Niet meer zindelijk, ben ten einde raad!

Ik zou vooral eens gaan kijken naar wat hij nodig heeft.
Hij plast niet in de broek omdat dat zo leuk is.
Is het inderdaad de spanning voor school? Aandacht nodig? Speelt er nog wat anders?
Merk je op nog meer vlakken problemen?
En op de gang omdat hij niet eet? Klinkt als hetzelfde probleem, niet eten geeft macht. (Kinderen hoeven niet te eten, jij bepaalt wat ze eten, kinderen bepalen zelf hoeveel, bij geklier naar de gang snap ik, bij niet eten niet).
Heeft hij behoefte aan meer autonomie. Zelf keuzes maken.
Is deze hitte onprettig, verlopen de dagen daardoor anders?

 

Het klinkt een beetje als aandacht willen. Misschien ben je zelf zenuwachtig omdat hij straks naar school gaat? En voelt hij dat? Zijn er andere oorzaken waardoor je zelf niet lekker in je vel zit? Je wordt kwaad, en negatieve aandacht is ook aandacht. Of misschien heeft hij het zindelijk zijn verbonden met naar de "grote" school gaan en wil hij dat eigenlijk nog niet.

Hoe je meer positieve aandacht zou kunnen geven is iets waar je zelf over moet nadenken, want ik weet niet hoe de situatie bij jouw thuis is.
Als het mogelijk is af en toe je een kwartiertje alleen met je zoontje bezig houden, boekje lezen, spelletje spelen, voetballen, dansen, want hij ook leuk vind. Of vaker knuffelen. Praten over de dingen die hij meemaakt, waar hij bang voor is. Je weet zelf het beste wat mogelijk is en hoe je het aanpakt.

Misschien een tijdje geen aandacht aan besteden (niet alleen negeren, maar echt accepteren dat het nu even zo is), eventueel weer tijdelijk een luier aan. Niets over zeggen, wel regelmatig verschonen. Aandacht besteden aan de goede dingen die hij doet, hoe klein die ook zijn.

Ik kan me voorstellen dat je er helemaal gek van wordt, want je hebt vast nog wel iets anders te doen dan steeds plasje (en erger) op te ruimen en het is heel makkelijk om adviezen te geven als je zelf niet in de situatie zit, maar ik hoop dat je er toch iets aan hebt.

 

Soms simpele dingen, welke kleren, wat op brood, welk fruit.
Maar ook zelf dingen doen, verantwoordelijkheid krijgen in dingen. Schoenen aandoen, kleren aantrekken, tanden poetsen, helpen opruimen (waarschijnlijk allemaal dingen waarmee hij kliert, dus voelt dubbel hem meer verantwoordelijkheid te geven)

Maar probeer nu tot rust te komen. En dan morgen of overmorgen een momentje met hem alleen te vinden en kijken of je met hem kan praten.
En maak er dan samen de taak van om hem droog te houden. Probeer ergens een stukje positiviteit te vinden en ga samen aan de slag. Overleg met hem dat je het zo fijn vindt als hij droog en schoon blijft en hem wilt helpen, maar dat hij jou dan ook moet helpen.

 

Ik zou proberen het nu helemaal los te laten; ik snap echt dat het niet leuk is om poep van de vloer te moeten opruimen en telkens weer te dweilen. Maar de komende dagen zou ik het zonder gemopper gewoon doen, geen negatieve aandacht aan schenken. Gaat hij zelf naar de wc? Dan zou ik wel iets positiefs zeggen, niet gericht op ongelukjes ofzo, maar bv;’Zo, wat een grote plas op de wc! Goed gedaan ’
En dan maandag gewoon naar school. Misschien gaat het een keer mis, maar aangezien hij eerder zo goed zindelijk was, is de kans denk ik groot dat hij op school er liever voor ‘kiest’ naar de wc te gaan. Ik zou dat vooraf niet benoemen, want hij weet het wel...

En verder op andere vlakken zou ik proberen om hem wat gerichte positieve aandacht te geven, gewoon bv samen iets spelen naar zijn keuze en daarin enthousiast mee doen.
Wie weet ‘vergeet’ hij zo het broekplassen weer...

