Tja, wij hebben hier dus eigenlijk nooit oppas en ik kan me niet heugen wanneer mijn vriend en ik voor t laatst een keer naar de film zijn geweest, of uit eten. Onze 2 kinderen zijn helaas allebei de eerste jaren enorm slechte slapers. Oppas voor mijn zoon zou nu kunnen maar mijn dochter slaapt in ons bed en wordt vaak wakker. Ik wil eigenlijk pas oppas zodra zij wat beter en in eigen bed gaat slapen. Dat duurde bij mn zoon ook zeker 2 jaar. Mijn ouders zien oppassen op 2 kinderen niet zitten en ze wonen ver weg en mn schoonmoeder is te oud en woont ook ver weg. Verder echt nul mogelijkheden. Ik vind het geen enorme ramp maar baal er soms wel van. In mijn omgeving begrijpen mensen het niet, die snappen niet dat wij nooit eens samen weg kunnen. Iedereen lijkt oppas te hebben. Ik zoek niet zozeer tips maar vraag me af of hier meer meiden in hetzelfde "schuitje" zitten. Wie heeft er ook echt nooit oppas? We zullen toch zeker niet de enige zijn?
Wij zijn in de gelukkige omstandigheid dat onze beide ouders dichtbij wonen en veel oppassen. Zowel structureel op werkdagen, maar ook incidenteel op avond. Nou maken we daar niet heel veel genruik van. Mijn zwager en schoonzus gaan wel vaak een avondje of zelfs weekend weg zonder de kinderen maar wij hebben die behoefte niet zo. Nou moet ik zeggen wanneer onze ouders niet zouden kunnen oppassen ik niet weet of we wel een andere optie zouden hebben. Vroeger dacht ik er heel makkelijk over "je kunt toch wel een meisje uit de buurt vragen" dacht ik dan. Maar onze oudste is ook een moeilijke slaper in die zin dat ze best vaak savonds en snachts wakker wordt en dan soms overstuur is. Als peuter ook vaak nachtangsten in de avonduren en dat wil je "een meisje uit de buurt" ook niet aandoen. Als we iemand in de buurt hadden due het leuk zou vinden om op te passen en onze kinderen (5 en 3) zouden diegene goed kennen dan zou ik het nu wel aandurven maar zo iemand weet ik nu even niet. Ik heb ook wel zoiets van weet je, het is tijdelijk. Over een aantal jaren is het vast allemaal makkelijker en komt de tijd voor ons samen vanzelf wel weer!
Geen broers of zussen of goede vrienden (al dan niet zelf met kinderen) die je kunt vragen? Hier nog geen oppas nodig gehad want de kleine meid is nog geen 4 wkn oud . Maar heb zelf regelmatig opgepast bij vrienden en bij schoonbroer. Vind dat zelf nooit een probleem en doe het graag als je mensen daarmee wat “vrijheid” kunt geven. Ga er vanuit dat ik als het zo ver is om een wederdienst mag vragen .
Jep, Ik herken het. 3 slechte slapers, waarvan de oudste 2 inmiddels natuurlijk al lang geen probleem meer zou geven, maar de jongste is ook wel zo dat je die niet bij een 16 jarig meisje achter kunt laten. Mijn schoonouders zijn niet verantwoord (voor ik word beschuldigd van te overbeschermend, mijn schoonvader is een alcoholist, schoonmoeder een narcist en man is als kind mishandeld) en mijn ouders vinden 3 kinderen te veel. Voor nood willen ze nog wel oppassen (ziekenhuisbezoek)en 1 keer in de week passen ze een uurtje op na school, maar dat gaat altijd al met veel gesteun en gezeur (was hun idee). We zijn er inmiddels wel aan gewend, maar leuk is anders. Wat scheelt is dat nu ze ouder worden we makkelijker gewoon met zijn allen wat gaan doen. Ik vind het ook niet heel erg, ben toch niet het type voor weekendjes weg zonder de kinderen, maar een keer een avondje zou wel fijn zijn. De kinderen slapen wel eens bij mijn ouders, maar dan niet tegelijk. Mijn zwager wil geen kinderen en mijn zusje heeft het te druk met zichzelf en is niet betrouwbaar qua afspraken. Die zegt ja en belt 1 minuut van te voren af.
