Zijn er hier meerdere ouders met kinderen die momenteel niet op school zitten? Hier sinds gisteren en ik zit met een zwaar getraumatiseerd kind nu thuis.. hoe gaan jullie ermee om? Hoe bepaal je welke school dan wel passend is? Hoe gaat het met jullie zelf en jullie kind? Zal fijn zijn misschien om te sparren met andere ouders die in dit web terecht gekomen zijn...
Ik heb een zoon die heel vele vervelende dingen heeft meegemaakt op zijn oude middelbare school. Daardoor durfde hij niet meer naar school, ik heb echt moeten vechten voor hem om hem van school te kunnen halen want ze deden niks aan de incidenten. Hij doet nu maatwerk en dat lijkt wel goed te gaan. Helaas moet ik hem wel brengen en halen omdat hij nog steeds bang is dat er onderweg naar school of huis iets gebeurd.
Jeetje!! Dat klinkt heftig!! Ook het verhaal van jou @Lovely83 !! Wil jullie eerst veel sterkte wensen!!! Mijn dochter heeft de 2de helft van vorig jaar het zwaar gehad. Was toen een combi van zaken die er speelde waardoor ze niet goed in haar vel zat. Na de kerstvakantie sloeg de sfeer om in de klas. 1 van de juffen kon het niet meer aan. Gevolg dat er veel geweld (slaan, schoppen maar ook erg pesten) in de klas kwam. Mijn dochter kon hier niet mee omgaan, kwam huilen thuis tussen de middag en ging met buik en hoofdpijn naar school. Heb haar meerdere keren thuis gehouden. Elke keer melding gemaakt op school en in gesprek gegaan met de directie. Uiteindelijk heeft de directie iemand van buitenaf laten komen om het probleem in de groep proberen op te lossen. De juf heeft het trouwens ook niet tot het einde van het schooljaar volgehouden. Die is een paar maanden voor de zomervakantie in de ziektewet gekomen. Gelukkig hebben ze dit jaar een hele pittige juf op de klas gezet, en dat lijkt te werken.
Mijn zoon van 6 zit inmiddels al bijna een jaar thuis en er is nog geen uitzicht op een onderwijs plek. Hij is een zogehete “ tussen wal en schip” kind dat nergens in het onderwijs passend lijkt. Onvoorstelbaar verdrietig en zwaar voor het hele gezin. We vechten ons kapot voor een onderwijsplek maar lopen overal tegen dicht deuren aan. Zeker deze tijd, sint en kerst , is ons ventje heel verdrietig dat hij geen school heeft
Jeetje, wat rot zeg! Ik heb momenteel geen thuiszitter meer, maar mijn zoon heeft in 2015 een tijdje thuis gezeten, van school gewisseld, daar na een tijd weer vastgelopen en dit jaar dus weer thuis komen te zitten. Hij gaat nu weer sinds 6 weken deeltijd naar (nieuwe) school en dat lijkt goed uit te pakken. Hopelijk dat we in toekomst (ergens in 2019) de uren kunnen uitbreiden... Ik denk dat je (met hulp van professional) op een rijtje moet zetten wat er misgegaan is en waarom dit voor je kind zo'n dramatisch gevolg had. Dan moet je helder krijgen wat de onderwijsbehoeften zijn van je kind, wat heeft het nodig om wel te kunnen opbloeien op een school. Als je dit niet goed weet, onderzoek (laten) doen. Daarnaast kijken naar zijn huidige toestand, heeft hij gerichte behandeling nodig voordat een school weer een serieuze optie is? En dan terug naar samenwerkingsverband, zij hebben zorgplicht, wat is hun voorstel? Ze mogen officieel niet zeggen 'dag, zoek het zelf maar uit'. Lukt het niet met samenwerkingsverband, dan onderwijsconsulent inschakelen, die kan onderzoeken welke mogelijkheden er zijn, eventueel buiten het samenwerkingsverband. Denk ook altijd aan mogelijkheden van (tijdelijk) deeltijd school, dagbehandeling e.d. Het hoeft geen 'alles of niets' te zijn. Ga niet zomaar akkoord met een ontheffing van leerplicht en kijk uit voor de ontheffing obv artikel 5a, want als die eenmaal is afgegeven dan kan terugkeer naar een school heel lastig worden. Dat is even de praktische kant... de emotionele is loodzwaar. Ik zit grotendeels in de ziektewet door het thuiszitten van mijn zoon... Als je nog verder wil sparren, ik ben hier
Wat lief al jullie reacties! Martini, het plan was inderdaad dat hij naar speciaal onderwijs zou gaan. Echter is school niet zo snel... En inmiddels weet ik door insiders dat er ook fouten gemaakt worden.. maargoed, die zijn er nu spoed achter aan het zetten zodat de tlv heregger wordt en hij na de kerstvakantie in principe ergens kan starten. Echter weten we nog niet waar. Afgelopen dinsdag een school bezocht maar die was het niet. De 17e hebben we ergens anders een oriëntatie gesprek. Zijn priblprob zijn meervoudig, dat maakt het lastiger. En inmiddels zo beschadigd dat het ook moeilijk zoeken is wat waar precies vandaan komt. Sidmick, wat verdrietig dat jullie ook in dat schuitje zitten zeg.. en inderdaad, zeker met deze maand zo moeilijk! Mijn zoontje kreeg dinsdag even te horen dat ie woensdag dus ook niet meer welkom was bij de Sinterklaas viering.. zo sneu! Kache, wat fijn dat het er naar uit ziet dat jullie een fijne plek hebben zeg! Wij hebben gelukkig een fijne psychologen/orthopedagogen praktijk en deze belde mij meteen op. Zij henheb in de praktijk meerdere thuiszitters en nu de krachten gebundeld, komende twee weken in ieder geval voor de kerstvakantie mogen zij drie ochtenden in de week naar de praktijk en gaan ze in een veilige omgeving iets van structuur, werkjes evt en wie weet wat allemaal doen. Dit vond mijn zoontje al heel erg fijn! En ik als moeder ook. Ergens bij mensen die het kind zelf zien, en in een groepje kinderen die in hetzelfde schuitje zitten. Daarna is het ondertussen even zoeken naar een fijne plek.. en geen idee hoe snel we die vinden, of er taxi vervoer geregeld kan worden etc zodat hij na de kerstvakantie ergens kan starten. Ondertussen is het een zielig hoopje kind. Dat was het al, oa door eerkwiwer van school. Maar door dit plotselinge nieuws helemaal. Echter weet hij nog helemaal niet dat we ergens anders mee bezig zijn.. we verwachten daar enorme problemen mee en wilde eigenlijk wachten met het vertellen tot we duidelijkheid hadden over het wanneer en waarheen etc. Maar wellicht dat we het volgende week toch maar gaan vertellen met zijn psycholoog samen.. Maar het breekt je hart...
