Nou daar ga je dan.. naar de pret echo met zo'n fijn gevoel om te kijken wat het geslacht is. Alles ging zo goed. Met 13 weken nog een echo gehad, het kindje zwom heerlijk rond en zwaaide nog een aantal keer. En het beeld van de echo van gister,.. staat me nog bij, levenloos ,geen hartje, geen beweging. Maandag afscheid en bevalling.. wil ik het zien..wil ik het niet zien.. ik ben bang.. zoveel vragen...pfff
Jeetje meid, wat vreselijk!! Heel veel sterkte maandag met de bevalling en in de tijd die komen gaat. Dikke knuffel
Wat een vreselijk bericht!! Het is allemaal zo oneerlijk, niemand zou dit mee moeten maken. Helaas heb ik hetzelfde meegemaakt als jou.. ( Mijn verhaal: http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/374854-waarom.html ) Heel veel sterkte maandag.. Dikke knuffel
hoi, bedankt voor je reactie, ik heb je verhaal gelezen en het komt idd redelijk overeen. Ik was gisteren 16 weken zwanger en het kindje is overleden tussen 13 en 16 weken. 2 weken geleden (met 13 weken) was de echo nog zo mooi, het kindje zwaaide en spartelde. Alles was in orde en de kans op miskraam was volgens vk erg klein. En ineens niets meer, zo onwerkelijk ik leefde gisteren in een shock helemaal leeg mijn ogen zijn als perzikken zo dik. Ik heb maar de helft verstaan van wat de gyn allemaal vertelde, gelukkig was mijn partner iets helderder dan ik. Dan kom ik vanochtend uit bed, niets aan de hand tot dat doordringt, "oja,..er was iets niet goed"en komt meteen het besef. nu komen de vragen wil ik ons kindje zien of niet? want ik ben zo bang voor dat beeld. misschien valt het mee de gyn zei dat het niet eng was tot 3 keer toe. maar dan nog, het zou al 2 weken dood kunnen zijn, is het dan nog wel zo gaaf... maar dan nog... is het ons kindje alles is zo dubbel pff ik begin me langzaam voor te bereiden op de bevalling en begin vrede te voelen hoe raar het ook mag klinken, ik heb me in eerste instantie flink verzet tegen alles wat de gyn zei en nu vind ik dat die man zo lief is geweest, hij heeft echt de tijd genomen voor de echo en veel metingen gedaan om te zien of curretage mogelijk zou zijn. hij heeft het apparaat zelfs nogmaals terug op mijn buik gezet om te kijken of de hartactie er echt niet meer was, dat vind ik nu zo mooi en ben ik dankbaar, hoe raar dan ook. het is oneerlijk, en het is de 2e keer voor mij nu, bij de eerste met 10 weken.. en nu 16 weken.. zo bizar.. ik wil wel dat er goed onderzoek wordt gedaan, en dat gebeurd ook dat is dan wel fijn ook al heb je dan nog geen zekerheid want ze vinden niet altijd wat.
lieve toeter, heel veel sterkte! wat betreft het niet of wel zien: dit kun je ook nog na de bevalling beslissen. je kunt eerst vragen aan de gyn/verpleging hoe het eruit ziet! maar ik denk dat het sowieso beter is om het wel te zien. dan weet je het namelijk, terwijl je je anders altijd zou afvragen hoe je kindje eruit zou zien. als je besluit om niet te kijke, laat dan in ieder geval foto's maken, zodat je later nog terug kunt kijken! nogmaals heel veel sterkte!
