Heeft er iemand ervaring met oudere kinderen en hun gedrag als er een broertje of zusje bij komt. Mijn dochter van negen is heel dwars wil niet slapen niet luisteren ze zegt dat ze het doet maar ze doet het niet. Als we haar iets vragen doet ze het niet krijg ik ene grote mond. Gelukkig is ze voor haar broertje heeeeel lief ze laat zien hoe de babygym werkt of ze troost hem als ie huilt. Dat is het probleem niet maar haar gedrag tegen over ons pfffff groetjes jolanda
Mijn zus was 12 toen ik geboren werd en mijn zus heeft me leven ondragelijk gemaakt die was heel erg jaloers. En nu nog wel omdat ik al twee kids heb en me zus kan geen kinderen krijgen. groetjes jolanda
Dat lijkt me heel erg! Ikzelf kon mn zusje vroeger ook schieten , maar nu zijn we vriendinnen. Maar dit komt ook doordat wij behoorlijk wat hebben meegemaakt samen denk ik.
De relatie met mijn zus is wel redelijk nu ik kan aardig met haar opschieten maar vriendinnen zijn we niet ik ga wel regelmatig bij haar langs. Ze woont alleen niet in de buurt ze woont 70 km verderop ik zie haar een keer in de twee of drie maanden en we msnen veel met de webcam dan kan ze lucas ook nog zien en ik stuur veel fotos van hem op. groetjes jolanda
Ik en m'n zus schillen 8 jaar We konden toen ze klein was perfect vinden, doch toen ze een jaar of 7-8 werd hebben we beginnen ruzie maken en dat heeft aangehouden toen ik trouwde en het huis uit was. Maar het is niet bij iedereen zo he
Ik heb net problemen met de jongste (net 5) Die wil de baby niet omdat het een jongen is en blijft ervan overtuigd. Hoe dichterbij de bevalling komt, hoe moeilijker hij doet. De oudste (volgende maand 7) kijkt er enorm naar uit, is al een tijdje aan het oefenen op een pop die hij van het buurmeisje heeft afgesnoept (pampers, flesje, kleertjes aan- en uitdoen, hij legt die in de wandelwagen om deze uit te testen, noem maar op) en is elke ochtend teleurgesteld omdat de baby er nog niet is. Z'n psych (hij heeft ADHD, is in therapie daarvoor) had me al kunnen verzekeren dat het de goede kant op ging gaan. De reden van de jaloesie bij de jongste zou komen door het feit dat hij al 5 jaar de kleinste is en dat daar binnenkort verandering in komt. Misschien is dat bij jouw dochter ook zoiets? "Ik ben aan kant geschoven voor de baby" (om het ff héél cru te stellen) Ik wens je veel succes in het vinden van een oplossing!
Hoi, Ook ik heb twee grotere kinderen 1 van 11 en 1 van 9. Ik denk dat het een vorm van aandacht vragen is, want dat merk ik bij mij thuis ook wel. Je zal net als ik momenteel ook erg veel bezig zijn met de verzorging van je zoontje, maar ik denk dat je dochter oud genoeg is om daar eens een gesprekje over te hebben, en duidelijk uitlegt dat je dit gedrag niet waardeer. Wat ik doe als de kleine ligt te slapen, ik geef dan juist extra aandacht aan de jongens. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Succes. groetjes françoise
Weten doe ik het nog niet maar ik verwacht hier geen problemen omdat t leetijdsverschil zo groot is. Kan me in ieder geval niet indenken dat mn oudste van 18 jaloers op de kleine gaat worden. En ook die van 16 en 14 zijn al zo "oud" dat k geen problemen verwacht. Ze zullen hooguit eens boos worden als de kleine aan t jengelen is en hun dat stoort, of dat ze rekening moeten houden met slaaptijden straks.
ik vermoed ook dat het een vorm vvan jaloersie is ik heb het gemerkt bij me oudste dochter , zij scheelt 11 jaar met Caitlin haar gedrag werdt onuitstaanbaar , deed alles om maar in de spotlight's te staan nu Caitlin ouder is en ze er meer mee kan gaat het beter merkt ook dat ik minder tijd aan haar hoef te besteden omdat ze meer zelfstandiger wordt vraagt niet constant de aandacht meer en speelt fijn zelf me oudste gaat ook meer met haar om nu omdat het niet zo eng meer is en ze meer durft met haar zusje maar de leeftijd van 9 is volgens mij meer aandacht en jaloersie omdat ze zich opzij geschoven voelt voor de baby heb mijn zoon wel eens horen zeggen ik ga mama daar niet mee lastig vallen want ze heeft het al druk genoeg met Caitlin kijk dus uit dat je je ander kiddies niet vergeet ook zij hebben je aandacht nodig
mijn dochter is 10 en die is niets veranderd sinds de kleine. mijn zoon is 13 en dat gaat ook goed. geen jaloezie alleen maar veel liefde en aandacht. het leven gaat hier gewoon door, alleen met een baby er bij. ik vind het juist een voordeel dat ze al zo groot zijn, ze zijn er veel meer bij betrokken.