Goedenacht allemaal , As we speak is het al de 4e nacht oprij dat mijn 19,5 maanden oude draakje he ‘s nachts op een krrrrrijsen zet.. maar echt full-on driftbui dus.. Ze begint te pruttelen, maar gaan pas kijken als ze écht verdrietig is. Speentje, slokje drinken, evt. Verhaaltje, temp controleren, schone broek, muziekje/lampje aan en na wat keren heen/weer zelfs ff tussen in proberen. Ze wil niks! Tussen in heeft ze nooit geslapen, zo ook nu niet. Ze heeft al haar tandjes al dus dat lijkt me ook sterk. Dutjes doet ze niet altijd meer, en max 2 a 3 uur per dag. Ivm mijn man’s werk sta ik er de komende tijd even alleen voor, maar ik trek het nu al amper zeg! Wat een ongelofelijk irritant gekrijs heeft ze.. met name dat het in de nacht is maakt dat ik extra prikkelbaar ben er onder. Ik krijg het slecht ‘genegeerd’, wat het advies is bij driftbuien toch? Iemand tips / ervaringen / bemoedigende woorden ?
Ik zal echt een loedermoeder zijn maar ik heb dr in dr sop gaar laten koken als ze dr dramaqueen hoedje op had gezet en er feitelijk niks was. Dr zullen vast betere pedagogische methodes zijn maar ik ga er gewoon niet in mee. Ik kom wel ff kijken, maar is er niks en is ze gewoon in dramaqueen modus geef ik ook aan bij dr en ik ga gewoon weer weg. Dan is ze 5 minuten razend en ronduit beledigd en zit ik nog tegen de deur (aan de buitenkant) en daarna is t over, hoor je wat gemopper en geeft ze t maar op. Heen en weer lopen, troosten, zeggen dat t nacht is en ze lekker moet slapen, die fase hebben we geprobeerd toen waren we de hele nacht in touw en vervolgens had iedereen een kort lontje de volgende dag. Als iets niet lukt (overdag met een puzzel bijv) en ze gooit een tantrum op oke dan help ik dr, laat ik dr zien hoe ze t ook kan proberen of laat ik t dr nog een keer proberen en als t dan lukt is ze super trots.
Ik zie dat jouw dochter een maand jonger is dan mijn zoon. Laat mijn zoon het pak m beet een maand geleden ook gehad hebben. 1 grote ellende. Ook echt alles geprobeerd. Lichtje een luchtje uit. Zetpil voor het slapen. Drinken in zijn bed. Er bij gaan zitten net zo lang tot hij sliep maar als je dan de deur uit loopt weer krijsen. Bij ons in bed genomen maar daar ging hij misbruik van maken. Matras op zijn kamer gelegd en daar gaan slapen tot hij smiddags ook niet meer alleen wilde slapen. Al het mogelijke wat je kan verzinnen hebben we gedaan. Tot ik het een keer zo zat was. Hij begon weeeer voor de 4e of 5e week op rij. Ik ben zijn kamer binnengestormd als een woeste stier en schreeuwde: ALS JE NU JE GROTE KOP NIET EENS HOUD DAT DONDER IK JE MET BED EN AL IN DE SCHUUR EN GA JE DAAR MAAR SLAPEN! Klap deur dicht. En heb hem daarna niet meer gehoord smachts. Nog wel s avonds als hij naar bed moest. Maar toen heb ik hem gewoon laten gillen. Was met 3 dagen over. Wil niet zeggen dat het helpt om je kind de stuipen op het lijf te jagen hoor haha. Maar was na 5 weken elke nacht 3 tot 4 uren krijsen wel echt kots en kots beu. Ik denk dat het echt een fase is die bij de leeftijd hoort. Vriendin haar zoontje is 3.5 maand ouder dan de mijne en wat een toeval. Hij heeft die fase ook gehad. Ongeveer 3 maanden voor mijn zoontje het ging doen. Proberen als het lukt in zijn sop gaar te laten koken. Desnoods zelf beneden gaan slapen. Wel eerst checken of er echt niks aan de hand is.
Zijn het night terrors/nachtangsten? Mijn zoontje heeft dat zo nu en dan sinds hij een maand of 15/16 is (nu bijna 2). Hij word dan heel boos 'wakker' (maar slaapt eigenlijk nog) en er is geen contact met hem te krijgen. Word nog bozer als je hem aanraakt/vastpakt/probeert te troosten/water geeft. Hij gaat je dan echt wegduwen, slaan en krabben. Hem met rust laten, proberen met m'n stem gerust te stellen en hopen dat het snel weer overgaat is het enige dat helpt daarbij. Ze herinneren zich er de volgende dag niks meer van.
