Ik voel me rot, iedereen in mijn omgeving raakt zwanger! En ik gun het ze ook echt, maar hoe gaan jullie met dit soort tegenslagen om??? Wij hebben gewoon moeite om überhaupt zwanger te worden. En dat is nu eenmaal zo.. Maar ik vind het zo frustrerend en soms ben ik er ook zo verdrietig om!
Ik ben er heel eerlijk in. En als ik het niet zie zitten om naar een babyshower of wat dan ook te gaan dan geef ik dat eerlijk aan en stuur ik wat op. Heb het gelukkig nog niet heel vaak meegemaakt. Ik weet niet wat ik dan zou doen, voel me nu ook al schuldig dat anderen er op die manier “last” van hebben. (Dat ik sociale dingen in familie/vriendenkring oversla).
Ik kon uiteindelijk niet eens meer blij zijn, dus kregen ze van mij geen felicitatie.. (de aankondigingen waren vaak via facebook) Nu ik zelf zwanger ben kan ik wel t opbrengen om te feliciteren, maar hoeft t niet meer, want ze gaan onderhand al bijna bevallen. Het is een moeilijk dingetje.. en héél pijnlijk ik weet t! Ik hoop dat je gauw mag volgen mop!♡
Vorig jaar met kerst ik had net mijn curretage achter de rug was een emotioneel wrak. Vertelde mijn broer en zijn vriendin dat ze zwanger waren. Poe ik was oprecht blij. Maar kon mijn tranen niet tegen houden. Ik heb mezelf die hele dag zo in de weg gezeten. Ze begrepen het heel goed en vonden het juist fijn dat ik niet alsof deed. Het was een moeilijke periode zeker omdat we anders samen zwanger zouden zijn. Nu een jaar later ben ik nog steeds niet zwanger maar wel tante van een geweldig neefje zo trots.
Ik kan het enigszins ventileren omdat ik al 2 kinderen heb maar ook ik heb er moeite mee. Dat zijn volgens mij ook gewoon normale gevoelens in onze situatie. Hoe ik ermee om ga; Aankondigen is even tanden bijten en blij zijn. Daarna praat ik er altijd over met iemand anders en dat helpt me enorm. Ik bedenk me dat die persoon misschien wel in dezelfde schoenen heeft gestaan. Of weet ik veel wat mee gemaakt heeft. Mensen zijn daar helaas niet altijd open over. Probeer uit te spreken dat je het lastig vind of breng desnoods je verhaal naar buiten. Dan weet je omgeving waar ze rekening mee kunnen houden.
Ach meid wat is het een lastige situatie hè. Ik zou gewoon duidelijk je eigen grenzen aangeven. En als jij het lastig vind dit ook eerlijk toegeven. Ik feliciteerde wel, maar melden vaak ook dat ik het ook wel lastig vond. Jouw verdriet mag er ook zijn. Hopelijk mag er ook snel een wonder in jouw buik groeien
Het is en blijft gewoon heel pijnlijk. Zoals je weet hier nu richting de 3 jaar proberen voor een 2e kindje en in onze omgeving raakt iedereen ook heel makkelijk zwanger. Terwijl wij hier de ene na de andere teleurstelling krijgen. Mijn lijf is gewoon een zooitje. Blij zijn lukt mij al niet meer, maar ik zet vaak een masker op. Onze familie weet wel van onze situatie af dus dat is wel fijn. Maar om echt antwoord te geven op je vraag.. dat kan ik helaas niet. Zit met hetzelfde probleem
Ja ik ga zielig in een hoekje huilen of reageer het af op me vriend maar dat is ook niet juist! Gelukkig weten het een aantal mensen het en dat lucht op. Ik probeer er altijd maar beetje voor weg te lopen
Klopt een deel weet ook al waar wij in zitten en schrikken dan ook heel erg! Maar vind wel lastig. Ook richring me vriend. Die moet elke dag met zo’n persoon samen leven
