Ik vroeg me af of er mensen zijn met hetzelfde dilemma. Zou je als je nog een kind wilde, maar je donor niet meer beschikbaar is (nadat je eerdere rietjes op zijn) dan nog een andere donor proberen of niet? En waarom? Ik vind het zelf namelijk een best moeilijk dilemma omdat ik het liefst voor volle broers/zussen zou gaan. Maar het dan dus al nog meer uitleg zou vergen later als ze ook nog eens van verschillende mannen zijn. Maar aan de andere kant is het afscheid nemen van de wens nu het nog zou kunnen (en mezelf kwa leeftijd ook nog net ok vind), Best moeilijk. Moeilijker dan ik verwacht had na me ingesteld te hebben op, proberen met wat ik heb en dan heb ik iig geprobeerd en niet m'n wens laten zitten om later spijt te hebben dat ik het niet probeerde.
Leg het op een weegschaal. 50% zal alsnog jouw genen zijn. 100% van elkaar zullen ze nooit worden, al zou er nog een voorraad zijn. Is het hebben van dezelfde donor jou zoveel waard dat je misschien wel een heel leuk persoon in jouw leven gaat missen?
Een heel herkenbaar dilemma! Toen mijn dochter 1 was, hebben we de laatste 2 rietjes van dezelfde donor opgemaakt, helaas niet gelukt. De donor was toen al gestopt met doneren. We hebben het toen afgesloten, omdat we perce voor dezelfde donor wilden gaan. Maar na een jaar begon het toch te kriebelen en uiteindelijk de knoop doorgehakt om toch naar een andere donor te kijken. Ik voelde heel erg de behoefte om mijn dochter toch een broertje/zusje te geven, waar ze haar verhaal (hopelijk) later mee kan delen. Bovendien is zij zo’n onderdeel van ons gezin, een donor is voor ons ‘gewoon’ een hulpmiddel.. (makkelijk gezegd natuurlijk, maar zo ervaren wij het op dit moment..) Inmiddels zwanger. Ik vind het wel heel opvallend dat de eerste vraag van bijna iedereen die ik het vertel (en die van ons traject weer) vraagt of het van dezelfde donor is.
Mooi dat jullie toch voor jullie wens zijn gegaan. Er zijn ook genoeg nieuw samengestelde gezinnen, vrouwen die meerdere relaties hebben en vanuit daar kinderen bij verschillende mannen. Wat ik wil zeggen: volle broers en zussen zijn wellicht het ‘beste’ scenario maar heel veel kinderen op de wereld hebben die situatie niet. Er zijn ook veel lesbische relaties waar beide moeders een kind dragen van dezelfde donor, daar heb je dat verschil ook. Ik zat na te denken over je laatste opmerking, zou dat niet komen doordat mensen nieuwsgierig zijn naar wie de vader is als er meerdere scenario’s mogelijk zijn in iemands ogen? Ik denk dat wanneer een vrouw zonder vaste relatie aan zou geven zwanger te zijn dat bijv ook 1 van de eerste vragen zou zijn: wie is de vader? Dus dat de bij jou weten, dat het dezelfde of een andere donor kan zijn en dat ze dat uit nieuwsgierigheid vragen? Staat denk ik los van de mening van mensen over wel of geen andere donor?
