Onzekerheid?

Discussie in 'Zwanger worden' gestart door Nicolette, 3 dec 2005.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Nicolette

    Nicolette Lid

    24 okt 2005
    5
    0
    0
    Leerkracht
    Gelderland


    Hallo Allemaal,

    het zal voor velen heel herkenbaar zijn, maar iedere keer als je weer ongesteld bent, baal je toch weer!
    Je zegt tegen iedereen, dat we er nog niet "heel erg" mee bezig zijn. Maar ondertussen tikt mijn biologische klokje! En mijn vruchtbare dagen zijn toch ook wel heeeeel belangrijk!
    Ben er toch meer mee bezig dan ik dacht en baal dan ook iedere keer weer als ik ongesteld ben geworden.
    Ben sinds mei gestopt met de pil en ga me nu steeds afvragen of er iets mis is met mij of mijn partner. Ik weet dat het ruim een jaar kan duren, dus dat zou me gerust moeten stellen. Maar helaas, dat doet het dus niet. Overal om je heen zie je kinderen geboren worden en mensen die zwanger zijn enz. Misschien moet ik me er niet druk om maken, maar dat doe ik wel. Heeft iemand tips en is het voor jullie ook herkenbaar?

    Groeten Nicolette.
     
  2. Vlinderkind

    Vlinderkind Niet meer actief

    Hai Nicolette,

    Volledig herkenbaar. Ik ben ook 30, en ook elke keer als ik weer ongesteld word, baal ik gigantisch. Mijn vriend en ik zijn eind juni gestopt met het gebruiken van condooms en sindsdien nog geen succes op zwangerschapsgebied. Elke maand is het hoopvol wachten en hopelijk duurt dat dus niet lang meer!!!

    We duimen voor elkaar gewoon dat het snel raak is, goed? ;)

    Liefs,
    Anouk.
     
  3. ElviraR

    ElviraR VIP lid

    28 okt 2005
    5.134
    0
    0
    Ik duim voor jullie mee ;)
     
  4. Stientje

    Stientje Fanatiek lid

    2 dec 2005
    3.886
    0
    0
    kleuterjuf
    België
    Hier hetzelfde hoor, en telkens zo'n 5 dagen voor ik mt ongesteld worden begint het daveren...
    letten op de kleine dingetjes... soms om
    knetter van te worden !!! En tuurlijk duim ik
    heel hard voor jullie mee !
     
  5. Jolanda

    Jolanda Fanatiek lid

    26 jul 2005
    3.281
    0
    0
    Noordwolde Friesland
    Ik zou als ik jou was beginnen met temperaturen.
    Dan heb je na een maand of twee een duidelijke cycluscurve, waarmee je je vruchtbaarste dagen kunt bekijken en kunt benutten.
    Ik zou het gewoon proberen als ik jou was, misschien werkt het wel, en is het binnenkort raak.

    Verder wens ik je veel succes!!

    Groetjes
     
  6. Karola

    Karola Bekend lid

    22 nov 2005
    531
    1
    0
    Nu ben ik er heel erg mee bezig,komt misschien door mijn leeftijd.
    Ik kan mij niet herinneren dat toen ik 24 was en er voor ging er niet zo mee bezig was,wist ook niet wanneer mijn eisprong was,nu wel.

    Na 8 mnd was ik zwanger,hoe moeilijk het ook is misschien is het toch wel beter om gewoon lekker samen te zijn en te proberen er niet zo mee bezig te zijn.
    Of dit een echte tip is??? ik weet het niet.......
     
