Oeps! Tegen de 40 (dus “oud” bedoel ik met humor), gezegend met kids, aan de mini pil... en toch doe ik net een positieve zwangerschapstest. Like.... what the fuck. Ik voelde me al een tijdje raar. Had ook al een tijdje geen tussentijdse bloeding gehad. Zodoende de “we doen een test om het uit te sluiten”. Is het toegestaan van slag te zijn??? Of word ik dan aangevallen? Sorry, niet mijn bedoeling om iemand op z’n tenen te trappen. Ik wist even niet waar anders even “mijn ei” kwijt te kunnen. Ik gun iedereen het beste. Tot snel.
Jeetje snap datje van slag bent! Ik hoop van harte dat je, als je aan het idee gewend bent, ook een beetje blij bent! Of dat je berusting in een andere keuze kan vinden. En, trek je vooral niets aan van ‘negatieve’ reacties. Het is helemaal aan jou om dit nieuws op je eigen manier te verwerken!
Prachtig, maar nogal onverwachts kado dus ik snap dat het schrikken is! Gun jezelf de tijd om eraan te wennen en kijk tzt. welke keus het beste bij jou en je gezin past.
Ik kreeg mijn eerste op mijn 40ste en mijn tweede op mijn 42ste, dus je bent echt niet oud hoor in mijn ogen haha. Gefeliciteerd! Hoe oud zijn je andere kinderen? Al een beetje gewend aan dit nieuws?
Dank jullie wel allemaal voor jullie lieve posts. @Curitiba Ja beetje gewend. Onze kinderen zijn 13,10&7.
Onze kids zijn bijna even oud..ik ben bijna even oud als jij..en wij proberen alweer een.hele tijd voor nr 4.. Dus... Je bent jong je hebt genoeg tijd om te rusten tijdens de zwangerschap. Je kunt je helemaal op de baby richten. Je hebt genoeg helpende handen Hopelijk kun je er blij mee zijn! Wen rustig aan het idee!
Nee joh! Dat geeft mij altijd moed, een ander durfde het ook nog aan Zie mijn onderschrift....elke leeftijd heeft wat
Spannend! En gefeliciteerd! Hoe is het nu? Ik testte afgelopen maandag ook positief (leeftijd 40+), ook met het idee het even uit te sluiten. Hartslag was >140 bpm toen ik een tweede streepje zag en heb de rest van de dag niet meer kunnen werken.
Gefeliciteerd! Mijn ouders kregen onverwacht nog een kado'tje toen zij 43 was (ik was toen 17 en zusje 14) Meest fantastische dat me ooit is overkomen (behalve komst van mijn eigen kids dan he) Dus gaat helemaal goedkomen!
Ja, daar verheug ik me ook heel erg op, om het aan de meiden te vertellen. Die zullen het echt fantastisch vinden. Alleen doen we dat pas als heel de wereld het mag weten, want die kunnen dat natuurlijk niet voor zich houden.
Gefeliciteerd @AmberB ! Ik heb afgelopen week positief getest. Ben nog steeds in shock en kan nog niet echt blij zijn (komt vast nog wel hoor, we hebben geen seconde getwijfeld om het niet te houden). Maar ik heb ook kids uit 2011 en 2013, en ben 41. Ik kan er niks aan doen, maar vind m'n leeftijd het ergste om te wennen om nu nog een kindje te krijgen. Wat zal de omgeving zeggen, familie en vrienden . Hoe sta jij (en andere die hier schrijven natuurlijk) hierin?
Ik zou het idd nog niet de anderen vertellen voorlopig. Mijn moeder had een keer een miskraam toen ik 9 was en toen wist ik het wel al en ben er serieus maanden verdrietig om geweest... Daarom hebben mijn ouders het bij het zusje dat uiteindelijk wel kwam pas verteld na de vlokkentest dus dat was heel laat
@Sjanani Grappig dat onze situaties zo vergelijkbaar zijn! Toevallig hebben mijn man en ik het vandaag gehad over de reactie van de omgeving. Dat we vragen verwachten als 'was het gepland?' en hoe we daar dan op reageren. Ik reageer dan het liefst ontwijkend, omdat ik vind dat niemand daar iets meer te maken heeft, dus iets als 'dat is privé' of 'dat doet er niet toe'. En dat mensen inderdaad wat meer brutale vragen zouden kunnen stellen omdat ik dus ook al 41 ben en er relatief veel leeftijdsverschil straks tussen de baby en de meiden zit. Ik ben overigens al helemaal aan het idee gewend, iets te veel zelfs. Ik probeerde me nog in te houden om straks niet heel teleurgesteld te zijn als het toch fout zou gaan. Maar het lukt niet; heb al gezocht naar mijn positie-kleding, wat speelgoed en dekentjes apart gelegd, naar namen gekeken... @julia80 Ahh, dat is wel verdrietig ja. Daar had ik nog niet bij stil gedaan, dat ook de meiden dan verdrietig zijn. Sowieso zijn we nu voornemens om de eerste onderzoeken af te wachten, maar ik vrees dat ik me niet meer in kan houden als we met 7 wkn een goede echo hebben gehad. Maar hopelijk kan ik jouw berichtje dan nog herinneren en toch nog even een paar weken wachten.