Opvoeding: straffen? Stafhoek?

Ik ben absoluut geen fan van straf geven. Mijn tactiek is meer het slechte gedrag negeren en het goede gedrag belonen. Maar er zijn natuurlijk grenzen. Mijn dochter heeft er een handje van om haar broertje te slaan. Meestal pak ik haar dan bij de arm, zeg dat slaan niet mag, leid haar bij hem weg en probeer haar af te leiden. Als ze een slecht bui heeft gaat ze net zo hard weer naar hem terug om hem weer een lel te verkopen. Op zo'n moment zet ik haar apart, vertel erbij waarom en negeer haar en ga iets leuks doen met mijn zoontje.

Het verschilt denk ik ook per kind wat de beste aanpak is. Mijn dochter is totaal ongevoelig voor straf, dus ja, dan heeft straffen ook weinig zin natuurlijk .

 

Sinds mijn dochter 16 maanden is ofzo merk ik wel dat een beetje straf soms wel nodig is, ze is echt dingen aan het uitproberen en weet heel duidelijk van sommige dingen dat ze niet mogen!
Verder dan heel streng toespreken terwijl ik haar vastpak bij beiden armpjes en diep aankijk komt het overgins niet en maakt genoeg indruk. Ook werkt negeren soms heel erg goed.
Vooral bij driftaanvallen, daar is ze snel klaar mee altijd als ik gewoon doorga waar ik mee bezig was.
Soms moet ik wel me gezicht verbergen zodat ze niet ziet dat ik eigenlijk wel eens in de lach schiet. haha

 

Ik zie t probleem er niet van om t kindje even op de gang te zetten als ze te ver gaan. En mama een tik willen geven is een echte no-go en niet iets wat je kunt negeren vind ik.

En t bijten.. Het zou mijn ding niet zijn, maar als je een bijtertje hebt die door blijft gaan, kan ik me voorstellen dat je terugbijt om te laten voelen hoe t voelt. En bij sommige kinderen is t dan gewoon klaar. Maar het is niet iets waar ik voor zou kiezen, bijten...

 

Tegenwoordig is het normaal dat kinderen overal bij zijn. Ik doe daar niet aan mee en ga het ook niet doen. Kinderen horen op een bepaalde tijd op bed, daarmee voorkom je al een boel vervelend gedrag doordat ze moe zijn. Mocht je er als ouders nou wel voor kiezen je kind op te laten blijven of mee te nemen ergens naar toe, dan moet je dus accepteren dat je kind om een bepaalde tijd wat minder plezierig wordt. En dus tolereer je misschien wat meer gezeur en gedoe. Maar ik vind dat er ten alle tijden bepaalde grenzen moeten zijn (die ze dan leuk op kunnen zoeken). Slaan? Al ben je nog zo moe, dat zou dus bij mij ook niet kunnen. En wat is er dan mis met straf? Een kind moet toch ook leren wat wel en niet mag en dat bepaalde acties consequenties hebben. Eigenlijk alle acties, maar de ene actie heeft een prettiger gevolg dan een andere actie en dus leren ze dan wat ze moeten doen om een positieve consequentie te krijgen. Een 3-jarige even apart zetten is volgens mij een prima methode in zo'n geval. Op tijd naar bed nog een betere...

 

Ik vind het heel erg om te zien/horen dat ouders hun doodmoeie kindjes straf geven.... Gewoon lekker op schoot nemen en knuffelen. En naar huis en/of naar bed.

Ik zie veel te vaak oververmoeide kindjes.... In de stad, in de supermarkt... Noem maar op... Zielig.

Maar ik geloof sowieso niet echt in straf. Meestal wil een kindje gewoon je aandacht en ik heb vrij zelden een reden om dat niet te kunnen geven (alleen als ik aan het koken ben of met haar zusje bezig ben). Onze peuter is net 2 en we hebben 1 keer een strafplekje gebruikt, maar achteraf had ik gewoon mijn activiteit (ik was iets printen en het lukte allemaal niet) moeten staken en op een ander moment verder moeten gaan. Mijn kindje had me op dat moment alleen maar nodig.

