Ik ben net nieuw op dit forum omdat ik een plekje zoek waar ik een beetje mijn pijn enz kan delen. Afgelopen 7 november ben ik bevallen van ons prachtige 2e dochtertje Delilah. Ik was 38 weken en 5 dagen zwanger. Met veel verdriet is ons meisje helaas doodgeboren... De zwangerschap liep tot 20 weken heel voorspoedig. Bij mijn eerste dochter had ik al meteen een te hoge bloeddruk (150/100) dus die hele zwangerschap in het ZH gelopen, maar bij Delilah was de bloeddruk helemaal perfect. Bij de 20 weken echo bleek Delilah te klein te zijn waardoor we doorgestuurd zijn naar het ZH. Daar bleek ook mijn bloeddruk te zijn gestegen, dus ik moest ook weer aan de meds. We hebben een hoop echo's, CTG's en dopplermetingen gehad en ik moest veel rust houden. Telkens was ons meisje helemaal in orde, alles zag er goed uit...ze bleef alleen wat kleiner. Toen ik bijna 30 weken zwanger was begon ze heel goed te groeien! En met 34 weken had ze de achterstand gewoon helemaal weer ingehaald...ik was zo trots! De controles bleven gewoon in het ZH en ik wist ook dat ik sowieso daar moest bevallen. Elke controle was alles helemaal goed. Vanaf 37 weken voelde ik Delilah iets minder, maar wel nog steeds voldoende. Met 37+5 en 38 weken heb ik nog twee CTG's gehad vanwege het iets minder bewegen, maar alles was nog steeds in orde. Ze bleek al flink ingedaald en ons meisje was al onderweg om papa, mama en grote zus te ontmoeten. Woensdagavond 5 november voelde ik Delilah nog heel flink bewegen...ze schopte zo flink dat mijn ribben gewoon bijna pijn deden. De volgende dag besefte ik dat ik haar nog bijna niet gevoeld had. Dus meteen het ZH weer gebeld en ik mocht meteen komen voor een CTG. Bij die CTG gebeurde het meest verschrikkelijke...ze konden haar hartslag niet vinden En bij de echo bleek ons meisje niet meer te leven...hoe kon dit nou??? Diezelfde avond werd er nog een vruchtwaterpunctie gedaan en kreeg ik meds om de bevalling op te wekken. Vrijdagochtend om 6 uur begonnen de weeen en om 7 uur zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Om half 9 had ik al 5 cm ontsluiting en om 12 uur had ik volledige ontsluiting. Ik mocht om half 2 pas persen omdat Delilah zo laag mogelijk moest zitten. Om 13:35 is ons mooie meisje Delilah geboren... En meteen zagen we waardoor ons poppetje was overleden. In de navelstreng zat een hele strakke knoop We waren zo intens verdrietig... We hebben inmiddels de uitslag van de vruchtwaterpunctie binnen en er zijn geen bijzonderheden gevonden. Het is dus zo goed als zeker dat ons poppetje gewoon helemaal af en gezond was, maar door een stom ongeluk met haar navelstreng is overleden Ik mis haar zo.....
Sterkte. Ik hoop dat je hier hetgeen kunt vinden waar je naar op zoek bent. Zo gewild en dan zo'n afloop
Verschrikkelijk.....zo onwerkelijk allemaal....je hoopt wakker te worden uit deze nachtmerrie.... Ik wens je/jullie veel sterkte....hopelijk hebben jullie nog mooie herinneringen van jullie mooie vlindertje? Uit ervaring kan ik zeggen dat wij er veel steun aan hebben... Liefs, Jessica
Wat afschuwelijk en verschrikkelijk verdrietig ik kan me indenken dat jullie helemaal van de kaart zijn. Heel veel sterkte gewenst!
Ah meid wat een vreselijk verdriet! Dan draag je een gezond kindje en dan gaat het nog mis. Zoiets kan je je van tevoren haast niet voorstellen. Je verwacht binnenkort je kind te verwelkomen en dan blijkt het tevens een afscheid te zijn. Hopelijk heb je veel steun aan je omgeving. Maar hier mag je ook van je af schrijven.
Wat vreselijk... Heel erg veel sterkte. En tegelijkertijd ook gefeliciteerd met jullie 2e dochter. Veel kracht en liefde toegewenst, hopelijk hebben jullie fijne familie en vrienden om jullie heen X Bee
Gecondoleerd wat een verdriet de grootste nachtmerrie van iedere ouder to be..diep respect dat je jouw verhaal met ons deelt.. Wens jullie met jullie oudste prinsesje liefde en sterkte
Wat verschrikkelijk erg, heel veel sterkte en kracht gewenst. Jullie meisje, zo perfect en af, helemaal gezond, en dan door zoiets mocht het toch niet zijn Vreselijk oneerlijk Dikke knuffel!!
Bedankt allemaal...het blijft zo onwerkelijk Gelukkig hebben we hele lieve mensen om ons heen die ons steunen. En ons andere meisje zorgt ook voor veel afleiding en dat we toch door moeten gaan. Tegelijkertijd is dat soms ook wel moeilijk, want ik moet soms toch even mijn tranen verstoppen omdat ik niet wil dat Vienna me de hele tijd verdrietig ziet.