ontzwangeren of depressie?

Ik voel me ook zo en ben er niet over uit of het een soort depressie is.
Dus ik lees even mee en wil jou een dikke knuffel geven!

 

Ik denk dat het na alles wat je hebt meegemaakt heel logisch is dat je nu een dip/depressie hebt! Ik kan me voorstellen dat je liever geen medicijnen neemt, maar bespreek het nog even met je arts, bijvoorbeeld over een lagere dosering o.i.d. Al helpt het je alleen maar ff door deze periode heen, zodat je alles voor jezelf op een rijtje kunt zetten. Het is nogal wat, wat je hebt meegemaakt...

Ik heb zelf na een supervermoeiende zwangerschap en zware bevalling in eerste instantie ook weinig last gehad, maar een maandje geleden kwam bij mij echt de 'klap', mede door het weer gaan werken. Daar komt bij dat ik mijn werk gewoon echt niet meer leuk vind, dus ook ik zit nu in een dip (depressie vind ik voor mezelf nog een te zwaar woord, maar stiekem denk ik dat het dat ook wel zou kunnen zijn. Nog even moed verzamelen om naar de dokter te gaan). Ik zou het liefst hele dagen in bed blijven liggen en huilen, huilen, huilen! Jammer genoeg kan ik mezelf heel goed groot houden, waardoor er maar zelden iets uitkomt van wat ik voel, maar ja, misschien komt dat als ik een andere baan heb gevonden wel weer...

Nou ja, misschien heb je niks aan mijn verhaal, maar ik wilde je eigenlijk alleen ff laten weten dat je echt niet alleen bent en dat het er misschien voor sommige mama's ook gewoon bij hoort, zo'n periode, om alles te kunnen verwerken. Ik gun mezelf daar niet echt tijd voor, totdat ik gedwongen word, en misschien is dat moment nu wel aangebroken. Voor mij, maar misschien ook voor jou?

Je zou ook altijd nog kunnen overwegen eens naar een therapeut te gaan? Gewoon je verhaal ff kunnen spuien kan soms ook al wonderen doen.

Heel veel sterkte! Tis echt kl*te als je je zo voelt

 

lieverd ik ben kraamverzorgster en dit komt me wel een beetje bekend voor ja.

je moet niet naar de bijwerkingen kijken want bij alles wat je voelt ga je dan misschien denken ooh het is misschien de bijwerking....
ik weet zeker dat het je enorme rust geeft het haalt de scherpe kantjes er iets af waardoor je jezelf meer rust geeft en dat je rustiger over bepaalde dingen na kan denken.....

En 1 DING je hebt super goed en hard je best gedaan om borstvoeding te geven hartstikke knap!!!!!!!
en dat je nu over bent gestapt op fles voeding hartstikke knap!!!!
als jij het niet trekt heeft je kleine helemaal niks meer aan je.
ONTHOUD dat het niet aan jou ligt je doet het hartstikke goed je bent een hele goede moeder!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

hele dikke knuf en hoopdat je hier wat aan hebt want IK MEEN HET!!

veel liefs!

 

Ik herken het wel een beetje..
Ook een moeilijke bevalling (ook vacuum ivm lage hartslag). En de kleine die niet wou drinken, dus teveel afviel, dus opgenomen werd. Er gebeurde zoveel die eerste week, en daarna thuis opknappen, ontstoken hechtingen, kolven, toch maar naar FV, niet een roze wolk in ieder geval..

In het begin ging het nog wel, manlief was meer thuis, ik kon naar buiten als mijn hoofd te vol zat. Maar in de winter ging het mis. Zo'n 3-4 maanden na de geboorte begon het echt door te zetten. Na 4 maanden had ik zoveel zwarte dagen dat het gewoon niet meer ging. Mijn man trof me bijna elke dag om half 6 huilend aan..

Ik heb besloten om direct naar de psycholoog te gaan, en daar heb ik ongeveer 3 maanden gelopen. Geen medicatie gehad, maar wel veel gepraat om alles een plekje te geven. Wat er bij de bevalling gebeurd was, wie ik als moeder ben, wie ik als partner ben, wie ik zou willen zijn etc.

Er is bij mij nooit een officiele diagnose gekomen. Hoefde ook niet, zolang ik geen medicatie wilde. Ik heb misschien een milde depressie gehad, of misschien niet. maakt niks uit, maar het is wel opgelost.

Ik zou ook niet direct aan de medicatie gaan, dan is toch iets wat naar mijn idee wel invloed kan hebben op wie je bent. Je zult jezelf weer moeten hervinden nu je moeder bent, nu je iets heftigs mee hebt gemaakt. Een psycholoog kan daar ook een handje bij helpen. Medicatie kan altijd nog.. Al is het soms gewoon wel nodig omdat de depressie gewoon niet over gaat..

