Helaas is mijn zwangerschap door omstandigheden (een aandoening bij mij, niet gerelateerd aan de zwangerschap, maar waarbij de zwangerschap wel een uitlokkende factor kan zijn voor toename van klachten) medisch geworden. En eerlijk: ik baal er een beetje van. Ik wilde graag een zo natuurlijk mogelijke bevalling. Wellicht in bad, maar in elk geval zonder al teveel mensen om me heen, in een vertrouwde omgeving, zonder “tijdsdruk” en (soms) onnodig medisch ingrijpen. En dat scenario zie ik nu eerlijk gezegd een beetje aan me voorbij gaan… Begrijp me niet verkeerd: ik ben absoluut niet tegen ziekenhuis-bevallingen en wat nodig is, is nodig, maar ik bent echt tegen standaarden als “het oxytocine-infuus moet nu een stapje omhoog omdat het protocol dat zegt” en “we geven preventief een injectie om een snelle uitdrijving van de placenta te waarborgen”. Het is echter mijn eerste zwangerschap en ik ben daardoor nog zo bleu als wat als het op bevallen aankomt, dus wellicht heb ik echt een heel verkeerd beeld van medische bevallingen Daarom mijn vraag: zijn er hier vrouwen die ook met deze ideeën hun bevalling in gingen en hun ervaring willen delen? Zou ik echt enorm waarderen!
Denk zaak om dit van tevoren goed te bespreken met je verloskundige en het in je bevalplan te laten zetten. Daarnaast kan je partner een belangrijke rol spelen in het bewaken van jouw grenzen. Ik had een bevalling die medisch werd. Het was een beetje chaotisch met veel mensen. Ik had een sterrenkijker met goede weeen en goede hartslag baby, dus ik heb lang kunnen proberen. Op het laatst (aan het eind van 2 uur persen) veel mensen, een echo, overleg, paar artsen die hebben gevoeld (na toestemming van mij) besloten dat ik een keizersnede nodig had. ik heb me gehoord gevoeld en kreeg ook echt goede support richting de keizersnede en ook tijdens de keizersnede zelf. Moet wel zeggen dat eea beetje langs me heen is gegaan. Zo weet ik niet of ik een mening heb kunnen geven over weeenremmers. Die heb ik gekregen omdat ik 45 min moest wachten op plek op de OK. Maar op dat moment maakte het me echt allemaal niet meer uit. wat ik je wel wil meegeven: wensen hebben en deze goed bespreken is goed, maar hou er rekening mee dat alles anders kan lopen dan je wil. Die instelling had ik vanaf het begin en ik heb mijn bevalling niet als vervelend ervaren terwijl het op papier echt een rotbevalling was. Wilde een vaginale bevalling zonder pijnstilling en het werd een spoedkeizersnede met weeenremmers, ruggenprik en placenta niet uit kunnen laten kloppen. nu weer zwanger en ik hoop op een vaginale bevalling maar een keizersnede is ook ok, het resultaat is het belangrijkste
Mijn eerste bevalling was met complicaties waardoor ik de tweede keer een medische indicatie had op ik ziekenhuis te bevallen. Ik hem me wekenlang druk gemaakt over van alles eigenlijk want ook ik wilde deze keer het liefst alles zo natuurlijk mogelijk. Heb mijn wensen in een bevalplan gezet en met de VK goeie afspraken gemaakt. Mijn ervaring was heel fijn de tweede bevalling. Vanuit huis snachts naar ziekenhuis. Het beval bad in gegaan totdat ik persweeën kreeg en laatste gedeelte op bed. Alleen mijn VK en 1 verpleegkundige was aanwezig samen met ons. Het verliep allemaal heel gemoedelijk en rustig. Deze bevalling zonder toeters & bellen of kleerscheuren en medisch ingrijpen. Een heel andere ervaring dan de eerste. Nou moest ik evengoed nog even blijven vanwege hoog geboortegewicht van mijn zoon maar dat ter zijde. Ook moest ik bijna wel een oxytocine infuus omdat de pers weeen niet krachtig genoeg waren maar juist door de goeie begeleiding van de gyn die 1 x langs kwam is het me wel gelukt. Hierin schoot mijn eigen VK juist weer een beetje tekort vond ik achteraf. Ik denk mede doordat het mijn tweede bevalling was dat alles anders gelopen is dan de eerste keer want volgens mij is het vaak zo dat als het je eerste kindje is, in de helft van de gevallen het vaak toch anders gaat dan dat je van te voren het je voorstelt / wilt dat het gaat. Het is goed om na te denken wat je specifieke wensen zijn maar ook om verder na te denken over ‘ wat als er dit gebeurd’ hoe wil je dan dat het gaat. Daar heb je nog wel de regie in.
