Hoi allemaal, De kleine heeft vandaag een oogonderzoek gehad bij het consultatiebureau en dat ging eigenlijk niet zo goed. We hadden thuis de plaatjes goed geoefend (gewoon van dichtbij) en ze wist alles op te noemen, op eentje na waar ze wat moeite mee had maar geen probleem. Bij het opnoemen van de plaatjes, ging het bij de 1e en 2e regel goed. Bij de 3e kwam wat twijfel en kon ze het blijkbaar niet goed zien meer. Na een aantal keren te hebben geprobeerd, stopte de arts ermee en ben over een maand uitgenodigd voor een tweede onderzoek. Komt daar hetzelfde resultaat uit, worden we doorverwezen naar de oogarts. Ik ben van dit alles best een beetje geschrokken en kan het sindsdien niet van me af schudden. Nou is met het dragen van een bril niks mis mee hoor (of loop ik nou te hard van stapel, nu al denken aan een bril?), ik draag sinds me 12e een bril, maar de nadelen daarvan ken ik ook. Ik had het voor me kleine helemaal niet zo voorgesteld en zo vroeg al... Moest dit echt van me afschrijven... Hoe gaan/gingen jullie mama's hiermee om?
Sowieso gebeurd het vaak dat die oogtest niet goed gaat en dat er bij de oogarts niks aan de hand blijkt te zijn. Maar al is dat wel zo, tja, ik hoor dit vaker hoor dus je bent echt niet de enige. Ik zal wel een loedermoeder zijn maar ik heb ook een kind met een bril en zit er voor geen meter mee eerlijk gezegd. Man en ik hebben beiden een bril. Toen hier bleek dat ze een bril moest vond ik dat wel prima, ze hebben zulke leuke montuurtjes tegenwoordig.
Mijn dochter heeft dit ook gehad. Uiteindelijk de tweede test prima gedaan. De oogtest bij het cb stelt niet veel voor. O zou vooral kijken naar haar gedrag in het dagelijks leven. Loopt ze snel tegen dingen aan, valt ze vaak, knijpt ze met haar ogen. Zo niet, dan zou ik me er niet druk om maken.
Dank voor je reactie, ja op den duur zullen we dat gevoel ook wel hebben van joh wat moet dat moet prima zo. Maar het is vandaag echt even een shock voor me...
Dank voor je reactie. Nou dat zijn we dus nagegaan, van joh hoe vaak lijkt ze last te hebben van haar ogen. Nou helemaal niet. Al de dingen die je opnoemt, nergens heeft ze last van. Daarom ook juist ben ik echt even dat ik denk, heh...? Hoe dan?
Eens met dit! Dafne heeft nu al een minsterkte en met 2 brildragende ouders komt het niet als verrassing. Ik kan me wel om ergere dingen dan dat druk maken.
Klopt hier had ze ook nergens last van qua knipperen en tegen dingen aanbotsen enz. Alleen ineens begon ze te klagen over hoofdpijn. Toen bleek dat ze -1 had zei ik: zo weinig maar Oogarts moest ook lachen: " sommige ouders schrikken daarvan hoor". Tja mama -9 en papa -7 dan is -1 niks.
Dochter heeft sinds haar 3e een bril en ik heb er geen problemen mee. Er zijn zoveel leuke montuurtjes. Ik vind het zelfs vreemd als ze haar bril niet op heeft. Ook hier was niks te merken aan dochter dat ze slecht zag. Daar kwamen we pas tijdens de oogtest achter. Benoemde ze zelf dat ze het gewoon niet zag.
Dafne zit nu al op -1.25 Ach, goed excuus voor een brillencollectie, matchend bij dr kleren. En denk dat het nog superleuk zal staan ook bij dr.
Misschien een gekke vraag, maar al zo jong aan de brilletjes. Hoe gaat dat bij het gymen, zwemmen zijn ze dan niet beperkt in de dingen die ze doen kunnen als ik het zo mag zeggen. Wij volwassen vinden wel een weg zeg maar... Aan dat soort dingen dacht ik gelijk
Hier allebei de kinderen een bril van hun 2. Nooit geen problemen mee gehad, een goede bril blijft op zijn plek met spelen en gym. En met zwemmen hebben ze hem niet op. Gaat perfect ondanks hun forse +sterkte.
