Vanaf een kleine twee maanden geleden heb ik een ommekeer gekregen in mijn verlangen. Het is niet dat ik nu geen kleintje meer wil. Nog altijd is dat verlangen enorm maar ik denk dat ik de teleurstelling steeds zo veel te groot vond dat er een knop is om gegaan. Heeft iemand die gevoelens ook misschien. Ik hou netjes mijn temp. bij. Gebruik ovul. testen en klus gezellig wanneer het zover is maar het idee dat het echt nu een keer raak moet zijn is er een beetje af. Zelf kan ik het wel analyseren maar toch vind ik het ook raar. Moet ook eerlijk bekennen dat ik bang werd voor de obsessie. Ach misschien is dit mijn laatste redmiddel wel om de tijd door te komen Wanneer je alles voor je gevoel al geprobeerd hebt moet je toch iets en wie weet. Wanneer je er niet meer zoveel mee bezig ben...
hihi tja meis het is me wat! ik heb natuurljk nog niet zoveel maandjes achter de rug maar de eerste maand had ik eigenlijk zoiets van-> god zou me menstruatie nu vanzelf opgang komen? En niet zo zeer van jah ik ben zwanegr... nu de tweee maand heb ik weer zoiets van wanneer word ik nou ongi? maar er zit wel een groter verlangen bij... terwijl ik voor mijn doen nog aardig rustig blijf! Maar meis, maak je niet druk ik denk dat dit heel goed is! je kunt er maar beter relaxer mee omgaan.... dnk ik.... al is dat voor de meeste niet echt makkelijk....
ken het helemaal heb er nu (probeer ik tenminste) afstand van genomen ik mag nog steeds niet klagen ben nog niet ech tzolang bezig maar bij mij komt het meer omdat het bij de 1e twee kids zo snel ging dat ik nu zoiets had van pff...en ik was er ook echt wel meer mee bezig dan destijds nu laat ik het gweoon voor wat het is en zie ik wel wanneer het raak is.... ik zit hier gewoon wat minder, doe thuis andere dingen die mijn aandacht nodig hebben dus ja ik zie het wel, hoop in ieder geval van harte voor je dat het gauw raak zal zijn meid...
Ik probeer het gevoel wat jij hebt wel te bereiken! Ik ben het helemaal zat om zo gefocussed te zijn op zwanger worden, dus ik probeer relaxter te worden, maar da's best moeilijk!
er komt een soort rust he lot? Deze keer weer.. ben amper teleurgesteld, erg maar je raakt gewend.. Mijn man en ik zeiden beide vanavond.. we zien wel wanneer het komt.. ik ga er niet meer over stressen.. ik kan er toch weinig aan doen, klussen doen we helemaal op het juiste moment.. meer kan ik niet doen.. ik snap je helemaal..
ik heb dat ook wel een beetje ben ook al dik een jaar bezig maar het schiet ook niet op, ik geef de moed niet op bij mijn moeder heeft het ook lang geduurt maar soms heb ik ook zoiets van ach laat maar zitten.. maa de wens is toch te groot..
En als je nu eens die ovutesten weglaat en het tempen? Zou dat ook niet wat meer rust brengen. Ik lees af en toe met verbazing hoeveel mensen dat doen en dan al zo snel. Nu moet ik zeggen dat 9 maanden niet snel is hoor!! Maar goed mss brengt het wat meer rust als je dat gewoon laat en dan rond je vruchtbare dagen wel gewoon klust. Ik neem aan dat je ongeveer weer wanneer je vruchtbaar bent. Maar niet opgeven hoor er zal voor jullie ook vast een wondertjte komen.