Misschien eens kijken naar de cursus van Nira van Dijk: BAEB (bevallen als een baas). Als ik voor de 1e of 2e keer moest bevallen dan zou ik echt die cursus doen.
Een goed geboorteplan lijkt me heel goed in zo een situatie. Wat zijn jouw wensen? Mensen denken vaak dat iemand dan zegt het moet zo en niet anders, maar meestal gaat het om communicatie. Zet dat ook duidelijk in je plan. Dat je niet dingen wil omdat het nu eenmaal protocol of standaard is, maar dat je overleg wil waarom een zorgverlener het in jouw specifieke situatie beter vindt om iets wel of niet te doen. En bedenk, jouw lijf, jouw bevalling! De enige die mag bepalen ben jij. Uiteraard breng je niet je kindje of jezelf in gevaar, maar er is zoveel mogelijk als er maar gecommuniceerd wordt.
Ik zou met je VK en het ziekenhuis je wensen bespreken van te voren zodat je die kan afstemmen. Weet dat je altijd keuzes hebt maar dat je dus ook bewust bent van de consequenties van keuzes. Je kan wellicht housofmothers volgen en vroedvrouwmargot, die geven veel informatie.
Ik zou zeker je wensen kenbaar maken zodat daar zoveel mogelijk rekening mee gehouden kan worden (voor zover dat kan natuurlijk). En dat er gekeken kan worden naar de mogelijkheden die er zijn.. Niets zo onvoorspelbaar als een bevalling. Maar een geboorteplan opstellen met je wensen is wel aan te raden. Bij de 1e was ik zo onwetend.. voelde mij ook niet helemaal op mijn gemak in de bevalkamer, het was een kleine ruimte vond ik en mijn vk en stagiair zaten constant bij mij.. Uiteindelijk werd mijn bevalling medisch en gewoon chaotisch met zoveel verschillende mensen om me heen.... De 2e bevalling was ook in het ziekenhuis, maar geen moment dat gevoel gehad. Ik had dit keer ook mijn wensen benoemd bij de vk. De bevalkamers waren ook gerenoveerd.. veel ruimer en ieder een eigen badkamer met bad. Ik heb mij afgezonderd in het bad en dat heb ik als zeer prettig ervaren. Dochter is niet in bad geboren, maar tot de persweeën heb ik in bad gelegen en de ontsluiting verliep heel vlot en kon de weeën goed opvangen. Ik lees dat je ook graag in bad zou willen bevallen, je zou kunnen vragen naar de mogelijkheden in het ziekenhuis waar je gaat bevallen?
Eens met de genoemde tips en daarnaast zou je kunnen overwegen of een doula iets voor je is. Dat is iemand die van het begin tot eind bij je blijft om jou en je partner te ondersteunen. Dat alleen al (continue ondersteuning) heeft een positieve invloed op het verloop van de bevalling, maar daarnaast kan ze ook helpen met bewaken van je bevalplan. En met bewaken bedoel ik niet dat het persé op die manier moet gaan, maar wel dat er over iedere interventie nagedacht wordt en een afweging gemaakt in hoeverre het nodig en/of helpend is. Want het is helaas waar dat in het ziekenhuis de kans groter is dat er onnodige interventies worden gedaan vanwege een protocol, tijdgebrek of personeelsgebrek. Niet overal hoor, en soms ook met de beste intenties. Het is niet mijn bedoeling om "het ziekenhuis" neer te zetten als een vreselijke plek om te bevallen. Maar een extra persoon erbij die met kennis van zaken jouw wensen blijft vertegenwoordigen kan wel heel prettig zijn.
