Hallo, Ik moet gewoon even mijn ei kwijt hier. Tot mijn schrik ben ik erachter gekomen dat ik onverwacht zwanger ben van onze tweede. De eerste is al wat ouder en we hebben nu wat meer vrijheid. Van mijn man hoeft een tweede niet, dat had ik mezelf uiteindelijk bij neergelegd maar nu ben ik dus onverwacht zwanger. We hebben al vele discussies gehad afgelopen week. Qua ruimte redden we het niet dus zal er verhuisd moeten worden terwijl we net alles op orde hebben. Zelf werk ik niet maar ben ik thuis momenteel, mijn man werkt 40 uur. Mijn man voelt zich belazerd, erin geluisd en geeft aan dat hij het liefst abortus wilt, ookal zullen we het emotioneel zwaar krijgen ermee. Ik daarentegen voel niets voor abortus, deels omdat ik nooit dacht ooit nog zwanger te mogen zijn, maar ook omdat ik vind dat we dit leven een kans moeten geven. Nu vind mijn man dat onzin, ook omdat het al niet in de planning zat om nog zwanger te worden. Om het te houden geeft veel meer gedoe, ook omdat we soms al wat met onze andere spruit problemen hebben (maar ja welk kind geeft nooit problemen?) Nu geeft hij aan dat hij niet weet of onze relatie het gaat redden, wat ik ook kies. Dit maakt de situatie voor mij nog moeilijker. Ja ik weet, ik zal op straat staan (of bij mijn ouders gaan wonen) en ik heb geen baan. Denk ik dan zo egoïstisch dat ik het wil houden? Ik weet het allemaal niet meer en ben er kapot van. Geen idee wat ik nou moet kiezen. Maar ja voelt als kiezen tussen 2 kwades. 1 abortus en waarschijnlijk geen relatie meer Of 2 Houden en uiteindelijk uit elkaar gaan. Heb me nog nooit zo verscheurd gevoelt in mijn leven Had dit ook nooit verwacht mee te maken. Moest dit even kwijt, terwijl dit eigenlijk een positief topic hoort te zijn vind ik, maar wist niet zo snel waar ik het anders niet plaatsen.
Als je niet achter een abortus staat moet je het niet doen. Als je het voor je man doet kan je er donder op zeggen dat het altijd tussen jullie in zal blijven staan en gaan jullie waarschijnlijk alsnog uit elkaar... Misschien hem nog even van de schrik laten bekomen? En denkt hij er over een weekje misschien wel weer anders over
Wat een moeilijk verhaal om te lezen. Het enige wat ik kan zeggen: wat denk je dat je over 5 jaar gekozen had? Heb je dan denk je voor altijd spijt van een abortus of spijt dat je een 2e kindje hebt gekregen? Volg hierin je gevoel. Want beide opties worden zwaar en moeilijk waarschijnlijk zonder man zo te lezen... Tenzij hij bijdraait. Dus laat je keuze niet van je relatie afhangen. Maar van wat jij voelt en wat jij voor de toekomst zou willen.
Geef het even tijd, grote kans dat ook hij even moet wennen en nu alleen nog maar de mitsen en maren ziet. Iedereen gaat anders om met zo'n grote schrik.
Door wie/wat voelt hij zich belazerd? Denkt hij dat jij het expres hebt gedaan? Hij zal ook weten dat anticonceptie nooit 100% veilig is en jullie hebben samen seks gehad. Dat is toch niet jouw schuld?
Ik heb geen advies voor je maar wilde niet zomaar wegklikken na het lezen van dit hartverscheurende verhaal.. Ten eerste gefeliciteerd met het kleine wondertje in je buik. Kan mij heel goed voorstellen dat je emoties en gedachten alle kanten opvliegen en je nu al het beste wilt voor jullie tweede kindje, zelfs zo pril. Je man zal waarschijnlijk ook alle kanten opvliegen in zijn emoties en gedachten. Sterkte met het maken van de keuze. Doe niks waar je niet 100% achter staat en doe ook niks overhaast. Dat is alles wat ik je zou kunnen meegeven. ❤️
Wat vreselijk moeilijk!! Dit zijn keuzes die je eigenlijk niet wil maken. Als jezelf niet achter abortus staat, doe het dan niet! Je man zegt nu al dat hij niet weet of jullie relatie het gaat redden? Straks die je die abortus en gaat hij als nog bij je weg. Probeer het nog even te laten bezinken, hopelijk was het een schrik reactie van je man... Heel veel sterkte, ik hoop dat jullie er samen uitkomen!