Klopt een masker zet ik ook de hele dag op. Soms wil ik m af doen en gewoon even mezelf zijn, ook bij de mensen die het weten maar dat doe ik niet omdat ik dan echt heel sago en lelijk kan gaan doen! En dat wil ik ook weer niet
Soms vind ik het lastig om me grenzen aan te geven. Ik wil er ook niet continue voor weg lopen. Het is nu eenmaal onze situatie maar daar hoef de ander die wel graag erover praat niet de dupe van te zijn. En dan zet dat masker alweer op en ontvang ik het maar. Is misschien ook niet goed om zo te denken
Lastig blijft het hè. Probeer wel toe te geven aan je gevoel, je mag je best verdrietig voelen (of boos, gefrustreerd etc). Gooi alles eruit, ga een stuk wandelen en dan weer door met t dagelijks leven (werkt bij mij). Ik jank soms de hele boel bij elkaar, en laat mezelf dan ook bewust van alles denken etc. Daarna is t weer tijd voor de orde van de dag. Maar t blijft rot. Ik ben er gewoon eerlijk in, ook tegen mensen die ik niet heel goed ken (als t toevallig ter sprake komt). Er zijn toch wel veel mensen bij wie t niet makkelijk is gegaan, maar dat hoor je helaas niet zo vaak. Ik hoop zo dat jullie wens uit mag komen ❤️
Hele dikke knuffel lieverd! Dat is zoiets moeilijks... ik ventileer thuis alles... of gooi het eruit bij een vriendin/familie. Het scheelt dat bij ons best veel mensen ervanaf weten, altijd iemand bij wie ik mn frustratie kwijt kan! Bij mij in de klas (kleutergroep) zijn pas 2 moeders bevallen. En werkelijk... al die babypraat van ouders! Leuk voor hen maar ik word er flink simpel van. Ik loop dan maar gewoon even weg. ‘Pietje heeft me nodig’. Ofzo.
Ah dat is toevallig. Krijg zojuist de volgende aankondiging. Ook nog net als ik voor het derde kindje. Gelukkig apte meteen mijn vriendin. Dat vind ik dus wel extra lastig hè? ik wil ook graag een derde kindje
Mijn zoontje net; mama jij maakt gewoon langzaam baby’s. Ik denk als je 35 bent dat er ook een baby komt. *32 nu. De lieverd!
Dankje Meis! Super lief!! Doet me goed! ❤️ Ik loop ook vaak weg! Maar soms vreet het je dan zo op!! Grr.. ik krijg ook steeds meer hekel aan mensen (niet leuk!!) hormonen??? Steeds meer mensen komen het nu ook te weten en dadelijk als ik in de mmm terecht kom zal mijn werk het ook gaan weten! Ik ventileer ook veel thuis! Alleen is dat vaak op me partner en dat verdiend hij ook niet altijd! Hihi. Ik ben dan vaak een gruwelijke heks! Ik heb het soms gewoon erg moeilijk ermee. Vooral het nieuws dat er weer eentje zwanger is. Bleh Hoe is het met jou?? Je gaat ook door een hele heftige periode zie ik
Het staat mij soms ook zo enorm tegen dat mensen maar denken alles te kunnen zeggen! En het is werkelijk nooit goed... want als je nmr 1 eruit gepoept hebt komt de vraag wanneer je voor nmr 2 gaat. Vreselijk! Hier gaat het wel. Mn vriend is heel rustig en met mij is het vooral met enorme ups en enorme downs. En alles ertussenin! Het hoort er helaas bij... we hebben alle papierwerk voor mck leiderdorp ingestuurd en het is nu wachten tot ze contact opnemen voor een intake. We willen een donortraject ingaan... lief dat je het vraagt meis!❤️ Mijn vriend krijgt het er ook regelmatig van langs haha! Echt heel erg... hij laat me dan even razen en als ik rustiger ben komt hij me knuffelen. Hij heeft feilloos door wanneer ik me druk maar of verdrietig ben...