ik zou toch oppassen met het roepen dat de vader het kind niet mag zien hoor. als je kindje straks volwassen is en hij heeft die keus niet gehad, dan kan je dat nog wel eens duur komen te staan. dus, ik zou, als de vader contact wil, hem gewoon contact laten hebben (tenzij hij iets vreselijks heeftgedaan in de zin van mishandelingen ofzo) want anders ben jij straks het zwarte schaap
Hoi meiden! Sorry hoor maar wat een vreselijke eikels zijn de meeste van jullie exen! Ik heb ook van die exen hoor (heb ik dan wel geen kindje mee)... Die ben je sws beter kwijt dan rijk! Mijn huidige vriend en ik stonden ook op het punt om uit elkaar te gaan, toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Toen besloten we het nog een keer te proberen en nu gaat het gelukkig beter dan ooit! Groetjes Cossy
hey cossy ik hoop voor jou dat het zo blijft. mijn ex is tussendoor terug vrijgezel. hij komt een paar keer per week langs. het is al zover gekomen dat we na 6 maanden uit elkaar te zijn terug gevoelens aan het krijgen zijn voor elkaar. Hebben jullie er ervaring mee? kan iemand mij raad geven?
ik WAS een ONbewust alleenstaande moeder, in de 7e maand zwangerschap besloot de vader (of heel hard gezegd donor) van mijn zoontje dat hij geen zin meer had in een kind : .. En is vertrokken en heb nooit meer iets van hem vernomen.. Toen mijn zoontje 1 werd leerde ik mijn huidige vriend kennen, en dat gaat tot de dag van vandaag prima.. In het begin had ik er echt heel veel moeite mee dat ik m'n kind moest "delen" met me vriend maar dat ging al snel weg dat gevoel.. Het is alleen soms nog een "gedoe" over de aanspreek titel van mijn vriend.. Hij heeft er vrede mee als mijn zoontje papa zou zeggen maar hij vind gewoon zijn voornaam ook Prima.. hij is zich er ook goed van bewust dat de dag gaat komen dat mijn zoontje gaat zeggen (ja of misschien ook niet) "je bent toch me vader niet" Dus wat dat betreft vind ik het soms erg lastig..omdat we wel eerlijk tegen hem willen blijven...over zijn biologische vader.. maar goed wat is wijsheid, me zoontje zelf laten beslissen hoe hij me vriend noemt.. hij hoort op de psz natuurlijk ook "papa dit papa zus en papa zo" en hij heeft in principe nu ook een eigen papa.. Ik ben erg blij met mijn huidige vriend en dat mijn zoontje nu een "papa" heeft.. maar sommige dingen blijven hier echt moeilijk aan weet niet of dit herkenbaar is en hoe jullie dit dan doen?
Ik wil jullie toch meegeven op te passen met wraakgevoelens tegen de vader van je kind. Mijn biologische vader heeft mijn moeder ook achtergelaten met mij toen ze opeens zwanger bleek, maar hij heeft het daar echt wel moeilijk mee gehad. Mijn moeder heeft nooit ook maar 1 kwaad woord over hem gezegd en mede daardoor heb ik nu toch alsnog een goede band met hem kunnen opbouwen. Doordat mijn moeder er zo relaxed onder was, heb ik nooit een wrok naar hem toe ontwikkeld. Ik denk toch dat dat heel erg belangrijk is. Mijn moeder is altijd eerlijk geweest over zijn identiteit en heeft mij heel erg gesteund toen ik contact met hem ging zoeken. En ze had dat absoluut niet anders moeten aanpakken. Ook eikels kunnen veranderen en als ze ouder zijn opeens een stuk volwassener zijn.
Ik had ook vanaf mijn derde een "nieuwe" papa en mijn moeder heeft mij gewoon op mijn eigen tempo laten beslissen wanneer ik hem zo zou noemen. Ik denk dat het helemaal geen kwaad kan als hij je vriend "papa" gaat noemen. Dat is toch juist allemaal fijn voor je zoontje dat hij een vaderfiguur in zijn leven heeft? Overigens heb ik op mijn vijfde de naam van mijn "vader" gekregen toen mijn ouders gingen trouwenomdat mijn biologische vader mij niet had erkend en mijn "nieuwe" vader dit makkelijk kon doen. Zolang niemand je nog heeft opgeeist, kan iedere willekeurige man met toestemming van jou je kind erkennen. Dat was ook de juiste beslissing van mijn moeder. Ik heb bij hem echt het gevoel dat hij gewoon mijn vader is. En zo ziet hij mij ook. En dat is het belangrijkste denk ik: dat je kind een moeder en een vader heeft op wie hij kan terugvallen.