Ja dat heeft mijn zoontje ook. Maar dat klinkt echt heel anders. Dan wordt hij meteen krijsend wakker. Echt een prijs dat door merg en been gaat. Dat je rechtop in bed zit en binnen een seconde in zijn kamer staat. En die periode dat hij zo aan het spoken was was het irritant zeuren.
Ze word dus niet gillend wakker, begint eerst te pruttelen (neeneenee te roepen) en gaat daarna dr toneelstukje opvoeren. De eerste keer dat ze het deed was ze stront verkouden en benauwd dus zijn we naar de HAP gereden ‘s nachts (mocht haar beentjes niet forceren, wilde niet blijven staan/lopen) en die hebben ook haar oortjes gecontroleerd. Niks uitgekomen. Word even doorbijten ben ik bang xD
Nachtterror komt hier geleidelijker op. Maar verder hetzelfde te herkennen als de anderen ook aangeven, kijkt dwars door je heen ziet je niet eens staan terwijl ze met open ogen in bed zit of soms zelfs staat. Dat is zodanig bizar dat je t met wat beschrijving direct er tussenuit vist. Ja of gewoon je standaard riedeltje controles en dan je standaard gedag "slaap lekker" alsof je neus bloedt en volledig opgevoerde toneelstuk stug proberen te negeren en daar niet op ingaan. Uitzingen is t in elk geval, linksom of rechtsom.
Hier hielp het soms wel om er bij het eerste geluidje heen te gaan, dan smoorde ik het in de kiem zeg maar. Als ik het even liet dan was het bal als ik na een paar minuten wel ging. Verder vind ik het toch ook wel lijken op nachtangst, dat heeft mijn dochter ook met driftbuien en al, niks is goed en je kan eigenlijk alleen wachten tot het over gaat. Ze lijken volledig wakker en aanspreekbaar maar ze zijn het niet.
Maar machtangsten komen toch alleen voor in het begin van de 'nacht' van hun nacht dus. Ik begreep tussen de 1 en 4 uur nadat ze naar bed zijn gegaan. De fase tussen lichte slaap naar diepe slaap verloopt dan niet helemaal goed. Zo is het hier iig wel. Machtangsten zij hier altijd tussen de 1 en 3 uur na het naar bed gaan. Niet midden ij de nacht. Ja of hij moet smachts wakker zijn geworden.. dat zou kunnen. Maar idd machtangsten kan je echt niks aan doen. Mijn zoon wordt alleen maar heel heel heel erg boos als ij hem aanraak of tegen hem praat. Als hij het heeft laat ik weten dat ik er ben. Gewoon even zijn hand pakken (direct weer los) en 'mama is hier'. En dan maar uit laten razen. Heb wel het idee dat hij het weet dat ik er ben. Soms komt hij dan wel echt naar me toe. Maar hij wil dan niet bij me zitten maar wil ook niet alleen staan. Slaan schoppen. Duwen. Gillen. En gewoon geen contact te krijgen. Na 20 minuten wordt hij rustiger. Dan kan ik hem pakken en valt hij als een blok weer in slaap. Maar bij een nachtangst hoef ik echt geen speen of een slokje water te proberen. Of hij gaat alleen maar harder gillen. Of hij mept het letterlijk uit mijn handen. Soms gaat hij ook op de grond liggen gillen. Gaat zo snel als het komt. Maar hier begint dat altijd met een enorme krijs. Maar zoals ik al eerder zei. Ik denk dat het een uitprobeert fase is. Klinkt mij niet als een nachtangst..
Kan ook midden in de nacht zijn, hangt net vanaf hoe de aanschakeling van de slaapfases is. Wij hadden m destijds ergens rond 3-4 uur 's nachts maar hebben m ook een keer tegen 22:00-23:00 gehad. Als ze tussendoor wakkerder worden door koude/kuchje/labeltje wat irriteert is die slaap cyclus weer anders dus feitelijk afgezien van de eerste uren zou je ze in theorie elk moment tegen kunnen komen.
Mijn dochter heeft dit ook gehad met 20 mnd. Begin ook vaak kijken maar was nooit iets hooguit bang. Hebben haar een paar nachten laten huilen. Huilen werd steeds minder lang en na een paar dagen stopt het.
Jawel hebben paar dagen bij haar geslapen dat ging redelijk. Heb toen met cb gebeld of het normaal is enzo en wat we kunnen doen. Hun gaven dit als tip.nu is het over terwijl ze als mijn man bij haar ging liggen ze nog gerust 1 uur met onderbreken huilt. Is en blijft lastig wat goed is. Weet ik ook niet precies maar dat was mijn ervaring denk misschien heeft ts er wat aan. Ik bleef op onze kamer liggen omdat de jongste nog bv krijgt.