 

Onze zoon heeft dit nooit gedaan maar vertoond wel ander gedrag waarin hij op jou zoon lijkt.
Mijn zoon gaat ook vaak lachen om straf. Of lachen, als hij iets moet doen wat hij moeilijk vind.
Als je oplet dan zie je dat het geen echte lach is.
Bij hem zijn het gewoon zenuwen die hij thuis moet afreageren.
Maar eigenlijk baalt hij van de straf. Maar hij wil dan toch stoer doen.
Hij zegt ook vaak dingen niet te kunnen en zegt ook dat hij dat niet erg vind dat hij dat nog niet kan. Maar tenslotte vind hij het wel heel erg. En het zorgt bij hem voor faalangst.

Ik wordt ook weleens boos, omdat ik er gewoon helemaal klaar mee ben.
Maar het werkt niet. Straf werkt maar voor even, en ze wennen eraan. Zodat je op den duur met steeds zwaardere straf zou moeten komen wil het nog effect hebben.

Probeer het positief te houden. En werk met complimenten. Dat heeft veel meer effect en is goed voor het zelfvertrouwen.

Ik denk dat je zoon zenuwachtiger voor school is dan dat hij laat merken. Dat hij er zin in heeft is heel fijn, maar dat wil niet zeggen dat hij dan niet zenuwachtig kan zijn.

 

Wij laten zoon meehelpen met zijn plas op te ruimen.

Hier ook 1 die vaak nog nat is omdat hij te lui is om naar de plee te lopen. Goddank voor t eerst heef hij schaamte gevoeld, op vakantie op het strand plaste hij in zijn broek (nadat we paar keer hadden gezegd: je moet plassen, kom loop maar mee) en t waaide hard en hij werd koud en voelde zich bekeken. Eindelijk, het boeide hem voor het eerst wel. En laatst ging het ook mis bij een vriendje en schaamde hij zich ook (was wel sneu, durfde daar niet naar de wc). Dus t kan nog komen die schaamte.

Wat wij onderling hebben afgesproken: hij maakt zelf t schoon (maar sinds de schaamte doet hij geen volledige plas meer dus alleen broek is wat nat en vloer droog), legt zelf vieze spullen bij de was en pakt ook zelf schone onderbroek. We benoemen het verder niet wat er gebeurd is, maar zeggen alleen neutraal: kom, kleren uit en bij de was, schone onderbroek pakken en pak ik wel een broek voor je. En dan is t klaar en gaan we gewoon verder met wat we deden. We maken er geen ding meer van.

Deze aanpak lijkt hier wel te werken.

 

Ik lees eigenlijk heel veel onmacht in je bericht. Het lijkt alsof je je grens bereikt hebt en dat je veel en snel boos wordt (maar het kan ook dat dat alleen maar zo lijkt omdat je het nu zo achter elkaar gezet hebt). Het kan best zijn dat je zoon hier weer op reageert. En broekplassen, niet willen eten etc kan een soort machtsmiddel van je zoon zijn.
Ik kan heel slecht tegen deze warmte en wordt dan heel snel kribbig. Onze oudste is weer gevoelig en reageert hierop door extra druk en recalcitrant te worden waardoor ik weer boos wordt etc. Wat ik dan doe (maar ik heb geen idee of dat met jouw zoon werkt, dat weet jij het beste) is op een rustig moment vragen waarom hij zich zo gedraagt en uitleggen waarom je het zo vervelend vindt. Probeer samen een plan op te stellen waarin hij probeert een droge broek te houden en jij probeert hem positieve aandacht te geven. Hierdoor werken jullie weer samen ipv tegen elkaar. Misschien heeft hij zelf wel ideeen voor een kleine beloning als het goed gaat (dingen als een-op-een aandacht, televisie kijken).

En beginnen met school is een groot ding. Al lijkt je zoon er erg naar uit te kijken, het kan zijn dat hij het stiekem ook heel erg spannend vind. Misschien kun je hier ook naar vragen; het kan zijn dat er veel meer in dat koppie gebeurt dan op het eerste gezicht lijkt.

 

Is dit aankleden ook niet een macht dingetje?
Van een 4 jarige word op school volgens mij wel verwacht dat ze zichzelf kunnen aankleden. Als een juf na de gym van alle kinderen weer de kleren aan moet doen kan ze beter stoppen met de gewone lessen denk ik...

Maar begrijpelijk dat hey erg lastig is, en wellicht niet het juiste moment nu om dit aan te pakken.

