Zou jij dat doen? Allereerst ik snap dat het leven niet helemaal planbaar is. Dat je te maken kunt krijgen met vruchtbaarheidsproblemen e.d. waardoor een zwangerschap langer duurt of helemaal niet lukt. Wij hebben twee kinderen van 5 en bijna 4 jaar. Ik heb al een paar jaar een wens voor een derde kindje. Mijn vriend heeft steeds gezegd dat hij het niet wilde. Daar ben ik erg verdrietig om geweest want mijn wens zit diep, maar goed, je moet het met z'n tweeën willen. Voor mezelf had ik altijd 35 jaar als grens om zwanger te worden, vooral vanwege de toenemende gezondheidsrisico's, maar ook vanwege het leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en het feit dat je dan voor een kindje wel een wat oudere ouder bent (hoe is dat voor het kindje?). De laatste tijd merkte ik dat mijn kinderwens naar de achtergrond verschoof en ik me er minder onrustig over voelde. Je raadt het al.. nu geeft mijn vriend aan misschien toch een derde te willen. Wat hem vooral tegenhoudt is dat hij opziet tegen de drukke eerste jaren (we hebben twee onrustige kinderen gehad met name qua slapen). Maar hij voelt weer wat meer energie en begint er daardoor anders in te staan. Ik ben nu 36, bijna 37. Wat zouden jullie doen?
Waarom niet? Ik heb onze 4e op mijn 37e gekregen (was net 37 geworden) Ben nu zwanger van de 5e en zal op mijn 38e bevallen. Als je er geen jaren over doet om zwanger te worden zou ik niet weten waarom niet.
Lekker doen waar jullie je goed bij voelen! Hoe denk jij er inmiddels over? Voel je het ook weer 'kriebelen' mits hij het nu ook wel wil? Zo ja, ga er dan gewoon vol voor... da's mijn mening! 37 is nog lang niet te oud!
Ik ben ook 36 en bezig voor de derde. Ik voel mezelf niet te oud... Heb voor mezelf altijd het gevoel gehad liefst voor mn 40e, daarna meer risico's. Maarja je weet het toch nooit zeker. Heb verschillende vriendinnen die gezonde kinderen kregen met 40+. Het heeft mijn man wel een tijdje tegen gehouden, wat nu als die derde wat zou mankeren. Maarja dan denk ik, niets in het leven is zeker, wij lijken nu gezond maar het kan ook ineens zo zijn dat volgende week een van ons iets blijkt te mankeren... Ik heb iets minder leeftijdsverschil, maar het lijkt me best makkelijk dat de oudsten op school zitten en je dan veel tijd hebt voor je baby. Als je samen de wens hebt zou ik er gewoon voor gaan!
Als jij en hij willen: waarom niet? Ik vind 37 echt niet oud! Zelf was ik 38 toen ik zwanger raakte van de derde. Niets geen maanden proberen (was geheel onverwacht maar wel gewenst), geen problemen tijdens de zwangerschap en een gezond kindje nu. Natuurlijk zijn er iets meer risico's en misschien is het fijn als je er daar enigszins nuchter onder bent, maar het kan prima en het kan dus zeker ook gewoon goed gaan
Ja hoor, waarom niet? Mits medisch verantwoord en een wens bij beiden. Ik zou stiekem best een vijfde willen je kunt wel raden hoe oud ik ben nav m’n nick Ik heb niet zo’n last van een leeftijdsgrens van mezelf, vind alleen het leeftijdsverschil tussen de oudste en de dan jongste wel groot worden. Maar zou het er niet voor laten haha. (Ik heb trouwens goede zwangerschappen en bevallingen gehad, geen miskramen etc, dus misschien ook wel makkelijk praten.)
Ik was net 38 bij de vijfde, en ik voel mij fitter dan toen ik 30 was. Ik denk dat als je jezelf gezond en vooral ook sterk houdt, je niet zoveel zorgen hoeft te maken om je leeftijd en gezondheidsrisico’s . Ik denk zelf af en toe dat de oudste mij altijd 11 jaar langer zal kennen dan de jongste. Maar ja dat is altijd zo. Ik zorg er gewoon voor dat ik minstens 100 word. Dat is veel belangrijker, niet hoe oud je bent, maar hoe lang je mag leven.
Ja hoor waarom niet! Als jullie het beide willen. En betreft leeftijd; dit waren de woorden van onze gynaecoloog toen ik aangaf geen wens meer te hebben voor een 3e kindje: “Ach je hebt nog alle tijd!” En ik ben 36 jaar. Vond ik wel opvallend omdat ik ook het gevoel had al ‘oud’ te zijn voor nog een zwangerschap Kennelijk valt dat dus wel mee!
Ik denk dat dit echt zo persoonlijk is en dat jullie daar echt zelf een keuze in moeten maken. Tot nu toe reageren er vooral dames die dus zelf 2e helft 30 nog zwanger zijn geweest (ikzelf niet uitgezonderd) maar zo krijg je (mocht dat je intentie zijn) niet echt een representatief beeld van de gemiddelde mening. Ik ben wat ouder en zwanger van de vierde maar ik weet dat sommige mensen in mijn omgeving daar een minder positieve mening over hebben. Dat mag. Zolang wij er maar gelukkig mee zijn. Natuurlijk had ik graag 10 jaar eerder kinderen gekregen maar dat was helaas niet zo en ml en ik zijn onwijs dankbaar dat we in onze 'ouderdom' alsnog een stukje van ons ooit gedroomde grote gezin mogen krijgen. En nee, misschien vinden onze kinderen het later niet tof dat wij al wat ouder zijn. Maar hé misschien vinden ze een aantal aspecten van onze opvoeding ook wel stom. Ik hoop dat ze ondanks dat, in elk geval zullen meekrijgen hoe ontzettend gewenst en geliefd ze zijn.