Het is ook allemaal zo onwerkelijk, na 6 mnd ook nog voor ons. Je ziet een paar weken eerder nog een spartelend kindje en je ziet een mooi hartje kloppen en ineens is dat weg. De dag dat wij het hoorden was zo enorm moeilijk. Wat e al zei de hele dag huilen en je maar af vragen waarom. De dagen daarna zal je inderdaad keuzes moeten maken, ook al is dat enorm moeilijk. Want niets is goed genoeg en je wil er helemaal niet mee bezig zijn. Je kan altijd het ziekenhuis nog bellen voor vragen en eventuele opties. Tegenwoordig mag en kan veel. De vraag of je je kindje nog wil zien is moeilijk te beantwoorden. Ik wilde haar in eerste instantie ook niet zien. De maandag in het ziekenhuis heb ik met de verloskundige afgesproken dat ze me eerst zouden vertelen hoe ze eruit zag. Zodat ik op dat moment zelf de keuze kon maken om wel of niet te kijken. Uiteindelijk heb ik gewacht totdat ik alleen was met mijn vriend en hij heeft mij haar laten zien. Een lief mooi mini meisje met alles erop en aan.. Maar je moet er wel vanuit gaan dat het geen roze baby is. Probeer je daar nu teveel over te piekeren, op het moment dat je de keuze moet mij weet je hem wel. Laat ze je eerst vertellen hoe je kindje eruit ziet dan weet je ongeveer kan verwachten. Je mag me altijd een pb berichtje sturen als je nog meer vragen hebt of je wil gewoon je verhaal en je gevoel kwijt wil. Knuffel!!
bedankt! nee ik weet dat het kindje niet roze zal zijn, dat is juist mijn angst.. en ik vind je tip geweldig. ik heb het net al met mijn vriend besproken dat wanneer het niet té erg is , dat ik dan een poging wil wagen, want ik ben zo bang dat ik spijt ga krijgen als ik niet ga kijken. En vaak betekend bang zijn voor spijt, dat je het dan ook gaat krijgen uiteindelijk. klinkt zo warm, mooi lief minimensje..tranen in mijn ogen weer pff.. eerlijk gezegd voel ik het ook zo hoor, en is het ons kindje..hoe dan ook het geslacht willen we ook graag weten om een naam te kunnen geven, ik heb sinds 3 weken steeds een naam in mijn hoofd gehad, en deze ook gedeeld met mijn vriend (gelukkig) en als mijn vermoede klopt, krijgt mijn kindje die naam alsof ik het eigenlijk al onbewust heb geweten wat stom.. ik heb wel nog de echo van gisteren , daar kijk ik regelmatig naar en die is echt mooi. ik begin langzaam vrede te krijgen en me over te geven aan het idee, dat ik ga bevallen. thanks voor je lieve verhalen en het luisteren naar de mijne doet me echt goed!
Meid, wat ontzettend verdrietig zeg! Die klap is zo hard en ook zo onwerkelijk he.... Hier 22 jan bevallen (was 13 weken zwanger, hartje met 9 weken gestopt). Alles overkomt je nu, emotie overheerst. Het is onbeschrijfelijk hoe je je voelt. Geef je emotie's de tijd en de ruimte meid. Doe wat goed voelt. Ik was ook bang, bang omdat ik niet wist wat er zou gebeuren. Ons kindje kwam in de vliezen. Uiteindelijk hebben we het samen uitgebreid bekeken en foto's gemaakt. Sterkte bij alles wat er op jullie af komt meid!
thnx mamsie.. het liefst wil ik dit niet zeggen want ik gun het geen mens,.... maar ik ben zo blij dat er meer van die mama's zijn die het hebben ervaren,.... gewoon zodat je weet dat je niet alleen bent...
Nee gunnen doe je het niemand. Manlief en ik zeiden van de week nog tegen elkaar: nooit geweten dat een miskraam zoveel pijn doet.... Mocht je er behoefte aan hebben, in het zwanger worden deel is ook een topic over weer zwanger willen worden na een miskraam. Daar zijn allemaal meiden die de afgelopen weken een miskraam hebben gehad en nu verder moeten. De verhalen zijn allemaal verschillend (van een vroege miskraam tot het afbreken van de zwangerschap) maar het is fijn daar je gevoel te delen.
Ik zou het toch willen zien. Het is misschien even schrikken maar daar kom je wel overheen. Ik denk dat je er eerder spijt van gaat krijgen als je het niet hebt gedaan dan dat je het wel hebt gedaan. Sterkte met dit verlies toeter en succes maandag!
bedankt.. ik ben intussen ook bijgedraaid hoor mede dankzij het zien van bepaalde foto's van rond dezelfde termijn en omdat ik de ontkennings fase een beetje voorbij ben. door die ontkenning wil je niets, ik kon het nog niet accepteren en langzamerhand begint er vrede te komen met alles wat er speelt, ik was gewoon in shock.