Dat lijkt mij heel lastig dat je niet echt terug kan vallen op iemand. Wij hebben alleen mijn ouders hier die kunnen oppassen en het met liefde doen. Ik ben zelf een persoon die hem niet graag weg brengt en het dus eigenlijk bijna nooit doet buiten werk om. Maar de gedachte dat wij iemand hebben om op terug te vallen is erg fijn. Buiten mijn ouders om zou ik hem niet graag achter laten bij een oppas die we niet echt kennen.
Jep, herkenbaar. Twee slechte slapers, dus ik ben ook niet zo geneigd er andere mensen mee lastig te vallen. Schoonouders hebben geen zin in oppassen en hebben ook geen extra kamer. Ouders doen het in uiterste nood wel, maar als ze er al zo in staan ben ik natuurlijk niet echt geneigd het te vragen voor iets triviaal als naar de bioscoop gaan bijvoorbeeld. Mijn zus zit zelf op de rand van een zenuwinzinking, dus daar moet ik het niet aan vragen. En mijn schoonzus... Tja, die bekommert haar nooit om haar metekindje dus daar vraag ik het ook niet aan. Dus ik snap je. Mijn dochter is nu vijf, mijn zoontje net één geworden. Ik heb me voorgenomen om zodra hij twee is, toch een externe babysit te gaan zoeken. Want het is echt niet haalbaar om echt nooit weg te kunnen met ons twee. Maar nu is hij dus nog zo'n slechte slaper dat ik hem niet durf ' uit te besteden' aan een externe babysitter.
Hier passen over het algemeen onze ouders, Oom/tantes en een nichtje van 18 op. Ik heb nog een heel leuk betrouwbaar meisje van 17 leren kennen via vrijwilligerswerk die al heeft aangeboden om op te passen, dus die staat op onze reserve-lijst. Binnenkort maar eens uit proberen. We gaan niet vreselijk veel samen of met vrienden weg, zeg 1x per 6 weken. Maar dat vinden we allebei wel erg fijn en gezellig!
Wij ook nooit. Onze oudste is nu 6 en ik denk dat we nooit verder zijn gekomen dan een keer of twee de buurvrouw met de babyfoon voor een uurtje. We zeggen steeds tegen elkaar dat we op zoek moeten. Meer moeten inversteren in elkaar ook. Maar het lijkt er niet van te komen...
Mijn kinderen gedragen zich altijd keurig als er oppas is. Ik geloof echt dat ze het weten als papa en mama beneden zitten. Dan kunnen ze gaan klieren. Maar als er een meisje uit de buurt op de bank zit, blijven ze muisstil. Ze zijn 2.5 en bijna 1.
Misschien is het een idee om op zoek te gaan naar een oudere oppas met de nodige ervaring? Bijvoorbeeld via een oppasbureau? Die weten wel raad met een kindje die moeilijk slaapt en schrikken hier niet vlug van.
Wij hebben ook nooit oppas gehad, nu slapen er wel eens kinderen bij mijn schoonmoeder maar vier is echt teveel dus vaak slapen er dan 2 bij haar en twee gewoon thuis, Maar samen weg hoeft voor ons ook niet, wij vinden het net zo heerlijk om thuis de lampen te dimmen kaarsjes aan, tafel dekken als de kinderen slapen, lekker muziekje op de achtergrond en dan van een restaurant in de buurt een menu mee naar huis nemen ( wij wonen aan de grens van duitsland en daar is een restaurant die biefstukken e,d als afhaal menu’s hebben haha ) en dan samen thuis gezellig maken, hele avond lekker kletsen, nog even uitbuiken op de bank en 1 aflevering van een serie kijken om daarna samen lekker naar bed te gaan. Of gewoon mensen bij ons thuis uitnodigen om gewoon lekker een kaartspelletje te doen onder het genot van een drankje, Voor ons hoeft dat weggaan niet perse, tuurlijk lijkt het wel eens lekker, maar dat komt wel, tot die tijd doen we het fijn op deze manier, Als het voor jullie belangrijk is zou ik kijken naar een leuk oppas meisje van 16 of 17 die zo af en toe eens een avondje op kan passen, of inderdaad al een wat meer ervaren oppas die ervaring heeft met kindjes die moeilijke slapers zijn.
