Hallo dames, Wat een tijd hebben we achter de rug met corona. Maar ik ben nu2 jaar bezig met onderzoeken bij youz voor zoon, verdenking ADHD en ass. Maar het schiet allemaal maar niet op. Gek wordt ik er van. Hoe liep dit bij jullie?
Bij ons duurde het ook lang. Alles bij elkaar vanaf de verwijzing tot de diagnose ook zo’n twee jaar. De situatie nu met Corona versneld het ook niet...
Het is idd wel een lang traject. Maar duurde hier geen 2 jaar. Wel 1,5 ongeveer. Het is echt vermoeiend en vervelend he? Hoe ver ben je nu? Want de onderzoeken zouden toch wel afgerond moeten kunnen zijn?
Het zijn trajecten met veel geduld, maar ik vind 2 jaar wel echt lang hoor (vooral als je bedenkt dat er bij veel verslagen bij kinderen maar een 'geldigheidsduur' van 2 jaar staat, omdat kinderen zich nog ontwikkelen en dingen veranderen...) Van verwijzing tot voorlopige diagnose en gerichte hulp was bij mijn zoon een klein jaar. Bij mijn man was het van verwijzing tot diagnose 9 maanden. Bij mijn oudste dochter was het van verwijzing tot conclusie (geen diagnose) ongeveer 7 maanden. Bij mijn jongste moeten we nog afwachten, maar verwijzing is begin feb gedaan en intake bij Youz is gepland in juni. Daarna zal het nog wel maanden duren voordat alles 'compleet is' en er gerichte hulp gaat komen, maar ik verwacht uiteindelijk nog steeds dat dit binnen het jaar zal zijn. En dat vind ik al erg lang, omdat je wel al die tijd met problemen zit... Ik zou inmiddels allang mijn beklag hebben gedaan, maar het zal waarschijnlijk niet veel uitmaken. Er is zover ik kan beoordelen simpelweg te weinig personeel cq zorgschaarste, door bezuinigingen e.d. Corona helpt dan bepaald niet mee.
Hij heeft vandaag het 2e deel npo gehad. Hierom heeft zijn neuroloog gevraagd, hij heeft namelijk ook de diagnose epilepsie erbij gekregen paar maanden geleden in het zh. Ze duwden het telkens richting mij, hechtingsstoornis door ex-man ( zoon weet hier niks van hij was 2, toen zou het door mijn nieuwe vriend komen enz enz. Terwijl de klachten maar oplopen bij hem. Laatst tijdens corona dus meer thuis en hij kon er gewoon niet mee omgaan.
Hier ruim een half jaar. Wij waren zelf steeds super snel met bellen, invullen, knopen doorhakken, etc. En werden ook heel snel geholpen.
Hier alleen ass maar nog geen halfjaar tussen op school aangeven dat ik verder onderzoek wilde tot de uitslag
Mijn oudste zoon is getest op adhd en ass bij Amacura en binnen ongeveer een half jaar de voorlopige (ivm leeftijd) diagnose adhd gekregen. Een jaar later de officiële diagnose adhd.
Hier 3 maanden maar we zaten al bij een therapeutische peutergroep en deel van de onderzoeken konden ze zo van daar overnemen dus dat maakt wel heel groot verschil.
Hier zaten wij eerst via een grote instantie maar duurde te lang. Daarna een kleine praktijk gevonden die had binnen 3 maanden alle onderzoeken gedaan.
Hier heel snel na mijn mening te snel. Wel onjuist helaas. Maar 2jaar lijkt zo lang. Heb je er vertrouwen in? Ik zou nu toch wel een beetje gaan pushen en willen weten hoe lang zij nog nodig hebben. En welke onderzoeken er nog nodig zijn. En mocht dit niet bevredigend zijn zou ik toch eens alles opvragen en naar een ander gaan. Heb je ondertussen wel al verslagen gezien?
@din0: Twee jaar lijkt niet alleen lang, het ìs ook lang! Maar als je eenmaal ergens zit en alles loopt ed, dan is iets anders zoeken (met weer een wachttijd ed) ook niet altijd handig.