Bedankt dat jullie de moeite nemen te antwoorden. Ik vind het zelf een best moeilijk vraagstuk. Ik ben ook best bang dat er een kind me het kwalijk zal nemen zonder vader opgegroeid te zijn (hoewel ik hoop ooit iemand te vinden). En ik stond ook wel open voor ik zwanger weed voor co ouderschap. Maar nu zou ik dat dus niet doen omdat ik dat oneerlijk vind tegenover degene die dan niet een (wens)papa heeft. Zelfde hier hoort die opmerkingen. Ik hoor 't vaak, oh zijn ze van dezelfde vader. En ook bij vrouwen waarvan mensen weten dat ze meerdere partners hebben gehad. Dan zit er ook wel een soort oordeel aan als je kinderen van verschillende partners hebt. Ik ben blij dat jullie de keuze hebben kunnen maken angie. En hoe jullie het zien, ik moet nog de weg naar die gedachte vinden. Helaas zal ik zelf de keuze moeten maken en ik ben wel een beetje bang voor oordelen. En zit ethisch ook te dubben. Maar misschien neem ik er toch iets langer de tijd voor. En ga ik dan voorzichtig kijken voor een donor die me passend lijkt. Vind dat ook zo een lastig proces. Ik was blij met m'n vorige keuze, dus hoop dat ik nog eens zo een goede maak. Misschien vind ik opeens een partner en hoeft t niet meer haha zou mooi zijn
@Frummels, ik vind jouw vragen/benadering heel erg mooi! Ik merk dat ik het zelf soms nog steeds een ingewikkeld besluit vind en het idee heb dat anderen erover oordelen. Inclusief dat ik me wil/moet verantwoorden in de keuzes die we maken. Misschien wel hoe @Jacy82 er in staat. Maar is het wel een oordeel wat de anderen hebben? Of is het mijn eigen oordeel? En als het wel een oordeel is van de ander, is dat een probleem? Het roept in elk geval ook nu nog regelmatig veel reflectie vragen bij me op, dus ik herkenbaar de (ethische) dilemma’s van je heel goed! Knap dat je de vraag hier stelt en ik kan je alleen maar heel veel wijsheid en geluk toe wensen, hoe de toekomst er ook uit gaat zien!
Ik heb zelf een kindje uit een vorige relatie. Mijn ex is vertrokken toen ik 8 maanden zwanger was. Mijn zoontje is nu 11 maanden. (Het is dus net een jaar geleden dat hij vertrok). Ik heb zelf ook een hele sterke kinderwens voor een 2e, altijd al gehad, en heb zelfs mijn ex gevraagd of hij donor wilde zijn. Helaas wilde hij dit niet en ben ik toch gaan kijken naar andere opties die bij mij passen nu ik definitief weet dat mijn zoontje nooit een vol broertje of zusje zal gaan krijgen. Ik heb in mijn vriendenkring iemand gevonden die donor wil zijn en met een beetje geluk gaan we ergens de komende 2 maanden van start met IUI. Ik zou ook geen co-ouderschap willen omdat ik mijn zoontje ook volledig thuis heb. Tegenover hem zou ik het dan niet eerlijk vinden als mijn 2e kindje wel naar 'papa' gaat en mijn 1e kindje niet, omdat zíjn vader ervoor heeft gekozen om niet meer naar hem om te kijken. Ik denk echter wel dat mijn donor, als hij "ons kind" bijvoorbeeld een dagje mee zou willen nemen naar de dierentuin als hij wat ouder is, dat hij ook mijn zoontje mee zal nemen. Mijn donor gaar geen vaderrol op zich nemen, maar hij krijgt wel een bijzondere rol in ons leven. Maar nu eerst maar eens zwanger zien te raken
Wij hebben bewust gekozen om niet met een andere donor verder te gaan omdat de band die wij met de donor hebben heel sterk is. Wij kunnen haar makkelijk vragen stellen over gezondheid en dat soort dingen. En eventueel als onze dochter dat zou willen en beide gezinnen zijn daar aan toe, zou onze dochter de donor kunnen ontmoeten. Dat zouden we dan voor een eventueel brusje ook willen. Wij zouden dat heel naar vinden voor het brusje als die die privileges niet zou hebben.
Mijn donor zat aan zijn tax. Ik vind dit nog steeds een fout van het ziekenhuis. Ik vond het ook een enorm dilemma. Maar uiteindelijk toch wel voor gekozen. De wens was te groot. Ze groeien samen op, ze delen geen 100% bliedband maar wel broer/zus band. Helaas is het traject bij mij niet gelukt.
Wat een leuk topic! Ik heb zelf ook een donor nadat ik in 2017 de relatie met mijn ex heb verbroken. Ik wou eind 2023 weer starten voor een derde kindje van dezelfde donor. Mijn eerste is in een relatie geboren, helaas doet haar vader geen moeite om zijn dochter te zien. De tweede is dus van een donor en de band tussen hun is echt hartstikke goed!