Maar als ik puur naar mezelf kijk, dan is die 'oppas met ervaring met slechte slapers' nog steeds geen oplossing. Want wat me tegenhoudt is niet zozeer het idee dat die oppas er dan mee zit. Wat me tegenhoudt is dat het sowieso al een heel traject is om mijn kinderen rustig te laten slapen. Mijn vrees is dat als zo'n kleintje in paniek wakker schiet en dan een vreemde voor zich krijgt ipv mama of papa, al de vooruitgang meteen naar de vaantjes is en we weer bij af zijn met een angstig kind dat geen vertrouwen heeft in gaan slapen... Vandaar hier toch alvast het idee dat ik een oppas pas ten vroegste binnen een jaar wil proberen.
Klopt, dat is ook wat ons onder andere altijd tegen heeft gehouden. En nu kan het ivm de jongste nog niet. Slaapt overigens ook nog niet goed.
Nee dat is ook lastig. Begrijp me niet verkeerd, in geval van nood zullen we altijd op mijn ouders kunnen terug vallen, maar helaas gaat het normaal gesproken niet altijd van harte.
En gewoon overdag een keertje een oppas laten komen? Zodat je zelf samen kunt gaan lunchen of even de stad in of ....
Wij hebben zelden oppas (Dl was extreem eenkennig), maar soms is het nodig en dan komt er een aardig buurmeisje. Dl wil dan vroeg naar bed, geeft geen piep en blijft de hele avond in bed Mijn ervaring is dus dat het geen probleem hoeft te zijn, zodra je kind maar oud genoeg is om te snappen wat er gebeurt, en dat je weer terugkomt natuurlijk.
Onze oudste hebben wij vanaf 3 maanden regelmatig laten logeren bij mijn ouders. Ook toen hij nog een slechte slaper was. Dat is goed gekomen, hij is nu 3 en een goede slaper gelukkig. Hij logeert regelmatig bij mijn ouders of zus. Ook hebben we een oppasmeisje dat af en toe hier thuis komt. Mijn oudste wordt niet meer wakker of zelden als hij naar bed wordt gebracht dus prima. Nu hebben we wel sinds 4 maanden een baby erbij en nu zijn we nog niet weggeweest. Omdat ik wachtte tot hij wat rustiger savonds werd. En dat is nu aan het komen dus ik verwacht in januari wel weer eens het oppasmeisje te kunnen laten komen. Maar goed, hier gaat het altijd goed en geen rituelen die we hoeven toe te passen om ze te laten slapen. Als jullie het geen probleem vinden prima toch. Als je dat wel vindt zou ik op zoek gaan naar een ervaren oppas of waar je vertrouwen in hebt, misschien af en toe even laten wennen met jullie erbij etc...
Nu gebeurd het niet vaak, maar soms hebben we gewoon oppas nodig, bvb bij de 20w echo. Of een bruiloft van familie ( die om 20:00 pas begon ) Wat mij inderdaad opviel is dat je toch niet perse een( hele )avond weg hoeft te zijn? Wij zijn wel eens een keertje op zondagmiddag naar de bios geweest. Het komt heel weinig voor maar toen hebben hele goede vrienden van ons opgepast. Zijn lekker met hem naar de kinderboederij geweest. Zit je niet met het hele slaapprobleem, hij had een leuk uitje. Wij ook. Heb je geen hele goede vrienden waar je kids eens een middagje kunnen spelen, bvb met hun kids. Of die je kids op sleeptouw nemen? Ik moet het echt bijna maanden van te voren plannen, maar het lukt me wel vaak. Ons zoontje is ook een drama slaper, en savonds is hij dan gewoon weer lekker thuis met mama en papa.