Geboorteplan maken maar hou er ook rekening mee dat als de bevalling anders loopt dan verwacht je niet te hard zijn voor jezelf als t anders loopt of moet dan je plan. Zie ook wel dat mensen een ideaalplaatje neerzetten en als t afwijkt ze daar behoorlijk moeite mee hebben. Als je je instelt dat t af kan wijken omdat de situatie nu eenmaal zo is, zal dat veelal makkelijker voor jezelf zijn. Dochter hadden we een vk die pijnbestrijding weigerde, terwijl alleen ruggenprik op m'n banlist stond en er geen reden was om t niet te doen, ziekenhuis greep uiteindelijk in gelukkig . Zij wilde t op eigen initiatief niet onnodig medisch maken terwijl ik daar absoluut geen issue mee had, graag zelfs! Protocollen=rust! (Procesfreaks) Zoon gingen we "ruim op tijd" naar ziekenhuis voor pijnbestrijding, vk vond t nog niet overtuigend maar volgde uiteindelijj mijn gevoel dat er echt niet veel tijd was...bleek zoon "iets" meer haast te hebben. Pethydine werd m niet meer ivm harttonen van zoon en snelheid dus ze legde t pompje uit wat t alternatief zou worden en halverwege d'r zin kwamen de persweeën...Goed, die optie verviel dus ook, 8 minuten later was de kleine man er. Dat t snel ging hadden ze wel meegekregen, maar ZO snel niet. Mijn ervaring is dat t niet te voorspellen is, ongeacht hoeveelste bevalling t is. Waar ruimte en gelegenheid is, is t fijn dat je je wensen kenbaar hebt en dat gevolgd kan worden, dat wel.
Hier 3x natuurlijk bevallen in het ziekenhuis. Bij de tweede was het zelfs een spoed inleiding en dat was zelfs zo natuurlijk als.medisch verantwoord. Duidelijk vooraf je wensen bespreken, dat je dus wil communiceren tijdens je bevalling, ook over de oxy prik etc. En natuurlijk zal het afhankelijk zijn van de situatie, mijn 2de was in foetale nood dus hij moest er uit, gedimd.licht moest aan, er moest een crash car binnen, etc etc , maar zelfs toen is er gecommuniceerd. Mijn 3de bevalling was perfect in het ziekenhuis , met vk.en vk in opleiding, gedimde lichten, rust en stilte , bad stond klaar maar het ging te snel, dus rustig op de bal alle weeën op gevangen, daarna wilde ik op bed persen en 2 persweeën en hij was er. Geen spuitjes met oxy, ook niet voor de placenta, geen infuus, gewoon in alle rust. Ziekenhuis is niet per definitie protocol werk, maar je.moet.zelf.wel. duidelijk communiceren vooraf al (en tijdens.via je man oid).
Ik heb ook een medische bevalling gehad en ook deze keer zal bevalling in het ziekenhuis plaatsvinden. Helaas is bad voor mij geen optie (baal ik nog steeds heel erg van!) maar verder proberen ze wel zoveel mogelijk mee te gaan met mijn wensen. Het zal ingeleid worden en ik wil zelf inspraak over wanneer het infuus opgehoogd wordt. Hun protocol kan prima zijn, maar ik wil luisteren naar mijn lijf en het op basis daarvan doen. Prik voor placenta... wacht daar maar even mee. Niet meteen die prik erin. En dat kan allemaal prima in overleg. Loopt het allemaal niet goed/is er spoed etc. dan doen ze maar wat ze moeten doen, zo is het ook hoor. Maar zolang het allemaal goed gaat wil ik inspraak en daar is gewoon ook ruimte voor.
Mijn 1e is geboren via ks, dus ik moet helaas elke keer naar het ziekenhuis. Bij de 4e gaf ik aan dat ik wilde bevallen onder mijn eigen verloskundige (mocht niet). Ook gaf ik aan geen oxytocine spuit te willen, tenminste niet meteen (kon niet). Ik voelde me totaal niet serieus genomen. Mijn voornemen is dan ook om het dit keer anders aan te pakken en gewoon op mijn strepen te gaan staan. Ik ben 3x natuurlijk bevallen en als er iets is kan mijn verloskundige snel genoeg iemand erbij halen lijkt mij. Ander ziekenhuis zou kunnen, maar ik voelde me altijd wel heel prettig bij mijn vaste gynaecoloog. Ik probeer dus ook gewoon iedere afspraak bij haar te krijgen.