Ik ben ongeveer n jaar bezig geweest met t idee dat ik weer zwanger wilde worden. En 8 maanden gestopt met de pil. Eerst heb je zoiets van YES we gaan er voor.. Dan komt de verdorie wanneer is t nou eens raak! En uiteindelijk heb je zoiets van nou t komt maar niet...we zien wel.. En ineens veranderde mn menstruatie...net zoals de vorige keer dat ik eerst moest stoppen met de pil. Het werd heviger..meer pijn enzo (en had al genoeg eigenlijk). Dus had zoiets van... Misschien ben ik dan nu wel helemaal ontpilt? En 2 maanden erna bleek ik zwanger!?! Het blijft n wonderlijk iets. Zowel je lichaam die zich "klaar maakt" en zich ontdoet van de pil, als het zwanger worden en zijn zelf. Dat je psyche ermee mee helpt lijkt dan toch eigenlijk niet zo vreemd. Lichaam en geest hebben nauwe banden Ik ben overigens nooit met ovu testen etc bezig geweest. Heb wel op t punt gestaan maar dat was in de "waneer is t nou raak" periode en kort daarop kwam de "we zien wel" periode en heb ik me er minder tot geen zorgen meer om gemaakt. Is misschien makkelijker als je al zwanger geweest bent en weet hoe snel t kan gebeuren maar ook dat je na pil gebruik n aantal maanden zal moeten wachten. Mn eerste duurde ongeveer net zo lang omdat ik moest ontpillen, mn tweede was meteen raak maar moest toen ook niet ontpillen. En nu na t ontpillen..na 8 maanden weer raak.
hee lot! ik heb dat nu ook meer hoor....idd wat natasja al zegt, meer een soort rust. dit heeft bij mij ook zeker te maken met het feit dat ik nu na een half jaar ziekenhuisbezoekjes, even zelf met alleen mijn lief natuurlijk aan de slag mag. ik heb medicijnen voor 4 cyclussen meegekregen, en als ik die moet nemen, ben ik er uiteraard meer me bezig. maar de vorige cycli was het onvermijdelijk dat ik er mee bezig was, ivm gemiddels 3-4 bezoekjes aan het ziekenhuis. ik blijf tempen, als een soort controle middel voor mij eisprong en we vrijen nogsteeds op hoge frequentie... maar ik voel nu dat ik minder teleurgesteld zal zijn, wanneer het weer eens niet gelukt is. EN DAT, is een hele grote stap voor mij in de relaxte richting! liefs elfje
Phoe. Gelukkig! Inderdaad de rust is toegeslagen. Dat is mooi verwoord. Ook mijn ongi was de laatste maand echt net als vroeger (op de badkamervloer liggen en niet meer voor of achteruit kunnen terwijl de sluitspieren hun werk niet meer kunnen en ook de boterham van die morgen zijn weg weer terug weet te vinden) Het was al niet te harden al die maanden ervoor maar afgelopen maand was het net als 13 jaar geleden. (de reden om aan de pil te gaan op je 15e) Misschien dat het lichaam zo lang nodig heeft gehad te ontpillen. Mag ik jullie allemaal bedanken voor de lieve woorden. Ik kon ze stiekum toch wel goed gebruiken.
Ik heb dat juist in het eerste jaar gehad! Zo van we zien wel of het komt... Toen een aantal maanden er alleen maar mee bezig zijn en dat ebt nu gelukkig ook weer weg, kan nu ondertussen weer een beetje denken van als het komt dan komt het! Maar helemaal zoals in het eerste jaar is het nog niet. Hoop dat ik er snel weer zo mee kan omgaan, geeft inderdaad veel meer rust! Marian
Dat van die rust herken ik ook. Heb ik sinds deze maand ook, zoiets van oke, we zien het wel. Maar naar mijn gevoel is het ook zo, dat als je er mee begint, alles ineens om het krijgen van een baby gaat. Je bent er samen klaar voor, laat maar komen. Als dan net als bij ons na een aantal maanden blijkt dat het wat langer gaat duren, komt het "normale leven"weer meer op de voorgrond. En dat leven was eigenlijk ook altijd al wel gewoon leuk bij ons! Dus die baby is nog wel steeds welkom hoor, graag zelfs. Maar ik zie wel wanneer. Voorlopig staat mijn favoriete seizoen voor de deur en wachten er heerlijke vakantie's !!! Ben daar eigenlijk even meer mee bezig. Groetjes Monique
Ik ben stinkend jaoers op iedereen om me heen die "meteen" zwanger is, maar dank, onze tijd komt nog wel. Als we een jaar bezig zijn dan word ik denk ik wel echt gek!