Bij de eerste echo kwamen we met een vreselijke harde klap terug op aarde. Jouw hartje bleek niet te kloppen en je was gestopt met groeien op zeven weken. Na een vreselijk nacht van veel huilen en het niet willen geloven, een hele dag in het ziekenhuis. Gesprekken met de gyn en samen besloten om dezelfde dag een curretage te ondergaan. Iedereen was enorm lief, behulpzaam en zorgzaam. Geen pijn gehad en weinig bloedverlies. Nu een dag later is alles zo raar. Om weer met een kop koffie de dag te beginnen... Je boterham met lekker veel paté te besmeren... Een lege plek van jou. Ook al was je nog zo vreselijk klein en teer... We hadden al plannen gemaakt en ook geplande dingen omver geschopt voor jou. We houden van jou en en je zal altijd een plekje hebben in ons hart. Jij liet ons voor de eerste keer beseffen dat we er klaar voor zijn, maar er nu even klaar mee zijn. Eerst alles verwerken, praten en huilen ok dit grote gemis.
Heel veel sterkte. Neem alle tijd die je nodig hebt, want het is niet gemakkelijk 'ineens' weer wat met z'n tweetjes te zijn terwijl je voor je gevoel al met z'n drietjes was.
Herkenbaar! Wij gister te horen gekregen, bij de echo van 8+6d dat het hartje niet meer klopte. Ook ruim 9 maanden er over gedaan om zwanger te worden. Hier nog geen concrete afspraken met de arts. Over 8 dagen terug komen. In de hoop om een sponane miskraam te krijgen van te voren. Veel sterkte!!
Sterkte meiden, wij kwamen er met 10 weken achter dat het hartje gestopt was met 7+2, echt een klap na een eerste goede echo. Inderdaad gek rijn om weer de dingen te eten en te drinken die eerst niet mochten. Succes met het verwerken
Rijn...sterkte meid. Ik hoop dat de hormonen in je lijf inmiddels al een beetje gewend zijn aan het gemis in je lichaam. Ook ik weet hoe hard het is. Bij 2 op de 4 zijn ook de hartjes gestopt rond 7 weken. En om heel eerlijk te zijn, na 2x had ik toch beter moeten weten en toch.....je maakt heel snel weer plannen, dromen. Ben nu weer net zwanger (test van dit WE) en ik ben alweer aan het vooruit denken en dromen. We willen het zo graag hè. Surraya...je bent de grens van de 12 weken voorbij. Van harte!! Dit ziet er super goed uit !
Heel veel sterkte, helaas weet ik wat je doormaakt. Dat lege gevoel, 'gewoon' je koffie weer drinken.. knuffel xx
Nog bedankt voor jullie reacties. Inmiddels heb ik het voor mijn gevoel aardig verwerkt. Ik kan er iig over praten zonder tranen. Ik zit nu letterlijk af te wachten of ik weer ongesteld wordt, of misschien toch alweer zwanger ben... Aan de ene kant vind ik het allemaal doodeng, maar die andere kant zit te springen om nu wel eens prachtig schoppend kindje in m'n buik. Maar ja de eerste duurde ook 8 maanden...
Fijn dat het weer wat beter met je gaat. Zal nog wel met ups en downs zijn. Hoop dat je gauw een wondertje in je armen mag sluiten.