Ik vind het wat tegenstrijdig wat hier staat, je zegt heel blue te zijn als het op bevallen aankomt, maar daarvoor staan allemaal zaken genoemd die je als standaarden ziet waar ik zelfs voor mijn 4e bevalling niets over had afgesproken. Hoe blue was ik dan? Zoals gezegd, maak een bevalplan, volg een cursus bij een professional, maar zoals @Vero0504 schreef, het kan altijd anders verlopen, maak daarvoor ook ruimte in je hoofd. Dus bedenk wat je voorkeur heeft, maar hou rekening met andere scenario’s.
Ik zou inderdaad in gesprek gaan met je verloskundige en een bevalplan opstellen waarin je dit soort dingen beschrijft. Hou er rekening mee dat je bevalling altijd anders kan gaan dan gepland. Hier de eerste keer weeënopwekkers gehad maar werd echt goed gekeken naar hoe mijn lichaam erop reageerde ipv dat ze hem standaard omhoog hebben gezet. Bij de 2de ben ik ingeleid en heb ik zelf gevraagd of ik weeënopwekkers mocht krijgen want het schoot totaal niet op. Ook toen is er evht gekeken naar hoe mijn lichaam reageerde en toen ik voor een ruggeprik ging hebben ze hem zelf uit gezet omdat mijn lichaam het ineens heel goed zelf kon. Ik heb bij beide kinderen geen prik gehad voor de placenta. Die wordt alleen maar gegeven als dit echt nodig is omdat je anders teveel bloed verliest.
Bedankt voor al jullie reacties! Fijn om te lezen dat er ook zoveel positieve ervaringen zijn. Een beval-plan hoop ik zeker te gaan schrijven, dat lijkt me een mooie eerste stap. Maar wanneer bespreek je zoiets wanneer je medisch bent? Ik ga er vanuit dat ik in principe niet ingeleid hoef te worden (althans, daar is medisch gezien in elk geval (nog) geen aanleiding toe) en ik dus te zijner tijd gewoon met weeën richting het ziekenhuis zal vertrekken en een verloskundige tref die dan dienst heeft. Bespreek je daar dan nog je beval-plan mee? Of doe je dat eerder al, met een poli-bezoek bij de gynaecoloog? En is één van jullie wel eens tegen bepaalde afspraken ingegaan? In “mijn” ziekenhuis mag je bijvoorbeeld wel weeën opvangen in bad, maar het daadwerkelijke persen en bevallen moet op de rug in bed gebeuren. Ik vind dat stom, eerlijk gezegd, en zie er ook echt de medische noodzaak niet van in (uitgaande van een ongecompliceerd beloop uiteraard). Wie heeft hier ervaring mee? Verder ben ik overigens helemaal niet zo recalcitrant hoor, haha! En uiteraard ben ik me er ook zeker bewust van dat dingen soms volledig anders kunnen verlopen dan gepland hoor. Ik werk op een IC en kan daardoor ook wel rationeel nadenken aangaande dit soort dingen. Maar ik heb liever van te voren een aantal scenario’s uitgedacht, dan dat ik er compleet mee overvallen wordt op dat moment.
Je mag ook nee zeggen. Weigeren. Het blijft jouw lichaam en jouw kind. Ik wilde geen katheter bij aankomst ziekenhuis. Ding kwam er bij mij niet in op dat moment. Zag de noodzaak er niet van in en de nadelen wel. Ik zou van tevoren een gesprek aangaan met de gynaecoloog. Dat je graag af wil kunnen wijken van de standaard daar. Zoals andere houding om te persen. Zelf kan ik geen kind liggend op mijn rug eruit persen. Op het moment zelf is het ook net wie je treft. Zorg ervoor dat je je bevalplan 3x uitgedraaid mee hebt. 1 exemplaar voor jezelf en je partner en voor het de verloskundige en gynaecoloog. Just in case. Zorg dat je partner goed op de hoogte is en voor jou kan praten wanneer je dat zelf niet meer kan. ik heb zelf heel veel mazzel gehad dat mijn eigen verloskundige mee ging naar het ziekenhuis en de gehele bevalling bleef. Ondanks dat ik medisch was geworden (baby had in vruchtwater gepoept). Zij greep in toen ze mij aan de weeënopwekkers wilden leggen (echt, why?) en toen de uitdrijving niet opschoot heeft ze me op de baarkruk gezet. Beste zet ooit. Heel goed dat je over dit soort dingen nadenkt. Ik ben ervan overtuigd dat minder vrouwen zouden worden ingeknipt of dat er minder vacuümverlossingen zouden zijn wanneer vrouwen worden aangemoedigd om verschillende houden te proberen in plaats van plat op bed te moeten liggen (mits dat kan natuurlijk, soms is er geen andere mogelijkheid). Eigenlijk is het totaal geen logische houding om een kind er uit te persen.
