Sinds een paar dagen zit ik niet lekker in mijn vel. Ik dacht dat het was omdat mijn menstruatie eraan kwam. Heb dat wel vaker 1 a 2 dagen dat ik even een dip heb. Maar het duurt nu al ruim een week. Ik kan niks hebben, erger me aan alles, heb nergens zin in en laatste dagen huil ik al als je "boe" zegt bij wijs van spreken. En mijn menstruatie die is nog niet te bekennen. Ik heb aantal maanden thuis gezeten ivm een gebroken pols en enkel en ga over een week of twee weer rustig aan beginnen met werken. Heb een hele lieve man die alles voor me doet (en ook dat begint mij zelfs te irriteren, de arme schat). Mijn man komt net naast me zitten en vraagt zelfs of het niet verstandig is even langs de huisarts te gaan. (Huilen weer natuurlijk) Ik voel me zooo ellendig en heb er totaal geen reden voor. Heb een fijn gezin, lief, zorgzaam en gezellig. Het is stralend, heerlijk weer. Ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil.. en toch. Iemand herkenning, tips, advies?
Geen direct advies, maar wat vervelend voor je dat je je zo naar voelt. Zou het aan je werk kunnen liggen? Heb je het naar je zin daar? Een gesprek met de huisarts is denk ik wel een goed begin.
Op zich is een week niet lang. Soms kunnen dipjes gewoon wat langer duren. Vooral als je veel op je bordje hebt gehad. Persoonlijk zou ik het erg snel vinden om nu al langs een huisarts te gaan. Ik vrees ook dat hij je dan terugstuurt met de mededeling kijk het nog even aan.
Zie je er tegenop dat je weer moet gaan werken misschien? Een week is nog niet heel lang, wanneer het langer aanhoudt kun je contact opnemen met de huisarts. Zij verwijzen je dan waarschijnlijk door naar de praktijkondersteuner. Wellicht helpt dat voor je.
Hier van de week ook echt blehhhh, negatief, niet happy met alles en nu de griep, dus zou ook kunnen dat er iets broeit. Ik denk nu echt zooo dat was het dus. Sterkte..
Mee eens. Iedereen heeft toch wel eens een dipje denk ik? Zou het even aankijken en wanneer het meer wordt dan een dipje of het niet overgaat kun je altijd nog even heen.
Ga na waar je zelf ontspannend of leuk vindt om te doen. Heb je nu druk? Kijk eens samen met je man wat nu wel moet gebeuren en wat eigenlijk niet zo'n haast Maak een dagplanning. Wat ga je in het huishouden doen en wanneer even me-time en wat ga je dan doen . Schrijf over wat er door je hoofd gaat en vooral wat gaat er goed, waar ben je trots op. Ben je hiermee aan de slag geweest en je voelt je over een maand nog zo dan is het eventueel te overwegen om eens langs de huisarts te gaan. Een periode je wat slechter voelen hoort ook een beetje bij het leven.
Ik zit op dit moment met een gebroken voet, ik kan je vertellen dat ik mij in tijden niet zo ellendig heb gevoeld. Ik kan niks meer (want ik heb geen loopgips) alles moet voor mij gedaan worden en als ik wat moet doen moet ik daar dubbel over na denken. Het kost bakken met energie. Komt je gevoel niet doordat je afhankelijk bent van anderen?
Ik kan me voorstellen dat herstel tijd kost, en ook mentaal z’n sporen na laat (omdat je niet kan werken, afhankelijk bent van anderen, je hele normale dagelijkse routine valt erdoor weg). En nu komt starten met werken weer in zicht, misschien geeft dat onbewust ook wat spanning? Je zal opnieuw moeten wennen aan die werk-routine etc.
Ik zou niet direct naar een huisarts gaan maar tijd voor jezelf vrij maken. Wellicht zie je tegen het werken op? Soms duurt een dip wat langer. Je zit even aan het plafond. Sterkte!
Kan het niet zijn dat de rust zorgt dat je, je nu rot voelt? Weet niet of je voor je uitval het druk hebt gehad in werk of privé? Zo ja, misschien dat, dat er nu uit komt.