Een kort vraagje. Bij mijn derde bevalling mocht ik tijdens de persweeen absoluut niet meeduwen. Er was helemaal niets fout met mijn baby, geen navelstreng rond het hoofdje of geen stuitbevalling. Sterker nog: de bevalling ging heel vlot. Maar mijn persdrang was zo enorm dat ik echt heb moeten vechten om de drang tegen te houden. Ik vond dit niet zo'n fijne ervaring en achteraf heb ik nooit een uitleg gekregen waarom dit zo was. De gyn die de bevalling deed kwam wel pas op het laatste nippertje de kamer binnen, maar ik weet niet of het daar iets mee te maken heeft. Kan het zijn omdat het allemaal te snel ging dat het moest getemporiseerd worden? Wie had dit ook en vond dit ook zo'n rotgevoel?
Ik heb het 2 keer gehad. Het kan idd te snel gaan waardoor je gigantisch uit kan scheuren. Bij de eerste moest ik ze wegpuffen om totaal ruptuur te voorkomen. Bij de tweede was ons kindje in gevaar dus moest ik weer weg puffen. Eerste keer wist ik niet wat mij overkwam en vond ik het vreselijk, de tweede keer schrok ik niet meer van dat vreselijke gevoel en viel me het meer mee (maar ik had ook andere focus, omdat hartslag kind zo slecht was). Mijn pers fase waren beide keer kort, de laatste was vanaf 10 cm ontsluiting tot daadwerkelijke geboorte 8 minuten.
Mag ik wat vragen? Die kun je dus wel tegenhouden? Ja, dus, nav wat ik hier lees. Maar ik ken iemand en die man zei ooit tegen mij; 'ze heeft de persweeën tegen zitten houden want ze is nogal van de tijd en qua schema paste het nog niet dat ze al moest persen.' In het ziekenhuis moesten de weeën namelijk weer opgewekt worden. Zijn vrouw zei echter dat hij 'loog' want volgens haar kon dat helemaal niet en als je moest persen, moest je persen. Ik heb zelf geen ervaring (2x geplande ks) dus kan er niet over meepraten.
Weeën zelf kun je denk ik niet tegenhouden. Maar op het einde van de bevalling krijg je persweeën, dat zijn weeën waarbij je een onvoorstelbare drang hebt om te gaan persen. Elk vezeltje in je lichaam roept dan: duw, duw! Jij bent diegene die moet gaan duwen, dus ja, je kunt dat tegenhouden, maar dat is zo ontzettend tegennatuurlijk dat je je er enorm moet op concentreren en het gevoel daarbij is helemaal kut. Een beetje zoals op de wc zitten voor de grote boodschap, je voelt dat het komt maar je moet het alsnog inhouden. En dan maal honderd.
Het kan echt. Het hele lichaam zegt PERSEN PERSEN PERSEN, de gyn zei nee hoor wacht maar. Dus ik heb het tegen gehouden maar het was bijna onmenselijk.
Jep... Hier ook urenlang moeten doen omdat kindje verkeerd lag. Was echt het meest zware wat ik heb moeten doen. Zo heftig. Hopelijk hoef ik dit bij de derde niet te doen.. man man man..
Ik denk dat of het valt tegen te houden net ligt aan de sterkte van de persweeën en de ligging en grootte van de baby... Bij de tweede kreeg ik persdrang voor de verloskundige er was (thuis), ik heb dus echt alleen weggezucht en gepoogd tegen te houden. Verloskundige kwam binnen en baby werd 2 weeën later in 1x gelanceerd, heb niet mee geperst maar viel ook niks aan tegen te houden. Helaas gescheurd ook. Vind het een beetje als overgeven... Soms kan je dat nog wel tegenhouden, maar soms kan je doen wat je wilt maar besluit je lichaam dat het er echt nú uit gaat
Bij de 2e moest ik persweeen tegenhouden omdat er nog een randje stond.., wat een hel was dat! Maar het lukte opzich wel redelijk. Bij de 3e ging het zo snel, dat ik moest proberen de perswee een beetje tegen te houden omdat ze anders te snel geboren zou worden. Hier was echt geen houden aan, m’n lichaam nam het helemaal over en met geen mogelijkheid kon ik die persweeen tegenhouden. De verloskundige heeft toen nog een klein beetje tegendruk gegeven om het niet te snel te laten komen, met 3 persweeen was ze er.
Ik had bij de eerste vanaf 6cm heftige persdrang maar moest dat dus nog uren ‘negeren’, echt súper zwaar, vreselijk! Toen ik eindelijk wel mocht gaan persen, was dat ook echt zó fijn. Bij de jongste had ik persdrang vanaf 3cm, en na 15 minuten (en een ruggenprik) kon ik het echt niet meer opvangen, zooo zwaar! Gyn nog even checken - volledige ontsluiting! Dus dat ging gelukkig wat sneller qua persdrang moeten ‘negeren’.