Mijn middelste dochter ‘zakte’ ook voor de oogtest op het cb. Na 6 wkn weer herhaald en weer ging het niet goed. Bij oogmeting bleek ze hele slechte ogen te hebben (+11,5 en +9,75). Dus met 3 jr had ze haar eerste brilletje. Ik ben daar trouwens wel even verdrietig van geweest. Niet vanwege de bril oid. Maar omdat ik me realiseerde dat ze de eerste 3 jr van haar leven echt heel slecht zag. Maar dat heb ik snel losgelaten, want ze kon er blijkbaar wel goed mee omgaan. Inmiddels zijn we 10 jr verder en heeft ze (sinds een week) lenzen. We hebben trouwens met zwemmen een elastiek gebruikt om aan beide pootjes vast te maken. Zodat de bril niet van haar hoofd kon glijden tijdens het zwemmen. Dat werkte heel goed. Toen ze ouder werd, ging ze zonder bril zwemmen.
Mijn dochter heeft dit nooit gedaan en toch zag ze rond die leeftijd met 1 oog 40%, met het andere 70%. Nou heeft zij een aangeboren oogafwijking (scheelstand), dus wij wisten dit al vroeg omdat ze al onder behandeling was bij de oogarts vanaf 3 maanden. TS, het kan dat het de volgende keer wel goed is, en anders heb je zulke leuke montuurtjes tegenwoordig Mijn oudste 2 kinderen dragen een bril vanaf hun 7e/8e. Wij zijn ook beide bril/lensdragers, dus wij weten ook wat het inhoud. Zwemmen doen ze zonder, en met buitenspelen/gymmen/sporten blijven de brillen gewoon lekker op. Ze hebben er totaal geen last van. En bij mijn dochter zijn we sowieso blij dat ze er met een brilletje (en slechts 1 operatie) vanaf komt . Dus mocht er een bril nodig zijn, het komt echt goed
Dochter beperkt dit niet met sporten. Tijdens sporten heeft ze geen bril op. Is ook niet zo handig met haar sporten ( turnen en handbal) Ze heeft een min sterkte van 1.50. Met 3 jaar was dit -2.
Dat zegt helaas niet zoveel hoor. Wij dachten ook dat het wel mee zou vallen, hij was immers juist de minst onhandige van de 3, viel niet, klom overal op en in. Bleek toch +8 te hebben.
Ik vind het lastiger dan zoontje zelf. Ik vond het in het begin ook wel lastig, niet omdat hij een bril moest, stond hem prima, maar omdat hij dus al dik 3 jaar niet goed zag en we geen flauw idee hadden. Er ging een wereld voor hem open met bril. Qua gymmen en sporten tot nu toe niks aan de hand. Bril blijft gewoon op. Met voetbal valt hij wel eens af, maar hup weer op en verder. Als hij blijft voetballen zullen we een sportbril op maat laten maken en wanneer hij oud genoeg is eventueel lenzen. Met zwemmen gebruikt hij een zwembril op sterkte. Dat gaat prima. Kijk, zonder bril is makkelijker, maar het is geen ramp hoor.
Mijn dochter heeft nu ook 2 jaar een bril, sinds haar 4e. Ik heb er niet zo'n problemen mee. Wat al eerder gezegd is, er zijn zoveel leuke monturen tegenwoordig. Zij heeft er zelf ook nooit iets van gemaakt. Ze vind het alleen vervelend als het warm is en de bril van haar neus zakt omdat ze zweet. En met sporten doet ze hem gewoon af dat gaat prima.
Hier ook gehad dat dochter zakte voor de ogentest van het CB. Toen waren we er ook nog van overtuigd dat eigenwijsheid grote kans de oorzaak wel zou zijn... De 2e keer deed ze meer haar best dan de 1e keer, maar ook nu weer niet voldoende. We hebben nooit iets aan haar gemerkt dat ze slecht zag. We werden doorverwezen naar het ziekenhuis voor een ogentest, daar werd het gemeten en bleek ze toch echt wel een bril nodig te hebben. Die zelfde middag meteen bij de plaatselijke opticien geweest, waar ze zelf direct haar huidige bril uit het rek pakte. De volgende dag was de bril al klaar en mochten we deze op komen halen. Ze zette de bril op, er verscheen een grijns op haar gezicht en ze ging spelen. Nooit problemen mee gehad, zij zelf ook niet en het staat haar echt perfect. We weten inmiddels niet meer beter. Zo snel en makkelijk kan het ook gaan dus Wat zwemmen betreft, dochter zwom al voordat ze een bril had en nu nog steeds zonder de bril op. Ze doet alles wat de andere kinderen ook doen en heeft er geen last van. Gymen kan ik nog niks van zeggen, maar in een binnenspeeltuin duikt ze bijvoorbeeld ook gewoon op een trampoline met haar bril op en dat kan ook gewoon allemaal.