Wij twijfelen al maanden over nog een kindje of niet. (We hebben er samen eentje, mijn man heeft nog twee kinderen uit eerdere relatie die bij ons wonen maar die zijn te oud voor onze dochter om een band mee te krijgen. De twee oudste hebben een hoop issues, kijken niet om naar mijn dochter, ze hebben onderling niet eens een band) Maar dat even terzijde. Onze dochter is drie en groeit dus grotendeels op als enig kind. Ik hou van kinderen maar vind het nu af en toe al heel erg druk. Toch wil ik een broertje/zusje voor mijn dochter zowel voor nu als juist ook voor later. Is dat een verkeerd motief om aan nog een kindje te beginnen? Klinkt zo hard, maar het is mij om het even denk ik. Als we het hierbij zouden laten zou ik even verdrietig zijn maar dat zou ook goed zijn voor mij (eigenlijk alleen vanwege de drukte). Maar als er wel nog een kindje zou komen zou ik dat ook leuk vinden, met name omdat ik dat heel erg wens voor mijn dochter. Ik ben alleen zo gek op mijn dochter dat ik me niet kan voorstellen dat ik dat voor een tweede ook voel.. Sorry een hoop twijfels en een beetje onsamenhangend verhaal maar ik hoop op wat advies waardoor mijn twijfels minder worden..
Lastig dilemma hè. Ik zal op een paar van je twijfels ingaan: 1. Ja van je tweede kindje zal je waarschijnlijk evenveel houden als je eerste! 2. Ik vind het zelf geen goede reden om voor nog een kindje te gaan puur als een broertje of zusje voor je eerste kind 3. Een oudere stief broer of zus hoeft geen reden te zijn om geen goede band te hebben. Ik zou persoonlijk daar meer in investeren zodat jullie met alle kinderen samen een hechter gezin gaan vormen 4. Ik zou zeker niet voor een tweede gaan als je het nu al af en toe te druk vindt! Succes!
D Dankjewel voor je reactie! Punt drie is helaas geen optie. Als ik het je zou uitleggen zou je het direct begrijpen, maar daar is het verhaal te lang voor. (Het zou me verbazen als wij de oudste van het stel over 10 jaar nog zien, het is echt heel heftig en niet leuk. We zijn er in het verleden zelfs bijna door uit elkaar gegaan. Maar bij hun moeder kunnen ze ook niet wonen.) En over punt twee twijfel ik dus zo. Ik was gek op de babytijd, er is niets mooiers is het leven dan mijn dochter. Als het echt zo is dat je van een tweede net zoveel kan houden als van een eerste dan verdwijnt alle twijfel waarschijnlijk het moment dat de baby geboren zou worden. En je laatste punt, ja die is moeilijk. Maar met eentje is het voor veel ouders af en toe ook chaos en te druk en toch gaan mensen voor meer kinderen Ik vraag me af of dat niet gewoon investeren is..?
Ja over.l pint Één zou ik me echt absoluut geen zorgen maken Punt Drie kan ik natuurlijk niet op afstand inschatten Punt Vier zou ik zelf niet te licht over denken. Mijn insteek is altijd geweest dat we pas voor een volgend kindje gingen op het moment dat we het gevoel hadden het gaat echt relaxed de laatste maanden zo, we hebben echt het gevoel dat het allemaal makkelijk loopt en dat we ‘tijd over ‘ hadden als het ware. Zolang je niet dat gevoel een groot deel van de tijd hebt zou ik er persoonlijk nog niet voor gaan
Zonder de achtergrond te weten, een leeftijdsverschil zegt niets over de band die je hebt. Mijn man heeft een zusje van 14 jaar jonger, die was 4 toen ik mijn man leerde kennen, die heb ik echt zien opgroeien, en inmiddels is ze een ontzettend leuke twintiger met wie we een heel goede band hebben. En ook de kinderen vinden zo'n jonge tante erg leuk En kort gezegd, ja je kan van een tweede kindje echt net zoveel houden. Liefde wordt alleen maar meer als je het deelt Wat betreft de drukte: twee kinderen voelt vaak niet eens zoveel drukker. Tenminste, met twee vraag je je af waarmee je het met 1 kind ook alweer zo druk had om er dan eens maar eentje bij je te hebben geeft ineens een weldadige rust. Je zegt dat het je om het even is, maar ik lees tussen jouw regels door dat je het eigenlijk we zou willen, maar je erbij kan neerleggen als het hierbij blijft. Klopt dat? Als jullie het wel willen, zou ik zeggen go for it!
Ja ik zou het zeker willen. Ben alleen een beetje angstig (wordt het te druk? Hoe kan ik van nog een kindje houden?). Maar als ik eerlijk ben denk ik dat die angsten onzin zijn. Of je nou 3 of 4 kinderen hebt... druk is het namelijk tóch wel! De tijden van uitgebreid een boek lezen rustig op de bank komen ooit wel weer.. Ik ben me vooral bewust van de negatieve gevolgen (want als ik ga nadenken over zo een hummeltje op mijn borst dan ben ik zo om!)
Wat zijn de negatieve gevolgen dan? Dat het drukker wordt? Als dat de enige reden is om het niet te doen zou ik er voor gaan.