  7. Kiz

    Kiz Bekend lid

    21 nov 2005
    973
    0
    0
    In september 2004 stopte ik met de pil. Vooral omdat ik dat ding al mijn halve leven slikte, en daarnaast ook omdat wij een goeie stabiele relatie hebben.
    Ik heb op heel jonge leeftijd een ontsteking gehad aan mijn eileiders, en daardoor had zich het idee in mijn hoofd genesteld, dat ik niet zomaar spontaan zwanger zou raken.
    Op het moment dat ik stopte met de pil, was mijn kinderwens wel aanwezig, maar niet dringend, zeg maar...
    Het afgelopen jaar volgden er verschillende momenten, waarop ik mezelf, en ook mijn man betrapte op het feit dat we het toch wel erg leuk zouden vinden als er een kindje zou komen.
    Rond om me heen raakten veel leeftijdsgenoten zwanger. Ik woon niet meer in het dorp waar ik opgegroeid ben, maar mijn ouders wel, en dan kwam ik bij hen, en dan zei mijn moeder: "Die en die verwacht een kleine" Na een poosje begon dat een beetje te steken. En ik heb toen een vrij openhartig gesprek gehad met mijn moeder, over het feit dat ik misschien best wel kinderen zou willen, maar geen idee heb of dat ooit zal gaan lukken. Mijn moeder is nog geen oma, en ik wilde graag weten, of zij daar echt op zat te wachten. Ze gaf me toen te kennen dat het voor haar het belangrijkste is, dat ik gelukkig ben in mijn leven, en dat het krijgen van kinderen echt niet zaligmakend is.
    In de tijd dat ik mijn man leerde kennen, trokken we vaak op, met 2 andere stellen. Ook zij trouwden niet lang na ons, en beide koppels waren in afwachting van hun eerste kindje. Omdat zij niet in NL wonen, hoorden we dat via via, en dat is het moment geweest waarop we voor het eerst samen gehuild hebben. Helaas is 1 van die kleintjes bij de geboorte overleden, en dat maakte dat ik zelfs spijt had van mijn huilbui.

    Aan de ene kant had ik dus behoorlijk last van mijn hormonen, en manlief met mij. Aan de andere kant, ken ik ook de verhalen rondom de medische molen, adoptie, en relaties waarin het alleen nog maar draait om het (niet kunnen) krijgen van een kind. Zo wil ik niet leven. Ik heb een ontzettend leuke relatie, we hebben veel plannen. Een kind is welkom, maar als het niet lukt, dan gaan we samen verder. Da's mijn insteek altijd geweest, ondanks het jaloerse gevoel wat ik soms had. Ik wil gewoon niet de medische molen in, en ook adoptie is niet mijn 'ding'.

    Afgelopen juli was ik voor de eerste keer echt overtijd. Ik wist gewoon dat ik niet zwanger was. Dat voelde ik, en toch gooiden we er 3 testen tegen aan om het maar echt helemaal zeker te weten :) . Na 3 weken overtijd te zijn geweest, ben ik naar de huisarts gegaan. Met mijn verhaal over de ontsteking aan de eileiders, en het niet ongesteld worden, maar ook niet zwanger zijn, had ik al snel een brief voor de gyneacoloog te pakken. Omdat ik persé niet de medische molen in wil, heb ik de beste man toen aangegeven, dat ik echt alleen maar wilde weten, of 'van binnen' alles goed zit. Na een inwendig onderzoek, kreeg ik te horen, dat alles op en top functioneerd. Alleen rijpten er wat té veel eitjes tegelijk, wat het lichaam een beetje op hol kon brengen, en daardoor er misschien voor kon zorgen dat ik juist niet ongesteld werd.
    Ik was even best ondersteboven van dat nieuws. Ik heb 15 jaar lang gedacht dat spontaan zwanger raken er waarschijnlijk niet in zat. Ik slikte al bijna een jaar geen pil meer, en raakte inderdaad ook niet zwanger. En toen ineens bleek alles gewoon in orde!

    Drie weken geleden, wist ik opeens dat het raak moest zijn. Ik voelde het gewoon. Het is niet te omschrijven, maar ik wist gewoon dat het zover was. En toen ik 2 weken geleden de test deed, bleek ik inderdaad zwanger te zijn.
    Ik heb in dat afgelopen jaar nooit getemperatuurd, niet uitgerekend wanneer mijn vruchtbaarste dag was, me niet gefocust op mijn eisprong. Ik heb forums als dit niet bezocht. Me niet bezig gehouden met kleine kinderen en alles erom heen (behalve beroepsmatig dan, want ik werk in de kinderopvang :) ). Ik heb al met al ruim een jaar moet wachten op een eerste zwangerschap, maar ik kan niet zeggen dat dat altijd als wachten heeft gevoeld. Alles wat ik hierboven heb omschreven, was dat stukje van mijn leven wat om een eventuele kinderwens draaide. Mijn leven heeft nog veel meer aspecten, al lijkt het daar momenteel even niet op :) . Ik ben erg dankbaar dat ik nu zwanger ben, en hoop ook van harte dat alles goed blijft gaan.

