Heeey dames, Ik ga even zo kort mogelijk proberen te zijn, maar ik vrees dat dit toch een redelijk lang verhaal gaat worden mede omdat het me echt tot ver boven mijn hoofd zit momenteel. Mijn zoon (7) is altijd al een actief mannetje geweest. Een vrolijke, sociale baby. Sliep altijd goed (zelfs uit), gezellig, actief, maar verder geen bijzonderheden. Op de peuterspeelzaal, waar hij vanaf zijn 2de tot zijn 4de was hij altijd vrolijk, sociaal, druk met puzzelen, voetballen, klimmen en klauteren. Geen bijzonderheden stond er in zijn dossier, dus we gingen met goede moed/ veel plezier naar de basisschool. Niet wetende dat dit het 'begin' van onze issues zou zijn. Lang verhaal over de eerste 3 jaar in het kort: Zijn kleutertijd is 'hectisch' geweest. Veel kleine 'pedagogische' misstappen van de leerkrachten, veel wisselende leerkrachten, extreem grote kleuterklassen en natuurlijk ook gewoon goede momenten. Hij is blijven kleuteren in groep twee. De tweede helft van het jaar begon hij te etteren (lees: keten, spullen verstoppen, de clown uithangen enzovoorts. IB'er en PPO ingeschakeld. Conclusie: een actief knulletje dat wel wat rust, regelmaat en consequentie nodig heeft. Niet beperken in zijn wil om te lezen (hij moest volgens de leerkracht wat geremd worden om vooruitlopen in groep 3 te voorkomen) Kortom: gewoon tijd voor groep drie. Begin van groep 3: Ging voorbeeldig. De leerkracht snapte niet waar zijn 'dossier' over ging en hij presteerde buitengewoon goed op het gebied van lezen en schrijven. Dat punt waren ze nog niet echt bezig met rekenen, maar ook hierin voorzag ze geen problemen. Nogmaals: een actief knulletje, maar goed te corrigeren en leergierig. Cito was overigens wat benedenmaats, maar dit schoof ze al snel opzij met de boodschap van: Dat MOET een momentopname zijn geweest, want dit herken ik niet terug in zijn algemene prestaties. Tweede helft: Hij sloeg om. Als een blad op een boomstam. Ging steeds vaker grenzen opzoeken. Druk doen in de klas, 'boos' worden als er van taak gewisseld moest worden en hierbij zijn spullen op de grond gooien en 'weigeren' om iets te doen. Juf pakte dit goed op door consequent te blijven handelen en indien nodig ook consequenties te verbinden aan zijn gedrag. Uiteindelijk wederom met hulp van de IB'er en PPO'er een Check-in, check-out systeem ingevoerd waarbij hij een x-aantal punten per dag kon halen op basis van meedoen/ luisteren, handen/ voeten/ spullen bij elkaar en werkhouding. Er was een duidelijk stijgende lijn te zien. Toen ging zijn huidige leerkracht met zwangerschapsverlof. Er kwam een invaller. De eerste twee weken vooralsnog een voorbeeldig kind. Iedere dag het maximale aantal aan punten op het CICO-lijstje. En toen sloeg het wederom om. Ik werd bij de juf geroepen omdat hij weigerde zijn rekenwerk te maken. Hij heeft dit op dat moment ook niet hoeven doen en heb het werk mee naar huis genomen, zodat hij het thuis kon maken. Eenmaal thuis had hij de opdracht binnen vijf minuten af, zodat hij buiten kon spelen. Ik heb de leerkracht op dat punt nog gewaarschuwd dat ze duidelijk moet zijn dat 'genoeg, genoeg' is en dat zijn gedrag ook wel echt consequenties moet hebben op zo'n punt, behalve 'kleuren' of gezellig keuvelen onder het 'werken' bij de conciërge. Dit werd niet opgepikt. Sindsdien gaat het van kwaad tot erger. Hij had iedere dag ruzie met zijn 'beste' vriendje (dit kwam overigens niet altijd van hem af, maar