 

Hoi,

wat zijn de dingen die je beschrijft herkenbaar!
Ons zoontje is bijna 4 maanden...en ik ga me steeds rotter voelen! Nu heb ik gelukkig niet zoveel voor mijn kiezen gekregen als jij....maar dat schijnt niet perse een oorzaak te zijn.
De zwangerschap was inprincipe goed, tenminste met de kleine wel, zelf werd ik geplaagd door bekkenklachten waardoor ik in de z.w zat. Ook had ik veel angst voor de bevalling door de ervaring van de eerste bevalling.
De bevalling zelf was uiteindelijk goed, alleen had Tim t tijdens het persen erg benauwd, zakte zijn hartslag weg en kwam ie paars ter wereld.
Het is een super lief, tevreden, vrolijk en makkelijk mannetje...huilt bijna nooit. Wel loop ik al vanaf zijn 7 weken bij een fysio en vanwege zijn houding, ook bij osteopaat geweest.
Bij k.a geweest en ook afspraak bij oogarts staat al.
Verder is ie al genekt geweest door t rs-virus en rota-virus.
Heb op t moment dat mijn leven bestaat uit t heen en weer rennen van en naar school met de oudste en allerlei artsen/therapeuten voor Tim

Daarnaast ga ik me steeds rotter voel...voel me onzeker over vanalles..mijn uiterlijk, mijn werk, mijn moederschap, als echtgenote etc....
Ga steeds meer t idee krijgen dat ik er niet doe.
Wordt snel boos en de laatste tijd huil ik snel.

Had al een afspraak gemaakt bij een psycholoog voor morgen, maar door omstandigheden kan die niet doorgaan.
Nu moet ik toch naar een h.a voor een doorverwijzing, dus wil t ook bij haar eens neerleggen.
Pillen ben ik zelf geen voorstander van, waarom weet ik niet.

Toevallig had ik t er net weer over met mijn man en die maakt zich dan ook echt wel zorgen.
En zei dus heb je geen pnd? Maar ik wuivde dat weg...
Na toch wat gegoogle, zijn er meer punten waar ik me in herken.
Ik dacht altijd dat je dat gelijk krijgt na een bevalling, maar schijnbaar zit de piek op een maand of 4 na de bevalling....

Een topic om er over te praten en ervaringen te delen vind ik dan ook erg fijn.....

 

Hoi! Ik herken je verhaal wel een beetje, alleen bij mij bleek dat mijn schildklier niet meer goed functioneerde door de bevalling. Hij werkt nu vertraagd. Ik was ook prikkelbaar, moe en enorm depressief en ik viel maar niet af. Mijn huisarts had me doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een bloedtest en hieruit kwam dus dat mijn schildklier niet goed werkte. Ik heb nu medicijnen en voel me nu steeds beter. De medicijnen worden langzaamaan opgebouwd zodat je zo min mogelijk last ervan hebt.
Ik wil niet zeggen dat dit bij jou ook zo is, maar het kan best zijn dat het wat anders is dan een "normale" depressie. Mocht je het zeker willen weten, kun je het altijd bespreken met je huisarts. En mocht het toch een depressie zijn, overleg dan ook over je medicijnen want die kunnen je echt helpen! In ieder geval sterkte!

 

Ik vind het altijd jammer dat mensen geen voorstander zijn van pillen als het om een psychisch probleem gaat. Als je hoofdpijn hebt neem je een paracetamol. Als je een onsteking hebt, neem je antibiotica. Als je een hogebloeddruk hebt, neem je een middel om je bloeddruk te verlagen. Als iemand een depressie heeft, neem je antidepressiva.. en waarom niet??
Van alle medicatie kan je bijwerkingen krijgen, maar dat betekent nog niet dat het ook zo zal zijn. Als je je beter voelt met een pilletje, dan maakt het toch niet uit waar het pilletje voor is.. voor lichamelijke klachten of voor psychische klachten.

Een collega van een vriendin van mij had overigens dezelfde klachten als jij beschrijft en kreeg ook antidepressiva voorgeschreven. Haar man en schoonmoeder gaven aan er geen voorstander van te zijn en ze heeft de pillen toen niet genomen.
Uiteindelijk heeft ze een postnatale psychose ontwikkeld en dan is echt het eind zoek.. ze is opgenomen.
Een arts schrijft niet zomaar antidepressiva voor.

Als je zo twijfelt, ga dan nog eens met je HA praten en laat je doorverwijzen.

Heel veel sterkte!
Liefs Huismus

 

@Sunnyke, fijn dat er nu ook weer goede momenten zijn.
Moet zeggen dat het hier ook op en af gaat....zelfs de stemmingen op 1 dag kunnen enorm verschillen

Vandaag ben ik naar de h.a gegaan en heb ik t voorgelegd.
Zij denkt toch wel dat ik op t moment in een lichte depressie zit... Vind het ook maar een naar woord!
Krijg t gevoel dat ik nu een of andere stempel aan me heb hangen....