Bedankt voor jullie reacties. Mijn man weet dat ik deels nog twijfelde of ik eventueel een tweede kind wil nog. Maar ik heb wel gezegd dat ik altijd in overleg zwanger zou willen worden en niet stiekem, want dat vind ik achterbaks en niet eerlijk naar mijn man en het kind toe. Vind dat je er met zijn tweeën achter moet staan als je er voor kiest. Ik denk dat ik het voorlopig even laat bezinken, durf eigenlijk geen afspraak te maken bij de verloskundige maar zal toch moeten. Hopelijk kunnen we ondanks alles volwassen met de problemen omgaan. Heb wel al gesproken met iemand uit mijn omgeving en die heeft me al een top voor een banenbeurs gegeven komende week dus ik zal in iedergeval daar even kijken of er een klik is met een werkgever. Wie weet is er iemand die mij graag in dienst wilt hebben
Een beetje zelfstandigheid, in welke situatie ook, is natuurlijk nooit weg. Wat een nare situatie waar je in zit. Ik hoop dat je voor jezelf de goede keuze maakt.
Succes , je kunt het...en maak een keuze die je met je hart maakt en niet waar je later spijt van hebt. Heel veel sterkte meid
Wat een heftig verhaal.. Ik snap dat je man dit niet had zien aankomen en erg geschrokken is, maar dat is voor jou hetzelfde. Zijn reactie klinkt mij als het eerste wat door zijn hoofd schiet: praktische problemen. Net je huis op orde en dan opnieuw moeten verhuizen, terug wat vrijheid omdat je eerste al wat ouder is. Een man heeft denk ik sowieso meer tijd nodig om zich in te leven en te beseffen wat er gaande is. Jij bent zwanger en voelt meteen die band, moedergevoelens, hormonen die je daarbij helpen ook. Kan je hem op een of andere manier laten stilstaan bij wat jullie nu hebben op dit moment? Ik ga er van uit dat hij zijn enig kind nu toch doodgraag ziet? Misschien kan je vragen stellen in die trend? Als jullie 2de geboren wordt, zou hij dat dan plots niet graag zien? Als je zoiets vraagt moet hij toch beseffen dat hij irrationeel aan het denken is. Ik hoop voor jou dat het om een schrikreactie gaat, want het zijn heftige woorden om te horen.. Ik hoop dat jullie er samen kunnen uitkomen. Veel sterkte hiermee. En natuurlijk niet te vergeten: gefeliciteerd met je zwangerschap! Hopelijk kan je ondanks de situatie er toch wat vreugde uithalen ook, het is zo bijzonder.
Man voelt zich belazerd? Heeft niemand hem verteld hoe kindjes gemaakt worden? Anticonceptie is nooit 100 procent veilig! Daar kan jij niets aan doen, en als je geen anticonceptie gebruikte en hij wist dit, dan wist die dat het risico erin zit. Als je dit niet verteld zou hebben, zou hij wel gelijk hebben, maar ik geloof niet dat dit aan de orde is Ik kan begrijpen dat je ontzettend veel houd van je man, ik lees nu alleen dit verhaal en dan vind ik hem te bot. Als jij aangeeft dat je geen abortus wilt omdat je leven een kans moet geven, en hij reageerd met dat dat onzin is dan houd hij totaal geen rekening met jou gevoelens. Nu zeggen dat de relatie sowieso misschien al kapot is, vind ik gruwelijk. Of hij is geschrokken. Ik hoop dat het wat genuanceerder is gegaan. Volg je hart, heel veel sterkte. Maak een keuze waarvan je zeker weet dat het de goede is. Beide keuzes zijn voor 't leven. Heel moeilijk x
Dit topic mag gesloten worden. Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle reacties, uiteindelijk hebben we om niks woorden gehad want ik heb een miskraam gekregen. Het had toch niet zo mogen zijn uiteindelijk. Gelukkig steunt hij me wel en begrijpt mijn verdriet.
Ik heb op mijn 18e in een dergelijke situatie gezeten. Uiteindelijk mijn omgeving hun zin gegeven en een abortus gehad. Hier heb ik altijd enorm spijt van gehad. Zo’n enorm verdriet dat ik jaren eenzaam depressief ben geweest. Het heeft zo’n zwaar effect gehad op mijn leven en het kindje blijft altijd een gemis in mijn leven. De les die ik hier uit heb geleerd is om je eigen gevoel te volgen en je niet laten beïnvloeden door een ander. Ook niet je partner. Anders ga je hem dit misschien ook kwalijk nemen. Als jij zelf kiest voor abortus heb je er vaak ook vrede mee en is dit prima, doe je dit voor anderen.. zal je het misschien heel moeilijk krijgen zoals ik.