Is hij ergens voor te strikken? Bij een dag droog slagroom op je toetje, of zoveel stickers is een kado waard?
Of wellicht een kookwekker steeds op 20 minuten zetten en als deze afgaat naar de wc om te proberen. Blijft hij tussendoor droog kan de wekker morgen op 30 minuten, en zo uitbreiden.

Ook zou ik dit zeker met de juf bespreken, zodat ze alvast voorbereid is, en een aantal schone setjes kleding mee geven naar school.

 

Wat fijn dat het nu beter gaat!

 

Hier hebben we bing gekeken. Bing speelt verstoppertje met de andere figuurtjes. En pando moet plassen. Spel wordt gestopt iedereen in de wc trein. Bing moet eigenlijk ook maar wil graag de volgende zijn. Dat gaat natuurlijk fout en Bing plast in zijn broek. Bij Bing gaat er altijd wel wat fout, en dat moet altijd weer rechtgezet worden de manier waarop is nog niet eens zo heel gek. Pedagogisch gezien zitten er best dingen tussen waar wij nog wat van geleerd hebben. Trein gaat kapot, verkeerd speelgoedje gekozen, ruzie, verjaardagscadeautje wat hij liever zelf zou willen houden, vlindertje te hard beetgepakt die dus dood is en begraven wordt bij de plantjes.

Ik vraag mn dochter dus of dr plasje thuis is. Ze heeft een joggingbroek of een rokje aan en we hebben meerdere potjes en ze kan ook gewoon naar de wc (hebben zo'n family seat met ingebouwde verkleiner, zeg maar een dubbele wc bril) maar met de grote bril durft ze ook inmiddels.

Door al t gedoe met mn vader hebben we dr na een terugval thuis gewoon weer even laten gaan. Maar ze pakt inmiddels ook gerust dr potje of de wc uit eigen beweging. Vergeten is ze t in elk geval niet, op de KDV doet ze gewoon de wc nog mee.

Binnenkort starten we m hier weer op. Onderbroek aan en gaan met die handel. Zelf doorspoelen en handen wassen en als ze enthousiast komt vertellen dan kan ze een duim omhoog of een high five krijgen, beloning genoeg voor ukkie hier (gelukkig).

Zelf op laten ruimen was hier juist geen succes. Ze houdt van schoonmaken, dat ze expres troep maakt om dan te kunnen schoonmaken is haar niet vreemd. Fristi over tafel uitsmeren en dan gelijk naar de keuken komen rennen en vragen of ze een doekje mag om schoon te maken "mag ik doekje, mag ik schoonmaken, asjeblieeeeeeeeeft?" Met een super super enthousiast koppie achter die vraag. Dat ze niet zelf mocht doortrekken, of de kraan niet open mocht draaien om dr handjes te wassen dat was pas een straf.

Beloning voor haar is als ze verdient heeft om het helemaal zelf te kunnen en mogen. Ookal is t een potje leeggooien in de wc, hem om te spoelen en door te trekken. Poepies geeft ze af dat is dan wel voor ons, dat vindt ze echt vies. We hebben een gek kind allicht, mja wat wil je met ons als ouders.

 

Knuffel. Wat enorm rot. Geen tips maar veel herkenning. Ik lees mee.

 

Ik lees indd ook veel onmacht en boosheid, wat begrijpelijk is gezien je beschrijft. Ook lees ik best vaak 'straf' of bewust iets niet willen.

Ik merk bij mezelf dat als ik aan het begin van de dag (voor m'n gevoel) al 3x straf heb moeten inzetten, ik naar andere alternatieven ga zoeken. Anders blijft de modus op irritatie zitten en duurt de dag heeeel lang. Daarnaast schiet mijns inziens 'straf' z'n doel voorbij als je het bij wijze van spreken binnen 2u al 3x hebt ingezet.

Ik investeer dan even wat meer in hem nadrukkelijk opzoeken. Vragen hoe we er samen een leuke dag van kunnen maken, want dat ik het niet leuk vind om ruzie te maken met hem.

Hier hebben we ook wel eens poepongelukjes, ondanks dat kleuter er luchtig over doet denk ik dat dit ook met spanning of ongemak te maken heeft. Ik houd hem dan meer bij me in de buurt en stuur hem regelmatig naar de wc.
Vaak gaat het daarna weer tijden goed.

 

Hoe gaat het nu? Goede eerste schoolweek gehad?

 

Fijn dat het vrij goed gaat. Is niet niks natuurlijk. Naar school gaan.