Ook heb ik mijn werkgever ingelicht en die was gelukkig heel erg begripvol en luisterde echt naar me.
Zowel zij als de h.a zeggen dat het onderkennen en inschakelen van hulp een hele grote stap is in t herstel.

Hoop dat de osteopaat wat voor je kan betekenen en je t zonder med. af kan.
En zelf wil ik ook kijken naar iets homeopatisch.

Oja, wel heb ik gevraagd of ik geprikt kan worden op mijn schildklier en dat laat ik dus van de week even doen

 

wat een verhaal meid! ik herken er wel wat in en voel me ook somber. Heel goed dat je ermee naar de dokter bent gegaan.

Even mijn mening over antidepressiva. Ik heb het ook een tijd gehad. Alleen ik wilde er wel therapie bij omdat antidepressivum alleen niet werkt.Als je verder niks doet met hoe je je voelt dan zal het zich niet alleen oplossen met medicatie. Dit is natuurlijk mijn mening, doe ermee wat je wil. Ik wil graag helpen!

Ik hoop dat je je snel beter mag gaan voelen.

 

Sunnyke,
Je mag zelf weten of je ad wil of niet. Je kunt ze ook achter de hand houden, voor als je echt denkt nu weet ik het niet meer. Maar er is niets op tegen. Heel veel mensen slikken ze.

Ik heb zelf pnd gehad en wel kalmeringsmiddelen gekregen. Ik had veel angsten maar uiteindelijk geen ad. Ik ben naar een psycholoog geweest en weer opgeklommen. Mijn advies is ga naar iemand die je vertrouwd. Vraag eens rond of iemand een goede therapeut kent. Liefst eentje die gespecialiseerd is in pnd. Want geloof me veel therapeuten kennen het niet goed.

Maar hoe jij je voelt, hoef je je niet te verwijten. Zoals andere al schreven. Je hebt een normale reactie na alle heftigheid die je hebt mee gemaakt.

Ik ben na 5 dagen gestopt met borstvoeding omdat het niet meer ging. Vond dit ook heel erg. Dus begrijp dat je het vervelend vind. Maar misschien kun je zoder dat je het hebt gewild in het geheim toch de ruimte die fles voeding je geeft waarderen. Het is niet slecht voor je baby. En jij hebt iets meer rust. Het is balen dat je de borst voeding niet kado krijgt. Maar de fles is echt geen zwakte bod. Kom op Girl power!!!! Doe wat in jouw situatie het beste past.

Ik vond mezelf ook een waardeloze moeder. Maar bij mij is dat gevoel langzaam bij gedraait. Ik heb gedaan wat ik kon. Net als jij nu. En wat je nu doet is heel knap. Kijk als je je goed voelt kan iedereen het wel. Het is de kunst om er toch voor te gaan ook al voel je je slecht. Petje af voor je meid! Jij gaat je hoe dan ook zeker beter voelen. Ik hoop dat je baby beter gaat slapen. Bij ons gebeurde dat toen we met bijvoeding begonnen. Maar iedereen voelt zich niet lekker met een slecht slapend kind. En zeker als je zoveel moet verwerken. Dat kost gewoon even wat tijd.

Sterkte, Liefs, Elba

 

Hoi Sunnyke,
Ik begrijp het wel. Ik vind en vond dat ook jammer. En ook moeilijk om te zien als het bij andere wel goed gaat met de bv. Want je had dat ook zo graag gewild. Maar ja je kiest er niet voor dat alles zo waardeloos gaat. Je kunt er ook niets aandoen, dat het je overkomt.

Maar goed idee zeg om naar een psycholoog te gaan. Zij of Hij kan je vast verder helpen. Hoe je ermee om moet gaan. Maar het kan best wel even duren voordat alle negatieve gevoelens en stofjes (hormonen of restanten ervan) uit je lichaam zijn. Kan best hard werken zijn. Maar je durft het aan. Heel moedig. Ik wens je veel succes. En vraag wat om je heen, misschien bij je huisarts misschien bij vrienden wie een goed psych kent. Want er kunnen best veel verschillen zijn.

Heel veel succes, liefs, Elba

 

Ik vond het trouwens ook moeilijk om de lange donkere dagen in de winter alleen met mijn baby te slijten. Zeker als je piekert of nadenkt hoe je het anders had kunnen doen voel je je wel alleen.
En ja het weer helpt niet bepaalt nee. Heel veel mensen zijn de sneeuw en gladheid en kou moe.
Dus daarvoor alle begrip.

Sterkte, groet Elba