was een flinke wisselwerking). Hij kreeg ineens 'woedeaanvallen' (begint dan te huilen/ gillen/ krijsen) Meestal is dit omdat hij geen zin heeft in zijn rekenwerk. Volgens de juf is hij niet te houden, is ze bang dat hij iemand pijn doet en 'knuffelt' hem tot hij rustig is. Daarna mag hij even afzonderlijk bij de conciërge zitten kleuren/ helpen of een wandelingetje maken met de directrice om 'bij te komen'. Dan is hij overigens ook heel snel gekalmeerd. We zitten nu binnen een tijdsbestek van 3 weken aan 'één keer een werkje niet maken', aan het structureel weigeren van IEDERE opdracht die hem op school gegeven wordt. Niet te vergeten dat hij in de tussentijd ook gewisseld is van groep 3b, naar groep 3a, omdat de invaljuf (net van de PABO) niet voldoende ervaring had om het 'aan te kunnen'. En dan mijn zoon thuis: Hij is altijd drukker en actief geweest, maar daarentegen ook een kind wat heel makkelijk zijn rust kon pakken. Lekker voor de tv, met een knutselwerk, op tijd naar bed en meestal ook laat (later dan gemiddeld) er weer uit. Nu, als 7-jarige, houdt hij zich voor het slapengaan bezig achter zijn bureau. Hier schrijft hij zijn eigen 'verhaaltjes', maakt hij (je gelooft het niet, aangezien hij dat juist op school weigert te doen) zijn eigen rekensommen, maakt tekeningen, gaat in bed liggen lezen of hij staat boven te zingen. Hij heeft zijn vriendjes, speelt dagelijks buiten en wordt ook regelmatig opgehaald. Hij zit op zwemles en paardrijden, waar hij beide gewoon normaal functioneert en ook zijn vriendjes heeft. Hij ligt weleens overhoop met zijn 3-jarige zus, heeft niet altijd zin om zijn kamer op te ruimen en gaat hier dan ook tegenin. Desondanks doet hij het altijd, zeker als hij weet dat hij geen keus heeft of er een consequentie achter zit als hij het echt niet doet (lees: geen televisie of buitenspelen voordat je klaar bent). Momenteel is hetgeen waar ik het gekste bij word het 'klagen'. Hij kan goed klagen en zeuren. Over een extra boterham, nog wat drinken, nog een ijsje. Hoe zielig hij wel niet is als hij moet wachten tot na het avondeten, etc. Geen bijzonder gedrag voor een 7-jarige dus en nog altijd geen enkel spoor van onhandelbaar gedrag of ' oncontroleerbare woedeaanvallen' (en geloof me, zijn zusje kan soms echt tot het uiterste drijven). We kunnen op vakantie zonder hij van de leg is, kunnen gewoon attenderen op bruiloften, uit eten, hij doet wedstrijdjes met paardrijden enzovoorts. Op advies van een vriendin Squla erbij genomen. Meneer zit inmiddels op zijn gemakje plus en min-sommen in de 1000 (wel ronde getallen) te maken en wil zelfs van de week met me gaan kijken hoe hij de tafels moet doen. Typisch gedrag voor een kind wat rekenen op school echt ver-schrik-ke-lijk vindt zelfs ZO verschrikkelijk dat ze denken dat hij het veel te moeilijk vindt. Jup... Ik heb zelf een tal van 'theorieën' en meningen over wat er kan zijn. Feit blijft dat ik er niet meer uitkom en het mij echt tot 'hier' zit. Ik heb alles geprobeerd met hem. Praten bijvoorbeeld, maar dan krijg ik er niets echt 'nuttigs' uit behalve wat er is gebeurd (tot in de puntjes, overigens) en als ik vraag waarom dan antwoordt hij over zijn werk vooral met: "ik vind het gewoon stom" of "ik wilde liever wat anders doen." Ik heb getwijfeld of hij zich niet ging afzetten omdat hij gepest zou worden (bijvoorbeeld), ik heb (mede om zijn 'prestatiedrang') gedacht aan faalangst, aan een gedragsstoornis (die zich vooral manifesteert op school en waar school dan ook op aanstuurt), aan verveling, aan... nja alles wel. Mijn allereerste gevoel zei dat echter dat hij de woedeaanvallen heeft overgenomen van de kinderen uit zijn klas met een vastgesteld rugzakje. Tenslotte werden die anders aangepakt bij wangedrag en dit heeft hij al die tijd kunnen zien. Ik denk nog steeds dat hij dit heeft leren te gebruiken als een middel om voor elkaar te krijgen wat hij wil, zonder consequenties waar hij echt niet blij van wordt (ik bedoel: als hij met een lach van oor tot oor zegt dat hij de conciërge heeft moeten helpen met opruimen dan weet je het wel). Daarentegen groeit de angst bij de leraren voor wat hij doet als ze hem niet 'temperen'. Waardoor er werd gepamperd om hem kalm te krijgen en ze nu in een cirkel zitten waar ze niet meer uitkomen. Daarnaast is er ook dat stemmetje in mijn hoofd wat zegt: "Wat als je het nu allemaal fout hebt. Wat als hem echt wat mankeert? Wat als je nu boos wordt en hij blijkt ECHT ergens mee te zitten. Wat als het allemaal aan MIJ ligt?" Pfff... Eigenlijk wilde ik vooral om hulp vragen, maar ik ben volgens mij ergens halverwege erachter dat ik gewoon mijn verhaal kwijt wilde. Ik hoop dat er misschien iemand is die het herkend. Al is het maar een beetje! En misschien wat tips voor me heeft, want hoewel het over anderhalve week vakantie is: ik kijk NU al op tegen volgend schooljaar. Uit angst dat het zo verder gaat.
Wat een zorgen! En ik begrijp heel goed dat al die wisselingen het er niet makkelijker op maken. Ik weet niet of jullie al vakantie hebben, maar anders zou ik voor de vakantie nog met de leerkracht en intern begeleider om de tafel gaan; hoe volgend jaar verder? Welke plannen heeft school? Zodat volgend jaar hopelijk goed kan worden gestart, voordat het weer escaleerde. Eventueel zsm weer passend onderwijs erbij. En als je twijfelt/dingen uit wilt sluiten, dan kun je overwegen om hem te laten testen. Soms kan dat via school en anders via het wijkteam of de huisarts. Gezien je verhaal zou ik zeker IQ mee laten nemen, wie weet verveelt hij zich inderdaad wel verschrikkelijk. Hij zal de eerste niet zijn die dat op deze manier uit. En door een onderzoek breed in te steken, kan ook gekeken worden of er eventueel iets anders is (of kan dat worden uitgesloten). Maar een onderzoek heeft natuurlijk alleen zin als er vervolgens iets gedaan wordt met de resultaten en handvatten ed, en deels hebben jullie die al, school hanteert ze alleen niet altijd even goed. Ik zou dus beginnen met een goed gesprek op school: hoe zien zij volgend jaar? Sterkte! En hopelijk straks even zes weken rust!
Wat naar allemaal! Ik zou zeker zijn IQ laten testen. Dat kan je volgens mij gewoon zonder medeweten van de school laten doen. Er zijn ook scholen voor hoogbegaafde kinderen, misschien daar eens informeren hoe de beste routing is mocht je het zeker willen weten. Je hoort wel vaker dat ze vreselijk gaan etteren of juist achterblijven als ze niet op niveau les krijgen. Hou je ons op de hoogte?
Ik zou wel even verder kijken . Het lijkt wel alsof hij alles te makkelijk vind en daarom dit gedrag laat zien. Zeker omdat het de eerste tijd prima gaat. Ook zou ik zsm een afspraak maken met de ib-er, leerkracht van volgend jaar en mogelijk met de huidige leerkracht. Om alles te bespreken voor volgend jaar. En om te kijken wat hun visie is en of je hem moet laten testen op iets.
