Zijn hier ook dames die een partner hebben met een licht verstandelijke beperking? Hoe uit dit zich in de relatie? Wat zijn jullie ervaringen en tegen welke problemen lopen jullie aan? Merk je er veel van in de relatie? Alvast bedankt
Mijn man is vroeger naar speciaal onderwijs gegaan. Of er echt sprake is van een lvb weet ik niet, maar dat denk ik wel. Hij doet nu een niv 2 opleiding naast z'n werk en dat kost hem heel veel moeite. Ik lees het boek voor en zo leert ie de theorie. Hij doet mondeling examen. Er zijn strubbelingen soms tussen ons. Hij begrijpt me niet altijd, en ik ben hem altijd 5 stappen voor. Ik doe de administratie en alle regelzaken, want hij overziet het niet. En dat vinden we beide wel eens lastig. Mijn man is wel enorm sociaal, echt een warm hartelijk mens. Heeft veel inlevingsvermogen. Is integer en behulpzaam. Heeft een groot hart. Daar ben ik ook op gevallen vroeger. Verder kan hij iets wat ie ziet zo namaken, Bijv een kast die ik zie en zeg... Wauw, die vind ik mooi. Dan kijkt ie er even een poosje naar, en 3 weken later heeft ie hem gemaakt.
LVB staat trouwens voor licht verstandelijke beperking, ik vermeld dit even omdat ik op meer ervaringen hoop. Ik heb iemand leren kennen waar het echt mee klikt maar ik merk wel een beetje dat er wat verschillen zijn. Stiekem zou ik het eigenlijk echt een kans willen geven
Geen partner met lvb, maar werk wel met lvb. We hebben een cliënt die gewoon een gezin heeft, kan prima. Wonen gewoon samen in een huis als een gewoon gezin alleen hebben ze dan een ambulante hulp die af en toe langs komt. Als je iets wilt weten mag je wel een pb sturen hoor.
Wat ontzettend fijn thanks. Ik weet nog niet helemaal wat mij te wachten zou staan al heeft hij wel het een en ander uitgelegd. Ik merk wel soms dat als ik iets vertel dat het soms even duurt voor het kwartje valt. Hij geeft aan zichzelf goed te kunnen verzorgen en zijn ouders komen bijna dagelijks langs. Maar hij is zo vriendelijk en grappig
Ik heb geen ervaring met een partner met lvb, maar ik heb wel een tante die dat heeft. Ze heeft ook kinderen. Ik zou er wel rekening mee houden dat zoiets met de jaren achteruit kan gaan. Dat is bij haar ook het geval.
Allereerst, waarom niet? Iemand met een lvb zal op andere vlakken shinen, er zal genoeg zijn waardoor je hem ziet zitten en er hier openlijk een forum op start ♥. Andere kant is het niet altijd makkelijk. Wij (in mijn relatie) geen lvb, wel allebei ADHD en dat brengt ook wel het e.e.a. met zich mee. Ondanks de ADHD herken ik wel dingen die Panter zegt. De mijne heeft dan op sociaal vlak wel wat moeite, is graag op zich zelf. Hij red zich wel hoor. Maar interesse tonen en attent zijn kosten wat moeite. Ook in discussies is hij heel rechtlijnig. Achter af denkt hij meestal na en dan komt hij er wel op terug. Maar daarnaast naar mij toe ontzettend liefdevol, hij is haast nooit sjaggo, kan wel emotioneel geraakt worden en zo veel meer. See where it leads you.
Ik denk dat veel afhangt van waar je zelf veel belang aan hecht in een relatie. Ik denk niet dat ik het ooit zou kunnen. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waarin altijd op 'hoog niveau' werd gecommuniceerd/gediscussieerd en ik hecht zelf ook veel waarde aan gesprekken op een zeker niveau / met een zekere diepgang. Als ik dit in mijn relatie niet zou hebben, dan zou ik dit echt vreselijk missen. Intelligentie is voor mij dus een soort karaktertrek die heel belangrijk is. Maar voor veel mensen is dit helemaal niet zo onmisbaar en zijn er andere zaken die veel belangrijker zijn en zwaarder doorwegen, dat is een afweging die je alleen zelf kan maken Los daarvan zullen er natuurlijk praktische implicaties zijn en zal je mogelijk bepaalde dingen (zoals administratie)meer op jou moeten nemen, maar daarbij heb ik dan weer zoiets van 'ach, aan alles valt een mouw te passen'.
