Ons zoontje van 3 jaar gaat nu sinds een jaar naar de peuter opvang. Eigenlijk heb ik alleen maar negatieve dingen gehoord. Hij heeft een sterke wil. Vandaag is hij op de gang gezet omdat hij de groep verstoorde. Omdat hij alleen was is hij in paniek naar de baby’s gerend en heeft ze wakker gehuild. Ik heb zo iets van waarom hadden ze mij dan niet gebeld dan had ik hem op kunnen halen als hij de groep verstoord.. Daarnaast kreeg ik te horen dat ik hem niet goed aanpak thuis. Ik heb hier helemaal geen goed gevoel meer over en denk er over in over te stappen naar een andere opvang. Ik zou zo graag een keer iets positiefs willen horen. Ik weet wel dat hij een sterke wil heeft. Maar ik die dit niet alleen als iets negatiefs ..wat zouden jullie doen ? Herkenbaar ?
Ik zou deze gevoelens eerst uitspreken naar de peuteropvang. Zo te horen zit je ook gewoon met vragen, die zou ik eerst stellen om te kijken wat er nou precies aan de hand is. Althans uit je verhaal maak ik op dat je ze nog niet hebt gesteld. Misschien kan je vragen naar dingen die wel goed gaan, omdat het voor je gevoel alleen maar negatief is wat er wordt gezegd en het je geen prettig gevoel geeft. Ik lees ook dat ze zeggen dat je hem niet goed aanpakt thuis. Ik ben wel benieuwd op welke manier dat met jou is gecommuniceerd? In een 1-op-1 gesprek of zo tussen neus en lippen door? Waaruit blijkt dan dat je hem niet goed aanpakt? Ik zou daar wel op doorvragen. Niet eens verwijtend, misschien kan je er iets mee. Zij zien zoveel kindjes natuurlijk. Overstappen kan altijd nog. Soms is er gewoon geen match, maar hier lijkt wel wat meer achter te zitten, daar zou ik eerst voor in gesprek gaan.
Ik zou ook om een gesprek vragen 1:1 zonder dat er kinderen zijn. Wat deed je zoon voor ergs dat hij op de gang moest in zijn eentje? Stel hij wilde zijn mond niet houden tijdens het voorlezen, kan me voorstellen dat dat storend is voor de rest en je zegt dat hij een sterke eigen wil heeft. Maar hem dat alleen laten op de gang, en blijkbaar niet in de gaten houden, want hoe komt hij anders bij de baby’s uit? Lijkt me ook niet zo handig. Ik zou meer over zijn gedrag daar willen weten. En een eerlijk gesprek. Herken je het thuis ook? Wat doe je er thuis mee? Dat soort vragen zou ik dan verwachten. Over jouw opvoeding thuis? Eh is dat zo gezegd of toch wat anders? Ik vind dat anders niet zo professioneel overkomen.. en zou het meer op de bovengenoemde manier verwachten.
Vraag een individueel gesprek aan. Wat zien ze bij de opvang? Hoe gaat hij om met andere kinderen en hoe gaat het luisteren? Maar kijk ook heel eerlijk naar jezelf. Hoe gaat het thuis. Je schrijft dat hij een sterke eigen wil heeft. Dat kan natuurlijk maar is geen excuus om daarmee te leren omgaan. Juist met 3 draait de wereld nog om hem. En moet hij leren dat het zo niet werkt. Dat gaat natuurlijk langzaam. Maar kijk wat jij hierin wel en niet doet. Vraag eens aan anderen in jullie omgeving (grootouders of vrienden etc) hoe ze hem ervaren. En hoe speelt hij met vriendjes, buurtkinderen of siblings? Loop dus niet weg bij een probleem maar probeer het gesprek aan te gaan en samen te kijken naar een oplossing. Met een jaar gaat hij naar school en dan wordt er nog veel meer van hem verwacht terwijl er dan een volle klas is en 1 juf.