 

Ik geloof ook in de Nanny methode. Toen mijn oudste elf jaar geleden weleens lastig was wist ik vaak geen raad. Ik was zelf ook erg jong en deed maar wat. Met t gevolg dat ik vaak huilend op de trap zat !

Sinds ik dat programma ben gaan kijken ( dat was er toen nog niet) ben ik ervan overtuigd dat ik t deze keer zeer zeker moet gaan toepassen. Twee waarschuwingen en dan op een speciaal plekje zetten. Uitleggen waarom en drie minuten laten zitten. Dan sorry en positief afsluiten met een dikke knuffel.

Mijn kleintje is nu pas 2 maanden en t zal voorlopig wel nog niet nodig zijn maar ik ga t zeker doen.

Straffen door slaan werkt niet, alhoewel wij vroeger weleens een tik en bij ons thuis werkte t wel! Wij waren met vijf meiden thuis en mijn moeder werd serieus gek van ons. Hihihihi

Ik denk dat als je consequent bent en de Nanny methode toe past dat je na verloop van tijd maar 1 waarschuwing hoeft te geven. Idemdito met t naar Bed brengen.

Maar iedereen is anders en iedereen doet wat hij of zij zich t prettigste bij voelt!

 

Ja, zo denk ik er ook over. Goed verwoord.

 

Wij gebruiken ook de nanny methode, dat werkt hier prima.

Vorig jaar had mijn zoon een handje van knijpen en bijten. We werden er gek van, straffen, praten, afleiden hielp niks. Toen hij mij een keer kneep was ik het zo spuugzat dat ik terug kneep. Hij schrok hiervan en heeft dit nooit meer gedaan. Gemeen natuurlijk maar mijn andere zoon moest het ook continue ontgelden. Die had op een gegeven moment een groot ontstoken bijt plek op zijn rug.

 

T.s

Dat jij nu nadenkt over de toekomst hoe te handelen is alleen maar te prijzen.
Dat je nichtjes moe waren was duidelijk. Maar dat ze straf kreeg door middel op de gang zetten. Kan ik best begrijpen.
Dat de jongste word terug gebeten moet je denk ik in het juiste perspectief zien. Is dat daad werkelijk zo of is het gewoon een zachte beet die net wel net niet pijn doet.
Kan me zelfs een tik voorstellen. Ben absolute niet er voor om een kind een tik te geven maar mij is het als mama ook wel eens over komen ja idd. Dat doe je uit onmacht maar toen mijn zoon mij onverwachts in mij buik beet met 2.5 jaar was mijn impuls een tik op zijn toen nog luierbillen.
Mijn dochter deed het een paar weken geleden ook en nu reageerde ik anders als toen met mijn zoon waarom( omdat je er van leert) dat niet alles kan en mag ook jij als moeder moet leren het geduld te bewaren. Maar dat zal je straks zelf mee maken met een dreumes/peuter dat je situatie.s tegen komt dat je denkt van oeps en wat nu. Mijn advies is.voed op op de manier die jij juist acht. Maar oordeel nog niet te hard voor je bepaalde situaties beter gaat begrijpen. Want die gaan komen.
Maar het kan geen kwaad kritiek te hebben tegen over de opvoeding van een ander. Dat maakt je alleen maar sterker van wat je wel en niet wilt in een opvoeding.

Een ding weet ik wel na een paar jaar. Kinderen krijgen is een makkie vergelijken met het opvoeden van de kinderen want vind het tot de dag van vandaag niet de makkelijkste taak die je als ouder krijgt.( maar dat weegt niet op tegen de mooie momenten want die zijn er vaak ook in overvloed).

 

precies wat ik wou zeggen dus +1

 

Ik heb natuurlijk wel makkelijk praten, want ik heb een lief (en makkelijk?) meisje die nooit geslagen of gebeten heeft. Ze luistert over het algemeen prima. Heeft sinds kort wel haar dramaqueenbuien als ze iets wilt en ze mag het niet (koekje, tv, etc).