Mijn tante is verstandelijk beperkt, heeft kinderen en heeft heel lang zonder hulp alles gedaan (was achteraf wel beter geweest als er wel eerder hulp was geweest). Ze is nu met het ouder worden inderdaad flink achteruit gegaan zoals iemand hier al zei. Het oudste kind zonder verstandelijke beperking is mijn tante op jonge leeftijd al verstandelijk voorbij gegroeid en heeft veel overgenomen in dat gezin. De verstandelijke beperking lijkt wel erfelijk, een ander kind in dat gezin kan echt niet zelfstandig wonen zonder begeleiding en is behoorlijk verstandelijk beperkt.
Ik denk dat het ook maakt wat voor mate van "beperking" hij heeft. Werkt hij? Hoe woont hij? Wat zijn jouw toekomst verwachtingen?
dat weet ik niet. Om eerlijk te zijn heb ik hun al jaren niet meer gezien. Haar verstandelijke vermogen is met de jaren achteruit gegaan, ze woont nu ook niet meer zelfstandig. Maar bij haar was het niet genetisch, het kwam door de geboorte, toen was er geloof ik een hersenbloeding of zuurstofgebrek zoiets. 1 kind woonde bij haar vader met die gaat het wel goed. De andere 2 hebben er wel wat aan over gehouden, ze zijn niet stabiel. Ook heel zielig eigenlijk omdat ze nooit een echte moeder hebben gehad. Ze was er wel, maar ze heeft dat vermogen gewoon niet om een goede basis te bieden. Ondanks dat er veel hulp is geweest.
Ik denk dat er niet 1 lijn in te trekken is en je vooral naar de persoon moet kijken en zijn achtergrond. Mijn man heeft autisme, net als onze oudste zoon. Ik merk dat wel maar toch is onze relatie echt oprecht ontzettend goed, en dat hoor je ook weleens anders. Dus kijk goed naar de persoon zelf en luister naar je gevoel. Ook al is dat anders dan een lvb, soms zijn andere eigenschappen belangrijker!
Hij werkt gewoon, en krijgt financiële begeleiding. Zijn inkomen wordt beheerd omdat hij nog welleens iets vergeet. Verder doet hij boodschappen en het huishouden veel zelf. Hij heeft ook huisdieren waar hij zelf goed voor zorgt. Hij heeft misschien moeite met leren maar kan soms behoorlijk slim uit de hoek komen. Ook is hij ontzettend creatief en tot nu toe, heb ik hem alleen nog vrolijk gezien. Bedankt voor jullie ervaringen. Ik denk dat het dus sowieso verstandig is dit rustig op te bouwen en zien waar het schip gaat stranden voor nu wil ik hem dus eigenlijk best een kans geven heel vreemd wat normaal zou het totaal niet mijn type zijn maar er was eigenlijk vanaf het begin al een klik
Mijn moeder is (denk ik) licht verstandelijk beperkt. Ze heeft dit nooit (willen) laten testen, maar in de loop der jaren is er wel veel duidelijkheid gekomen voor ons gezin en vooral ook voor mij. Iedereen is natuurlijk anders en bij iedereen uit de LVB zich ook anders. Ik heb het zelf als 'kind van' niet als positief ervaren omdat ik zelf veel gemist heb en mijn moeder al snel voorbij was gegroeid, gevoelsmatig gezien. Hier heb ik helaas nog steeds flink last van... Maar als partners is het toch heel anders denk ik.
Hier vermoeden dat onze biologische vader licht verstandelijk beperkt is maar niet met zekerheid te zeggen, kon ook zeker de opvoeding zijn geweest. Ik trok het niet meer dus contact verbroken. Omdat hij niet veel snapt op emotioneel gebied en niet snapt wat wel en niet belangrijk is heeft mijn zus ook beperkt contact. Wij hebben het gelukkig niet geerft Ikzelf zou het niet aan kunnen, ook dat je zegt dat dagelijks zijn ouders langs komen... Wil je dat in een relatie? Ik zou er echt goed over nadenken want hoe verder je in een relatie komt des te meer komt er op jouw schouders.
Houd er wel rekening mee dar hun een relatie (in wat voor stadium dan ook) anders kunnen ervaren en ook het behouden van een vriendschap of relatie kan moeizamer gaan. Online is er veel te vinden over lvb. Er zijn binnen lvb nog zoveel verschillen