Ik heb het bij mijn tweede bevalling steeds om de wee moeten tegenhouden, omdat het (te) snel ging en ik anders flink kon uitscheuren. Ik moet zeggen dat ik het niet als bijster vervelend heb ervaren, maar kan me voorstellen dat dat het wel wordt als je het voor langere tijd moet doen (de totale uitdrijving was 3min en moest dus om en om tegenhouden en meepersen).
Persweeen kun je zeker wel tegenhouden... Ik vond het super eng om te mogen gaan persen, toen ik uiteindelijk durfde ging het te snel met resultaat totaalruptuur. Maar, je kunt ze dus zeker tegenhouden en zeker als ze denken dat het te snel gaat dan zou ik daar ook maar naar luisteren
De verschillende ervaring is bijzonder om te lezen. Bij mijn 3e had kon ik het ook niet tegenhouden. Sterker nog ik dacht nog steeds op 3/4 cm te zitten. Daar zat ik tenslotte al 12 uur op. Was van positie naar mijn zij gelegd. Kreeg eindelijke mijn eerste echte ontsluiting wee. Ik blij. 5 min daarna voelde ik letterlijk z'n extreme druk (zonder persen) en kwam het hoofdje er een stuk uit. Ineens. Niemand in de kamer zelfs mijn man was even op de gang wandelen het duurde tenslotte al zo lang dat hij ook even de benen ging strekken. ik gillen dat hoorde hij blijkbaar en heeft de eerste verpleegkundige naar binnen getrokken die hij zag. Die kwam rustig mee zo van het zal wel meevallen... ik op m'n rug zei kijken deed ze. En binnen een minuut stond de vk ernaast. Nog 3 min later is hij geboren. Gynaecoloog hadden heel de dag boven op de computer meegekeken. Was naar beneden gekomen op het gemak want omdat het met maximaal weer opwekken nu toch wel lang ging duren moest het keizersnede gesprek gevoerd worden. Hij had op de gang gevraagd hoe het ervoor stond. Verpleegkundige: mevrouw is zojuist bevallen...hij...maar net boven stond er nog 3 cm en 0,0 weeën? Ja klopt zegt ze het ging ineens nogal snel... zijn gezicht en uitdrukking om de hoek van de deur hij dacht echt dat ze hem voor de gek hielden ofzo.
Ik heb het met me jongste gehad en kon het echt niet tegen houden en in 1 weeë en 2 x drukke was ze er het kind was ook helemaal in shock verbaasd omdat het te snel ging
Met de jongste kon ik het ook echt niet meer tegenhouden. Korte check u zit op 8 cm dus echt nog even niet. Ik weet niet hoe ik het heb gezegd maar het was iets in de trant van: maakt me niet uit wat je zegt, ze komt er nu aan. Ok, ik zal het nog een keer checken zei ze toen. Tussen dat checken zat dus 1 wee. "Oh, ze komt echt zei ze toen. Naar moeders moet je ook altijd luisteren". Twee weeën later vloog ze er letterlijk uit. Weet nog dat ik het opmerkelijk vond dat ze wat opzij ging zitten op het bed .
Dit inderdaad... HEL... Ik bleef steken op 9 cm voor uren en moest al die tijd persweeeen weg puffen, vreselijk! Er werd op een gegeven moment zelfs gesproken over keizersnede, omdat het maar niet wilde vlotten. Nou, ik vond het allemaal prima, als dit maar op hield. Ik was even bang dat dit de eerste baby was die bleef zitten Uiteindelijk kwam er een gyn die ‘iets’ heeft gedaan, en toen mocht ik eindelijk mee persen. Wat een verademing was dat!
Ik moest ze tegen houden ivm stuitligging. Inderdaad regelrechte hel en zo tegennatuurlijk! Maar tegenhouden lukte me wel, maar het kostte inderdaad opperste concentratie en uithoudingsvermogen. Het stomme was dat toen ik eindelijk mocht persen, de persweeën weg waren en ik het op eigen kracht moest doen...
Ik moest ze ook tegen houden. Ging allemaal veel te snel en kleine dametje poepte ook nog even in het vruchtwater. Dus met gebroken vliezen, volledige ontsluiting en persweeen de auto in richting het ziekenhuis uiteindelijk heb ik ze zelfs in het ziekenhuis nog een half uur ofzo tegen moeten houden, wat op het laatst echt niet meer ging.
Oh ja vreselijk, 3 kwartier tegen moeten houden omdat ik moest wachten op de o.k personeel.. Pff! Je wilt persen maar je mag niet!
Ik mocht bij alle 3 niet meteen mee persen. Ze zeiden dat ik dan meer kans had op uitscheuren. Het geboortekanaal moet de kans krijgen om wat op te rekken zeiden ze. Bij 2 ook nauwelijks uitgescheurd en de 3e helemaal niet.