Ik heb vorig jaar mijn derde gekregen, toen ik nog net 37 was. Inmiddels dus bijna 39 en ik sluit een vierde niet uit, alhoewel ik me nu wel steeds ouder begin te voelen (dat had ik bij de derde nog niet). Ik ben typisch zo’n geval van eerst flink carrière maken en reizen en dergelijke en dan pas na je 30e aan kinderen beginnen. Heel normaal in mijn omgeving, maar nu er op terug kijkend vind ik het toch wel wat laat en vind ik het persoonlijk jammer dat zoveel hoger opgeleiden zo laat aan kinderen beginnen. Mijn schoon ouders waren bijna precies even oud als dat mijn man en ik waren bij de geboorte van hun kinderen en ik vind hent toch echt wel oude opa en oma’s nu helaas. Ik vind het dus zelf wel jammer dat we vrij laat onze kinderen hebben gekregen en zal hen dan misschien ook wel stimuleren om eerder aan kinderen te beginnen dan wij hebben gedaan
Ik ben net 37 geworden en wij zijn bezig voor een derde kindje. Mijn oudste twee zijn 4 en 3, zit dus straks (mocht het lukken) wel meer tijd tussen maar dat vind ik ergens ook fijn. Onze oudste is niet geheel gezond dus dat heeft ook mee gespeeld. Ik heb zelf wel zoiets, het is nu of niet. 37 was voor mij altijd een beetje de grens dus ik snap je heel goed. Hier is de wens echter heel groot, en leeftijd is maar een getal uiteindelijk.
Ik begrijp wat je bedoelt. Maar mijn ouders waren relatief jong toen ze opa en oma werden en toch vind ik ze heel oud nu geworden in korte tijd, dit komt door persoonlijke problemen en ook een slecht onderhoud van het lijf. Zo zie ik aan de andere zijde ook heel veel hele oude mensen die echt superfit zijn en veel sporten wandelen enz. Ik vind leeftijd echt maar een getal.
Zelf zou ik het niet doen, mijn grens lag bij 35 jaar. Vooral vanwege de toenemende kans op chromosomale afwijkingen bij het kind. Maar als het voor jullie goed voelt, gewoon doen . Ik vind het niet raar ofzo als iemand er wel voor kiest.
Ja hoor hier 38 als de 3e komt. Het was bij ons niet anders. De 2e duurde 3.5 jaar, en deze is erin gevlogen. Dus waarom niet als het aan mij ligt komt er hierna nog een 4e.. maarja
Tsja een bekende van mij was de eeuwige vrijgezel tot 35 toen ze haar grote liefde leren kennen en heeft van 37 tot 41 3 kinderen (3de was een verrassing, niet gepland) op de wereld gezet met hem dus als je het graag wilt, waarom dan niet toch? Nu kan het nog
Hier precies hetzelfde verhaal. Mijn man zag het niet zo meer zitten en toen ik de 35 passeerde heb ik het een beetje los gelaten. Kwam hij vorig jaar toch dat hij nog wilde en nu ben ik 37 en zwanger van de 3e. Zwanger worden ging sneller zelfs dan bij de andere 2 (wel 2 vroege miskramen gehad begin dit jaar) en ben deze zwangerschap voor het eerst niet medisch, hoera! Eerst had ik wel moeite met het leeftijds verschil van 9 en (bijna) 7 jaar, maar nu tijdens de zwangerschap vind ik het juist heel leuk. Ze maken het heel bewust mee, zijn enorm betrokken en ze zijn al vrij zelfstandig, wat zeker erg prettig is, doordat ik hevige bekkenklachten heb. Ze kijken enorm uit naar hun broertje of zusje
Ik sluit aan bij de rest, doen!! Nu kan t nog, hier zwanger van nr 5 en ben 37. Ik zou nog wel 10 willen maar dat word hem natuurlijk niet haha Een 6de sluit k niet uit, maar ook niet meer in. We wachten af hoe ik me na deze zwangerschap en bevalling voel. Of dat gevoel van ik ben compleet komt Dus als t medische gezien allemaal kan waarom niet en tuurlijk de kans is hoger op een miskraam en op chromosoom afwijking, maar nog steeds relatief klein t.o.v gezonde zwangerschap Spannend dus Oh en hier s de oudste 13 wanneer de baby komt en de jongste 1.5
Op mijn 37e ging ik voor een 6e kindje. Nu op mijn 38e nog steeds bezig voor een 6e kindje. Dus een 3e kindje kan in mijn ogen prima op je 37e.
Ik was de eerste keer zwanger op mijn 29e, beide kinderen zijn overleden nav vroeggeboorte. Hun broertje kwam op mijn 31e en op mijn 36e kreeg ik de jongste. Eerder durfde wij niet aan en er zat een miskraam tussen. Dus nee, ik vind het niet gek en ik zou het niet laten.