Wauw alsof je mijn zoon beschrijft toen hij 7 a 8 was, schrik gewoon van de vergelijkingen. Wij hebben samen met school ervoor gekozen om een cursus 'Dit Ben Ik' te doen. Hier gaan ze met de kinderen aan de slag die moeite hebben met gedrag, gevoelens, gebrek aan zelfvertrouwen, vrienden, faalangst enz. (zoontje had ook woedeaanvallen, liep weg, gooide met spullen, smeet met deuren) Die cursus is het beste wat wij ooit hebben kunnen doen voor hem. Ik heb een heel ander kind nu, zit goed in z'n vel, graag naar school, geen strijd meer over de meest simpele dingen. Hij zegt zelf ook veel vrolijker te zijn, de technieken zelf toepast op bepaalde momenten en als hij weer een kleine terugval heeft, kijkt hij zelf nog even naar de geleerde hulpmiddelen/regels die helpen voor hem Naast deze cursus hebben we ook IQ laten testen. Hij zit íets onder gemiddeld en heeft veel moeite met het automatiseren van lesstof. Hier houden ze op school goed rekening mee en krijgt hij voor onderandere rekenen een andere manier van cito maken en opdrachten in de klas. Wat betreft de cursus zou je ook kunnen kijken voor Rots & Water training. Dit komt op het zelfde neer maar gaan ze nog iets dieper in op het kind
Misschien sla ik de plank compleet mis maar voor mij klinkt het als onderpresteren. Ik lees heel veel dingen die zeer herkenbaar zijn. Verschil is dat ze hem al opgemerkt hebben in gr 1. Sinds de meivakantie is hij officieel geplaatst in gr 2. In gr 1 was hij druk, vervelend, hing de clown uit, duwen, trekken etc, hij nam al het gedrag over van de jongste kleuters. Hij verveelde zich te pletter ondanks alle extra uitdaging. Voorbeeld bij de inloop ging hij in groep 1 zitten, snel kijken wat er was en alles in pikken wat hij dacht nodig te hebben, altijd heibel, onrust, ruzie In gr 2 kijkt hij bij de inloop wat er ligt, maakt zijn werk. Ja hij heeft nog steeds veel energie en kan lekker stuiteren maar gaat gewoon aan het werk. De eerste keren keken we echt op, we geloofde niet dat hij zo rustig aan het werk ging. Juf zag ook duidelijk een verschil, druk en aanwezig in gr 1, rustig en fijn aan het werk in gr 2. Hij mag na de vakantie naar gr 3 en kijken hoe hij de eerste weken oppikt en anders zetten ze weer levelwerk in. Onze zoon heeft heel veel aan duidelijkheid, dingen veranderen kan maar dan wel met een goede reden. Niet zo maar omdat ik het zeg. Consequent zijn is hier belangrijk anders neemt hij je niet serieus. Wat je belooft moet je doen, zal ook niet zo maar geaccepteerd worden als je je er niet aan gaat houden. Misschien herkenbaar? Ik zou toch in gesprek gaan met de ib'er, kijken of ze wat herkennen. Er zijn genoeg kinderen die hb zijn en niet hun werk maken omdat het te makkelijk is, ze voelen zich niet serieus genomen. Ik hoop dat de school met een open blik dit wil bekijken en anders gaan uitproberen met compacten. Eerst de toets wat je normaal aan het einde van het blok doet om te kijken of er punten zijn die wel moeilijk zijn en voor de rest in korten. Tijd voor pluswerk of levelwerk. Kletst je zoon ook de oren van het hoofd van smorgens vroeg tot hij naar bed gaat?
Ook ik herken zeker punten van onderpresteren. Zeker omdat hij thuis wel bepaalde dingen laat zien en op school niet. Dat daarbij komt dat ze blijkbaar precies weet hoe hij onder het (saaie) werk van school uit kan komen versterkt mijn idee hier in. Ik zou een IQ test uit laten voeren, wel even kijken bij iemand die kennis heeft van onderpresteerders. Op zich is het gedrag van je zoon toch niet eens zo raar. Bij de conciërge is het blijkbaar gezellig dus hij zorgt er wel voor dat hij daar heen mag.