Is er wel plaats op speciaal onderwijs scholen in de buurt? Gaat het om SBO of SO? Hier zijn met name wachtlijsten een probleem. Al weet men welke soort onderwijs zou passen dan nog zijn alle scholen bomvol en is er overal sprake van wachtlijsten. Het is een hele eenzame tocht waarbij je met je rug tegen de muur staat. En inderdaad wat moet het doen met zo een kind om zo afgewezen te worden. Wel fijn dat je zoon iig een aantal dagen per week buiten de deur iets heeft, dat geeft lucht voor alle partijen en zo heeft hij toch sociale contacten.
Zijn die wachtlijsten gerelateerd aan een bepaald deel van het land? Hier in de stad 3 so/sbo scholen en allen zonder wachtlijst. Dat is nog zuurder als ze een plek zouden hebben dat je dan nog niet terecht kan.
Hier gaat het om so. Eerder wilde ze sbo maar ik vermoed dat die nog te weinig kunnen bieden dus gaan ze voor so. Maar weet al van een aantal scholen waar we gaan kijken waar geen wachtlijst is dus dat is hopelijk geen probleem! Wat rot dat jullie daardoor vastlopen zeg, zitten er weinig passende scholen in de buurt? Wij moeten sowieso naar een andere stad toe, dus zitten straks ook met taxi vervoer etc.
Onze dochter zit in Rotterdam. Januari 1e gesprek mei gestart (toen was ze net 4) Andere school waar we waren kon ze ook starten
Focus hierbij op de dingen die hij niet prettig vond op school (want die moeten er gewoon zijn als je kind vastgelopen is) en dat je daarom een nieuwe, betere school aan het zoeken bent. Ik kan me voorstellen dat het prettiger is om te weten voor hem dat je bezig bent zijn probleem op te lossen. Ik moet wel zeggen dat het voor ons altijd wel makkelijk was, omdat mijn zoon geen echte vriendschappen heeft (en ook niet wil), en om die reden dus heel makkelijk ergens 'weggaat'. Daarnaast neemt hij al zijn hele leven afscheid om ergens anders verder te gaan . Van kinderdagverblijf naar dagbehandeling, van dagbehandeling naar school 1, van naschoolse dagbehandeling, van school 1 naar school 2, van school 2 naar school 3.... Veel sterkte.
Dankjewel! Vandaag het nieuws verteld dat hij niet meer terug naar zijn oude school kon maar we aan het zoeken zijn voor een andere school. In begin veel weerstand en boos uit angst voor het onbekende. Na een uurtje draaide hij om. DonerdDon bij een school kijken en als het wat is gaan we maandag samen kijken, daarom nu verteld. Verder is hij eigenlijk heel rustig, net of het thuis zitten hem echt rust geeft. Even adem halen. Vandaag begonnen met een soecispe programma voor thuiszitters, kwam hij enthousiast van terug, gelukkig!
Misschien is het niks, maar ik kwam dit tegen op fb via een moeder die dus ook in die situatie zit met haar kind en dacht dat het misschien iets oplevert als jullie dit invullen? Het is een enquete om in kaart te brengen waarom het nog steeds gebeurd dat kinderen ongewild thuis zitten ipv naar school gaan. https://regioplan.datacoll.nl/xlhuwvkrjw?l=nl
Oh wat goed! Hier niet nodig, zoontje is half januari gestart op speciaal onderwijs. En kan toch wel zeggen dat het een verademing is!
Zoon hier nog steeds thuis (inmiddels 15 maanden) maar gaat over 2 weken eindelijk starten op een cluster 4. In beginsel 4x 2 uur per dag en bekijken hoe we dat kunnen opbouwen naar hele dagen. Fijn maar tegelijk ook doodeng en zeer spannend na zo een lange tijd niet naar school. Ik hoop dat ik net als Hobbelpaard over een paar maanden ook kan ervaren dat het een verademing is
Ze waren bang dat onze dochter thuiszitter zou kunnen worden maar gelukkig niet gebeurt. Kan dus niet mee praten. Wel wil ik je veel succes wensen. Daarnaast als optie/tip emdr meegeven voor de trauma (‘s) van je kind