Hey toeter, je reageerde al bij mij maar ik wil ook nog even bij jou reageren. dat nieuws dat als donderslag bij heldere hemel komt...is gewoon kl*te. Het ziekenhuis had voor ons ook nog afdrukjes gemaakt van zijn handen en voeten. Hoewel ik nu ook kan huilen als ik ze zie is dat nu ook nog, samen met de foto's, het enige tastbare wat ik van hem heb. Ik heb zelf een medaillon gekocht waar ik 2 hele kleine fotootjes in heb (er kunnen er nog 2 bij maar niks geschikts van partner) zodat ik hem altijd op mijn hart kan dragen. Je kan zoals lopi en zhilla al zeiden na de bevalling kiezen of je het wil zien of niet, vragen aan de verpleging om het te beschrijven. Maar ik weet zeker dat jouw kindje ook prachtig is. En mocht je het toch niet willen zien, vraag dan of ze een aantal foto's willen maken dan kun je later altijd nog kijken als je het wilt. Maandag zal een lange en heftige dag worden, althans dat was het bij mij wel. En dan hadden wij nog 'de mazzel' dat het vlot ging. weten jullie al wat jullie met jullie kindje doen als het ter wereld gekomen is (begraven, cremeren, mee naar huis..) Allemaal van die pokkedingen waar je over moet nadenken. Als je nog vragen hebt mag je me ook altijd pb-en. En lieverd daarna neem de tijd voor jezelf. Op zich iedereen is anders en iedereen zal het op zijn manier verwerken. Ik kan erg rationeel zijn en had niet verwacht dat ik het zou nodig hebben maar de afgelopen week niet naar mijn werk geweest en dat had ik echt nodig. Alleen wel zorgen dat je niet de hele dag alleen bent, want dat had ik afgelopen maandag en toen voelde ik mij echt eenzaam met mijn verdriet. Maar goed dat is mijn ervaring. Heel veel sterkte maandag. Ik zal zeker aan je denken. X
Eerlijk gezegd hoop ik dat het eerder zal komen, omdat ik sinds gister buik en rugpijn heb met ongesteldheis gevoel, .. en ja de dag zal lang worden maar ik weet ook dat het nodig is voor de verwerking. Het zal niet makkelijk zijn. Wij willen het kindje laten cremeren met meerdere kindjes vanuit het ziekenhuis, het gevoel dat ons kindje dan niet alleen is is dan sterk. Ook laten wij onderzoek doen op afwijkingen. Dit willen wij doen omdat wij zo'n sterke kinderwens hebben we willen niet opgeven maar we willen ook zeker weten of het echt dikke pech was zoals de gyn al zei. Het is niet de eerste keer, dit is het 2e kindje wat ik verlies nu, en dan ga je nadenken of je wens wel uberhaupt kan. We willen geen risico meer lopen ook al weet ik dat er 23% kans is dat het weer mis zou kunnen gaan. Heeft met leeftijd te maken zei de gyn want als je wat jonger bent dan ligt het percentage lager. wij willen het kindje achterlaten bij het ziekenhuis omdat zo'n onderzoek een tijdje duurt, en ik wil het afsluiten bij en na de bevalling en niet meer een hoeveelheid weken erna. Ook willen wij foto's maken en het goed afsluiten. Mijn andere kindjes hebben iets prachtigs gemaakt om mee te geven aan hun broertje of zusje. Dat geeft een warm gevoel voor ons allemaal. En ik weet dat mijn kindje ook mooi zal zijn, het is en blijft een wondertje ook al was het maar kort.
Jeetje... natuurlijk ben je in shock! Ik weet nog als de dag van gister hoe erg ik in shock was toen ik bij 23 weken en 5 dagen te horen kreeg dat ik er vanuit moest gaan dat mijn kindje te vroeg geboren zou worden en zou overlijden. Je lichaam weigert dan volgens mij gewoon even verder te blijven functioneren. Heel erg veel sterkte! En succes met de bevalling. Ik zou het persoonlijk wel willen zien, het blijft toch je kindje. Ik zou me achteraf schuldig hebben gevoeld als ik mijn kindje niet heel goed bekeken had en misschien nog wel een kus had gegeven ofzo.