Ik zou kijken naar wat jij wilt, niet of het voor je dochter leuk is om een broertje of zusje te krijgen. Of jij gelukkig bent is tenslotte minstens net zo belangrijk voor haar welzijn. Over dat je minder van een tweede kind zou houden hoef je je geen zorgen te maken, dat komt echt helemaal goed. Zonder je situatie te kennen, vraag ik me af of een vorm van respijtzorg voor je stiefkinderen een optie is. Dat ze een keer ergens gaan logeren en jullie het rustiger hebben. Jullie kunnen dan eens een keer opladen en de zorg bij hun thuiskomst ook weer beter aan.
Ja je kan even veel houden van een tweede kind als van een eerste kind en het mooie van twee kinderen is ook de interactie tussen de 2. Waarom wil je zo graag een broertje of zusje voor je dochter? Wat is er mis met enig kind zijn? Tuurlijk het kan een leuk speelkameraadje zijn maar het leeftijdsverschil is minstens 4 jaar dus het duurt nog wel een tijdje voordat ze echt met elkaar spelen. Wat als ze elkaar niet liggen, er geen klik is? Dan hebben ze later ook niets aan elkaar? Verder zie vetgemaakte stukken: wil je nog een kind of wil je gewoon nog een keer een baby/de babytijd beleven?
Dat kun alleen jij (naja jullie) beslissen en het is niet zo dat je het nu direct moet beslissen. Ik vond van 1 naar 2 even een overgang, je moet weer heel nieuw ander ritme creëren. Maar het is me nooit teveel geworden en heb het ook niet als mega druk ervaren.
Ik vind het negatief afschilderen van de andere twee kinderen van je partner niet chique. Geen band hebben, niet omkijken naar jouw kind. Je hebt het over kinderen hè? Misschien had je man er meer aan moeten doen, heeft de scheiding die volwassen mensen hen aangedaan hebben hen pijn gedaan.
Ik vind een kindje krijgen, mede om een broertje of zusje voor je andere kindje te krijgen, juist een prachtig mooi iets! Het moet utieraard niet de enige reden zijn, je moet zelf ook met alle liefde een kindje willen, maar hoe mooi vond ik het om mijn oudste dochter een klein zusje te geven Of ze beste vrienden worden of later hun eigen gang gaan zonder elkaar heb je nu nog geen grip op maar voor nu geniet ik intens van die 2 dametjes bij elkaar Dus ja, ik vind dat absoluut een mooie extra reden! Wij kunnen jouw situatie thuis niet beoordelen, dus het is lastig om voor jouw situatie te zeggen: doe het wel of doe het niet... Probeer je eens voor te stellen dat je besluit om het hierbij te laten, geeft je dat juist rust, of ben je bang dat je achteraf spijt zou krijgen? Liefde voor een 2e kindje komt, absoluut! Ik was er ook zo benieuwd naar of dat ik net zoveel van de 2e kon houden, en het gaat zo automatisch! Heerlijk die liefde! Ja met 2 jonge kinderen zal het absoluut druk(ker) zijn maar probeer daar ook lekker van te genieten, die hoogtijdagen!
Hou er wel rekening mee dat een bloedband geen garantie is voor een goede relatie. En dat ze elkaars als jonge kinderen ook dagenlang dwars kunnen zitten, jaloers zijn. En dat het verschil tussen 1 jong kind of 2 best heftig kan zijn. Ik deed het echt niet zomaar bij in ieder geval. Ik hou wel net zoveel van mijn tweede kindje maar ik heb me met name het eerste halfjaar vaaaak afgevraagd wat ik me in vredesnaam op de hals gehaald had. Nu moet ik wel zeggen dat bij mij het leeftijdsverschil wat kleiner was. Maarja ergens komt het ook altijd wel weer goed als de wil er is.
Ja, je kunt en gaat echt net zoveel houden van een 2e eigen kind dan van je 1e. En om alleen te moeten opgroeien is ook niet fijn voor je dochter. Zeker aangezien ze aan de andere 2 niets heeft. Ook niet in de toekomst. Ik denk dat in deze situatie de problemen met je 2 stiefkinderen wel een rol spelen. Blijkbaar hebben ze veel problemen en zit jij ermee opgescheept. Hoe oud zijn ze en tot wanneer blijven ze in jullie gezin? Zijn er geen mogelijkheden om de zorg te delen of ze gedeeltelijk elders onder te brengen als ze zoveel negatieve invloed hebben op jullie? Deze kinderen zijn niet van jou en kan je waarschijnlijk niet meer veranderen. Je partner zal beter zijn best moeten doen. Het is zijn verantwoordelijkheid. Richt jij je op je eigen kinderen. En onderneem daar leuke dingen mee. Als stiefkinderen zich kunnen gedragen betrekt je hen daarbij en anders is het aan je partner om dit op te lossen.
Inderdaad erg lastig om advies te geven wanneer we de situatie met je stiefkinderen niet goed kunnen inschatten... Blijkbaar een hele problematische situatie? Het klinkt alsof jullie je daar bij neer hebben gelegd en ik denk dat het verstandig is om eerst deze situatie aan te pakken. Dit zal uiteindelijk voor meer tijd en rust in het gezin zorgen.... je 3 jarige gaat over een jaar naar school en dan is er automatisch ook meer tijd voor een baby. Denk ook niet dat je de wens voor een 2e geheel van je stiefkinderen moet laten afhangen, daar ga je later echt spijt van krijgen. Hoe staat je man er in?