en het hartje toch nog klopte was het begin al een redelijke achtbaan. Op 7 januari hadden we de termijnecho en combinatietest. Kindje was goed gegroeid. Hij dronk slokjes vruchtwater..en toen kwam die maar....Ik zal het nooit meer vergeten. Ons kindje had een ernstige zeldzame afwijking: een open buik. (omfalocele) Ik had er nog nooit van gehoord. Op 9 januari konden we in het amc terecht de maag, lever en darmen lagen niet de buikholte, het was een groot defect. Zowaar verder leken er geen afwijkingen. Er is een vlokkentest gedaan die later ok bleek. Maar alle feiten uit onderzoeken die gedaan zijn onder elkaar zettend kwamen we toch tot de conclusie dat de kans op een goede kwaliteit van leven wel erg klein zou worden, ALS hij het al zou overleven. Dit wilde ik niet voor ons kind, dit kan ik m niet aan doen. Het is gokken met zijn leven (en de onze). Afgelopen vrijdag hebben we hem uit liefde laten gaan en ben ik bevallen met bijna 16 weken. Het ging vlot, half 2 bevallen, maar er was twijfel of de hele placenta mee was dus ik moest ook nog gecurreteerd. Wat een lange en heftige dag. Hij was zo mooi, alles was al aanwezig. Zijn lieve kleine neusje, handen voeten, maar ook die hele buikinhoud die voor hem lag. In het ziekenhuis hebben ze afdrukken gemaakt van zijn handjes en voetjes. Ze hadden in de optie voor een mooi hartvormig kistje, waar ik blij mee was. Hij lag er zo mooi bij. We hebben alle tijd om afscheid te nemen. Ukkie* zal gecremeerd worden tezamen met lotgenootjes. We hebben een boekje te nagedachtenis, die ik nog ga aanvullen met de echo's en foto's die we gemaakt hebben. Hoewel ik helemaal overtuigd ben dat we de juiste beslissing hebben genomen doet het pijn om afscheid te nemen van je kindje. Rouwen kost tijd, maar zal ik er ooit over kunnen praten zonder te huilen? Ben nu nog thuis. Maar als ik weer ga werken zit je alweer zo snel in de orde van de dag, ik ben bang dat er een dag komt dat ik een hele dag niet aan hem gedacht heb. 2 goede vriendinnen zijn ongeveer gelijk uitgerekend met wanneer ik dat was, in juli van dit jaar zal ik het wel voor mijn kiezen krijgen. 2013...Ik ben klaar met dit jaar, vlak na de echo op 7/1 bleek mijn vriend een hernia te hebben. Wat hebben wij misdaan? excuus voor eventuele typfouten
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon, en gecondoleerd! Wat is het leven inderdaad #$%. Ik zit weer met tranen in mijn ogen, wat herkenbaar en wat oneerlijk. Misschien voor nu nog niet, maar voor straks een troost: bij ons heeft de eerste zwangerschap ook lang op zich laten wachten (wij stonden net voor de keuze IVF of IUI). Na de miskraam ben ik echter vrij snel (1 keer ongesteld geworden) spontaan! zwanger geworden. Helaas had onze zoon Trisomie 13, waardoor wij ook hebben besloten om de zwangerschap af te breken. Ik raad je aan om ook de stukjes bij 17 - 24 weken te lezen. Daar zitten (helaas) vrij veel mensen die ook de zwangerschap hebben moeten afbreken...
wat een vreselijke keuze moesten jullie maken...en wat verschrikkelijk dat jullie je zoontje zijn verloren. Hoe verdrietig is dit zeg....
Heel veel sterkte en een dikke knuffel! En wat een prachtig kindje! Heb jou verhaal bijgehouden aangezien wij even ver waren en doet me verdriet dat het zo voor jou is afgelopen! Dit verdiend niemand!
Gefeliciteerd met jullie mooie zoon! Wat is het verdrietig dat hij niet meer bij jullie mag zijn. Sterkte meid!
Oja voor wie Ukkie* wil zien, er staat een foto in m'n album. Zo dom maar ik ben ook heel trots op m @Lopi jeetje zeg. Jullie hebben het ook zwaar zeg. Eerst al het verdriet van de mk en daarna krijg je ook nog zo'n zware beslissing op je bord. @ meis bedankt @ panter ik weet dat jullie al lang bezig zijn. Hopelijk wordt2013 jullie geluksjaar.
lieve bouwjaar, gecondoleerd met het verlies van jullie kleine mannetje. ondanks alles mag je zeker heel trots zijn op jullie kleine mooie ukkie. ik hoop dat jullie het uiteindelijk een heel mooi plekje kunnen geven, en het zal waken over jullie leven. doe rustig aan knuffel van ikkuh
Wat een vreselijk bericht... Heel veel sterkte voor nu en de tijd die komen gaat. Wat een prachtig kindje en wat een mooi mandje/doosje hebben jullie voor hem uitgezocht/geregeld. Heel veel sterkte!
Gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie zoontje. Je verhaal is heel herkenbaar. Ons meisje had ook een chromosoomafwijking waarbij de kwaliteit van leven ook de vraag zou zijn, als ze het überhaupt zou redden tot/na de geboorte. Eén op de 50.000 kinderen wordt hier mee geboren. Jullie hebben dit nergens aan verdiend! Dit verdient niemand! En zoals je schrijft rouwen kost tijd. Ik ben nu 8 weken na de geboorte weer een paar uurtjes therapeutisch aan het werk. Neem de tijd. Werken kan je hele leven nog, rouwen mag nu eerst. Het zal moeilijk blijven met bepaalde dagen. Heb ik met de donderdagen (herbeleven van bevalling), uitgerekende datum. En soms confronterende gesprekken(heb je kinderen?). Probeer er een in te vinden voor jezelf. Het is moeilijk, maar we moeten stukje bij beetje ons leven weer oppakken.
met tranen in mn ogen lees ik je berichtje...wat een vreselijke periode voor je en jullie... Zelf heb ik (gelukkig) geen ervaring met het verlies van een kindje.maar wel heel lang gedaan over een kindje krijgen en de angst om het te verliezen...wij hebben erg veel geluk gehad.maar daarom kan ik erg met je meeleven... Ik hoop dat jullie een manier kunnen vinden om het een plekje te geven. Misschien (dat heb ik van een nichtje dat ook haar eerste kindje verloren heeft gezien) geeft het maken van een mooi grafje, een plekje in huis, een boekje of andere manier van herinnering wel de nodige 'troost' zodat je je kindje niet hoeft te vergeten (dat zal ook zeker niet gaan gebeuren al 'slijt' verdriet wel enigszins). Misschien is praten met een professioneel iemand ook een manier erbij...je kan heel veel steun krijgen in je omgeving maar ,hoe lief ook bedoeld, soms kunnen mensen in hun onmacht de verkeerde dingen zeggen (;je bent nog jong, je kan nog een kindje krijgen etc)... ik wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat jullie mooie herinneringen kunnen koesteren en dat de pijn verzacht gaat worden...
Och meid, wat een verdrietig nieuws. Gefeliciteerd met jullie zoontje en gecondoleerd met het verlies. Ik wens je heel veel sterkte toe.
@mukkie ik heb een boekje ter nagedachtenis vanuit het ziekenhuis met de afdrukken van zijn handjes en voetjes en 1 foto en ga dat aanvullen met echo's en foto's. @Ikapika ik zie dat jullie ook recent afscheid hebben moeten nemen. Mooi onderschrift heb je, ik zal het me herinneren de volgende keer als ik de sterrenhemel zie.
Bouwjaar 1979: snap dat het kaal voelt. Jullie hadden je toekomst al helemaal ingericht en nu gaat dat niet door. Heel moeilijk! Mooi dat je een boekje hebt met herinneringen. Je kunt van afdrukken ook mooie sieraden laten maken. Ik wens je heel veel sterkte.
Ja, inderdaad. Het zou ook ons eerste kindje zijn geweest. Ik ben net als jij van 1979. De tekst in van Loesje (van die posters)
Lieve bouwjaar wat vreselijk verdrietig dat jullie afscheid hebben moeten nemen van *ukkie. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie mannetje.
Lieverd heel veel sterkte.. Zoiets gun je niemand.. gelukkig maakte ze mooie afdrukjes en hadden jullie een mooi kistje. Daar zal je later echt heel blij mee zijn dat je dat hebt gedaan, om hem een mooi en respectvol plekje te geven. Het is en blijft moeilijk maar je zult het ooit een plekje kunnen geven. Ook sterkte voor je man met zn hernia *dikke knuffel!*
Lieve bouwjaar, Heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. Ik vind het mooi jouw liefde voor hem duidelijk in je verhaal te lezen en te zien op de foto's. Jullie hebben een moeilijke beslissing moeten maken, maar dit hebben jullie duidelijk voor hem gedaan... Dikke knuffel!