    Het is een hele hap tekst, maar ik hoop dat anderen er misschien wat aan hebben. Bij mij 'duurde' het dus echt langer dan 1 jaar voordat ik zwanger raakte, dus de paniek hoeft echt niet meteen toe te slaan. Ik ben zelf wel blij dat ik er niet ontzettend op gefocust was, want dan had ik mezelf waarschijnlijk veel meer pijn en verdriet gedaan. Ik snap dat niet iedereen met mijn instelling zal kunnen leven, maar misschien is het waard om eens te proberen om jezelf niet uit het oog te verliezen, ondanks je kinderwens...

    Iedereen heel veel sterkte en succes gewenst!
     
  8. maria

    maria Lid

    2 nov 2005
    58
    0
    0
    omg amsterdam
    hoi ik ben het met karola eens

    ik den k ook dat je gewoon lekker samen moet bezig zijn en er niet te veel bij moet na denken ook ie dat moeilijk

    wens jullie veel succes en mischien is het nieuwe jaar vruchtbaarder

    veel liefs maria
     
  9. Molly

    Molly Fanatiek lid

    4 dec 2005
    1.456
    0
    0
    Hoi Nicolette,

    Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ben gisteren zelf weer ongesteld geworden, terwijl ik toch stiekem weer hoopte om iedereen met kerst te kunnen vertellen dat we een kindje verwachten, maar helaas. Dit was pas onze 3e poging, maar toch voelt het als een teleurstelling. Ik ben al heel lang bang (zonder reden overigens) dat ik geen kinderen kan krijgen en nu weer ongesteld, toch weer een kleine bevestiging (slaat nergens op en dat weet ik ook, maar toch!). Onze tijd komt echt, ga daar vanuit hoor!
     
  10. Nicolette

    Nicolette Lid

    24 okt 2005
    5
    0
    0
    Leerkracht
    Gelderland
    Bedankt voor jullie lieve reacties! Ik ben blij dat het voor een aantal van ons wel gelukt is. Juist omdat je er niet zo mee bezig bent. Toch dacht ik ook dat ik er niet zo mee bezig was, maar blijkbaar toch wel. Je ziet dan juist om je heen allemaal mensen die in blijde verwachting zijn. En dan besef je pas dat je er wel degelijk "onbewust" misschien meer mee bezig bent dan je denkt.
    Maar goed, ik probeer het dan ook niet heel somber in te zien, maar steeds slaat wel die twijfel toe of ik en mijn partner wel vruchtbaar genoeg zijn.
    Maar goed, misschien is temperaturen toch wel een idee.
    Lieve luitjes, bedankt allemaal en voor alle andere twijfelaars ook veel succes! Het zal inderdaad best wel een keer lukken!

    Liefs Nicolette.
     
  11. Nicolette

    Nicolette Lid

    24 okt 2005
    5
    0
    0
    Leerkracht
    Gelderland

    Bedankt voor je openheid en je reactie! Zo zie je inderdaad maar dat het inderdaad langer kan duren. Waarschijnlijk is mijn ongerustheid ook wel onterecht en moet ik ook gewoon nog even afwachten en lekker genieten. Maar heb het gevoel dat mijn biologische klokje maar door tikt! Mijn vriend is al 39 en ik zou niet willen dat de kinderen later op school aan hem vragen of dat zijn opa is. Snap je?
    Maar goed, veel geluk en succes!

    Liefs Nicolette.
     
  12. Nicolette

    Nicolette Lid

    24 okt 2005
    5
    0
    0
    Leerkracht
    Gelderland
    Hai Anouk,
    gelukkig is het bij jou precies zo! We houden elkaar op de hoogte en we zien wel waar het schip strand. Het zal ongetwijfeld een keer lukken. Tot die tijd proberen we ook maar lekker te genieten, waarschijnlijk gebeurt het dan voor we er erg in hebben.
    Veel succes!

    Liefs Nicolette.
     

Deel Deze Pagina