Ik herken het ook hoor. Hier een dochter van 7 ook die op school eigenlijk heel weinig doet. Het kost ze de grootste moeite om werkjes te laten doen, maar als ze tegen haar zeggen dat ze anders bv niet mag buitenspelen heeft ze binnen no time de werkjes af, en foutloos. Ze weten dat ze het kan dus zij er wel wat makkelijker in, maar dat moet ook niet te lang duren. Ze gaat sinds dit jaar naar de plus klas, en af en toe vind ze het daar moeilijk om mee te komen, maar ja daar wordt ze uitgedaagd en is ze niet gewend. De ib-er is erbij betrokken en zij zegt ook dat ze het leren moet leren. Er is een iq-test bij mijn dochter gedaan. En ze heeft een disharmonisch profiel zoals ze zeggen. Alleen zoals de ib-er zegt, gekeerde kant op. Scholen kunnen er mee omgaan als verbaal hoog is en performaal gemiddeld alleen mijn dochter is performaal net niet hoogbegaafd en verbaal gemiddeld. En dat maakt het lastig. Ook is het zo dat mijn dochter nog erg jong is, letterlijk en figuurlijk. In november wordt ze 8 en ze gaat na de zomer naar groep 5. Heeft net geen 1,5 jaar gekleuterd. Ze is erg klein voor haar leeftijd en haar spraak is erg jong. Mensen denken vaak dat ze groep 3 nu doet... Maar goed, lang verhaal, maar zoals eerder gezegd lijkt het mij op onderpresteren. Ik zou een is test laten doen en vooral in gesprek gaan of blijven met de ib-er van school. Succes, erg moeilijk vind ik het, zeker als je weet dat je kind het kan
Ik begrijp dat hij groep 2 over heeft gedaan? Ik denk dat het daar is misgegaan en hij gewoon op het niveau zit van de groep waar hij in zou horen zitten (groep 4 dus). Waarschijnlijk verveelt hij zich kapot en reageert hij daardoor zo.
Hallo dames, Wat een hoop antwoorden en herkenning! We zijn idd al sinds groep 2 in gesprek met o.a. de IB'er. Volgend jaar komt er iemand van passend onderwijs observeren en gaat dan ook met hem (of eigenlijk meer met de leerkrachten) aan het werk. Ik heb inderdaad, zoals iemand hier al aangaf, te kennen gegeven dat het dus niet moet 'stoppen' bij het begin van het jaar. Maar, mocht het dan goed gaan, geparkeerd kan worden tot de tweede helft. Waarom 'onderpresteren' in mijn ogen al snel van tafel werd geveegd is o.a. omdat hij logopedie heeft gehad en gewoonweg 'drukker' is. Overigens voor niets ernstigs ofzo en hij was er met een half jaar weer vanaf, maar toch... Ze nemen dat wel mee. Iemand vroeg over het kleuteren: klopt! Destijds is ook te kennen gegeven dat dit niets te maken had met hoe hij presteerde, maar met zijn gedrag (te speels). Dat het daar verkeerd is gegaan is ook precies wat mijn man dus zegt. Eind groep twee begon hij bijv. ook gedrag te vertonen als: het verstoppen van de naamkaartjes e.d. Van die stomme grappen en grollen. Die de klas misschien heel grappig vond, maar de juf niet zo . Rond die tijd begon hij ook zichzelf te leren lezen. Het zou dus heel goed kunnen dat dit een patroon wordt, omdat hij misschien de eerste helft van het jaar nog volop bezig is met het 'nieuwe', maar het tweede jaar qua vast begint te lopen, omdat hij dat stukje 'besef wat bij de leeftijd hoort' al heeft doorgemaakt.
Misschien kan hij volgend jaar 2 jaar in één doen, dus 4 en 5. Zodat hij gewoon weer op zijn eigen niveau en in het passende leerjaar zit. Al moet je wel een school en leraren hebben die daarmee om kunnen gaan en weten hoe ze dat aan moeten pakken. Ik verwacht dat je op deze manier anders nog jaren aan blijft modderen.
Nou ik vind dat er wel erg makkelijk uitgesproken wordt dat hij aan het onderpresteren is. Als ik alles lees klinkt het voor meer dat jouw zoon een jongen.is die een band met iemand moet opbouwen (juf) en dat hij in die vertrouwensband wel taken wil uitvoeren. Een leerkracht met een verhoogde sociale kunde zou hem denk ik al kunnen helpen. Een wisseling van leerkrachten in een jaar draagt hier allemaal niet aan bij. Contact houden met school zou ik zeker doen. Zijn gedrag moet zo snel mogelijk weer geturnd worden! Succes, hopelijk doet een.nieuw schooljaar hem goed!