@Mozzarella ik zou je bevalplan opschrijven of eventueel uittypen en geprint meenemen naar het ziekenhuis.. maar je kan van te voren ook navraag doen natuurlijk wanneer je op controle bent.. Ik ben zelf niet in bad bevallen, mijn vk had daar volgens mij geen ervaring mee en het bad zelf was niet echt geschikt als bevalbad. Een baarkruk is volgens mij wel standaard aanwezig? Je zou zulke dingen het beste van te voren kunnen navragen.. Al moet ik zeggen dat een baarkruk of verticaal bevallen niet altijd te oplossing is, als de uitdrijving niet lukt dan kun je zitten wat je wil op de baarkruk, maar komt de baby er gewoon niet uit.. dit had ik bij mijn eerste ook. Bij de 2e in bad gelegen en bij de persweeën naar bed verhuisd en zo ben ik ook bevallen. Ik was ook niet meer echt bezig met de houding omdat ik voelde dat dochter snel geboren zou worden (met 3 persweeën was ze eruit).
Als je als “medisch” bestempeld bent dan betekend het niet meer of minder dan dat verloskundige jou niet thuis mag begeleiden omdat in hun protocol is aangegeven dat ze jou niet mogen helpen met jou wens evt. thuis te bevallen. Doen ze dit wel (ook op jou uitdrukkelijke wens) kan hin bip registratie worden ontnomen met gevolgen etc. Het is dus in elk geval al niet zo dat jij “medisch” bent maar meer dat jou situatie “buiten het protocol” valt. Het is dus helemaal niet gezegd dat je niet thuis kunt bevallen maar het zal wel lastig(er) zijn een vroedvrouw zonder angst en jou de juiste informatie verstrekkend waarop jij je eigen kezes kunt maken, te vinden. Ze zijn er wel, en het heet met een mooi woord “zorgvraag buiten de richtlijn” misschien is het waardevol voor je om met zo’n vroedvrouw eens te sparren over hoe zij denken over se risico’s met jou aandoening en thuis bevallen. Daarnaast zijn er veel interessante boeken geschreven over “alleen bevallen” (als ben je altijd met twee, je kindje en jijzelf). Het boek van Ina May Gaskin kan je misschien een andere kijk op bevallen in het algemeen geven (ondat je gevoel al zegt dat je geen poespas wilt). informeer je over veilig thuis bevallen en je zult misschien voelen/merken dat er ook in jou situatie meer mogelijk is dan je nu denkt.
Wij weten niet wat de reden is en wat jij hebt. Maar een medische indicatie krijg je niet zomaar. Zeker bij een 1e kind weet je gewoon niet hoe zaken gaan verlopen. Je kunt je zorgen bespreken met de verloskundige en op papier zetten. Maar heel veel zaken zijn al standaard (bijvoorbeeld uitleg en toestemming voor medische handelingen of een stagiaire etc). Ik zie sommige mensen met uitgebreide bevalplannen. En dan enorm teleurgesteld zijn als het anders is verlopen. Bedenk dat er maar 1 doel is: een gezonde moeder en kind. In een ziekenhuis kan jij ook gewoon aangeven of vragen waarom bepaalde zaken zo gaan. Ik heb bijvoorbeeld duidelijk aangegeven dat die pomp niet meer hoger moest. En een andere keer dat we er meer dan 20 minuten tussen laten zitten voor het ophogen. Of de baby aangelegd voor borstvoeding om de uitdrijving te bespoedigen ipv een prik (waarbij gezegd moet worden dat ik ervaren ben met borstvoeding en kind gezond en sterk was om te kunnen drinken). Stel dat jouw kind dat niet is (moeilijke bevalling, laag gewicht etc) dan is een prik accepteren echt een betere optie. En zo is iedere bevalling anders. Ook in het ziekenhuis willen ze meedenken met jouw wensen. Ik kon gewoon lopen of in bad bijvoorbeeld. En er was een baarkruk. Maar accepteer dat het altijd anders kan gaan.