Maar je hebt het over "duwen", maar kan het niet ook echt in die richting liggen ipv adhd of ass? Denk dat artsen en psychologen het toch (over het algemeen) weten? Ik heb jaren gewerkt in de kinderpsychiatrie, zat er bij mijn oudste mooi naast. Waarmee ik wil zeggen: als leek is het moeilijk te zeggen. Maar iig, bij mijn oudste duurde het 3 maanden voor ass vaststond, bij de jongste duurde adhd bijna 2 jaar. Dat komt omdat uit de eerste onderzoeken geen eenduidig beeld kwam en de psychiater geen diagnose durfde te stellen. Hij is toen naar een mkd gegaan waar ze hem meerdere malen op de groep heeft geobserveerd. 1,5 jaar later zijn de onderzoeken herhaald en kwam er overduidelijk adhd uit.
Ik heb een psychiater als kennis. Zij heeft Seyhan ook vaak gezien. En zei ook dat het echt geen hechtingsstoornis is. Daarbij doen zij op fiets varen, waar hij zelf helemaal niets af weet. Hij is vanaf 2 jaar niet meer naar ex geweest. Weet niet eens hoe hij eruit ziet. Met mij heeft hij een hele veilige hechting gehad. Hoe ouder hij wordt hoe groter de problemen worden. Want eerst was ik de overbezorgde moeder. En nu hadden ze zoiets , hij moet idd hulp krijgen. Geloof me ik mag een leek zijn, maar heb al zovaak bij het rechte eind bij mijn zoon gehad. Als moeder voel je wel als wat is. Vele ouders willen net zeggen, mijn kind heeft het niet. Uit een diva? Onderzoek kwam laatst ADHD uit. En dan nog probeert men het naar een andere richting. Hij geeft zelf al zijn klachten aan. En nog krijgt het ventje te horen, je krijgt geen medicatie. Waarop mijn zoon hard begon te huilen. Help mij toch. Hij was 4 a 5 toen klachten begonnen. Hij is 9 nu. Waarvan 2 jaar onderzoeken. Nu wordt de epilepsie vooruit geschoven weer. School ziet zijn kenmerken zowel ADHD als ass . Laatst riep hij dat het leven niet meer voor hem hoeft het leven zo. Nou Denk maar na hoe dat voor een mama voelt, die overal voor hulp loopt. Maar niet krijgt. Ik ga er kapot aan
Met een complexe casus (en dat is het zo te lezen wel) duurt het helaas vaak langer, denk ik. Als de klachten pas met 4-5 jaar begonnen, dan is dat mogelijk iets wat het voor een psychiater lastiger maakt om heel snel adhd of ass als diagnose te stellen, zeker als er nog meer dingen meespelen. Zou als ouder aan de bel blijven trekken, aan blijven geven dat het niet gaat, dat er hulp nodig is (sommige hulp kan ook zonder diagnose), enz. Je moet een (hele) lange adem hebben soms...dat je niet opgeeft, daar heeft je zoon geluk mee! Welke diagnose er ook zal volgen, ik hoop dat hij snel begeleiding krijgt! En zelfs als een casus niet heel complex is, heb je soms gewoon pech en duurt het langer dan gebruikelijk (lang leve de bureaucratie...). Dat was bij mijn dochter het geval (hoewel het er bij haar ook niet heel duidelijk ‘bovenop lag’, er speelde wel meer mee, ik had deze diagnose zelf niet zo verwacht).
Dank je wel voor je uitgebreide reactie. Ik reageerde misschien hevig, gewoon omdat ik er zo moe van raak. Het is zo dat hij, zoals vrijwel altijd in België, naar gastouder ging En met 2,5 jaar naar school. Ook gewoon omdat ik moest werken, dus soms denk ik ook, heb ik symptomen gemist. Maar ze worden wel telkens heftiger. Jij ook heel veel sterkte en succes nog
Ik kan mij voorstellen dat het je allemaal teveel wordt. Frustrerend lijkt mij. Ik denk dat de hulpverlening het ook een te complex verhaal vindt om er direct een diagnose op te plakken. Aan de andere kant als er al uit 1 onderzoek ADHD is gekomen snap ik niet waarom ze niet een proefperiode doen met ritalin of iets soortgelijks, er kan zoveel rust over zo'n kind heenvallen. Ik heb gezien wat het met mijn kinderen doet en wat een verschil! De jongste zei toen hij 6 was ook: "mama, ik weet niet goed hoe ik moet leven". Dat raakt je echt. Maar hij komt er helemaal bovenop gelukkig, het gaat met stapjes steeds beter. Ik hoop dat jullie snel meer weten of dat ze al andere hulp opstarten terwijl de onderzoeken doorlopen. Sterkte!