Ik begin me wel steeds meer af te vragen of ze zo makkelijk is dankzij mijn opvoeding of ondanks mijn opvoeding?

 

Wij "straffen" vanaf de kinderen 2 jaar zijn....
Julia moet dan tegen de deur staan. Doet ze dit niet of gaat ze eerder bij de deur vandaan, gaat ze achter de deur.

Knijpen, slaan, duwen enz. wordt hier niet getolereerd.

 

even tot betrekking het bijten. Kleine kinderen bijten vaak als uiting van een hevige emotie (kan ook blijheid zijn) vaak weten kinderen niet dat bijten pijn doet en is het gewoon lief bedoeld.

Het is dan ook erg lastig uit te leggen aan een kindje dat bijten niet mag en pijn doet. Wel kun je hem aan het handje nemen en voordoen hoe hij zijn emotie wel kan uiten.... denk hierbij aan aaien, kriebelen enz.

vindt het daaorm not done om zo'n kleine terug te bijten.

Mocht een kind van bijna 4 mij bijten dan kan het best zijn dat ik zachtjes terug bijt hij kan immers zijn emoties vaak al beter uiten en het is niet de bedoeling dat hij met opzet bijt.

Het ligt dus helemaal aan de situatie wat ik zou doen.

In het geval van ts vindt ik het persoonlijk not done op een leeftijd van 1,5 om terug te bijten!

 

Als ze echt iest doet wat niet mag dan is er de hoek. Als het echt extreem is en het kan op t moment dan een ''tik'' niet om pijn te doen maar om te laten schrikken (tis meer een duwtje dan een tik eigenlijk) en als ze zou bijten (echt gericht) zou ik haar zeker een keer terug bijten! Dat is echt NOT DONE en ik weiger het te pikken dat mijn kind me fysiek pijn doet en dan mag ze best weten wat dat in houd (ik zal me heus wel inhouden) en heb gehoord dat terugbijten een effective methode is (en nee niet de hele dag je kind zitten te bijten ofzo)

T zit bij mij een beetje tussen een hoekje en een tik in dus

 

Wij zijn nog niet zo ver in de opvoeding maar ik denk dat ik wel zou gaan straffen als het nodig is... Wel zou ik eerst proberen af te leiden en positief gedrag uitlokken. Mocht dit niet lukken dan ben ik wel van mening datje wat harder op moet treden ( heb het overigens wel over een wat ouder kindje al). Het strafhoekje zou dan kunnen werken. Ik zou overigens niet slaan (je wilt ook niet dat je kinderen gaan slaan dus...) en terug bijten lijkt me ook nietmde oplossing, aar goed, je weet niet wat ze allemaal al geprobeert hebben.

Door die vermoeidheid is het wel lastiger ook. Kunnen die kindjes ook niks aan doen dus is wel zielig.

 

Ik zorg da mn kids op tijd in bed liggen echter mn dreumesje van bijna 18 mnd bijt slaat en trapt ook wel eens uit frustratie niet alleen ond ook haar broertjevan 2mnd en de hond moeten t dan ontgelden.
Dit tolereer ik niet ik hou stug aan mn strafhoekje vol ma soms slaat ze echt door,klinktnaar o maar ze is dan echt niet voor rede vataar en dan bijt ik ook terug had ik eerder moetrn doen t was meteen over ze probeert t nog af en toe ma zo erg als voor enkele mnden terug is t niet meer gelukkig.
Maar goed jazekr dat ze van mij straf had gekregen en hoe dat ligt ech aan de situatie op dat moment.

 

Ik vind het jammer dat de focus bij straffen ligt op het directe resultaat: het stoppen van het ongewenste gedrag. Ik probeer juist altijd de onderliggende oorzaak aan te pakken.

Ja, misschien bijt je kind niet meer als je hem terugbijt, maar je weet eigenlijk niet waarom... Je weet niet wat dit bij je kindje teweegbrengt of welke consequenties dit mogelijk kan hebben in de toekomst.