Ik heb een hele moeilijke beslissing gemaakt. Ik heb gebroken met mijn vader. Nooit gewild dat het zover zou komen en ook nooit gedacht. Maar ik ben alle beschuldigingen en kwetsende woorden zat. Nooit doe ik iets goed. Hij laat ook nooit wat horen. Ik moet echt aan mezelf denken, want ik ben op. Maar wat is het zwaar en moeilijk. Ik hoop dat ik hierdoor rust krijg...
Zelf niet meegemaakt, maar in mijn omgeving wel. Ik verwacht dat je hierdoor meer rust krijgt inderdaad. Sterkte ermee!
Jeetje heftige maar moedige beslissing, lijkt me. Heel veel sterkte gewenst meid! Hopelijk heb je wel genoeg warme fijne mensen om je heen
Dat is zeker een moeilijke beslissing! Zelf heb ik ook een aantal jaar geleden gebroken met mijn vader, en sta ik nog steeds achter die beslissing. Ga je in ieder geval niet schuldig voelen, omdat je deze keuze hebt gemaakt. Als jouw relatie met hem jou ongelukkig maakt, kan je op een gegeven moment niet anders dan voor jezelf kiezen. Het blijft een rotgevoel, want het is toch je vader, maar je rust is ook belangrijk! Sterkte!!
ik hang al jaren met die beslissing... is veel gebeurd in alle jaren... ik vind het super knap van je en meid, als jij niet gelukkig bent dan is het echt de beste keus
Heftig he zulke beslissingen. Ik heb ook gebroken met mijn familie. Lastig, maar soms beter voor jezelf. succes en sterkte.
Heb die beslissing vier jaar geleden gemaakt en wat een rust ,in begin wel moeilijk mee gehad maar die rust echt fijn
Ik weet helaas hoe je, je voelt. Ik heb onlangs met mijn moeder gebroken. Ik hoop en verwacht eigenlijk wel dat je nu rust krijgt, al had je het graag anders gezien. Heel veel sterkte, het blijft rot!
Moeilijk...en dubbel vaak ook. Ik heb 28december jl gebroken met mijn vader. Hij heeft borderline, jarenlang dacht ik dat er ergens diep van binnen toch nog die leuke gezellige man zat die hij vroeger was, jarenlang dacht ik dat onze vader-dochterband sterker was dan die stoornis. Als ik maar liet merken dat ik er onvoorwaardelijk voor hem was dan zou het wel goed komen. Dacht ik. Niet dus. In het belang van mijn zoontje heb ik nu toegegeven dat ik deze strijd niet kan winnen, dat het zo beter is. Maar zoooo moeilijk
Ik weet natuurlijk niet precies wat er tussen jullie speelde, maar hier heeft het uiteindelijk heel veel rust opgeleverd. Sterkte!
Soms moet je gewoon aan jezelf denken want vaak heb je al veel te veel verdriet weg moeten slikken omdat je denkt, ja maar het zijn mijn ouders. Ik hoop dat je rust krijgt nu maar het is nooit makkelijk. Ik heb 11 maanden geleden gebroken met mijn ouders. In mijn eigen belang maar ook in het belang van mijn dochter. Ook na de breuk had ik verdriet maar nu ben ik blij met mijn keuze en heb ik echt rust gekregen. Sterkte.
Soms is het inderdaad gewoon beter om het contact te verbreken. In het begin doet het pijn, maar achteraf gezien - over een paar maanden/jaren - merk je dat je het goed hebt gedaan en ben je blij met je keuze. Ik wens je veel sterkte in de tussentijd!
Een moeilijke beslissing inderdaad. Ik heb zelf 6 jaar geleden gebroken met mijn moeder en het heeft me inderdaad veel rust gegeven. Ik mis mijn moeder niet, ik mis een moeder..
Ik heb 16.5 jaar terug de keuze gemaakt geen contact meer te willen. En dat voelt nog altijd goed. Sterkte met je keuze, want ondanks dat in jouw geval dit wellicht ook het beste is: het is niet altijd even makkelijk. Voor mij werkt het wel verhelderend om te concluderen dat ik hen niet mis, ik mis soms wel een ouder om op te leunen. Gelukkig heb ik fijne schoonouders!!
Dank jullie wel allemaal! Ik kreeg vanochtend berichtjes van mijn vader dat hij wil praten en het goed wil hebben tussen ons. Ik heb hem te kennen gegeven dat ik op dit moment geen behoefte heb aan praten. En rust wil. Hij wil me vanavond bellen. Maar ik wil het gewoon niet. In ieder geval niet nu.